گزيده سرمقاله‌ برخی از روزنامه‌های امروز

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

برخي روزنامه هاي صبح امروز سرمقاله هاي خود را به موضوعات زير اختصاص دادند. * سياست روز روزنامه سياست روز در سرمقاله امروز خود با عنوان "پروژه مصادره نيروهاي انقلاب " به قلم مديرمسئول آورده است: يكي از جملاتي كه چونان ميراثي گرانبها از سوي معمار كبير انقلاب براي آيندگان به وديعه گذاشته شد جمله «پشتيبان ولايت فقيه باشيد تا به مملكت شما آسيبي نرسد» بود. آن بزرگ مرد بسيار حكيمانه و عالمانه برخي معضلات پيش‌روي كشور در آينده را پيش‌بيني كرده بود و از اين رو حجت را به دوستداران انقلاب تمام كرده است. لذا بديهي است مادامي كه عمود خيمه نظام يا همان ولايت فقيه به پاست از گزند بسياري از خطرات و بحران‌ها در امان خواهيم بود. پس شايسته است نه يك قدم جلوتر و نه يك قدم عقب‌تر از مواضع عمود خيمه انقلاب برنداريم. البته اين بدان معنا نيست كه بقيه مواضع و تدابير ساير افراد باطل مطلقند اما نيك روشن است كه تمركز فرماندهي با همه ملاحظاتش شرط تداوم نظام و حكومتي است كه تنها اميد مستضعفان و مظلومان و فرودستان دنياي كنوني است. چه اينكه در گذشته و چه در آينده اين تمركز فرماندهي غير از جايگاه ولايت فقيه، جايگاه ديگر را سراغ نيست. اين مقدمه از آن جهت است كه به فرازي از خطبه اخير مقام معظم رهبري در نماز عيد فطر بپردازيم آنجا كه ايشان تصريح داشتند «اعتراف متهمان در خصوص افراد ديگر حجيت شرعي ندارد و مسموع نيست» چه رسد به اينكه اين قبيل سخنان از سوي بيگانگان بدخواه نظام باشد. لذا اظهارات اخير جورج سورس فارغ از پيشينه و سوابق موسسه تحت مديريت وي كه با اقدامات نرم‌افزاري نقش تعيين كننده‌اي در انقلاب‌هاي رنگي را در كارنامه خود دارد اساسا مسموع نبوده و فاقد حجت عقلي و شرعي است. دوستداران نظام و انقلاب ـ صاحبان تريبون و كلام ـ ارباب جرايد و رسانه‌ها و ... هوشيار باشيد كه امروز بدخواهان و سيلي‌خوردگان انقلاب، نيك دريافته‌اند كه تنها راه مقابله و در نهايت نابودي ايران اسلامي فقط تفرقه منجر به جنگ داخلي آنهم ميان خودي‌هاي درون خانواده نظام است و در اين راستا سعي دارند كه كوچكترين لغزش و خطايي از سوي هر يك از اعضاي خانواده انقلاب را برجسته سازند تا از اين رهگذر بتوانند با دامن زدن بر اختلافات سليقه‌اي، آتش فتنه را بيفروزند. اكنون كه تلاش آنان براي جدايي آيت‌ا... هاشمي با رهبري بدون نتيجه مانده و تدبير شايسته ايشان و كلام حكيمانه رهبر معظم انقلاب خيال خام بدخواهان را ابتر گذاشته است اين‌بار برآنند با پروژه‌اي حساب شده برخي ديگر از فرزندان انقلاب كه عضو جدايي ناپذير نظام اسلامي هستند از جمله آقايان كروبي، خاتمي موسوي و ... را از نظام اسلامي جدا سازند. يادمان نرود كه به رغم برخي لغزش‌هاي كوچك و تصميمات ناسنجيده، نامبردگان (كه بايد در فرصت مقتضي علت‌ها را هم جستجو و صرفا آنان را مقصر ندانست)كماكان دلدادگان انقلاب و بر مباني اصولي انقلاب ثابت قدمند. و اما سخن كوتاه با آقايان كروبي خاتمي و موسوي؛ راقم سطور حقيرتر از آن است كه توصيه بر شما روا دارد بلكه از سر يادآوي معروض مي‌دارد كه دشمنان قسم خورده نظام اسلامي براي مصادره شما برنامه‌هاي فراواني تدارك ديده و علي‌رغم اينكه بارها از شماها سيلي خورده‌‌اند اما اكنون بر آن هستند كه از فضاي داخلي كشور آنچه را مي‌خواهند درو كنند. يادمان نرود كه اين كشور وامدار هزاران شهيدي است كه جان خود را براي به ثمر نشستن اين انقلاب و تداوم آن اهداء كرده‌اند لذا زياده‌خواهي نيست كه از شما بزرگواران بخواهيم با برخي ناملايمات از كوره در نرفته و سعه صدر پيشه سازيد چونانكه عقلاي نظام و در راس آنان مقام معظم رهبري برآنند تا با اتخاذ تمهيدات و تدابير عالمانه و حكيمانه شكاف‌هاي موجود را برطرف و مزه ياس و نااميدي را بار ديگر بر فرصت‌طلبان ضد نظام اسلامي بچشانند. * كيهان روزنامه كيهان در يادداشت روز خود با عنوان "تاملي در داستان «مظلوميت» " به قلم مهدي محمدي آورده است: در روزها و هفته هاي بعد از انتخابات نداي مظلوميت فراوان بلند شده است. افراد زيادي از مردم عادي و سياسيون ادعا كرده اند در اين ميانه حقي از آنها ضايع شده يا ظلمي بر آنها رفته است. اين ادعاها كه خصوصاً در ميان مردم عادي بعضي از آنها به حق هم بود، از جانب نظام بر زمين نماند. ظلم اگر كوچك باشد بيم آن هست كه ناديده گرفته شود و اثر اين ناديده گرفتن را هم بر جريان كلي امور، كم محاسبه كنند. همينطور، مظلوم اگر دون پايه و بي كس و كار باشد اين احتمال قوت مي يابد كه صداي او به جايي نرسد و حقوقش پايمال شود. در اين مواقع، بر نظام اسلامي فرض است كه حامي قدرتمند مظلوم ترين و ضعيف ترين طبقات جامعه باشد و كنار آنها بايستد تا قدرتمندان و توانگران خود را مصون از تعرض و بازخواست تلقي نكنند و ظلم آسان نشود. اينها همه صحيح است. «صحيح» شايد كلمه مناسبي نباشد. اينها «جزو مبادي و مباني» ماست. معلوم است كه حق بر زمين مانده مظلومان دامان هيچ دولت و حكومتي را رها نخواهد كرد و استيفاي آن بر هر كسي كه داراي مسئوليت و اختيار است، فرض واجب است. كارنامه نظام جمهوري اسلامي در همين چند ماه بعد از انتخابات اگر به انصاف نگريسته شود، به خوبي گوياي آن است كه اين نظام آماده است بر خود سخت بگيرد تا مردم آسوده باشند و از آبروي خويش هزينه كند تا آبروي ديگراني كه شايد چندان حرمت و احترامي هم براي نظام قائل نيستند، صدمه نبيند و آسودگي شان به هم نخورد. بزرگترين تهمتي كه اساساً مي توان به يك نظام سياسي دموكراتيك زد، يعني دستكاري در آراء مردم و بيرون آوردن نام كسي از صندوق كه در واقع اكثريت مردم به او راي نداده اند پس از انتخابات به نظام جمهوري اسلامي وارد آمد و با بسامدي باورنكردني از جانب همه افراد و رسانه هايي كه ديگر مرزي ميان خود نمي ديدند- از واشنگتن و تل آويو تا تهران- تكرار شد. در مقابل، نظام چه كرد؟ در حالي كه مي توانست از همان ابتدا بر مدعيان سخت بگيرد و آنها را ميان دو راه دليل آوردن و مجازات شدن مخير كند، اعتراض آنها را به رسميت شناخت، تمام راه هاي قانوني را به روي آنها گشود و از آنها خواست در عين حال كه به رسانه ها دسترسي دارند و درباره مستندات تخلفات ادعايي خود به هوادارانشان اطلاع رساني مي كنند، اسناد خود را هم به نهادهاي قانوني ارائه و در مسير كشف حقيقت مشاركت كنند. اكنون ديگر همگان مي دانند چه اتفاقي افتاد. به رغم ادعاهاي دور و دراز سندي در دست نبود. با اين بهانه كه نهادهاي نظارتي بي طرف نيستند از مراجعه به آنها خودداري كردند اما افكار عمومي هرچه صبر كرد تا لااقل اسناد تقلب ادعايي در رسانه ها و سايت هاي منتسب به آقايان منتشر شود، هيچ نتيجه اي نگرفت و اكنون روشن شده هرگز نخواهد گرفت. با اين وجود نظام جمهوري اسلامي تصميم گرفت 10 درصد صندوق ها را جلوي دوربين رسانه ها بازشماري كند و مدعيان چون مي دانستند كه نتيجه چيست براي گريز از حضور در آن، شرط هاي عجيب و غريب گذاشتند از جمله اينكه ابتدا بايد شماره هاي ملي درج شده در ته برگ هاي تعرفه ها با موجودي ثبت احوال تطبيق داده شود. جالب است كه نمايندگان نهادهاي نظارتي همين را هم پذيرفتند اما چون هدف بهانه گرفتن بود نه كشف حقيقت نهايتاً مدعيان تن به هيچ مكانيسمي كه احياناً مي توانست پس پشت ادعاي آنها را برملا كند ندادند. در مرحله بعد كار از تهمت تقلب فراتر رفت. با استناد به ادعايي كه خود قبل از هر كس به نادرستي اش واقف بودند مردم را به خيابان ها فراخواندند و آنها را تحريك كردند كه «بايد به هر روش ممكن رأي خود را از نظام پس بگيرند»! اگرچه اكنون ديگر حتي در تهران هم كه موسوي بيش از دو ميليون رأي داشته بيش از چند هزار نفر باقي نمانده اند كه خيالات آقايان را جدي بگيرند و اين از عدد حاضران سبزپوش در قشون كشي هاي خياباني اخير پيداست، اما در آن روزهاي اول حضور مردم در خيابان ها به طلب حقي كه در واقع كسي متعرض آن نشده بود، خسارات فراواني را بوجود آورد. گذشته از ناامن شدن شهر و وارد آمدن خسارت به مردم بي گناه و اموال عمومي، آبرو و اعتبار نظام در چشم ناظران بيروني كه خود را براي مواجهه با ايراني مقتدر و برخوردار از سرمايه وسيع اجتماعي آماده كرده بودند زخمي عميق برداشت كه جبران آن محتاج زماني طولاني خواهد بود. علاوه بر اين، در جريان آن هيجانات نامعقول به برخي از مردم نيز ظلم هايي روا داشته شد كه وقوع حتي يكي از آنها براي نظام پاك جمهوري اسلامي زياد و غير قابل اغماض است. باز هم در مقابل، «نظام» تا مي توانست شكيبايي ورزيد. سران و آمران اغتشاش همچنان مصون از هرگونه برخورد و عقاب باقي مانده اند و به آزمودن قوه نطق و تخيل خويش در نوشتن بيانيه هاي هيجاني و ساختن دروغ هاي متنوع ادامه مي دهند. از ميان خيل دستگير شدگان در روزهاي اول بعد از انتخابات كمتر از چند ده نفر در زندان باقي مانده اند كه اكنون در ميان آنها حتي يك نفر هم نيست كه از آشوب گري و فتنه انگيزي دفاع كند يا ادعاي تقلب را واجد كوچكترين حقيقتي بداند. خوشمزه است كه در آن ايام اصلاح طلبان ادعا مي كردند همه تلاش آنها برگزاري تجمعات آرام و مسالمت آميز است اما اجازه همان را هم نمي يابند. شايد اشكال از قوه فاهمه ما باشد ولي به اين سؤال بالاخره بايد جوابي داد كه تجمعي را كه در آن به پايگاه بسيج، مسجد، ساختمان هاي اداري، كلانتري و مردم عادي حمله مي كنند و با سلاح گرم به مأموران تيراندازي مي كنند چگونه مي توان آرام و مسالمت آميز خواند و توقع داشت نظام براي برگزاري آن مجوز بدهد و لابد ضامن عدم تعرض به آن هم باشد؟! آشوب ها كنترل شده اما بانيان آن در امن و آسايش به طراحي آشوب هاي بعدي مشغولند و نظام هم متهم است كه مي خواسته يك جناح را حذف كند و چنان رفتار كرده كه آبي در دل آقايان تكان خورده است. جزئيات مرحله اخير از «دوران مظلوميت»(؟!) حضرات را گمان مي كنم همگان مستحضر باشند. كساني را اجير كردند يا بازداشتي هايي خيالي ساختند و ادعا كردند در بازداشتگاه به آنها تجاوز شده است. دشمن بيروني كه احتمالا سلسله منابع موثق آقايان به يكي از اتاق هاي عمليات رواني آن ختم مي شد گويي همه شادي عالم را به آن هديه كرده باشند دروغ را دست گرفت و آب و تاب داد تا به خيال خود اعتبار اخلاقي نظام را زير سؤال ببرد. اشكال اما اينجا بود كه همه چيز به گفتن دروغ ختم نمي شد و حضرات بايد مي توانستند پاي آنچه ادعا كرده اند بايستند و چه ايستادني! بعد از مختصري تفحص معلوم شد يكي از شاهدان اصلا ادعاي تجاوز ندارد، آن يكي كه ادعا مي كردند مفقود شده با رفقاي حزبي آقايان مراوده و خط و ربط پنهاني دارد، سومي سر از سفارت ايتاليا در تهران درآورد، شاهد بعدي دختري فراري بود كه براي بار هفتم از خانه گريخته بود و بعد از آن كه شنيد شهيدش خوانده و برايش با حضور بزرگان اصلاحات ختم گرفته اند با مادرش تماس گرفت و گفت قسم مي خورد كه زنده است؛ و بعد از همه اينها دختر يكي از سياسيون كه هفته ها با آب و تاب ادعا كرده بودند توسط ماموران امنيتي دزديده شده- و البته چهره بازجويان را مي ديد و از داخل بازداشتگاه به مادرش پيامك مي داد(!)- پس از چند روز اذعان كرده ربايش در كار نبوده و همه چيز را خود و رفقايش صحنه سازي كرده اند. در مقابل البته نظام باز هم جز ملاطفت كاري نكرد. آقايان بنا به اطلاعات موثق همچنان در جست وجوي شاهدان جديد- يا اگر مقدور شد «ساختن» شاهدان جديد- هستند و نظام هم مشفقانه آنها را تماشا مي كند. چه كسي مظلوم است؟ به چه كسي تهمت زده اند و معلوم شده اين تهمت ها ناروا بوده است؟ چه كسي ماموران خطاكار خود را به سخت ترين وجه مجازات مي كند و در عين حال با دشمنان كينه توز خود مهرباني مي ورزد؟ به چه كسي دروغ بسته اند و در حالي كه تشت رسوايي دروغگويان از بام افتاده در حالي كه قدرت برخورد دارد، آنها را فقط به تقوا مي خواند؟ عليه چه كسي توطئه كرده اند و او در عين اقتدار حالا كه توطئه ها شكست خورده حاضر به شنيدن نداي رياكارانه وحدت و آشتي از جانب توطئه گران است؟ اين قصه را بايد طور ديگر نوشت. نظام چنين مقتدر و مظلوم چند مشابه در طول تاريخ دارد؟ * جمهوري اسلامي روزنامه جمهوري اسلامي در سرمقاله امروز خود با عنوان "كراما كاتبين " آورده است: هنگامي كه آسمان شكافته شود و هنگامي كه ستارگان فرو ريزند و هنگامي كه آب درياها روان گردد و هنگامي كه قبرها زير و رو شوند در آن هنگام هر كس به هرچه انجام داده چه در گذشته و چه بعد از آن آگاه شود. اي انسان ! چه چيز باعث شده كه به خداي كريم خود مغرور شوي خدائي كه ترا آفريد و به صورت كامل بياراست و به اعتدال در آورد. با اينحال شما روز جزا را انكار مي كنيد درحالي كه نگهباناني مراقب شما هستند مراقباني كه مومنانه مي نويسند و به آنچه انجام مي دهيد آگاهند. نيكوكاران از نعمت بهشت برخوردار مي شوند و بدكاران در روز جزا گرفتار آتش دوزخ مي گردند و آنها را گريزي از عقوبت روز جزا نيست و تو چه ميداني از روز جزا و باز هم از روز جزا چه ميداني روزي كه از دست هيچكس براي ديگري كاري ساخته نيست و در آن روز همه چيز فقط در اختيار خداست . اين ترجمه سوره انفطار است سوره اي كه علاوه بر هشدارهاي تكان دهنده مربوط به قيامت و اينكه هركس در آن روز به سزاي اعمال خود مي رسد و پول و پارتي و مقام و منصب و قوم و خويش و طايفه و قدرت در آن روز به كار نمي آيند و فقط خداي قادر و عادل است كه به اقتضاي عملكرد افراد درباره آنها تصميم مي گيرد از قلمداراني سخن مي گويد كه با دقت تمام همه ي اعمال و گفتارها و نوشتارها را ثبت و ضبط مي كنند و هيچ چيز از نگاه تيزبين آنها دور نيست و براساس گزارش مكتوب آنهاست كه تكليف بهشتي بودن يا جهنمي بودن ما آدم ها روشن مي شود. تاكيد سوره انفطار بر اهميت روز قيامت آنقدر شديد است كه عظمت آن روز را دوبار بيان مي كند « و ما ادريك مايوم الدين ثم ما ادريك ما يوم الدين » . اين سوره آنگاه با تكيه بر اين نكته كه دست هر انساني در روز جزا به چيزي جز اعمال خود بند نيست و در آن روز همه چيز فقط در اختيار خداست پايان مي يابد كه پاياني سخت هشدار دهنده است . در مدت 30 سالي كه از عمر نظام جمهوري اسلامي گذشته است مقاطع متعددي براي امتحان پس دادن همه ي كساني كه به نحوي اهل نوشتن و گفتن هستند و جامعه را مخاطب قرار مي دهند پيش آمد. در ميان اين امتحان ها از همه سخت تر امتحاني بود كه در ماه هاي اخير با آن مواجه شديم و هنوز ادامه دارد. چه بسا قلم ها كه بي مهار نوشتند و چه بسا زبان ها كه بي باك گفتند. بسياري از قلمداران و سخنرانان در عين حال كه از مرز مومنانه نوشتن و گفتن خارج شدند از نوشته ها و گفته هاي خود دلشاد بودند و البته از اينكه خدا در قرآن كريم در همين سوره انفطار فرموده است « وان عليكم لحافظين كراما كاتبين يعلمون ما تفعلون » غفلت كردند. فعلا نوشتارها و گفتارها مورد نظر است حساب كردارهاي اين مدت كه با كرام الكاتبين است ! براي اينكه به پرونده سياه نوشتارها و گفتارهاي اين چند ماه و حتي ماه مبارك رمضان كه ماه مهماني خدا و رعايت آداب مهماني است واقف شويم خوبست به اين جملات كه قضاوتي است از رهبر معظم انقلاب در همين زمينه توجه كنيم . ايشان در خطبه اول نماز عيد فطر در روز يكشنبه همين هفته فرمودند : « فضاي جامعه را فضاي برادري مهرباني و حسن ظن قرار بدهيم . من هيچ موافق نيستم با اينكه فضاي جامعه را فضاي سوظن قرار بدهيم فضاي بدگماني . اين عادات را از خودمان بايد دور كنيم . اين كه متاسفانه باب شده روزنامه و رسانه و دستگاه هاي گوناگون ارتباطي كه امروز روز به روز هم بيشتر و گسترده تر و پيچيده تر مي شود در پيش گرفته اند براي متهم كردن يكديگر اين چيز خوبي نيست . اين چيز خوبي نيست . دل ما را تاريك مي كند فضاي زندگي ما را ظلماني مي كند. هيچ منافات ندارد كه گنهكار تاوان گناه خودش را ببيند اما فضا فضاي اشاعه گناه نباشد تهمت زدن ديگران را متهم كردن به شايعات خيالات » . اين كارنامه رسانه اي اعم از نوشتاري و ديداري و شنيداري اين چند ماه اخير است . اكنون اين كارنامه را به سوره انفطار عرضه كنيد تا تكليف صاحبان اين كارنامه ها را در روز قيامت روشن كند « يوم لاتملك نفس لنفس شيئا و الامر يومئذلله » . فراز ديگري از اين قضاوت تاريخي اينست : « همينجا من اين را بگويم . من اين دادگاه ها كه در تلويزيون هم پخش مي شد گفته مي شود از قول يك متهمي راجع به كس ديگري . اين را بگويم اين حجيت ندارد شرعا. بله متهم هرچه درباره خود بگويد اين حجت است ... اما عليه ديگري بخواهد اعتراف بكند نه مسموع نيست . مسموع نيست . اينها را نبايد اينجور فضا را از تهمت و گمان سو پر كرد. قرآن كريم ميفرمايد وقتي مي شنويد كه يكي را متهم مي كنند چرا به همديگر حسن ظن نداريد « لولااذ سمعتموه ظن المومنون والمومنات بانفسهم خيرا و قالواهذا افك مبين » (سوره نور آيه 12 ) ... مجازات مجرم كه از طريق قانوني جرم او ثابت شده غير از اين است كه به گمان به خيال به تهمت يكي را متهم كنيد بدنام كنيد دهن به دهن بگردانيد. اين فضافضاي درستي نيست » . آنچه تاكنون از بسياري زبان ها و قلم ها شنيده و ديده شده برخلاف توصيه اكيدي است كه از زبان رهبري در خطبه نماز عيد فطر شنيده شده ايم . حتي بعضي مسئولان كه براساس مسئوليتشان موظفند حافظ آبروي آحاد مردم جامعه باشند برخلاف تعهدي كه دارند و برخلاف سوگندي كه ياد كرده اند به اين گرداب افتاده و مرتكب تهمت و افترا زدن به ديگران شده اند. علاوه بر اين باب غلط و انحرافي كه متاسفانه در رسانه هاي مكتوب و غيرمكتوب به نحو بسيار گسترده اي باز شده و جريان دارد استفاده از رسانه هاي خارجي و استناد و توسل به آنها كه در غرض ورزي و آلوده بودنشان ترديدي وجود ندارد نيز به يكي از ابزارهاي حمله كردن به رقيب توسط رسانه ها از جمله رسانه ملي تبديل شده است . هشدار رهبر معظم انقلاب شامل اين خطر هم شده آنجا كه با صراحت فرمودند : « ياديگران خارجي ها بيگانگان تلويزيون هاي مغرض عليه كسي يا كساني حرفي بزنند ادعا كنند كه اينها فلان جا خيانت كردند خطا كردند ما هم عين همان را پخش كنيم . اين ظلم است اين مورد قبول نيست . رسانه هاي بيگانه دلشان براي ما نسوخته است . كي حقايق را خواسته اند روشن بشود در مورد ما كه در اين مورد حقيقت را گفته باشند ادعاهائي مي كنند نبايد گفت اينها شفافيت است . اينها شفافيت نيست . اين كدر كردن فضاست ... » . اينها بيماري هاي اخلاقي خطرناكي است كه متاسفانه در جامعه ما شايع شده است . جامعه ما به عنوان يك جامعه اسلامي بايد از هر جهت به ويژه از نظر اخلاقي الگوي ساير جوامع باشد. رواج تهمت هتك حرمت اشخاص ايجاد فضاي سوظن و بدگماني و پراكندن شايعه در مورد اين و آن معمولا با هدف خارج ساختن رقيب از صحنه صورت مي گيرد و توسل به چنين اموري توسط كساني صورت مي گيرد كه از شخصيت كافي برخوردار نيستند و براي جبران كمبودهاي شخصيتي خود به تخريب ديگران متوسل مي شوند. افرادي كه براي اثبات خود به نفي ديگران نياز دارند چگونه مي توانند در مديريت هاي كلان كه نياز به ثبات شخصيت و بزرگ منشي دارد موفق باشند ريشه اين ضعف ها عموما به غفلت از خدا و روز قيامت برمي گردد و راه درمان اين بيماري ها گسترش آموزش هاي اخلاقي و عقيدتي در جامعه به ويژه براي كساني است كه ميخواهند مديريت هاي كليدي و كلان را برعهده بگيرند. از آنجا كه بخش عمده اي از اين آموزش ها توسط رسانه ها اعم از نوشتاري و گفتاري داده مي شود طبعا دست اندركاران اين رسانه ها بايد خود از شخصيت اخلاقي كاملي برخوردار باشند تا بتوانند رسانه هاي تحت مديريت خود را در جهت صحيح هدايت نمايند. آنها اگر به اين كلام خدا كه در سوره مباركه انفطار فرموده است « وان عليكم لحافظين كراما كاتبين يعلمون ماتفعلون » (نگهباناني مراقب شما هستند كه مومنانه مي نويسند و به آنچه انجام ميدهيد آگاهند) معتقد باشند مراقب سطر سطر و جمله جمله و كلمه كلمه نوشته ها و گفته هاي خود خواهند بود و تلاش خواهند كرد هرگز از مرز اخلاق فراتر نروند و از چارچوب كرامت انساني خارج نشوند و دوستان را با دشمنان اشتباه نكنند و با قلم ها و زبانها و رسانه هايشان به تصور توسل به « النصربالرعب » نسخه « النصر بالضرب والشتم والقتل » ننويسند و بدانند كه چنين برخوردهائي نتيجه اي جز شكست و دور شدن از مردم نخواهد داشت . ما امروز به وحدت و همدلي و حفظ سرمايه هاي انساني بزرگي كه در سايه انقلاب اسلامي پرورش يافته اند نياز داريم . اين نياز را قلم هاي متعهد زبان هاي ناصح و رسانه هاي صالح و فضيلت گستر مي توانند برآورده كنند آنها كه به « كراما كاتبين » اعتقاد قلبي دارند و خود نيز تلاش مي كنند به مرتبه اي از كرامت انساني برسند كه در زمره « كراما كاتبين » باشند. * مردمسالاري روزنامه مردمسالاري در يادداشت روز خود با عنوان "سيگنال هاي دوگانه در مواضع آمريكا براي مذاكرات هسته اي "به قلم فروزان آصف نخعي آورده است: مدتي است كه از آمريكا سيگنال هاي متفاوتي در باره مواضع هسته اي ايران صادر مي شود. يك سيگنال براين مبنا قرار دارد كه بنابرتجربيات كودتاي 28 مرداد، واشنگتن سعي دارد مقابل حوزه تمدني ايران كه خواست تكنولوژي هسته اي، يكي از خواست هاي تمدني آن به شمار مي رود نايستد. تعامل پيچيده ميان اين خواست درداخل ايران با ديگر خواست هاي تمدني باعث شده تا آمريكا كماكان به موضع قطعي دراين باره دست نيابد. با اين همه فرض بالا با گزارش يك گروه سياستگذاري دوحزبي درواشنگتن كه حلقه اي قدرتمند محسوب مي شود در تضاد است . يكي از اعضاي اين گروه سناتور ليبرمن است. وي به همراه ديك چني در زمان بوش پسر طرفدار حمله نظامي به عراق وادامه حضور آمريكا در اين كشور بود. به عبارت ديگر ليبرمن استراتژي سخت افزاري را در برخورد با حوزه هايي كه منافع حياتي آمريكا در آن درگير است همواره توصيه مي كند. گزارش اين گروه كه اخيرا منتشر شده به اوباما توصيه مي كند كه دربرابرايران استراتژي سخت تر ومحكم تري را اتخاذ كند. از سوي ديگر راجر كوهن تحليلگر مسايل بين المللي هرچند بسته پيشنهادي ايران تحت عنوان " همكاري براي صلح، عدالت وتوسعه " را بسيار كلي مي داند ولي درآن نكاتي مي يابد كه مي تواند مبناي نوعي تفاهم بين جامعه جهاني وايران قرار بگيرد. او ديپلماسي را تنها راه جلوگيري از حمله اسراييل به ايران مي داند. او درعين حال مانند برژينسكي اين احتمال را رد نمي كند كه شايد از نتايج اين مذاكرات، پذيرش حدي از ادامه غني سازي اورانيوم درايران به شرط پذيرش منع گسترش سلاح هاي هسته اي يا ان پي تي از سوي تهران وكنترل وكاركرد برنامه هسته اي آن باشد; زيرا از نظر وي تشديد تحريم عليه ايران كه به مدت سي سال با آن زندگي كرده است مي تواند كماكان درآينده نيز امري عادي براي زندگي ايرانيان باشد. نبايد فراموش كرد كه سيگنال هاي متفاوت از سوي آمريكا با صداهاي موثر داخل ايران تنظيم شده است. مواضع راديكال ها يا به عبارتي مواضع بازهاي آمريكا همواره دربرابر موضع برخي دولتمردان فعلي در مورد نفي هولوكاست و نابودي اسراييل قابل توضيح است وشايد مواضع كبوترها در برابر اين مواضع رهبري جمهوري اسلامي ايران قابل توضيح باشد كه ايشان درديدار عيد فطر با مسئولان " ادعاي رسانه هاي غربي مبني برتلاش جمهوري اسلامي ايران براي نابودي رژيم صهيونيستي را با استفاده از تجهيزات نظامي " دروغ دانستند. با همه اين ها به نظر مي رسد كه جامعه جهاني براي برخورد با موضوع هسته اي ايران چهار جبهه گشوده را سامان داده است . جبهه اول توسط آژانس بين المللي انرژي اتمي كه مسئول نظارت برپيشگيري از گسترش سلاح هاي هسته اي اداره مي شود. جبهه دوم توسط شوراي امنيت، جبهه سوم توسط جامعه اروپا وجبهه چهارم توسط افكارعمومي غرب در ارتباط با مسايل داخلي ايران درحال اداره، هدايت و پيشروي است. بنابراقتضائات زماني، دوگروه موثر مزبور درسياستگذاري آمريكا واروپا همواره به دنبال آن بوده اند تا مواضع متناسب را اتخاذ وسپس اعلام كنند. به عبارتي اين دوگروه به دنبال تعريف مشخص از شرايط مشخص و توصيه به عمل و استراتژي مشخص هستند. براين اساس بود كه زماني 20 سازمان جاسوسي درآمريكا اعلام كردند ايران براي دسترسي به سلاح هسته اي سال ها فاصله دارد وسپس بنا برهمين اقتضائات نيز امروز تاكيد دارند كه گردآوري بيش از هزارو500 كيلو اورانيوم با غلظت كم و همچنين پيگيري سريع طرح احداث راكتور 40 مگاواتي آب سنگين در اراك از جمله دستاوردهايي است كه با توجه به ذخيره اورانيوم غني شده موجود درايران، تهران را درموقعيت انجام آزمايش اتمي وورود به جرگه دارندگان بمب اتمي قرارداده است. با اين همه معلوم نيست كه مستندات رسانه هاي آمريكايي كه عنوان مي كنند با تكميل شدن و به راه افتادن راكتور آب سنگين در اراك كه در 18 ماه آينده منجر به ساخت سالانه سه بمب هسته اي از مسيردوم خواهد شد چيست و اين كه مطرح مي كنند اين ظرفيت نظامي اتمي بسيار بالاتر از ظرفيت كنوني كره شمالي وپاكستان است تا چه اندازه صحت دارد؟ اما يك واقعيت را نمي توان از نظردور داشت وآن اين كه اين گزارش ها منجر به آن شده تا آمريكا برنامه طرح سپرموشكي استراتژيك خود را از اروپاي شرقي كه دركشورهاي چك ولهستان مستقر بود جمع آوري كند تا از اين طريق با دادن امتياز قابل توجه به روسيه، مسكو را در مسايل هسته اي ايران، در كنار خود در شوراي امنيت سازمان ملل متحد داشته باشد. هر چند واشنگتن اعلام كرده است كه جمع آوري سپرموشكي با صرفه جويي درهزينه هاي مربوط به آن ها از 40 تا 50 ميليون دلار به 10 تا 15 ميليون دلارهمراه است ولي حذف قابليت رصد الكترونيكي از عمق استراتژيك روسيه كه توسط سيستم رادارهاي هشدار دهنده مستقر در چك ميسر بود و همچنين حذف قابليت موشك هاي تدافعي كه با كلاهك هاي هسته اي قابليت تهاجمي به روسيه نيز داشتند ، به معناي آن مي تواند تلقي شود كه در اين مرحله همكاري كرملين با كاخ سفيد ، دربرابر مسئله هسته اي ايران بسيار استراتژيك تر از آن چيزي است كه كارشناسان اذعان مي كنند. به نظر مي رسد اقدام كاخ سفيد اكنون مي رود تا آرايش جهاني سياست را يك بارديگر درمعرض تغيير قرار دهد; تغييري كه احتمال استفاده از مواضع سخت افزاري درآن بسيار است. علاوه بر اين تغييرمذكور ناظر بر رفتارجمعي است كه درخاورميانه وجهان درپي هرتحول نظامي يا سياسي مي تواند به وقوع بپيوندد. به عبارت ديگر، رفتارهاي جمعي در دو حوزه مدني و سياسي ، موضوعي است كه اكنون ايران و آمريكا را دربرابر يك بازي بسيار پيچيده قرارداده است. اين پيچيدگي نيز ناشي از بن بست در هدايت توسعه از بالا به پايين و عدم موفقيت در دولت - ملت سازي از جمله شكست دولت - ملت سازي درافغانستان و... در اين حوزه است. دراين بازي دولت ها نقش تعيين كننده خود را از دست داده اند. البته نبايد فراموش كرد كه دومساله يكي اولويت حفظ نظام و ديگري اولويت حفظ اصول انقلاب اسلامي از ديگر مواردي است كه در اسكلت سياست خارجي ايران، آمريكا، اتحاديه اروپا، روسيه و شوراي امنيت سازمان ملل را درانتخاب استراتژي آينده دچار مشكل خواهد كرد. اگر بخواهيم مولفه هاي ذكرشده دربحث بالا را نسبت با يكديگر به تحليل بنشينيم فضاي پيچيده تري نصيبمان مي شود. * قدس روزنامه قدس در سرمقاله روز خود با عنوان "موشك سجيل؛ دكترين دفاعي مقتدرانه ايران "به قلم غلامرضا قلندريان آورده است:‏جديدترين موشك ساخته شده در كشورمان در رژه ديروز براي اولين بار به نمايش گذاشته شد. موشك بالستيك سجيل كه پس از موشكهاي شهاب 3 و قدر، سومين موشك دوربرد ايران اعلام شده است، ديروز سه شنبه در مراسم رژه نيروهاي مسلح در جوار حرم حضرت امام(ره) در معرض ديد همگان گذاشته شد. در ايام شكوهمند هفته دفاع مقدس جمهوري اسلامي ايران با ارائه اين توانمندي دفاعي بار ديگر اقتدار نظامي و قدرت فناوري خود را به رخ جهانيان كشيد. بعد از جنگ جهاني دوم با قوت گرفتن قطب بنديهاي سياسي، بلوكهاي علمي و تكنولوژيكي نيز متأثر از اين هاله قدرت، كشورها را در مراتب مختلف علمي و فناوري تقسيم نمودند كه قطعاً ملاك اين ارزيابي متغير تابع وزن سياسي كشورها بوده است تا از اين منظر بازيگران جهان سوم توان ارتقا به دايره جهان دوم را كسب نكنند. اين ثمره تلاش داخلي را مي توان برگ زرين ديگري از خودباوري جامعه ايراني تلقي نمود كه توانسته است با وجود كمبودها، كاستيهاي صنايع نظامي را مرتفع نمايد. نمايش اين فناوريها به هيچ عنوان بيانگر ميليتاريزه شدن صنايع كشور نيست، زيرا آنچه اكنون در حوزه نظامي به عنوان توسعه صنايع مذكور مطرح گرديده، به منزله رفع نيازمنديهاي كشور است. هر دولتي در جهان با تعريف منافع ملي و امنيت ملي خويش ناگزير از پاسخ به نيازمنديهايش مي باشد و ايران نيز از اين امر مستثنا نيست. بر كسي پوشيده نيست، در مقطع آزمايش موشك شهاب 3 رسانه هاي منطقه همسو با صهيونيستها در ارائه تحليلهاي ناصواب تلاش كردند تا چهره اي ميليتاريستي از جمهوري اسلامي ايران ارائه دهند كه اين سوژه تبليغاتي بتدريج زمينه پروژه ايران هراسي را فراهم كرد. پيروزي انقلاب اسلامي و شرايط خاص ايران و تحديد واردات، بستر رونق و شكوفايي توليدات صنعتي و نظامي را در كشور فراهم نمود. نمايش اين موشك به عنوان نمونه اي از دستاوردهاي فرزندان اين مرز و بوم در ميان تنگناهاي اعمالي از سوي دشمنان، نشانگر تلاش جوانان ايران اسلامي است كه ايران را در جايگاه قابل اعتناي پيشرفت قرار داده است. جمهوري اسلامي پس از پيروزي و اعلام استقلال، با طرد سلطه كشورهاي زياده خواه، نه تنها احساس غرور ملي و حيثيت مخدوش شده را به ايرانيان اعاده نمود، بلكه به الگوي الهام بخش نيز براي ديگر كشورها تبديل شد. بدين منظور، قدرتهاي فرامنطقه اي كه شعارهاي انقلابيون ايران را مغاير با هدفهاي توسعه طلبانه شان ارزيابي مي كردند، با به كارگيري اهرمهاي گوناگون سياسي، اقتصادي و نظامي، ساز و كار تحريم و انزواي جمهوري اسلامي را در دستور كار قرار دادند تا از اين منظر بازگشت ايران را در زماني كوتاه به منظومه اقمار سياسي شان به دليل نيازمنديهاي جامعه نظاره گر باشند. لذا پس از پيروزي انقلاب اسلامي، تحريمها بويژه در مقطع جنگ 8 ساله با هدف به زانو درآوردن جمهوري اسلامي استمرار يافت كه از اين ايده نتيجه اي براي بدخواهان نظام اسلامي عايد و حاصل نگرديد. در شرايط فعلي، رشد روزافزون توليدات صنعتي و غيرصنعتي را مي توان افق استقلال نامگذاري نمود. بيگانگان با شانتاژ خبري و رسانه اي، در پي القاي اين موضوع مي باشند كه استمرار حيات سياسي كشورها در گرو وابستگي به ابرقدرتها و پذيرش متروپل قدرت و ثروت است كه موفقيتهاي تكنولوژيكي در ايران اين ديدگاه را باطل نمود. نمونه بسيار بارز اين پيشرفت را مي توان در انرژي صلح آميز هسته اي جستجو كرد كه با تشديد تحريمها و عدم گشايش فضاي پشتيبانيهاي خارجي، ظرفيتهاي داخلي با توسعه فازهاي جديد، آنها را دچار تحير نمود. اين پيشرفتها را مي توان بومي سازي فناوريهاي جهاني تلقي نمود و اين مهم حاصل نمي شود، مگر با اراده اي قوي و باوري عميق به داشته هاي خودي، چنانكه اكنون رسانه اي شدن اين موفقيتها تأييدي بر اين ادعاست. بومي نمودن فناوريهاي صنعتي و نظامي در حقيقت خط بطلاني بر رابطه ترسيم شده گذشته است، بدين معنا كه گسست رابطه شمال جنوب و مهندسي جديد از ثبت اختراعات و ظهور دستاوردها مي تواند گام جديدي در راستاي تدوين قطبهاي متنوع قدرت باشد. دولتهاي اقتدارگر غربي سالهاست با القاي ضعف و ناتواني، كشورهاي جهان سوم را به عنوان كشورهاي اقماري خود تعريف نموده اند و به آنها به گونه اي اين عقب ماندگي تفهيم گرديده است كه ناگزير بايد اين وابستگي را به عنوان يك مسير تغيير ناپذير بپذيرند. اين توفيقات بيانگر شكل گيري قدرت و افزايش قدرت بازيگري و چانه زني در مناسبات بين المللي است كه جمهوري اسلامي ايران تاكنون اقتدار خود را در عرصه هاي گوناگون جهاني از اين منظر به اثبات رسانيده است. ورود موشك سجيل به چرخه توليد، گام ديگري از تلاشهاي فرزندان اين كشور براي تقويت بنيه دفاعي خويش در چارچوب دكترينهاي دفاعي تعريف شده قابل ارزيابي است. توليد اين موشك در چارچوب دكترين و راهبرد بازدارندگي دفاعي و فعاليتهاي متعارف موشكي جمهوري اسلامي ايران و صرفاً با هدفهاي دفاعي و براي تحكيم صلح، ثبات و آرامش در منطقه صورت گرفته است و عليه هيچ كشوري به كار گرفته نخواهد شد. بنابراين، جمهوري اسلامي با خودباوري و اعتماد به نفس ملي توانست در سالهاي پس از پيروزي انقلاب اسلامي در مقابل سيل تهديدها و تعرضهاي بيگانگان بر اصول و ارزشهايش پافشاري نمايد. آنچه امروز ثبات و پايداري ايران را در مقابل هجمه هاي تمام ناشدني استكبار تضمين نموده، نهادينه شدن فرهنگ مقاومت و ايستادگي در مقابل زورگويان در بستر بيداري و خودباوري ملت ايران است كه توانست اين برگ برنده را در پرونده عملكردي اش به ثبت و ضبط برساند. * گسترش صنعت روزنامه گسترش صنعت در سرمقاله خود با عنوان "پيشنهادي دموكراتيك " آورده است:‏ در ديدار كارگزاران نظام با رهبر معظم انقلاب به مناسبت عيد فطر امسال‌، معظم له اشاره‌اي به ‌اين مهم داشتند كه جمهوري اسلامي ‌ايران هرگز نظامي متجاوز نبوده و نيست و حتي نسبت به رژيم صهيونيستي كه آن‌را رژيمي غاصب و مخل صلح و امنيت جهاني مي‌داند، متوسل به قدرت نظامي نخواهد شد. در سخنان‌ ايشان در عين حال در مورد فلسطين نكته ظريفي وجود داشت و آن ‌اين مهم بود كه ‌ايران براي حل مساله طرح دارد. طرح‌ ايران براي حل مساله فلسطين تا آنجايي كه درگذشته درباره آن صحبت شده است‌، طرح «تعيين سرنوشت ملت فلسطين» از طريق مراجعه به آراي عمومي همه فلسطيني‌ها نام دارد. ‌اين طرح چند ويژگي برجسته دارد كه تاكنون در هيچ طرحي ديده نشده است و آن تكيه طرح بر دموكراتيك‌ترين شيوه يعني «برگزاري رفراندوم آزاد در سرزمين فلسطين» است. غرب بسيار به ارزش‌هايي مي‌نازد كه قرن‌ها قبل از آنكه غربي‌ها آنها را بشناسند و نام آن‌را «دموكراسي» بگذارند‌، مسلمين در اثر تعاليم ديني خود در سرزمين‌هاي خويش آن را جاري ساخته بودند. جهان اسلام و در راس آنها جمهوري اسلامي‌ايران امروز اعمال همان ارزش‌ها يعني «دموكراسي» و مراجعه به آراي عمومي بوميان فلسطين اعم از مسلمان‌، مسيحي‌، يهودي و ساير اديان و اعمال آن‌را براي برون‌رفت از بحراني كه ده‌ها سال است خاورميانه را در بر گرفته‌، پيشنهاد مي‌كند‌. پيشنهادي كه «قطعي‌، دموكراتيك و مطابق با موازين بين‌المللي است.» در جهان امروز منطقه‌اي به نام فلسطين وجود دارد‌. ‌اين سرزمين 60 سال است كه در اشغال رژيمي اشغالگر است كه رهبران آن هيچ ‌‌ريشه‌اي در فلسطين ندارند‌، اما سرنوشت آن‌را به‌دست گرفته و بوميان آن‌را آواره كرده‌اند. از آن هنگام كه اسرائيل‌زاده شد، فرهيختگان مسلمان پرچم مخالفت دست گرفتند. نه چون كشورى نو برپا شد كه چون به مسلمان‌ها ستم شد؛ سرزمينشان اشغال شد؛... و در پايان به انسانيت توهين شد. اشغال فلسطين تنها يك مساله اسلامى نيست‌. اشغال فلسطين و مسائلي كه در آن گذشته و مي‌گذرد از ديدگاه فطرى و وجدانى نيز مساله‌اي بزرگ است‌. تلاش براى آزادى فلسطين، تلاش براى آزادى مقدسات همه اديان الهي و تلاش براى آزادى انسان است. شصت‌و‌چهارمين مجمع عمومي سازمان ملل متحد كه ‌اين روزها در نيويورك برپاست‌، فرصت مناسبي است كه ديدگاه‌هاي ملت ‌ايران درخصوص مسائل مختلف منطقه‌اي و بين‌المللي از جمله ادامه اشغال فلسطين و علل حاكم شدن ‌اين شرايط در جهان كه همه از آن ناراضي‌اند‌، ريشه‌يابي و راه‌حل‌هاي آن ارائه شود. آن‌گونه كه محمود احمدي‌نژاد، رئيس‌جمهوري به هنگام عزيمت به نشست موصوف گفت‌، امروز دنيا در آستانه تحولات بزرگي است و از طرفي چالش‌ها و مشكلات سنگيني نيز در بخش‌هاي اقتصادي، سياسي، امنيتي و فرهنگي در برابر ملت‌ها قرار دارد و از سوي ديگر اميد به ارائه راه‌حل‌ها كه دنيا را از‌ اين وضعيت خارج كند نيز وجود دارد. از نشست امسال مجمع عمومي سازمان ملل توسط مسوولين دولت‌ها استقبال زيادي شده كه‌اين خود نشان‌دهنده دريافت يكپارچه و مشتركي از مشكلات امروز جهان و احساس نياز براي حل سريع آنهاست كه در راس‌شان بايد مساله فلسطين قرار گيرد. /2759/

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 330]