واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > اروپا - میخاییل گورباچف زمانی که خبر آزمایش هستهای کرهشمالی در روز 25 میدر همه دنیا مخابره شد، من در منطقهای غیرنظامی در شبه جزیره کره به سر میبردم. دعوت شده بودم تا در مراسم سیوهشتمین سالگرد پایان جنگ دو کره شرکت کنم، نبردی که در نهایت در سال 1953 میلادی به پایان رسیده بود. در کنفرانس خبری صبح آن روز همه مباحث تحت شعاع اخباری قرار داشت که ساعاتی از انتشار آن نگذشته بود. من در آن روز همه دغدغه اهالی کره جنوبی را شنیدم و نگرانی آنها در رابطه با تأمین امنیت خودشان و شرایطی را که امروز در کرهشمالی میگذرد، درک کردم. در آن زمان بود که متوجه شدم مردم کره جنوبی به صورتی عمیق و بدون هیچ تخاصمی نگران مردم آن سوی مرزهای خود هستند و امیدوارند تا روزی در نهایت دو کشور جدای شبهجزیره دوباره با هم متحد شوند. در میان آنها چندان نشانی از ترس و واهمه نبود، هر چه بود فقط ابراز احساساتی شدید بود و نگرانی از آنچه که در آینده قرار است روی دهد. در ماههای گذشته، جریان به روالی پیش میرفت که تصور میشد به زودی دوره جدیدی در روابط دو کشور آغاز میشود و دریچه متفاوتی در تعاملات منطقه روی میدهد. در فوریه سال 2007 کرهشمالی موافقت کرده بود که مهمترین راکتور هستهای خود در یونگ بیان را از دور خارج کند. حتی در ماه ژوئن سال 2008 میلادی قسمتی از این راکتور غیرفعال شد. تمامی شبکههای تلویزیونی دنیا در کوتاهترین زمان ممکن انهدام برج خنککننده این راکتور را به همه جهان مخابره کردند. کرهشمالی نیزگزارشی طولانی بالغ بر 18 هزار صفحه در رابطه با فعالیتهای هستهای خود از سال 1990 تاکنون به دو کشور آمریکا و چین تحویل داد. از سوی دیگر بازرسان سازمان ملل نیز اجازه بازرسی تأسیسات هستهای کرهشمالی را یافتند. در چنین فضایی بود که امید عاری شدن شبهجزیره کره از هر گونه سلاح اتمی به واقعیت نزدیک شده بود. اما یکباره ورق برگشت. ناگهان کرهشمالی با چرخش از تمامی اقداماتی که تاکنون صورت داده بود از یک سو هم اجازه بازدید بازرسان را سلب کرد و از طرفی هیچ اقدامی برای توقف فعالیتهای هستهای خود صورت نداد. در فصل بهار بود که کرهشمالی حتی از انجام مذاکرات شش جانبه در کنار آمریکا، چین، روسیه، ژاپن و کره جنوبی سر باز زد و هماکنون دومین آزمایش هستهای خود را به انجام رسانده و در زمانی کمتر از یک هفته، شش پرتاب موشکی داشته است. در این میان سیاستمداران و کارشناسان اتمی هر یک برآوردهای مختلفی از این اقدامات عجولانه کرهشمالی دارند. برخی این اقدامات را بیوجهه قانونی و غیرمنطقی مینامند و برخی معتقدند که کرهشمالی قصد دارد از این طریق، جامعه بینالمللی را به ارائه کمکهای بیشتر مجبور کند. برخی نیز رقابتهای کنونی در کرهشمالی برای جانشینی رهبر کشور را دلیلی برای چنین اقدامی تصور میکنند. هر قضاوتی در این میان بدون در نظر داشتن تمامی جوانب امر بیپایه است. در بازبینی شرایط کنونی باید این موضوع را فراروی خود داشته باشیم که هدف فقط این است که راهی دوباره برای انجام مذاکرههای سیاسی و دیپلماتیک باز شود به خصوص در روند مذاکرات شش جانبه. صحبت از تقابل نظامی با کرهشمالی باید به فراموش سپرده شود. مسئلهای که این روزها به شدت در ژاپن به گوش میرسد. البته آزمایش هستهای کرهشمالی سیاست احیای نظامی تسلیحاتی در منطقه را قوت بخشید به گونهای که والاس گرگسون مشاور وزیر دفاع آمریکا عنوان کرد آمریکا برای حملات بازدارنده به مواضع دشمن به یاری ژاپن میپیوندد. جالب آن که پس از جنگ ژاپن و واقعه بمب هستهای استفاده از قدرت نظامی در ژاپن تابو شده بود! چنین اقداماتی فقط شرایط منطقه را از حالا بدتر میکند. فشار از طریق شورای امنیت به اهالی کرهشمالی در واکنش به رفتارهای گستاخانه و بیقانون دولت کشور در نقض حقوق جهانی دیگر روشی است که امروز برای تقابل با کشور جنجالی آسیای دور در پیش گرفته شده است. شورای امنیت سازمان ملل در حالی به سبب فشار اعضای خود راه تحریم کرهشمالی را انتخاب کرده است که هنوز نمیداند با اعمال فشار بر مردم کرهشمالی و در تنگنا قرار دادن آنها نمیتوان فعالیتهای هستهای سران کشور را تلافی کرد. مسئله دیگر آن است که شورای امنیت باید بداند که فروپاشی و سقوط دولتی مجهز به تسلیحات هستهای امری سخت و فاجعه انگیز خواهد بود. تنها راه حل مناقشه کرهشمالی راهکاری سیاسی است. چه بسا شاید اعضای مذاکرات شش جانبه کانالهای ویژهای برای برقراری ارتباط و اعمال فشار بر پیونگ یانگ در اختیار داشته باشند. از یک سو چین همچنان در روابط خود را با کرهشمالی در سطوح حکومتی داراست و تعاملات اقتصادی مختلفی با پیونگ یانگ دارد. شاید این موضوع دلیل خوبی باشد تا چین بتواند به کرهشمالی تفهیم کند که ادامه این روند ممکن است شکستی سخت برای پیونگ یانگ به همراه داشته باشد. چین باید از کرهشمالی بپرسد که مگر چه خطری مرزهای کشور را این چنین تهدید میکند که هر بار آزمایشهای هستهای را بهانهای برای تقابل با آن ذکر میکند؟ البته خبر دیگر این که کرهشمالی اعلام کرده است دیگر به پیمان صلح موقت میان خود و کره جنوبی پایبند نیست. این مسئله با پرتاب شش موشک طی یک هفته ثابت شد. در این میان کره جنوبی و آمریکا نیز نیروهای خود را به حالت آمادهباش کامل در آوردهاند. یادآوری منطق روزهای جنگ سرد خبر از وقایع نه چندان خوشایندی میدهد که راه به هیچ جا نمیبرد. هنر سیاست این نیست که یک مشکل به تهدید تبدیل شود و یک تهدید را نیز به مناقشهای نظامی. هر کسی با سفر به منطقه و صحبت با مردم میفهمد که چه شرایطی در شبهجزیره کره حاکم است. حق با آنهاست. مردم میدانند و میخواهند که به هیچ صورتی روند انجام مذاکرات متوقف نشود. شاید روزی برسد که نه فقط مناقشه هستهای کره بلکه هر تنشی در هر نقطه جهان فقط با مذاکره حل و فصل شود. نیویورک تایمز 7 ژوئن 2009 /ترجمه: لیدا هادی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 448]