تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850338526
چه کسی از نیما میترسد؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > ادبیات - یک هفته پس از برگزاری ناگهانی مراسم پایانی جایزه نیما داریوش معمار دبیر این جایزه از وقایع روز برگزاری آن سخن گفت. مراسمی که سه بار به تعویق افتاد و سرآخر در سکوت و بی‌خبری محض و بدون اطلاع‌رسانی برگزار شد. امری که در این یک‌ماه و نیم بعد از انتخابات به روالی عادی بدل شده است. برنامه‌های فرهنگی تعطیل می‌شوند، سینما و تئاتر در رکود به سر می‌برند، اجازه برگزاری کنسرت داده نمی‌شود، هرگونه تجمع بیش از دو نفر به تعویق می‌افتد و... اما قصه برگزاری مراسم پایانی جایزه شعر نیما خللی در این روال عادی بود. ابتدا به تعویق افتاد، سپس لغو شد، سپس‌تر برگزار، اما به شکلی کاملاً خصوصی، یا بهتر است بگوییم زیرزمینی. حالا پس از گذشت هفت روز و افتادن آب‌ها از آسیاب، داریوش معمار از سنگ‌اندازی‌های مختلف در راه اجرای این مراسم خبر داده است. بازخوانی داستان پر پیچ و تاب این جایزه از زبان دبیر آن واقعیت را بهتر روشن می‌کند. ماجرا از چه قرار بود؟ «برای برگزاری مراسم نهایی جایزه ادبی نیما تصمیم گرفتیم با افراد باتجربه که سابقه برگزاری چنین مراسمی را داشتند مشورت کنیم. اما بعد از کمی جست‌وجو متوجه شدیم انجمن‌های خصوصی در پیدا کردن سالن با مشکلاتی روبه‌رو هستند. در چنین شرایطی پیشنهادی مبنی بر گنجاندن مراسم نهایی شعر نیما در قالب یکی از جلسات نشر چشمه که در خانه هنرمندان برگزار می‌شد، مطرح شد که پس از در میان گذاشتن این طرح با نشر چشمه، کاوه کیائیان مسئول این جلسات با آن موافقت کرد و قرار شد جلسه در قالب نقد و بررسی عملکرد جایزه ادبی برگزار شود. سپس برنامه‌ای تنظیم کردیم که از سوی نشر چشمه به خانه هنرمندان تحویل داده شد که از سوی مسئولان خانه هنرمندان نیز نظراتی در نحوه برگزاری اعم از حضور اشخاص و شاعران موجه به ما اعلام شد که آنها را لحاظ کردیم.» این‌ها قرار‌های اولیه‌ای است که معمار در گفت‌و‌گو با ایلنا به یاد می‌آورد. مراسم اختتامیه جایزه نیما ابتدا قرار بود 30 خرداد برگزار شود؛ درست یک‌هفته پس از انتخابات جنجالی 88. اما به دلیل اتفاقات متعاقب آن، این مراسم نیز همچون بسیاری از برنامه‌های فرهنگی به زمان دیگری موکول شد؛ «همه‌چیز طبق برنامه پیش میرفت و برنامه‌های ارائه شده پذیرفته شدند و بعد از مذاکرات انجام شده قرار شد مراسم نهایی جایزه ادبی نیما 30 خردادماه برگزار شود اما قبل از این تاریخ از خانه هنرمندان با ما تماس گرفتند و گفتند به علت شرایط فعلی و اتفاقات حال حاضر به علت انتخابات و حواشی آن تمام برنامه‌های خانه هنرمندان لغو شده است. ما هم این شرایط را پذیرفته و با مدعوین تماس گرفتیم و با عذرخواهی به آنها اطلاع دادیم که برگزاری مراسم به زمان دیگری موکول شده است. اما هفته دوم تیرماه مجدداً با مسئولان خانه هنرمندان تماس گرفتیم و تقاضای برگزاری مراسم نهایی شعر نیما در قالب جلسه شب‌های شعر چشمه را مطرح کردیم.» پس از کش‌و‌قوس‌های فراوان و تلاش هیأت اجرایی این جایزه برای برگزاری مراسمی شایسته و درخور، این زمان بالاخره بعد از مدت‌ها، 27 تیرماه اعلام شد و مکان آن نیز خانه هنرمندان. «مجدداً ریزبرنامه‌ها را به خانه هنرمندان اعلام کردیم و رسول رخشا و کبوتر ارشدی به عنوان برگزارکنندگان این مراسم 2 روز قبل از برگزاری آن تفاهمنامه‌ای با مسئولان امضا کردند که طبق آن قرار شد 27 تیرماه مراسم برپا شود.» بعدازظهر شنبه بسیاری از نویسندگان و شاعران و علاقه‌مندان در محل خانه هنرمندان گردهم آمدند تا اختتامیه این جایزه را جشن بگیرند. «ما که از همه‌چیز مطمئن بودیم دعوت میهمانان و چاپ پوسترها و کارت‌های دعوت و اطلاع‌رسانی توسط رسانه‌ها را شروع کردیم.» اما درست یک ساعت ونیم پیش از آغاز برنامه، مسئولان خانه هنرمندان اعلام کردند که مراسم به‌دلیل اختلال در سیستم برق سالن و از کار افتادن تمام تجهیزات اعم از ویدئو پروجکشن، سیستم تهویه و نیز سیستم صوتی سالن، لغو شده است. «روز 27 تیر فرارسیدو قرار بود ما ساعت 3 بعدازظهر سالن را در اختیار بگیریم اما در لحظات آخر خانم ارشدی با من تماس گرفتند و گفتند مشکلی به وجود آمده و از من خواستند به نشر چشمه بروم. من به نشر چشمه رفتم و متوجه شدم که مدیر روابط عمومی خانه هنرمندان با خانم ارشدی تماس گرفته و گفته است به علت خرابی سیستم ups برنامه شما لغو شده است.» با همه این توصیفات، هیأت اجرایی به برگزاری مراسم بدون برق و بلندگو و با همان امکانات محدود رضایت دادند: «ما به روابط عمومی خانه هنرمندان رفتیم و به آنها خاطرنشان کردیم که میهمانان زیادی از شهرستان‌ها آمده‌اند و خواهش کردیم مراسم انجام شود اما گفتند چنین امکانی وجود ندارد. من به آنها گفتم ups مربوط به برق اضطراری است و می‌توان از برق مستقیم استفاده کرد اما آنها نپذیرفتند. ما قبول کردیم مراسم را بدون سیستم صوتی و تهویه انجام دهیم اما باز هم آنها جواب منفی دادند. حتی از آنها خواستیم به ما اجازه دهند ما یک سیستم ups اجاره کنیم و جایگزین سیستم آنها کنیم تا مراسم برگزار شود اما باز هم اعلام شد که برگزاری این جلسه امکان‌پذیر نیست.» پس از این بحث و جدل‌ها حدود ساعت پنج بعداًزظهر یک جمله تکلیف همه را روشن می‌کند؛ تمامی برنامه‌های امروز خانه هنرمندان لغو است. جمله‌ای که با یک برگ کاغذ ساده و با دستخطی سرسری به شیشه ورودی نصب می‌شود. «بنابراین تصمیم گرفتیم این مراسم را به صورت خلاصه در محوطه روبه‌روی خانه هنرمندان برگزار کنیم اما طی تماسی که با مدیر خانه هنرمندان گرفته شد به ما اعلام کردند که اصلاً امکان برگزاری چنین مراسمی وجود ندارد.»ظاهراً تهدید‌هایی نیز نسبت به ترک خانه هنرمندان صورت گرفته است: «بعد از آن اخبار غیررسمی نگران‌کننده‌ای به گوش ما رسیدکه منجر به ترک محل شد و از برگزاری این مراسم در هر شرایطی منصرف شدیم.» این تصمیم مدیریت خانه هنرمندان البته روایت دیگری هم دارد. خبرهای رسیده حاکی از آن است که قطعی برق مجموعه خانه هنرمندان در روز بیست‌و‌هفتم تیرماه چندان هم اتفاقی نبوده و با دستور مستقیم مدیریت آن، مجید جوزانی صورت گرفته است. ظاهراً جوزانی خود شخصاً دستور قطع برق و سیستم صوتی خانه هنرمندان را داده تا مانع از برگزاری مراسم جایزه نیما شود. وگرنه قطعی برق خانه هنرمندان آن هم درست یک ساعت قبل از برگزاری یک مراسم چندان هم نمیتواند اتفاقی باشد، مگر اینکه اتفاقی کسی بخواهد آن را قطع کند. طبیعتاً جوزانی هرگونه عمدی را در این مورد تکذیب خواهد کرد و از همین حالا، پیشاپیش، می‌توان متن تکذیب‌نامه او را نوشته‌شده محسوب کرد. مراسم پایانی بدون اطلاع‌رسانیبه هر روی بعد از این اتفاقات، همه انتظار داشتند مراسم پایانی جایزه نیما تا مدت‌ها به تعویق بیفتد. حتی سعدی گل‌بیانی یکی از اعضای هیأت اجرایی این جایزه در تاریخ بیست‌ونهم تیرماه از لغو ناگهانی آن گلایه و درباره برگزاری اختتامیه اعلام بی‌خبری کرده بود. اما دو روز بعد از این، خبری روی خروجی خبرگزاری ایسنا قرار گرفت مبنی بر اینکه «مراسم اختتامیه جایزه شعر نیما با معرفی برگزیدگان برگزار شد» در متن این خبر توضیحی درباره مکان و چگونگی برگزاری آن نیامد و تنها عنوان شد این مراسم به صورت خصوصی برپا شده است: «در این مراسم که سه‌شنبه 30 تیرماه به شکل خصوصی برپا شد، رؤیا زرین به همراه رضا حیرانی به طور مشترک در بخش شعر و بهزاد خواجات در بخش نقد شعر برگزیده شدند.» اما بشنوید داستان برگزاری پنهانی مراسم اختتامیه جایزه نیما را از زبان داریوش معمار: «طبق نظر دوستان به این نتیجه رسیدیم که برگزار نکردن این مراسم صحیح نیست اما برای برگزاری مشکل بودجه برای اجاره سالن داشتیم که توسط یکی از دوستان در گوشه‌ای از تهران سالن مناسبی پیدا شد.» معمار هنوز هم پس از یک هفته از محل برگزاری مراسم نامی نمی‌برد و تنها به ذکر عبارت «سالنی در گوشه‌ای از تهران» کفایت می‌کند: «یکسری‌ها را مجدداً دعوت کردیم و تعدادی هم احتمالاً به دلیل اخبار موجود نیامدند اما به هر حال مراسم در تاریخ 29 تیرماه برگزار شد و دو ساعت و نیم به طول انجامید.» ضمن اینکه تاریخ برگزاری مراسم در خبرگزاری ایسنا با صحبت‌های معمار هماهنگی ندارد؛ یکی 30 تیر است و دیگری 29 تیر. بالاخره همه‌چیز پایان می‌یابد. در مراسمی از برگزیدگان جایزه شعر نیما تقدیر می‌شود، البته به صورت کاملاً خصوصی. اختتامیه با خواندن بیانیه هیأت‌داوران توسط داریوش معمار، دبیر جایزه، آغاز و پس از آن، اعضای هیأت‌اجرایی متشکل از رسول رخشا، سعدی گل‌بیانی، حسین فاضلی و مازیار نیستانی معرفی می‌شوند. در ادامه با خواندن شعری از محمد حقوقی یادی از او به میان می‌آید و سپس، داوران جایزه شامل شمس آقاجانی، علی باباچاهی، شاپور جورکش، عباس صفاری، محمد شمس لنگرودی، حافظ موسوی و علیشاه مولوی اعلام می‌شوند. بخش بعدی مراسم نیز به شعرخوانی پنج نفر از داوران می‌گذرد و پس از آن به داوران تندیس اهدا می‌شود. همچنین از حامیان مالی و هنری جایزه از جمله هانیبال الخاص به دلیل اهدای دو پرتره نیما یوشیج به جایزه، اردشیر رستمی به دلیل طراحی و اجرای تندیس‌های جایزه، علیرضا رئیس‌دانا مدیر انتشارات نگاه، سلامتی از مجله «ارمغان فرهنگی»، احمدزاده از انتشارات شباهنگ و شرکت طرح‌های داخلی پرسا قدردانی می‌شود. و بدین‌ترتیب مراسم پر افت‌و‌خیز اختتامیه جایزه نیما به آخر می‌رسد. اما گلایه‌های دبیر جایزه همچنان باقی است: «هرچند به هر صورت این مراسم برگزار شد اما ما از لحاظ معنوی خسارت‌های بسیاری را متحمل شدیم زیرا این مراسم حاصل تلاش یک ساله 20 نفر بود و شایسته نبود در شرایطی اینچنین که حتی اطلاع‌رسانی درستی صورت نگرفت برگزار شود. ما از مدیریت خانه هنرمندان گلایه‌مندیم و به برخورد ایشان انتقادهایی داریم و معتقدیم یک نهاد فرهنگی دولتی باید با یک انجمن ادبی خصوصی همکاری کند و مانع فعالیت آنها نشود. حتی اگر تبعاتی متوجه برگزارکنندگان بود ما آنها را می‌پذیرفتیم اما چنین رفتاری و محروم کردن یک گروه ادبی از برگزاری مراسم، آن هم درست چند ساعت قبل از برگزاری آن اصلاً برخورد درستی نبود.» با همه این احوال یک سؤال همچنان بیجواب است: راستی چه کسی از نیما میترسد؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 622]
-
گوناگون
پربازدیدترینها