همه چیز در مورد گلهای مارادونایی مسی

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: R10MessiEtoo13-06-2007, 09:37 AMمارادونا و مسي، دو ستاره از دو جهان قابل تقليد ولي تکرارنشدني http://www.sharghnewspaper.ir/Released/86-03-23/23-23.jpg مقايسه کردن پديده ليونل مسي و افسانه ديه گو مارادونا مي تواند نگران کننده باشد. نگراني از اينکه سال ها بعد که ديگر نسل جام جهاني 86 نيست، آرشيوهاي بي جان جاي حافظه و خاطرات انسان ها را بگيرند. آن وقت اين روزنامه ها و اين رسانه ها مي خواهند چه بازيکناني را جاي مارادوناي افسانه اي جا بزنند؟، الان آنهايي که ديه گوي بزرگ را به خاطر دارند به کوچک ترهايي که او را نديده اند يا يادشان نيست، توضيح مي دهند که داستان آن مرد با پسرک زبر و زرنگي مثل مسي خيلي فرق دارد. مي دانند فضا و شرايط فوتبال خيلي تغيير کرده. خوشبختانه تشريح تفاوت هاي مسابقه انگليس - آرژانتين با مسابقه بارسلونا - ختافه و بارسلونا - اسپانيول خيلي هم سخت نيست. آن بازي انگليس و آرژانتين در زماني برگزار مي شد که جام جهاني ها ارج و قرب زيادي داشتند و کشورها در زمين فوتبال هنوز به دنبال شعار دادن بودند. ديپلماسي و سازشکاري ها مثل الان پررنگ نبود و هنوز خيلي از کشورها حرف همديگر را نمي فهميدند. انگليس و آرژانتين يکي از همان دشمن هاي خوني بودند که برحسب تقدير به هم خورده بودند. تصاوير دوربين هاي تلويزيوني پيش از شروع بازي معلوم مي کرد اين مسابقه شوخي برنمي دارد. انگليسي ها يکي دو متر آن طرف تر از آرژانتيني ها ايستاده بودند و داشتند با غرور سرود ملي شان را مي خواندند که دوربين مارادونا و نري پمپيدو (دروازه بان) را نشان داد که داشتند با زير چشم و با عصبانيت انگليسي ها را نگاه مي کردند. انگار قرار بود جنگ شروع شود. دور و بري هاي مارادونا بي تابي مي کردند تا بازي زودتر شروع شود. مشخص هم نبود که چند سال بعد دوباره اين فرصت انتقام از انگليسي ها را پيدا مي کنند يا نه. هر حسابي تا آن روز مانده بود بايد همان روز صاف مي شد. اتفاقاً انگليسي ها هم خبر داشتند. با برنامه و با دست پر بودند. بهترين بازيکنان را داشتند و مربي شان هم بابي رابسون بود. آن طرف اما مارادونا تنها به نظر مي رسيد. نه اينکه تنهاي تنها باشد، همبازيانش بازيکنان خوبي بودند. بوروچاگا، والدانو و باتيستا. يادتان هست؟ نه فقط آرژانتيني ها که بيشتر بازيکن هاي آن موقع فوتبال فهم و باهوش بودند. حتي آن موقع هافبک دفاعي ها وقتي توپ مي گرفتند بلد بودند بازي کنند و مثل الان آبروريزي نمي کردند. هميشه در تمام بازي ها، يازده بازيکن خوب يک طرف بودند و يازده بازيکن خوب آن طرف، عين آرژانتيني ها و انگليسي ها، اما با اين حال آن وسط مارادونا يک چيز ديگر بود. اصلاً انگار برجسته بود. الان که يادمان مي آيد فقط چشم ها را مي بنديم و سر تکان مي دهيم. راستش اصطلاح «رهبر فوتبال» از همان وقت و از ديدن همان مارادونا دوباره زنده شد. مارادونايي که نسبتاً چاق بود و قدکوتاه ولي مثل همين ليونل مسي ترکه اي سريع مي دويد. تمام نود دقيقه هم او را مي زدند که بلند مي شد. پول باشگاه ها، ترس آسيب ديدگي، آينده حرفه اي و خستگي ناشي از ازدياد مسابقات هنوز تاثيرگذار نبودند، هر بار که او را مي زدند چند تا پيچ و تاب خوشگل به خودش مي داد و دل همه را آب مي کرد و پا مي شد. نفس چاق مي کرد و دوباره روز از نو روزي از نو. کار عکاس ها هم اين شده بود که مرتب عکسش را بگيرند. عکس هايي که هميشه چند نفري پشت سر او به نفس نفس افتاده بودند. اين فقط داستان يک مسابقه نبود، در بقيه مسابقه ها هم اوضاع همين طور بود، آن هم جلوي چه تيم هايي؟ اروگوئه، ايتاليا، بلژيک، انگليس و آلمان. بازي با انگليس اما چون مورد توجه همه دنيا بود، هنرهاي مارادونا بيشتر به چشم آمد. آن توپي که در وسط زمين گرفت و چرخ زد و هفت انگليسي را مات کرد، صحنه غريبي بود. اين گل گل دوم ديه گو بود که امسال ليونل مسي با پاي چپ هنرمندش شبيه آن را در بازي با ختافه در کوپا دل ري زد. خيلي ها دليل آوردند که مارادوناي دوم آمد و فلان و بهمان، اما اين کجا و آن کجا؟، آن بازي انگليس و آرژانتين تمام مردم دنيا را همزمان مرعوب خودش کرده بود و مثل بازي بارسا و ختافه نبود که اکثريت گل زيباي مسي را فرداي مسابقه ببينند. راستش آن گل مارادونا در چنين فضايي به ثمر رسيد. جام جهاني بود. شوخي که نبود. آن هم آن جام جهاني هاي قديم. بي دليل نبود که وقتي در مدرسه اي يا کوچه اي، کسي خيلي محکم شوت مي زد، همه بهش مي خنديدند که انگار به جام جهاني آمده که اين قدر قايم شوت مي کند. جام جهاني ها حس و حال و رنگ ديگري داشت. اگر بگوييم شبيه به جنگ جهاني بود زياد اغراق نکرده ايم. اروپايي ها هنوز دستشان در گردن هم تاب نمي خورد. اين قدر رفيق و هم سفره نشده بودند. لاتين، آسيايي و آفريقايي هم ارتباط زيادي با هم نداشتند که همه براي هم تکراري شده باشند. مي رفت چهار سال بعد يا هشت سال بعد تا همديگر را ببينند. آن موقع رويارويي انگليس و آرژانتين يک اتفاق رويايي بود. تلويزيون ايران که راه راه سفيد و آبي آرژانتين را نشان مي داد، کلي اينجا غش مي کردند و با انگشت تلويزيون را به هم نشان مي دادند. کيفور مي شدند. مارادونا را که نشان مي داد نچ نچ مي کردند و سر تکان مي دادند يعني اينکه اين يکي از همه بهتر است. يک مارادونا و يک جام جهاني. تماشايش غنيمتي بود. مارادونا قبل از آن گل اول را هم با دست زده بود، گلي که بيشتر از همه گل هاي ديگر به جان آرژانتيني ها نشست. پريد بالا و توپ را با دست از پيتر شيلتون رد کرد. شيلتون آن موقع جوان بود. دراز هم بود و مارادونا کوتاه قد خيلي هنر کرد که روز روشن در وسط جام جهاني به انگليسي ها رودست زد. نه اينکه اين کلک ظريف را در يک بازي باشگاهي جلوي تيمي مثل اسپانيول زده باشد. تا آن روز آرژانتيني ها غصه مي خوردند که خيلي جاها از انگليسي ها رودست خورده اند ولي آن روز ديدند در يک مسابقه که دنيا شاهدش بود، همه آن حق کشي هاي قبلي تلافي شده. افسانه مارادونا همان روز آفتابي جان گرفت و بعد با قهرماني در بازي آخر مقابل آلمان تکميل شد. مارادونا جام جهاني را برد و به کشور فقيرش داد تا همه آن شاهکارها و آن کلک ها به نتيجه برسد و بي فايده نماند. آن هنرنمايي ها و شيطنت ها بخشي از داستان اين قهرماني بزرگ بودند نه اينکه حاصلي نداشته باشند. مارادوناي کوچک اين دوران يعني همان ليونل مسي خودمان هرچه بلد است، در مقياس بسيار کوچک تر از مقياس مارادونا انجام مي دهد. شايد مقايسه صحنه هاي ويدئويي گل هاي ديه گو و بازيکن محبوبش (مسي) خيلي خيلي به هم شبيه باشند و شايد تکرار چنين صحنه هايي حتي در فوتبال سريع و فيزيکي امروز سخت تر هم به نظر برسد، ولي حقيقت اين است که شاهکار هاي مسي در بازي هاي داخلي اسپانيا رخ داده و نه در جام جهاني. کنار هم قرار دادن تيم ملي انگليس و ختافه و اسپانيول هم واقعاً بي انصافي است. مهم تر از همه اينکه لحظات جادويي مسي موفقيت بزرگي را براي تيمش به ارمغان نياورده و بي سود و فايده مانده است. اين در حالي است که ديه گو مارادونا تمام آن لحظات فراموش نشدني را در متن يک داستان بزرگ و موفق گنجانده. کسي که در افتتاحيه جام جهاني 90 بازوبند تيم ملي اش را محکم کرد، به وسط زمين آمد، توپ را از ميشل ووترو داور فرانسوي گرفت و جلوي کاپيتان کامرون شعبده بازي کرد تا جادوي فوتبال و آن جام جهاني با معجزه او شروع شود. راستش اين آدم ها تکرار شدني نيستند، هر چند که شايد قابل تقليد باشند و شايد که آرشيوها چنين ادعايي کنند. R10MessiEtoo13-06-2007, 09:39 AMميوه هاي آسماني فوتبال آرش محمدي کينو و مورديلو دو کاريکاتوريست بزرگ آرژانتين دقيقاً در يک روز متولد شدند. مورديلو در اظهارنظري در مورد اين موضوع گفته بود، معلوم نيست چه اتفاقي در صور فلکي افتاده که تاريخ تولد دو کارتونيست مطرح آرژانتين در سطح جهان يکسان است. واقعيت اين است که تولد يک نابغه نعمتي است که خداوند آن را به زمين مي بخشد. اين خداوند است که افسانه اي مثل مارادونا را به فوتبال ارزاني مي کند. بدون شک اين نظريه که نمي توان در مدارس فوتبال مارادونا ساخت درست است. همان طور که کينو و مورديلو در کلاس هاي هنري تبديل به بزرگان جهان نشدند. سال هاست که از ظهور و بازنشستگي پديده اي به نام «ديه گو آرماندو مارادونا» مي گذرد. ستاره اي که مشخص نيست روزگار تا کي براي «يکه گي» اش صبر مي کند. در اين سال ها البته ستارگاني مثل رونالدو، زيدان و رونالدينيو تنور فوتبال را گرم نگه داشته اند. اما مثل روز روشن است که جايگاه مارادونا همچنان محفوظ مانده. يک نکته قابل اشاره و پراهميت اتفاقي است که در آرژانتين افتاده؛ کشوري که عشق فوتبال هايش در هيجان ظهور يک مارادوناي جديد مي سوزند. آنها و فوتبال نويس هاي شان با درخشش هر پديده از تولد مارادونايي جديد حرف مي زدند. ولي پابلو آ يمار، خوان رومن ريکلمه، آريل اورتگا، کارلوس ته وس و خيلي هاي ديگر نه تنها هرگز مارادونا نشدند بلکه به گرد پاي او در اجراي آن هنر ناب نرسيدند. امروز اما نوبت به ليونل مسي رسيده است؛ کودک رنجور سال هاي پيش که حالا در اسپانيا مي درخشد. او يکي از آنهايي است که به مجرد چند نمايش خوب طبق معمول به صف «مارادوناهاي آينده» پيوست ولي او برخلاف بقيه کسي را نااميد نکرد و از خودش نشانه هايي را بروز داد که بسياري تکرار افسانه مارادونا را بتوانند باور کنند. حتي خرافاتي ها شک ندارند مارادوناي جديد بالاخره از راه رسيده. آنها ما را به «نشانه ها» ارجاع مي دهند؛ نشانه هايي واضح و روشن که ثابت مي کند ليونل مسي احتمالاً همان استعدادي است که خدا نبوغ مارادونا را در ساق هايش قرار داده؛ کسي که نعل به نعل شاهکارهاي استاد را تکرار مي کند. اين همه شباهت نشانه دقيقي نيست؟ 1- ليونل مسي مقابل ختافه وسط زمين صاحب توپ مي شود، دقيقاً همانند مارادونا مي چرخد و بازيکن مقابلش را رد مي کند. پشت سر هم همه را دريبل مي زند. مسي وقتي به دروازه بان ختافه مي رسد مي تواند کار را تمام کند. اما انگار اراده اي متافيزيکي او را به جلوتر مي خواند و حسي به مسي مي گويد تاريخ فوتبال را با نام افسانه اش مارادونا تکرار کند و لحظه اي بعد مسي دروازه بان را هم رد و شاهکارش را تکميل مي کند. اين بدلي از گل تاريخي مارادونا مقابل انگليس است. 2- اين بار در داربي کاتالونيا مسي حرکت معروف «دست خدا»ي مارادونا را تکرار مي کند. يک گل با ضربه دست از روي سر دروازه بان خيلي شبيه به آنچه مارادونا در همان بازي بزرگ آرژانتين - انگليس در مرحله يک چهارم نهايي جام جهاني مکزيک به ثمر رسانده بود. گلي که انگليس را تحقير کرد و عامل صعود آرژانتين به نيمه نهايي شد. مسي مخفف مسيا است و مسيا به معناي مسيح. انگار مارادوناي جديد خلق شده تا خاص باشد و به همه آنهايي که انتظار مي کشيدند کد بدهد. ليونل مسي مانند ستاره بزرگ که روزگاري در بارسلونا بود حالا در تيم بزرگ منطقه کاتالان حضور دارد. او مي تواند چهره بزرگ مملکتش در سال هاي جديد باشد. او هموطن هم تباراني است که در دنيا شهرت و محبوبيت زيادي دارند. محبوبيتي که همواره به شکل خاص و با اتفاقات بزرگ برايشان به دست آمده. او هم ملت ارنستو چه گوارا است و هموطن اويتا پرون و از همه مهم تر ديه گو مارادونا که حالا خود با حرکاتش يادآور حرکات ساق هاي استاد است. او حالا راه ديه گو آرماندو مارادونا را مي رود. در حالي که تنها 19 سال سن دارد در اوج است. شايد او بتواند ستاره بزرگ فوتبال شود. نه ستاره اي که فقط بهترين بازيکن جهان مي شود يا نه ستاره اي که قهرمان جهان مي شود. ستاره اي که در ذهن ها نامش ثبت شود. ستاره اي که نامش به ليست اصلي نفرات برتر تاريخ اضافه شود. نه اينکه بعد از چند سال دوباره فراموش شود. *** شايد شما هم مثل ما به جمع خرافاتي ها پيوسته باشيد. آنهايي که عقيده دارند، مارادوناي شماره دو بالاخره از آستين روزگار بيرون آمد. او هم يک آرژانتيني است. يکي از همان ها که فوتبال شان آميزه اي از شور و تکنيک و گرماي لاتين است. آنها ميوه هاي آسماني فوتبال هستند. همان ها که براي چشيدن طعم شان بايد سال هاي سال صبر کنيد. شايد يک دهه، شايد دو دهه و شايد بيشتر. خوش به حال آنهايي که در عصر مارادونا و مسي زندگي کرده اند. R10MessiEtoo13-06-2007, 09:41 AMواکنش هاي متفاوت به يک گل غير منتظره بابک سراني آذرhttp://www.sharghnewspaper.ir/Released/86-03-23/23-2.jpg دروازه بان اسپانيول به سمت داور دويد و فرياد کشيد؛ « هند... هند... توپ با دست رفت تو گل ...» اما داور با دست مرکز زمين را نشان داد، يعني گل قبول است . گل مسي سرآغاز بحث و جدل فراواني در رسانه ها و حتي بين کارشناسان شد. به تعدادي از اين اظهار نظر ها توجه کنيد. *** کيکر؛ به اين مي گويند شيادي پس از گل جنجال آفرين ليونل مسي در شب تب دار لاليگا مطبوعات اسپانيا، اروپا و حتي آسيا اين گل را مورد تحليل قرار دادند. دست خداوند، دست شيطان، دست مسي، و القابي از اين دست براي گلي که به نوعي يادآور گل مارادونا برابر انگلستان بود. شايد ال پائيس روزنامه ملي اسپانيا تنها متن انتقادآميز پس از گل مسي را فرداي آن روز به چاپ رساند و دو روز پس از آن شب حساس ساير مطبوعات نيز اين جرات را به خود دادند تا به جاي تمجيدهاي تقليدي به حقيقت مساله توجه بيشتري داشته باشند. مالدونادو از AS اسپانيا از يک مساله خيلي لذت بردم و آن اين بود که مسي پس از بازي خطاي خود را قبول و آن را يک حرکت تمام حرفه اي توصيف کرد. اين بلوغ مسي را در لاليگا اثبات مي کرد. نمي شود به اين گل چندان دامن زد به خصوص اينکه فقط يک هفته به پايان لاليگا باقي است و به همه همکاران توصيه مي کنم هفته پاياني را به حاشيه نکشانند. مسي با دست گل زد و پس از بازي هم همه چيز را قبول داشت بنابراين نمي شود هر روز از مسي به عنوان مشکل لاليگا بنويسيم. سيد لو از گاردين مسي يک گل تاريخي به ثمر رساند و هواداران بارسلونا بار ديگر به داشتن چنين ستاره جواني افتخار کردند. او فوق العاده حرفه اي عمل کرد و نشان داد شناخت بالايي از جو حاکم بر لاليگا دارد. نمي شود داور را محاکمه کرد البته کمک داور را شايد، چرا که به گواه دوربين ها در قدم اول پرچم خود را کمي بالا آورد اما ترسيد و من از به کار بردن اين جمله هراسي ندارم همه کارشناسان داوري اين ادعا را تاييد مي کنند. تابلوي نتايج لاليگا ديگر تغيير نمي کند و تکليف قهرماني در هفته پاياني مشخص خواهد شد. محمد شاکر از الاتحاد اين دقيقاً گل مشابه مارادونا بود و لاليگا يک واقعه مهم را در هفته سي و هفتم خود به ثبت رساند. مسي عالي کار کرد و توانست به تنهايي لاليگا را در کورس قهرماني نگه دارد. به نظر من دست مسي در اين گل ورزشي و غير سياسي هم دست خداوند بود چرا که سرنوشت فقط با دست خداوند تغيير مي کند. مانوئل استبان از AS و اسپورت کاتالونيا شرم آور است، يک بازيکن جوان موفق شده يک گل تمام حرفه اي به ثمر برساند و جهان او را با گل تاريخي مارادونا مقايسه کرده آن وقت در حالي که مسي به افتخاري براي فوتبال باشگاهي اسپانيا تبديل شده در مطبوعات همين کشور مورد بي مهري عجيب همکاران قرار مي گيرد. ماريانا هايدن از وب سايت گل ليونل مسي پس از گل ناسالم خود چنان خوشحالي کرد که داور حتي براي يک لحظه هم به خود شک راه نداد، اين سطح از حرفه اي گري بسيار ارزشمند است حتي اگر فوتبال سالم و ناب را زير سوال ببرد. تامودو از اسپانيول، فن نيستلروي از مادريد و مسي از بارسلونا آن شب فوق العاده بودند و سرنوشت را با يکديگر به صورت مساوي تقسيم کردند. تحليل کيکر از دست خداوند روزنامه پرخواننده و آلماني کيکر در تحليلي مفصل با تيتر «به اين مي گويند شيادي،» گل ليونل مسي را يک کلاهبرداري محض و آبروريزي در عرصه هاي داوري و فوتبال ناب توصيف کرد. اين روزنامه گل مسي را به طور کامل منافي بازي جوانمردانه دانست و براي وي ابراز تاسف کرد، کيکر فضاي مسموم ميان روزنامه هاي مادريدي که آنها را دولتي نيز مي داند و روزنامه هاي کاتالونيا را بسيار سنتي و به دور از فضاي حرفه اي مطبوعات جهان برمي شمرد و اين مساله را بزرگ ترين مشکل بر سر راه بيان حقيقت در رسانه هاي اسپانيا مي داند و مي نويسد؛ «جاي تعجب است که يک مادريدي يا يک کاتالونيايي با اينکه مي دانند روزنامه مورد علاقه شان فقط به تمجيد کورکورانه از تيم آن شهر پرداخته باز هم مثل هر روز آن را تهيه مي کنند، آيا آنها از مطالعه حقيقت ابا دارند؟،» فابيو کاپلو فابيو کاپلو مربي رئال مادريد بر اين باور است که در حال حاضر ليونل مسي سعي مي کند از هر جهت از ديه گو مارادونا تقليد کند. اين مربي باتجربه ايتاليايي مي گويد؛ «مسي اکنون دو گل به يادماندني مارادونا را کپي کرده است. البته او بازيکني جوان و بااستعداد است. او مي تواند باز هم پيشرفت کند و فکر مي کنم روزهاي خوب او در پيش باشند.» تحليل بيلد از گل مسي روزنامه هميشه جنجالي بيلد آلمان نيز نتوانست ساکت باشد و با اينکه همتاي آنها پيش دستي کرده بود، تحليلي جداگانه براي گل مسي نوشت. بيلد نيز با انتخاب تيتر «دست اهريمن،» مخالفت جدي خود را با تمجيد از گل مسي اعلام کرد. اين روزنامه از ليونل مسي خواست در يک برنامه رسمي و پربيننده از همه مردم جهان و هواداران فوتبال ناب عذرخواهي کند. مسي اين ستاره هورموني با نامي که از مسيح در فرهنگ آرژانتين اتخاذ شده، شايد همان موعود بشارت داده شده در تاريخ فوتبال بارسلونا باشد که کرويف پير در کتاب خاطراتش از وي نام مي برد، او جاودانه خواهد شد يا خير در هر حال محکوم براي به خاطر سپردن يک حقيقت است و آن اينکه هرگز نمي تواند جاي مارادونا را در قلب مردم قدر شناس آرژانتين اشغال کند، هرگز. R10MessiEtoo13-06-2007, 09:42 AMشباهت هاي مسي و مارادونا مهدي زعيم زادهچپ پا و کوتاه قامت تاکنون از بسياري از ستاره هاي فوتبال آرژانتين به نام «مارادوناي دوم» ياد شده، ريکلمه، آيمار، ساويولا و ته وس پيش از ليونل مسي خود را به عنوان جانشين مارادوناي افسانه اي معرفي کردند اما هيچ کدام از آنها به اندازه مسي شبيه به ديه گوي بزرگ نبودند. هر دو بازيکن، کوتاه قامت و چپ پا هستند و جالب اينکه نوع حرکات و دريبل زدن مسي هم شبيه اسطوره فوتبال آرژانتين و جهان است. مسي هم مثل مارادونا عادت دارد با حرکات سريع از بين بازيکنان عبور کند و بيشتر دريبل هايش به سمت داخل است و کم پيش مي آيد به کناره ها بزند. همچنين به ندرت پاي راست مسي توپ را لمس مي کند مثل مارادونا. درخشش در رده جوانان درخشش هر دو نابغه آرژانتيني از مسابقات قهرماني جوانان جهان شروع شد. ديه گو در دوران جواني با هنر خيره کننده اش آرژانتين را در ژاپن قهرمان جوانان جهان کرد. ليونل هم چند سال بعد اين شاهکار را در هلند تکرار کرد. دو سال پيش بود که مسي و آرژانتين در جام جهاني جوانان به قهرماني رسيدند. مسي ستاره اين رقابت ها بود و به عنوان بهترين بازيکن و گلزن تورنمنت برگزيده شد. دقيقاً همان موقع بود که همگان مسي را با ديه گو مقايسه کردند. اتفاقاً خود مارادونا هم پس از فينال بازي ها با ليونل جوان تماس گرفت و حسابي به او روحيه داد و از تکنيک او ستايش کرد. پيشرفت مسي از همان روزها شروع شد. پيراهن هاي يکي مطمئناً دو گلي که مسي در هفته هاي گذشته مقابل اسپانيول و ختافه به ثمر رساند باعث شد که هواداران فوتبال يک بار ديگر او را مارادوناي جديد جهان فوتبال بدانند. مسي تا به حال پيراهن هايي را بر تن کرده که مارادونا هم سابقه پوشيدن آنها را داشته است. تيم ملي آرژانتين و بارسلونا تيم هايي هستند که ليونل بازي در آنها را تجربه کرده و جا پاي ديه گو کبير گذاشته. مسي دومين گل مارادونايي اش را در فاصله بسيار کمي با گل اول به ثمر رساند آن هم در شرايطي که خيلي ها همچنان در حال بحث در مورد شباهت هاي اولين گل مارادونايي او بودند. بعيد است که مسي بخواهد همچنان راه ديه گو را طي کند و پيراهن تيم هاي ناپولي، سويا وبوکاجونيورز را بپوشد. برگ هاي برنده اين شباهت تمامي نابغه هاي فوتبال است که اين هنر را دارند تا يک تنه تيم شان را برنده کنند. مسي هم مثل ديه گو چنين وظيفه اي را به خوبي برعهده گرفته. بازيکنان بارسا هر جا که به بن بست مي رسيدند توپ را به ليونل يا رونالدينيو مي دادند تا از مخمصه نجات پيدا کنند. مسي حتي در جام جهاني هم در همان دقايق کوتاهي که به بازي مي آمد اين کار را به خوبي انجام مي داد و بازيکنان باتجربه آرژانتين توپ را به اين جوان مي سپردند تا خودشان خلاص شوند، نابغه هايي مثل مارادونا و مسي هرگز از اينکه اين همه مسووليت بپذيرند خسته نمي شوند. آنها عاشق اين هستند که بيشترين توپ ها به آنها برسد و از هنرشان لذت ببرند و ديگران را هم سيراب کنند. Greatone13-06-2007, 03:26 PMمطلب خوبی بود ممنون سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 593]