واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - امیرحسین علمالهدی رییس محترم حوزه هنری در اظهارنظری به بازسازی 90 سینمای حوزه هنری تا سال 1392 اشاره کردند و در ادامه این اظهار نظر فرمودند با ارتقای کیفی تولیدات این نهاد هنری، باید ظرف نمایش این آثار را هم ارتقا بخشد. بدون شک ارتقای سینماهای حوزه هنری چنانچه براساس استانداردهای سینمایی روز عمل شود میتواند مثمر ثمر باشد و چنانچه این اقدام صرفا براساس بازسازی سینماها باشد اقدامی بدون ثمر خواهد بود. برای روشن شدن موضوع مثالی میزنم، سینما سعدی شیراز به عنوان بهترین سالن مرکز استان فارس در منطقه مطلوب جغرافیایی شهر قرارگرفته است. این سینمای تکسالنه با حدود 1000 صندلی چنانچه بخواهد همانند سینمای سپهر ساری و یا اکسین اهواز و یا استقلال تهران بازسازی شود توصیه میکنیم این اقدام صورت نپذیرد که به جز هدر رفتن منابع مالی دستاوردی نخواهد داشت! قبلا هم گفته بودم سینماهای تک سالن به دلیل انحصار تولیدات داخلی و نبود تنوع مضامین و ساختارهای تلویزیونی حاکم بر تولیدات سینمای ایران و نبود فیلمهای بزرگ، چنانچه از طلا هم ساخته شوند دردی از سینمای ایران دوا نخواهند کرد! این سینماهای مهم شهرهای اصلی کشور که در اختیار حوزه هنری قرار دارد بهتر است همانند سینماهای استقلال خرمآباد و بهمن سنندج در حال بازسازی به دو تا سه سالن توسعه پیدا کنند و حق انتخاب مخاطبان را افزایش دهند. نکته دیگری که نباید از نظر این نهاد دور بماند توجیه نشدن 70 درصد سینماهای متعلق به حوزه است. سینماهایی که بدلیل تغییر بافت شهرنشینی شهرهای آنان، بازسازی و یا توسعه آنها فاقد توجیه فرهنگی و اقتصادی است! سینماهای تبریز، ارومیه، آمل، سلماس، خوی و تعدادی از سینماهای شیراز و سینماهای شهرهای کوچک از این دستهاند. نکته دیگری که نباید فراموش شود اولویت توسعه سالنها است. کلانشهرهای کشور اولویت اول را دارند. کرج (سینما هجرت)، شیراز (سینماسعدی)، مشهد(سینما هویزه)، گرگان (سینما رسالت یا عصرجدید)، تهران (سینما شاهد واستقلال) و ساری (سپهر) و رشت (29 بهمن) مهمترین اولویتهای توسعه و بازسازی سینماهای حوزه هنری هستند و تجربه موفق پردیس آزادی با شهرداری تهران الگوی مناسبی است از ترویج تعامل با شهرداریهای سایر کلانشهرهای کشور. ضمنا مدیریت متمرکز سینماها از منظر تامین فیلم و بالاخص تشکیل یک سازمان مستقل در امر سینماداری بدلیل تفاوت ماهیت سازمانهای تولیدی با سازمانهای خدماتی از اوجب واجبات است. این پیشنهاد در صورتی است که برنامهای برای برگشت سینماها به مالکان اصلی آن و یا واگذاری به بخش خصوصی نباشد. در پایان باز هم به تمام عزیزان حوزه تولید، توزیع و نمایش عرض میکنم ترویج منطقی سینماسازی و توسعه سالنها با اصرار بر ادامه انحصارتولیدات داخلی نه تنها میسر نیست و چنانچه تمام سینماهای کشور بازسازی و توسعه کنند، تا زمانیکه به رسمیت شناختن طبیعت جاری سینما و احترام به حق مخاطب و تدبیر در نمایش فیلم خارجی همسو با ارتقای کیفی تولید داخلی که تنها راه برون رفت از بحران است ملکه ذهنمان نشود، هرگونه تصمیم ارتقای زیرساختها مشکلی از سینمای ایران حل نخواهد کرد. چنانچه بخواهیم مخاطب به سینماها بیایید بهتر است به جای او تصمیم نگیریم و بگذاریم تصمیم نهایی را خود او بگیرد! فعلا تصمیم بر نیامدن به سینما گرفته است، پس برای تغییر در تصمیم او لازم است اول خود سینما تغییر 180 درجهای در رفتارش کند و این ضرورت تغییر را باور کنیم چون فردا دیر است! 54143
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 368]