واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: درباره بیهوشی بیشتر بدانیم
بیهوشی و بی حسی ، نداشتن احساس درد هنگام جراحی یا موقع تشخیص بیماری های دردناك است كه معمولاً به وسیله داروهای مختلف ایجاد می شود .بیهوشی عمومی برای جراحیهای بزرگ به كار می رود . معمولاً قبل از شروع آن به بیمار پیش دارو داده می شود تا آرام بگیرد و به خواب رود . در اتاق عمل ، پزشك متخصص بیهوشی از روش داخل وریدی یا استنشاقی برای بیهوش نمودن بیمار استفاده می كند .در این روش ، نخست داروهای بیهوشی از راه لوله ی باریكی به نام "انژیوكت " كه در سیاهرگی در بازو یا دست قرار داده شده است، به جریان خون تزریق می شود .در شیوه استنشاقی ، بیمار گاز بیهوش كننده را از طریق ماسك صورت تنفس می كند و ریه ها گاز بیهوشی را به جریان خون منتقل می كنند .پس از القای بیهوشی ، برقراری تنفس معمولاً به وسیله لوله ای كه به آرامی از راه دهان به نای وارد می شود صورت می پذیرد .در لحظات ابتدایی دریافت دارو یا گاز بیهوشی ، صداها بلندتر شنیده می شود و به تدریج با افزایش مقدار داروی بیهوشی در مغز ، سرگیجه ، خواب آلودگی و بلافاصله بیهوشی كامل حادث می شود.در مدت جراحی ، متخصص بیهوشی ممكن است داروها را تجدید كند یا داروهای دیگری برای ادامه بیهوشی و بی دردی به بیمار بدهد .در حین بیهوشی فعالیت های بدن كـُند می شود و تنفس در دستگاه بیهوشی برقرار می شود. بجزعمق بیهوشی ، ضربان قلب، دمای بدن و فشارخون كه علائم حیاتی هستند توسط متخصص بیهوشی به طور مداوم ، تا وقتی كه جراحی به اتمام برسد ، بررسی می شود .در بی حسی موضعی ، متخصص بیهوشی ، داروی بی حسی را به موضع مناسب تزریق می نماید . البته این داروها به صورت پماد، كرم ، قطره یا اسپری نیز وجود دارند كه در موارد لازم استفاده می شوند .در بی حسی منطقه ای داروی بی حس كننده ، یا در اطراف مایع نخاع كمری تزریق می شود كه در این حالت بسته به وضعیت بیمار تمام نیمه ی پایین بدن یا فقط یك طرف بدن بی حس می شود ؛ یا این كه دارو در فضای مجاور پوشش طناب عصبی تزریق می شود ، در این حالت پیام درد از نیمه ی پایینی بدن ارسال نمی شود ولی در عین حال بیمار می تواند حركت نماید . در بی حسی موضعی و منطقه ای معمولاً داروی آرام بخشی نیز به بیمار داده می شود .آماده شدن برای بیهوشی همیشه مستلزم انجام دادن آزمایش هایی ویژه با توجه به سن و جنس بیمار و همچنین مصاحبه پیش از بیهوشی است . بیمار معمولاً روز قبل از عمل با متخصص بیهوشی خود ملاقات می كند و می تواند حتی درباره انتخاب داروی بیهوشی یا بی حسی خود با او مشورت نماید . پزشك درباره بیماری های جسمی حاد یا مزمن مثل سرماخوردگی یا بیماری قلبی و دیابت ، داروهایی كه بیمار مصرف می نماید ، حساسیت ها، سابقه بیهوشی و مصرف الكل ، سیگار یا مواد مخدر سؤال می كند ، آنچه كه فرد به گروه پزشكی می گوید محرمانه است و برای سلامتی بیمار لازم است پس باید صادقانه جواب داده شود.بیمار باید پیش از مراجعه به بیمارستان برای عمل جراحی دقت كند كه اشیاء گران قیمت را در منزل بگذارد. برای عینك ، لنز یا دندان مصنوعی خود قاب همراه داشته باشد و قبل از رفتن به اطاق عمل آنها را خارج نماید . همچنین به دستور ننوشیدن و نخوردن یا نكشیدن چیزی در مدتی مشخص ، معمولاً 10 ساعت پیش از عمل جراحی ، حتماً عمل كند . در غیر این صورت ممكن است با استفراغ درهنگام عمل یا بعد از آن به علت ورود غذا یا مایعات هضم نشده به ریه ها دچار خفگی شود . پس از انجام جراحی ، بیمار به بخش هوش آوری یا "ریكاوری" برده می شود و آنجا تا زمانی كه اثر داروهای بیهوشی برطرف شود می ماند .شنوایی معمولاً نخستین حسی است كه بر می گردد . متخصص بیهوشی در این بخش نیز علائم حیاتی و مراحل به هوش آمدن بیمار را تحت نظر دارد . بیمار ممكن است در این مدت دچار عوارض جانبی ناشی از بیهوشی شود، تهوع ، تشنگی ، لرز، نفخ ، گلو درد ا زعوارض بیهوشی عمومی ، و بی حسی و مورمور شدن، تهوع و درد پشت از عوارض بی حسی منطقه ای یا موضعی است .بیمار پس از خروج از بخش ریكاوری ، به بخش مربوطه خود فرستاده می شود. اگر قرار است همان روز به خانه بازگردد اعمالی وجود دارند كه باید برای احتیاط دست كم تا 24 ساعت از آنها خودداری نماید . رانندگی ، كار با ماشین آلات ، گرفتن تصمیم های مهم ، مصرف دارو بدون مشورت با پزشك و مصرف الكل از جمله ی این اعمال هستند . بیمار می تواند در صورت بروز نگرانی یا داشتن هر سؤال با بیمارستان یا پزشك خود تماس بگیرد .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 759]