واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: با وجود اينکه ما يکديگر را دوست داريم اما باز هم شرايطي پيش ميآيد که نميتوانيم جلوي دعوا و نزاع را بگيريم حتي با عزيزانمان .. با وجود اينکه ما يکديگر را دوست داريم اما باز هم شرايطي پيش ميآيد که نميتوانيم جلوي دعوا و نزاع را بگيريم و با يکديگر دعوا نکنيم حتي با افرادي که آنها را خيلي دوست داريم و برايمان خيلي عزيز هستند، و ناگزير به دعوا روي ميآوريم. بالاخره روزهايي پيش ميآيد که نه فقط با همسرمان بلکه با عزيزترين و يا بهترين دوست و يا همکار مان نزاعي ميکنيم و همه اين مسائل باعث ميشود که شايد ما چند روز از اين افراد دوري کنيم. دعواها و نزاعها يک جنبهي مهم ديگر هم دارد و آن اين است که، اين دعوا و نزاعها، انسان را ميسازد فقط به شرط اين که از اين دعواها درس ياد بگيريم و دوباره اين اعمال را تکرار نکنيم و اگر دوباره با هم چين با مشکلي روبرو شديم بدانيم چگونه بدون اينکه دعوايي داشته باشيم مسئله را با گفتگو حل کنيم! براي اولين مرحله اين موضوع يعني دعوا را از دو جنبه مورد بررسي قرار ميدهيم: مسلما اگر در زمان بحث، دعوا شدت و تندي زيادي نداشته باشد و به آرامي دعوا کنيم و صبر بيشتري به خرج دهيم. آشتي کردن و برقراري دوباره ارتباط راهي سادهتر خواهد بود. اما در جنبهي دوم اگر دعوا شدت بيشتري داشته باشد و به يکديگر ناسزا بگويم و يا در حين دعواي حتي يکديگر را بزنيم، اين رابطه را به سختي ميتوانيم برقرار کنيم و يا حتي زماني که اين رابطه برقرار شد، ديگر آن صميمت سابق را ندارد و مثل چيني ترک خوردهاي ميباشد که با يک ضربه کوچک براي هميشه ميشکند و فنا ميشود... هميشه اين موضوع را به هنگام دعوا بخاطر داشته باشيد تا حدي جلو برويد که جايي براي بازگشت داشته باشيد و به قول ما ايرانيها همهي پلهاي پشت سر خود را خراب نکنيد که ديگر راهي براي بازگشت نداشته باشيد. اگر هر کسي نقش خود را به درستي انجام دهد و مسئول کارهايي که انجام ميدهد باشد ، در اينصورت کشش انسانها به يکديگر بيشتر ميشود و در وحلهي اول از دعوا بايد جلوگيري کرد و هر کس نقش خود را ايفا کند تا تقصير و اشتباه خود را به گردن ديگري نيندازيم، چون معمولا همهي ما ،انسانها از اينکه اشتباه خود را بپذيريم واهمه داريم و عادت کردهايم که فرار کنيم و چه طور و چگونه بايد فرار کرد؟ راهش را اين گونه ارزيابي ميکنيم که بايد آن را به گردن ديگري بياندازيم. اولين گام براي آشتي کردن اين است که بپذيريم همهي انسانها نظرات مختلفي نسبت به يکديگر دارند و مسلما ما و شخصي که با او نزاع داشتهايم نيز داراي ايدهها و عقايد متفاوتي هستيم و اولين گام اين است که اين موضوع را بپذيريم و نظرات يکديگر را حتي متفاوت قبول کنيم و براي صحبتهاي يکديگر ارزش قائل شويم. و مهم تراز اينکه بعد از دعوا به دنبال انتقام جويي نباشيم وبه دنبال اين نباشيم که بعد از دعوا با صحبتهاي و يا رفتارمان ديگري را تحقير کنيم و يا اينکه قصد آزار او را داشته باشيم به جاي اين کارها به تفاهم برسيد و با يکديگر سازش کنيد. حالا چند دليل را با هم بررسي ميکنيم تا به جوابي برسيم تا بتوانيم از اين ماجراها جلوگيري کنيم: 1. دلايل دعوا و نزاع: از خودتان علت اصلي دعوا را بپرسيد. گاهي وقتها دلايل دعواهاي خيلي ساده است اما به دليل صبر و تامل زياد بر روي اين مسائل تبديل به مشکلاتي عميق ميشوند. و به نظر غير قابل حل ميشوند. براي همين بايد زماني که به اين مشکلات ساده برميخوريم تازه اول آن است و به جاهاي بقرنج نرسيده است آنها را حل کنيم اما چطوري حلشان کنيم؟ با گفتگو، اما گفتگويي بدون هيچ گونه دعواي و قصد و نيت انتقام گرفتن و يا تحقير طرف مقابل پس با چه نيتي؟ فقط با اميد اينکه بتوانيم آن را حل کنيم و به روابط سابق خود با خوبي و خوشي ادامه دهيم. 2. اعتماد و اطمينان به يکديگر: آشتي کردن با ديگري، هرگز به اين معنا نيست که ديگري شکست خورده است و يا اينکه نظر او کاملا اشتباه بوده است و اين شما بودهايد که حرف درست را زدهايد و حق داشتهايد. و هنگامي که قانع شديد که رابطه را ادامه بدهيد بايد بدانيد که او (طرف مقابلتان) را همان جوري که هست قبول کنيد تا هنگامي که دوباره همچين موضوعي پيش آمد کرد، ديگر ناراحت نشويد و بدانيد که رفتار او هميشه بدين سبک است. و نکتهي ديگر اين که هميشه و در رابطهي با هر موضوعي حق با شما نيست. ارتباط با ديگران و افرادي که آنها را داريد مسلما هميشه مهمتر ازآن هستند که در روابط خود به دنبال مقصر بگرديد. زيرا اشخاصي که اين تيپي هستند، بعد از اينکه مقصر را پيدا کردند مدام عادت دارند به او بگويند که تو اشتباه کردي، تو اين کار را انجام دادي و از اين مدل صحبتها و خودشان باعث قطع رابطه شان ميشوند. و براي بازگشت، و آشتي و مصالحه کردن بايد قبول کنيم که يکديگر را همان طوري که هستيم بپذيريم و هيچ يک از ديگري برتر نيست. 3. از لحاظ روحي خود را براي آشتي آماده کنيد و بعد پيش برويد: اگر احساس ميکنيد که حتي يک درصد براي مصالحه و سازش آمادگي نداريد به هيچ وجه پيش نرويد زيرا ممکن است که صحبتي شود و شما کنترل خود را از دست دهيد و اوضاع از اينکه هست بدتر شود براي همين گفته ميشود که از لحاظ روحي آمادگي کامل داشته باشيد و بعد جلو برويد. شما از خود گذشتگي کنيد و علي رغم تمامي هيجانات منفي خود که به نوعي شما را از اين کار منع ميکند اما باز هم به سمت طرف مقابل خود برويد، و رابطه را ادامه دهيد. اين کار شما باعث ميشود که او از کردهي خود پشيمان شود و ارزش شما را بهتر درک کند. در دعواها به تنهايي پيش نرويد و قضاوت پيش از موعد نداشته باشيد و مانند نوجوانان پرخاش جو و يکه تاز نباشيد. شما بايد يک فرقي با نوجوانان داشته باشيد. 4. اثر کلمههايي که در روابط استفاده ميکنيد نقش بسزايي دارد: صحبت کردن خوب است و اينکه کسي قادر باشد به وسيله صحبت کردن رابطه برقرار کند اما بايد در صحبتهاي خود دقت کنيد و بدانيد که چه کلمهاي را در کجا به کار ببريد!! راههاي زيادي براي برقراري رابطه وجود دارد مثلا: کارهاي را که با استفاده از اجزاي صورت خود انجام ميدهيد و يا کارهاي که با استفاده از اجزاي بدنتان و ژستهاي مختلفي که از خود در ميآوريد انجام دهيد. براي مثال با رئيس يا دوستتان دعوايي داريد ولي به دليل احترام زيادي که براي او قائل هستيد و يا مقام بالايي که آن شخص دارد نميخواهيد با او وارد بحث و جدل شويد براي همين هنگامي که او بر ميگردد و در واقع شما از ديد او خارج هستيد و قادر به ديدن شما نيست، براي او شکلک درميآوريد، او اين حرکت شما را نميبيند و حتي روحش نيز از اين کار شما خبر ندارد ولي شما به نوعي با اين کار خود که براي او شکلک درآوردهايد و يا به او دهن کجي کردهايد و يا هر کار ديگري که با اجزاي صورت و يا بدنتان انجام ميدهيد باعث ميشود که از درون احساس خوبي داشته باشيد و نيز از همه مهمتر اين احساس را داريد که با اين کار خود را از درون ارضاء کردهايد. 5. نوع آخر مخصوص دعواهاي همسران است، زن و شوهرهايي که با يکديگر و در زير يک سقف با هم زندگي ميکنند: همسران با يکديگر دعوا و نزاع دارند اما دوباره در اين جا متذکر ميشويم هنگامي که ميبينيد کار و دعوا دارد بالا ميگيرد و به قول ما ايرانيها: "کار دارد به جاهاي باريک کشيده ميشود" خود را کنار بکشيد و اجازه ندهيد دعوا بالاتر رود و در همان جا به بحث تان ايست بدهيد کار فوقالعاده سخت و مشکلي است اما خشم خود را پنهان کنيد و اجازه ندهيد که همسرتان متوجه شود شما هنوز ناراحت و عصباني هستيد تا او هم مصمم شود و دعوا و نزاع را به پايان برسانيد. هنگامي که گفتگويتان به دعوا رسيد اين نکته را به ياد داشته باشيد که ادامهي اين گفتگو فايدهاي ندارد و هر لحظه موقعيت و حريمهاي که در زندگي مشترک بين همسران وجود دارد را به مخاطره مياندازد. به همسر خود نشان دهيد علي رغم تمام اشتباهاتي که ممکن است انجام دهد باز هم او را دوست داريد. اين روشي است براي اينکه به او بگويم که واقعا قصد آشتي کردن داريم. http://www.funpatogh.com
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 512]