واضح آرشیو وب فارسی:حيات نو: زينب الخطيب، تنها دختر مسلمان تيم ملى دانماركفوتبال مرز نمىشناسد
11بازيكن تيم ملى زير16 سال دانمارك خودشان را گرم كردهاند و آمادهرفتن به ميدان هستند. يازده دختر نوجوان، همگى باانگيزه و شادمان از اينكه براى بازى در تيم ملى انتخاب شدهاند. همهشان يكدست لباسهاى قرمز رنگ تيم ملى دانمارك را به تن دارند، همه به جز بازيكن شماره 12 تيم. روى پيراهنش نام الخطيب نوشته شده اما چيزى كه در اين ميان جلب توجه مىكند نام عربى او نيست بلكه سربند مشكى رنگى است كه موهايش را پوشانده و با گرهاى در پشت گردنش محكم شده است.
البته اين تنها تفاوت زينب با همتيمىهايش نيست. جوراب شلوارى مشكى كه زير شلوارك ورزشىاش پوشيده و دستهايش كه آنها را هم ساقهاى مشكى رنگى از نگاههاى ديگران پنهان مىكند باعث شدهاند تا در اولين نگاه، زينب الخطيب، بازيكن تيم ملى زير 16 سال دانمارك را از بقيه بازيكنان متمايز كند: «فرقى نمىكند; من مىتوانم بدوم، چه با روسري، چه بدون روسري.» اين جمله را زينب در پاى تلفن در حالى مىگويد كه تلاش مىكند با همان اندازهاى كه در مدرسه انگليسى ياد گرفته است بفهماند كه هيچ فرقى بين كارايى او و ديگر هم تيمىهايش نيست. زينب 15 سال دارد و در دانمارك متولد شده است اما خانوادهاش اهل فلسطين هستند.
گامهاى نخست با حمايت خانواده
به جز زينب پدر و خواهر كوچكش هم فوتبال بازى مىكنند اما هيچ كدامشان به خوبى او نيستند. دليل هم كاملا واضح است، چون از بين اعضاى فوتبالى خانواده تنها زينب است كه دو ماه پيش به تيم ملى دعوت شده و تا به حال هم دوبار با پيراهن دانمارك به ميدان رفته است: « اولش خيلى خوشحال بودم كه براى تيم ملى انتخاب شدم اما در عين حال مضطرب هم بودم از اينكه ديگران چه عكسالعملى نسبت به روسرى من نشان مىدهند. اما خوب هيچ كس چيزى نگفت.» زينب در باشگاهFjordager در شهر اودنزه(Odense) توپ مىزند. البته سابقه فوتبال بازى كردنش به زمانى باز مىگردد كه دختر بچهاى بيشتر نبوده، هنگامىكه دختران ديگرى كه در باشگاه بازى مىكردند از بازى زينب تعريف مىكنند و به او توصيه مىكنند كه عضو باشگاه شود و به صورت حرفهاى فوتبال را دنبال كند. خانواده زينب از همان ابتداى كار از او حمايت مىكنند، حمايتى كه تا به امروز هم ادامه داشته و مىتوان به راحتى آن را از آن سوى خط تلفن هم حس كرد، موقعى كه صدايشان را مىشنويد كه در كنارش نشستهاند و سعى مىكنند تا هر كلمهاى را كه به انگليسى نمىداند به او برسانند. البته همين پشتيبانى خانواده بوده كه از نظر ترولز مانزا، مربى باشگاهى زينب در رسيدن او به اين سطح بسيار مهم بوده و تاثيرگذار.
با اين حال روزهاى اول يعنى هنگامىكه شما با روسرى قدم به باشگاه مىگذاريد خيلى مهم است كه احساس تنهايى نكنيد. هر چند كه از نظر مربى رفتار مثبت همتيمىهاى زينب را هم نمىتوان دست كم گرفت: « به اين علت كه زينب هنوز همان دختر شاد و بازيكن خوبى است كه بود. هم تيمىهاى او هم نپرسيدند كه دليل اين پوشش مذهبى است يا سياسى يا هر چيز ديگر. براى آنها مهم اين است كه فوتبال بازى كنند.
انتخابى اختيارى و راحت
توپ به سرعت از سوى دروازهبان دفع مىشود و يك ضد حمله صورت مىگيرد. بازيكنان بايد همه با تمام قدرت به زمين خودى بازگردند حتى زينب كه در پشت خط حمله بازى مىكند. در اين لحظه سرعت عمل حرف اول را مىزند چون هر لحظه ممكن است توپ وارد دروازه خودى شود. اينجاست كه با ديدن لباسهاى زينب با خودتان مىگوييد آيا اين نوع پوشش باعث نشده تا حركات او نسبت به بقيه بازيكنان كندتر شود؟ اصلا تصور كنيد درست درعرض چند ثانيه بايد يك ضربه سر را روانه دروازه كنيد. اين سرعت عمل با وجود اين روسرى امكانپذير است؟ در مجموع اين نوع پوشش تاثيرى روى كارايىهاى زينب نگذاشته است؟ اما مربى نظر ديگرى دارد: « تنها مشكلى كه وجود دارد روزهاى گرم هستند. اينكه زينب ممكن است در مقايسه با بقيه بچهها بيشتر گرمش شود. اما من فكر مىكنم كه او براى اين مسئله هم آمادگى دارد. فقط بايد آب بيشترى بخورد تا وقتى كه هوا گرم است مشكلى نداشته باشد.»
او به «دويچه وله» گفت: زينب دو سال است كه عضو باشگاه است. از وقتى كه تصميم گرفت تا به صورت حرفهاى به فوتبال بپردازد برايش واضح بود كه با يك روسرى معمولى نمىتواند در زمين تحرك لازم را داشته باشد: «اين يك روسرى خاص است. دوست مادرم آن را برايم طراحى كرد. مشكى است و پشت سرم گره مىخورد.»
تىشرت و شلوارك ورزشى زينب هيچ تفاوتى با ديگر هم تيمىهايش ندارد. طبيعى است كه او با اين روسرى ويژه، ساقها و جوراب شلوارى مناسبى كه دارد، از آزادى عمل خوبى برخوردار است.
هدبند اسلامي
تفاوت ظاهرى زينب با بقيه، كار او را در بازى كمى مشكلتر هم كرده است. او مجبور است تا تند و تيزتر از بقيه باشد چون تشخيص دادن اينكه زينب در كجاى زمين ايستاده براى بازيكنان حريف چندان هم سخت نيست و آنها مىتوانند راحت در جاگيرىها زينب را پيدا كنند. با اين حال ترولز مانزا مربى زينب به اين موضوع هم با ديد مثبت نگاه مىكند: « تيمهاى حريف هميشه يكى، دو بازيكن را مخصوص زينب مىگذارند تا او را در بازى كنترل كنند. اما باز هم اين نكته چندان براى زينب بد نيست، چون باعث مىشود كه او تلاش كند تا در زمين فرزتر و بهتر باشد.». البته همه هم با چنين ديد متبتى به اين قضيه نگاه نمىكنند. براى نمونه حزب مردمىكه تا حدى مخالف خارجيان هم هست از چند ماه پيش خواستار وضع قانون ممنوعيت استفاده از روسرى شده است. آنها درهمين رابطه حتى فعاليتهاى تبليغاتىاى را هم در همين راستا انجام دادهاند. از طرف ديگر پارلمان دانمارك چند وقت پيش به قاضىها و كاركنان زن دادگاه ابلاغ كرد كه اجازه سر كردن روسرى در محيط كار را ندارند. اما فوتبال يك زبان بينالمللى است. فدراسيون فوتبال دانمارك خود را درگير بحثهاى داغ به سر داشتن يا نداشتن روسرى نكرده است و بىتوجه به همه اين حرف و حديثها نه تنها اجازه بازى را به زينب داده، كه او را هم براى تيم ملى انتخاب كرده است.
فيفا; تصميم گيرنده نهايي
اما با اين حال اين تنها فدراسيون فوتبال دانمارك نيست كه تصميم گيرنده اصلى به شمار مىآيد. در جايگاه بالاتر فيفا قرار دارد كه حرف آخر را مىزند. طبق قوانين فيفا داشتن هرگونه سمبل مذهبى در زمين ممنوع است و همه بازيكنان يك تيم بايد لباسهاى متحدالشكل به تن داشته باشند. لارنس برنت، سخنگوى فدراسيون فوتبال دانمارك توجيهى براى اين قانون دارد: « ما مطمئنيم كه يك هدبند يا جوراب شلوارى جزو لباس فرم به حساب مىآيند. شما رونالدينيو را نگاه كنيد. او هميشه يك هد بند بسيار بسيار بزرگ دارد. بازيكنان ديگرى هم هستند كه گاهى اوقات شلوارهاى چسبانى را زير شورت ورزشىشان به پا مىكنند كه اين نشان مىدهد داورها هيچ مشكلى با اين قضيه ندارند و آن را مىپذيرند.» فدراسيون فوتبال دانمارك گفت و گوهايى را با فيفا داشته اما تا به اينجا جواب قطعىاى مبنى بر عدم بازى زينب الخطيب اعلام نشده است. ترولز مانزا مربى زينب نسبت به آينده نگاه مثبتى دارد و خوشبين است: « فوتبال يك ورزش است و ورزش هم بايد براى همه باشد. فرقى نمىكند كه شما موهاى سبز داشته باشيد يا قرمز. البته تا وقتى كه نوع پوششتان براى بازيكنان ديگر خطرى ايجاد نمىكند.» اما به دور از همه اين بحثها زينب همچنان سه روز در هفته تمرين مىكند تا آماده باشد چون قرار است براى بازىهاى تيم ملى در تابستان به ميدان برود. البته تمرين كردن در كنار مدرسه رفتن زياد هم آسان نيست اما خوب هر كسى كه آرزو دارد تا در آينده هم در تيم ملى بزرگسالان توپ بزند و هم خانم دكتر شود، بايد طعم يك مقدار سختى را بچشد.
سه شنبه 28 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: حيات نو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 351]