محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830726571
تاخت و تاز روچيلدها در منابع نفتي عراق
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به راه انداختن جنگي گسترده از سوي دولت جرج بوش در سال 2003 عليه صدام حسين، بر خلاف ادعاي تامين امنيتي كه از سوي آمريكا مطرح بود بر اساس شواهد موجود به غارت منابع ملي عراق انجاميده است. به گفته بسياري از منابع خبري آنچه پس از كليد خوردن پروژه جنگ عراق ازسوي دولت نومحافظه كار جرج بوش در سال 2003 در كشور عراق رخ داد، به رغم ادعاهاي ايالات متحده مبني بر تامين امنيت و سرنگوني ديكتاتوري در عراق، نتيجه اي جز غارت ثروت هاي ملي اين كشور نداشته است. انتشار وقايع پشت پرده در جنگ عراق در اغلب رسانه هاي بين المللي نشان مي دهد، آمريكا نه تنها نتوانسته امنيت را در عراق تامين كند، بلكه فرصت غارت منابع زيرزميني از جمله نفت را به ارمغان آورده است. در اين مورد بايد خاطر نشان كرد(پاول ولفوتيز) معاون وقت وزير دفاع آمريكا در دوران جنگ به عراق به كنگره اطمينان داد كه سود نفتي كه از عراق حاصل خواهد شد، نه تنها هزينه ها و مخارج بازسازي عراق را جبران خواهد كرد، بلكه مي تواند موتور محرك اقتصاد آمريكا و متحدان استراتژيك اين كشور به ويژه اسراييل را نيز روشن نگاه دارد. در اين مورد اظهارات «آلن گرينسپن» رئيس سابق فدرال رزرو قابل ذكر است كه در زندگي نامه اش نوشت: «جنگ عراق براي نفت بود»، اين تئوري بويژه براي كساني در جناح چپ كه جمله «هيچ خوني براي نفت نبايد ريخته شود» را در تظاهرات ضد جنگ در آستانه تهاجم به عراق تكرار مي كردند، جالب توجه مي نمايد. نيمه پنهان جنگ عراق و تجارت نفت و غارت اين سرمايه ملي از آن كشور چيزي است كه نبايد در ابهام باقي مانده و رفته رفته از اذهان تاريخ پاك شود. از ديد تحليلگران اقتصادي و سياسي، اشغال عراق و روي كار آمدن دولتي دست نشانده، امكان حراست از يك منبع عظيم تأمين انرژي براي ايالات متحده و رژيم صهيونيستي را فراهم مي آورد. بايد ياد آور شد به گزارش بسياري از رسانه هاي خارجي در ميان رژيم هاي استعمار گر كه در جنگ خونين عراق مشاركت داشتند، رژيم صهيونيستي بزرگترين سهم را بدست آورد و به چپاول منابع نفتي عراق پرداخت. **پيشينه ذخاير نفتي در عراق ----------------------------------- منطقه جنوب غربي آسيا و به ويژه خاورميانه به دليل تأمين بخش اعظمي از منابع نفتي و دارا بودن مقدار قابل توجهي از ذخاير انرژي جهان؛ از نقاط استراتژيك به شمار مي آيد و همواره در شكل گيري تعاملات بين المللي در حوزه هاي سياسي و اقتصادي و تكوين نظم نظام جهاني تأثيرگذار بوده است. عراق يكي از كشورهاي مهم خاورميانه است كه با 68 كيلومتر طول ساحلي در دريا و با تاريخي پر فراز و نشيب، بستر مناسبي را براي حضور و نقش آفريني هاي آمريكا در منطقه فراهم آورده است. ذخاير ثابت شده نفت عراق بيش از 115 ميليارد بشكه برآورد مي شود. اين در حالي است كه احتمال مي رود مقدار ذخاير نفتي عراق بيش از اينها نيز باشد. در حالي كه در اين كشور تا سال 1990 بيش از 85 منطقه نفتي كشف شده بود، از سال 1990 ميلادي تاكنون به علت محاصره عراق و سپس اشغال نظامي اين كشور توسط آمريكا و انگليس، اكتشافي در اين كشور نفت خيز صورت نگرفته است. ميزان توليد نفت در عراق قبل از اشغال اين كشور توسط آمريكا و علي رغم محاصره 13 ساله، روزانه حدود 8/2 الي 3 ميليون بشكه در روز بود، اما در 5 سال اشغال نظامي اين كشور، ميانگين توليد نفت عراق حتي به كمتر از يك ميليون بشكه نيز رسيد. بيشترين توليد نفت در عراق پس از اشغالگري 18/2 ميليون بشكه و بيشترين صادرات آن 65/1 ميليون بشكه در روز بوده است. به گزارش نشريه بلاتز كه يك نشريه معتبر جهاني است، مقدار نفت مفقود شده در عراق پس از اشغال نظامي اين كشور در سال 2005 ميلادي 60 ميليون بشكه، در سال 2006 ميلادي 44 ميليون بشكه و در سال 2007 ميلادي 5/21 ميليون بشكه برآورد مي شود كه مجموع آنها به 125 ميليون بشكه مي رسد كه قيمت آن حدود 6/6 ميليارد دلار خواهد بود. اين در حالي است كه وزارت نفت عراق طي گزارشي ارزش مشتقات نفتي مفقود شده در عراق تنها در سال 2005 ميلادي را 25/1 ميليارد دلار برآورد كرده است. ***پرده برداري از دلايل اصلي حمله به عراق تندروترين افراد نومحافظه از جمله افرادي نظير «داگلاس فيث»، «ديويد ورمسر» كه بعدها مناصب عالي را در دفتر «ديك چني» و پنتاگون در آستانه حمله به عراق كسب كردند در سال 1996 طرحي را تدوين كردند كه بر اساس آن سرنگوني صدام حسين و روي كار آمدن يك رهبر طرفدار غرب، كليد بي ثباتي دشمنان عرب اسرائيل و جلوگيري از اراده آنان بود. بر اين اساس حفظ اسراييل يكي از دلايل حمله به عراق بود. اما حفاظت از رژيم صهيونيستي تنها دليل حمله آمريكا به عراق نبود، واقعيت آن است كه نفت يك تقاضاي اجتناب ناپذير براي اداره اقتصادها و ارتش هاي كشورها است. آمريكا با اشغال نظامي عراق، به ساير كشورهاي جهان به ويژه رقباي راهبردي بالقوه خود مانند چين، روسيه و حتي اتحاديه اروپا، توانايي واشنگتن براي كنترل سريع يك كشور غني نفتي در قلب منطقه سرشار از انرژي خاورميانه را نشان داد و عملا اين پيام را مخابره كرد كه هر زمان كه اراده كند، قدرت هاي كوچك تر را متقاعد خواهد كرد كه به چالش كشيدن آمريكا براي منافع بلندمدت آنان نتايج معكوسي در برخواهد داشت. دكتريني كه البته با چالش هاي جدي نيز مواجه شده است. به واقع يكي از اهداف آمريكا از اشغال عراق نشان دادن خود به عنوان يك قدرت بلامنازع در عرصه بين الملل و پررنگ تر كردن نقش رهبري خود در جهان بود. **منافع رژيم صهيونيستي از اشغال عراق ----------------------------------------------- به گفته كارشناسان، رژيم صهيونيستي يكي از متنفع ترين ضلع هايي است كه در جنگ عراق به همكاري با آمريكا پرداخت. رژيم صهيونيستي عملا با ورود به جنگ عراق چند هدف را دنبال مي كرد. نخست اينكه كوشيد هدف تاريخي خود يعني پايان دادن به عراق يكپارچه كه خطري براي موجوديت اسرائيل به حساب مي آيد را تاحدي تحقق بخشد. دومين هدف اسرائيل نفوذ اقتصادي به خاك عراق بود كه ثروت اين كشور از جمله نفت را عايد تل آويو مي كند و در واقع يك هدف استراتژيك براي آمريكا و اسرائيل محسوب مي شود. هرچند اسرائيل اهداف ديگري نيز همانند تبديل عراق به يك پايگاه جاسوسي منطقه اي عليه نيروهاي مقاومت عربي، اسلامي و ايران، سوريه، حزب الله، حماس، جهاد اسلامي و ديگر نيروهاي مقاومت منطقه دنبال مي كرد، اما براساس مشاهدات، نفوذ اقتصادي در عراق و دستيابي به نفت اين كشور، يكي از اساسي ترين و محوري ترين اهداف ورود رژيم صهيونيستي به جنگ عراق بود. بررسي تاريخي و مطالعه اخبار رسانه ها نيز شاهد اين مدعاست. در سپتامبر 2003 ميلادي يعني به فاصله چندماه پس از سقوط بغداد، يك تاجر عراقي به سرزمين هاي اشغالي سفر مي كند كه روزنامه صهيونيستي «معاريو» بدون ذكر نام وي نوشت: اين فرد 50 سال سن دارد و مهمان «تسفي يميني» كارخانه دار اسرائيلي است كه با هم از نمايشگاه عرضه محصولات پلاستيكي كه از سوي اتحاديه صنعتگران اسرائيل در تل آويو برپا شده بود، بازديد كردند. اين فرد از زمان اشغال عراق، به بغداد و چند شهر ديگر رفت و آمد مي كند و با تعداد زيادي از سياستمداران رژيم صهيونيستي ديدار كرده است و قصد داشت چندين قرارداد معامله با بازرگانان اسرائيلي امضا كند. از سويي ديگر، چندي بعد يك منبع آگاه عراقي نيز فاش ساخت كه «مارك زال» وكيل اسرائيلي نزديك به حزب ليكود، سرمايه گذاري هاي جهاني در عراق را در دست دارد و به عنوان مشاور يك شركت عراقي نزديك به دولت عراق تعيين شده است و صاحبان شركت هاي اسرائيلي محصولات خود را از طريق وي به عراق صادر مي كنند. مارك پس از پايان جنگ عراق، چندين بار به اين كشور سفر كرد، اما زماني افكار عمومي جهاني و به ويژه مردم عراق به شدت با حضور رژيم صهيونيستي دراين كشور اشغالي حساسيت نشان داد كه اسرائيل دست خود را با خريد زمين هاي غني از نفت در عراق روكرد. رسانه هاي تركيه يكسال پس از اشغال نظامي عراق، اخباري را از فعاليت هاي رژيم صهيونيستي در شمال عراق منتشر كردند. روزنامه هاي تركيه با عنوان «اشغال دوم عراق»، به موضوع سيطره اسرائيل بر مناطق نفتي عراق پرداخته و نوشتند كه آمريكا به شركت هاي اسرائيلي اجازه اشغال زمين هاي عراق را داده است. روزنامه «اشكام» نخستين روزنامه تركي بود كه به اين موضوع پرداخت و نوشت: گزارش منتشره از سوي سازمان اطلاعات تركيه بيانگر اقدام اسرائيل به خريد زمين هاي غني از نفت از كردهاي منطقه موصل است. به نوشته اين روزنامه، اين گزارش به وزير خارجه تركيه نيز ارايه شد و وي بررسي دقيق موضوع و تأثير آن را بر تركيه و منطقه، خواستار شد. روزنامه صهيونيستي «يديعوت آحارنوت» نيز در اكتبر سال 2004 ميلادي نوشت: تركيه به اسرائيل نسبت به فعاليت در شمال عراق هشدار داد و اين درحالي بود كه خبرها حاكي از اقدام اسرائيل براي خريد زمين هاي غني از نفت در منطقه موصل بود. براساس اين گزارش سازمان جاسوسي رژيم صهيونيستي(موساد) توانسته است، موافقت رهبران نظامي آمريكا در عراق را براي صدور مجوز به شركت هاي اسرائيلي جهت خريد زمين در عراق، كسب كند و به سرعت، زمين هاي غني از نفت را به طور مخفيانه و با قيمت بسيار هنگفت به ويژه در كركوك، موصل و نواحي اطراف آن و شمال غربي عراق، به مساحت 250 هكتار از خانواده هاي فقير كرد خريداري كند. اما اين پايان ماجرا نبود. اسرائيل اهداف بلند پروازانه ديگري براي نفت عراق در سرداشت. براساس برخي شواهد، بيش از 25 شركت اقتصادي، نظامي و اطلاعاتي اسرائيل با هدف كسب اطلاعات دراين خصوص، به طور غيرمستقيم و تحت پوشش شركت هاي خارجي وارد عراق شدند كه اعضاي آنها غالبا مامور موساد هستند. ماموريت اين نفوذ در عراق را «نورمن حيزك» ژنرال و كارشناس امنيتي- استراتژيكي رژيم صهيونيستي عهده دار بود. هم چنين بنيامين نتانياهو» وزير سابق دارايي اين رژيم، در جمع گروهي از سرمايه داران انگليسي كه در 20 ژوئن 2003 در روزنامه هاآرتص چاپ شد، گفت: «طولي نمي كشد كه شما شاهد ورود جريان نفت خام عراق به حيفا خواهيد بود» اما وي از ارائه جدول زمان بندي شده دراين باره خودداري كرده بود. نتانياهو پيش تر نيز در مصاحبه با خبرگزاري رويترز گفته بود مرحله اول بازگشايي خطوط لوله نفتي موصل به حيفا از طريق اردن شروع شده است و تاكيد كرده بود كه بازگشايي اين لوله نفتي ديگر يك رويا نيست. در 7 ژوئيه 2003 نشريه «ميس» خبري به نقل از يكي از منابع نفتي اسرائيل آورده بود كه سران تل آويو گفت وگوهاي محرمانه اي را با گروهي از رهبران كرد شمال عراق براي ايجاد امكانات فني فعال كردن لوله هاي نفت خام كركوك به حيفا آغاز كرده اند كه در صورت به توافق رسيدن اين مذاكرات، نفت خام عراق به اسرائيل مي رسد. جوزف پارتيسكي، وزير امور زيربنايي رژيم صهيونيستي نيز در 21 مارس 2003 در مصاحبه اي كه در روزنامه رسمي رژيم صهيونيستي چاپ شد، اعلام كرد كه شركت زيرساخت هاي انرژي (تاشان) براي بررسي شرايط خطوط نفتي موصل به حيفا مشغول به كار شده است. يكي از مقامات ارشد ديپلماتيك آمريكا هم در مقاله اي كه در 7 آوريل 2003 در همين روزنامه چاپ شد، گفت: آمريكا قصد دارد صدور نفت خام عراق را آزاد كند و تحريم عليه صدور نفت خام را ملغي كند؛ به شرط آنكه عراق در بازسازي خطوط نفتي كركوك به حيفا همكاري كند. در 20 آوريل 2003 روزنامه پرتيراژ انگليسي «آبزرور» طي گزارشي اعلام كرد كه طرح هايي براي بازسازي خطوط نفتي كركوك- حيفا در دستور كار مقامات واشنگتن و تل آويو قرارگرفته است و اين مسئله براي دولت آينده عراق بسيار مهم خواهد بود. در اين گزارش تاكيد شده بود كه بازسازي خطوط نفتي كركوك به حيفا توان اقتصادي خوبي در منطقه ايجاد مي كند و براي حاكمان آمريكايي عراق درآمدي سرشار خواهد داشت. همچنين به لحاظ سياسي نيز، سوريه از اين معادله حذف و مشكل انرژي اسراييل حل مي شود. شايان ذكر است به گفته تكس مارس مستندساز و نويسنده آمريكايي در مصاحبه با هفته نامه «آمريكن فري پرس» برخي اسناد موجود نشان مي دهد، بخش عمده اي از شركت هاي فعال نفتي در عراق، اعم از آمريكايي، فرانسوي و ... توسط جريانات وابسته به رژيم صهيونيستي اداره و مديريت مي شود و بخش اعظمي از درآمدهاي نفتي حاصل از فعاليت، مستقيماً به بانك هايي در تل آويو واريز مي شود. اين امر نشان مي دهد كه سود نفت مردم مسلمان عراق با اشغال نظامي اين كشور سر از جيب بانك هاي اسرائيلي درآورده است. اتفاقي كه شايد كمتر فردي از آن اطلاع داشته باشد. چين بزرگترين واردكننده نفت در جهان محسوب مي شود و هم اكنون 25 پالايشگاه جديد در اين كشور ساخته شده است. اين درحالي است كه آخرين پالايشگاه آمريكا در سال 1976 ميلادي ساخته شده است. مارس مي گويد: حقيقت اين است كه پالايشگاه هاي به ظاهر چيني، شركت هاي خصوصي هستند كه در مالكيت خانواده يهودي «روچيلدها» قرار دارند و اين بدان معنا است كه نفت عراق در حقيقت از طريق اسرائيل تبديل شده و در نهايت وارد بانك هاي تل آويو مي شود. دوستي با كردها، يكي ديگر از ترفندهاي صهيونيست ها براي انتقال نفت به سرزمين هاي اشغالي است. پايگاه خبري روزنامه «آوينه» كه در كردستان عراق منتشر مي شود، تيرماه سالجاري در خبري نوشت: «فلاح مصطفي» مسئول روابط خارجي منطقه كردستان عراق، در گفت وگو با «كليفوردمايو» روزنامه نگار آمريكايي روزنامه نيويورك تايمز گفت كه ما با رژيم صهيونيستي هيچ مشكلي نداريم. در پايان بايد اذعان كرد جلوگيري از تشكيل شركت هاي توانمند ملي عراقي در بخش نفت و گاز وباعث شده است كه دلالاني بين المللي با تاسيس يك شركت، صنعت حياتي و ملي عراق را به طور واسطه به دامن شركت هاي چندمليتي متعلق به آمريكا و رژيم صهيونيستي تقديم كنند. اين كار يعني بازگشتي دوباره به دوران حاكميت شركت هاي نفتي انگليسي در دوران استعمار، نفتي كشورهاي خاورميانه. پژوهش م.الف**9123
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 691]
-
گوناگون
پربازدیدترینها