گزارشي از جاذبه هاي توريستي و وضع زندگي مردم كوبا زيبا و دل انگيز با همه كمبودها

واضح آرشیو وب فارسی:شبکه خبر: گزارشي از جاذبه هاي توريستي و وضع زندگي مردم كوبا زيبا و دل انگيز با همه كمبودها
رامتين راوندي* اولين روز مهرماه سال 86 با پرواز شركت هواپيمايي ايرفلوت (خط هوايي روسيه) از فرودگاه مهرآباد عازم مسكو شدم، پس از چند ساعت معطلي در فرودگاه مسكو خود را آماده يك سفر طولاني حدود 14 ساعته از مسكو تا هاوانا كردم. لازم به يادآوري است كه فرودگاه بين المللي مسكو به هيچ عنوان در حد سطح و نام كشور روسيه نيست. امكانات رفاهي آن در حد پاييني بوده و در برخورد اول پرسنل اداري و امنيتي فرودگاه كمي خشن به نظر مي رسند كه براي يك توريست زياد جالب نيست. البته اين موضوع شايد به دوران اتحاد جماهير شوروي سابق مي رسد كه در آن زمان رفت و آمدها بسيار محدود بود و اين موضوعات در راس امور قرار نداشتند. ولي مشخص بود كه در محوطه فرودگاه كه بزرگ هم به نظر مي رسيد ساخت و سازهايي جهت گسترش خدمات رفاهي در حال انجام است. به هرحال پس از يك پرواز طولاني 14 ساعته وارد فرودگاه خوزه مارتي هاوانا شديم؛ فرودگاهي نسبتاً كوچك ولي دلباز كه دورتادور آن را فضاي جنگلي احاطه كرده بود. فرودگاه هاوانا لوكس نيست و زرق و برق فرودگاه كشورهاي غربي را ندارد، ولي برخورد پرسنل آنها با تازه واردان برخوردي مناسب و محبت آميز است كه هر توريستي را جلب مي كند. پس از خروج از فرودگاه و ديدن ميزبان و راننده با يك ون به سمت كمپ بين المللي خوزه ميا كه حدود 40 كيلومتري هاوانا قرار دارد حركت كرديم. اين كمپ با امكانات بسيار محدود ميزبان افرادي است كه در زمان هاي خاصي از سال مي توانند به عنوان مهمان ايكاپ (انجمن دوستي كوبا باساير ملل) از آن با قيمت كم - در قياس با هتل هاي كوبا- استفاده كنند. مسافت بين فرودگاه تا كمپ خوزه ميا زيبا و سرسبز است. نخستين توريست بين المللي كوبا «كريستف كلمب» كوبا را زيباترين سرزمين از نظر طبيعت زيبا و سحرانگيز معرفي كرده است. پس از استقرار در كمپ، ديداري از هاوانا داشتيم؛ شهري كه خاطرات بسياري در دل دارد. پس از شكست در مقابل اسپانيا، در اوايل قرن 16 ميلادي، كوبا به عنوان كانون راه هاي تجاري و جذب بازديدكنندگان بسيار، به زودي به نقطه عزيمتي براي ماجراجويي هاي بيشتر در امريكاي جنوبي تبديل شد. هاوانا را كلاً مي توان به سه بخش تقسيم كرد. هاواناي قديم كه يادگار اشغال اين شهر توسط اسپانيايي هاست كه ساختمان هاي قديمي بسياري به سبك اسپانيايي در آن وجود دارد. هنوز در اين ساختمان ها كوبايي هاي بسياري زندگي مي كنند كه اين موضوع در نوع خود جالب توجه است البته سطح زندگي مردم در اين منطقه مناسب نيست و حتي ساختمان هاي آن رنگ و رو رفته است و نياز به تعمير و نقاشي دارد. بخشي ديگر معروف به Centro Havana يا همان هاواناي دوران ديكتاتوري باپتيستا است كه تركيبي از ساختمان هاي قديمي و امروزي دارد و بخش سوم هاواناي جديد است كه به دوران بعد از انقلاب كوبا بازمي گردد. اين شهر ساحلي خياباني اصلي و مهم به نام ملكون دارد كه اتفاقاً كنسولگري امريكا نيز در آن قرار دارد. چند سالي است كه جلوي اين كنسولگري پرچم هاي متعدد و بزرگي توسط دولت كوبا نصب شده كه علت آن جلوگيري از ديده شدن تبليغات ضدكوبايي اين كنسولگري است. در كوبا پول را بايد در بانك به پزو يا كوك كوبايي تبديل كرد. سيستم كوبا داراي دو نوع پول است؛ كوك و پزو كه يك كوك معادل 1050 تومان ايران در سال 86 بود. به توريست هايي كه مي خواهند وارد كوبا شوند توصيه مي شود هر ارزي به جز دلار همراه خود داشته باشند زيرا ماليات زيادي براي دلار در نظر گرفته مي شود.بعد از فروپاشي شوروي سابق و قطع حمايت هاي آن كشور، تحريم همه جانبه كوبا توسط امريكا و بسياري از كشورهاي ديگر وضعيت زندگي مردم اين جزيره را تحت تاثير قرار داده است. در كوبا حمل و نقل يك معضل اساسي است كه در بدو ورود به اين كشور خودنمايي مي كند. به علت نداشتن سوخت كافي و همچنين محدوديت در استفاده از تكنولوژي مدرن به علت تحريم، ماشين هاي دهه هاي 40 ، 50 و 60 ميلادي هنوز مورد استفاده قرار مي گيرد، به طوري كه مي توان كوبا را موزه ماشين هاي قديمي نام نهاد. حتي در هاوانا جهت حمل و نقل از گاري هايي كه توسط اسب كشيده مي شود نيز بعضاً استفاده مي شود. دوچرخه هم در حمل و نقل داخل شهري رل مهمي بازي مي كند. با اين حال در هاوانا از ترافيك خبري نيست. قوانين و مقررات رانندگي به طور كامل رعايت مي شود كه اين موضوع نشانگر بالا بودن فرهنگ حمل و نقل در اين كشور است. كوبايي ها مردمي مهربان و مهمان دوست و در برخورد با توريست ها خونگرم هستند. با وجود نداشتن بسياري از امكانات زندگي غربي امروزي، در كل مردمي شادند و سعي مي كنند از كوچك ترين فرصتي براي شادي استفاده كنند. موزيك، رقص و آواز كوبايي ها معروف است. غروب هاوانا مغازه ها محل هنرنمايي هنرمندان كوبايي مي شوند.منطقه ميرامار هاوانا منطقه معروفي است و ويلاهاي زيبايي با درختكاري و گلكاري شكيل در آن قرار دارد. اكثر سفارتخانه هاي خارجي در اين منطقه قرار دارد. از جمله هتل هاي معروف كه از ميان آنها مي توان به هاوانا ليبره، نپوتونو، پانورمارا و... اشاره كرد. در مدت اقامت در هاوانا از موزه انقلاب كه تصوير گوياي قهرمانان نامي آنها نظير چه گوارا، كاميلو، فيدل و... بود، ديدن كرديم. در اين موزه بسياري از ادوات جنگي و شخصي اين قهرمانان كوبايي وجود دارد. از ساختمان كاپيتول هم (كه شباهت بسياري به كاخ سفيد از نظر معماري دارد) ديداري داشتيم كه در نوع خود شاهكار است. با توجه به توضيحات راهنماي اين ساختمان عظيم، مدت ساخت آن 30 سال طول كشيده است. (1949- 1919) در اين ساختمان بزرگ ترين مجسمه ژوپيتر با 17 متر ارتفاع - كه گفته مي شود بزرگ ترين مجسمه داخل سالني دنيا است - قرار دارد كه بسيار زيبا و پرابهت است. در گذشته، مورد استفاده اين ساختمان برگزاري جلسات مجلس كوبا بوده است و در حال حاضر به صورت موردي براي جلسات رسمي خاص مورد استفاده قرار مي گيرد. در اين شهر بهداشت فردي به خوبي رعايت مي شود، ولي در بعضي از نقاط شهر بهداشت عمومي مناسب نيست. البته گفته مي شود كه اين مورد جزء فرهنگ اسپانيولي زبان هاي امريكاي لاتين است. طبق گفته هاي ميزبان، بيكاري در كوبا وجود ندارد، ولي به نظر شخص خودم با توجه به تحريم و نبود تكنولوژي اين گونه نيست. كوبا از نظر آموزشي و پزشكي از كشورهاي پيشرو دنيا است. سطح و نحوه آموزش مدارس و دانشگاه در اين كشور بالا است، ولي مشكل اين است كه افراد تحصيلكرده كه آموزش مناسبي هم ديده اند پس از ديپلم يا فارغ التحصيلي از دانشگاه جاي مناسبي براي استخدام ندارند. در واقع سيستم كوبا ظرفيت و پتانسيل استفاده از دانسته هاي بالقوه خود را ندارد يا اگر هم داشته باشد جزيي است. شايد يكي از دلايل آن غيرفعال بودن بسياري از صنايع و مراكز به علت تحريم اين كشور باشد. صنعت در كوبا پيشرفت نكرده و اين را بايد از معضلات كوبا به حساب آورد. به نظر مي رسد اين كشور در اين زمينه حرفي براي گفتن ندارد و براي نگارنده هم جاي تعجب بود كه چرا به اين مهم بي توجهي شده است. با اين حال كوبايي ها در زمينه پزشكي و ورزشي، پيشرفت هاي خوبي كرده اند كه مشهود است. در مدت اقامت در هاوانا گروه فرهنگي ايكاپ برنامه هاي فرهنگي خوبي براي شناساندن فرهنگ مردم كوبا و انقلاب آنها براي مهمانان داشت. در خيابان سان رافائل هاوانا مي توان مغازه هاي نسبتاً زيادي كه صنايع دستي كوبا را كه عمدتاً از چوب ساخته مي شوند، مي فروشند پيدا كرد. نكته جالب اينكه اين صنايع دستي زيبا قيمت مناسبي هم دارند. سيگار برگ اين كشور زبانزد خاص و عام است. از معروف ترين مارك هاي آن مي توان به كوهيبا اشاره كرد كه البته قيمت گراني دارد. ناگفته نماند كه از دستفروش هاي پنهان از چشم پليس مي توان اين سيگارها را به قيمت نصف يا يك سوم مغازه تهيه كرد.پس از يك هفته اقامت در هاوانا جهت رفتن به سانتاكلارا و به منظور ديدن موزه چه گوارا، وارد اين شهر شديم. چه گوارا سمبل اين شهر است، زيرا معروف است كه چه گوارا آن را آزاد كرده است. موزه چه گوارا كه در واقع مقبره او هم است، در فضايي باز و سرسبز قرار دارد و مجسمه يي چند متري از وي و چندين بناي حكاكي شده از قهرمانان انقلاب كوبا در آن خودنمايي مي كند. اكثر توريست هاي كوبا از اين بنا ديدن مي كنند. در كوبا هرگونه مراسمي به سادگي و با كمترين هزينه ولي پرحرارت و جنب و جوش برگزار مي شود. چنين مراسم هايي هر ساله چندين بار در اين مكان برگزار مي شود. نكته جالب توجه ديگر در كل آن است كه اكثر تبليغات در مورد قهرمانان انقلاب محدود به چند تصوير است كه نمادهاي آن چه گوارا، كاميلو و... هستند، در حالي كه مجسمه يا تصويري از فيدل وجود ندارد يا اگر تصويري باشد بسيار محدود است. كوبا پس از قريب به پنجاه سال از گذشت انقلاب سعي مي كند با وجود مشقت هاي بسيار به اصول انقلاب پايبند باشد، به طوري كه در اين وانفساي اقتصادي هنوز تحصيل تا بالاترين سطوح و هزينه هاي بهداشتي و پزشكي رايگان است.برنامه بعدي ما ديدار از ويلاكلارا و اقامت در هتلي نزديك درياچه سياه آب شيرين بود كه طبيعت سحرانگيزي دارد. در سفر از سانتاكلارا تا ويلاكلارا جاده يي خلوت هست كه به ندرت در آن ماشيني ديده مي شود، ولي طبيعت جنگلي دو طرف جاده با انواع گياهان و درختان آن مناطق تابلويي زيبا از طبيعت را مقابل چشم قرار مي دهد. برخورد با اكوسيستم طبيعي و محيط زيست توسط دولت و مردم كوبا رعايت مي شود و در جاده هاي بين شهري زباله يي ديده نمي شود. روستاهاي بين شهري با امكانات معمولي و شكلي تقريباً يكسان در كنار جاده اصلي خودنمايي مي كنند كه روند زندگي كند كوبايي در آن به خوبي مشهود است.سيستم كشاورزي كوبا هنوز مدرن نشده است و به صورت سنتي كار مي كند. بالطبع قيمت تمام شده براي آنها با توجه به نبود تكنولوژي گران تر از جاهاي ديگر دنيا در مي آيد و همين موضوع توان رقابت را از آنها مي گيرد.در زمان اقامت در هتل كنار درياچه سياه فرصتي به دست آمد تا با لنجي به ساحل ديگر اين درياچه زيبا برويم. در اين ساحل دو كلبه قرار داشت و به نظر مي آمد دو خانواده در آن زندگي مي كنند؛ زندگي كاملاً طبيعي و به دور از تمام زرق و برق هاي زندگي شهري. آنها با مقداري عسل طبيعي و خالص و فنجاني قهوه از مهمانان كه فراتر از 100 نفر بودند با رويي گشاده پذيرايي كردند. در اين منطقه سكوت وهم انگيزي هست كه به انسان آرامش خاصي مي دهد. در اكثر نقاط كوبا به يكباره هوا به شدت باراني شده و به دنبال آن هوا يك مرتبه آفتابي مي شود. اين پديده باعث ايجاد رنگين كمان هاي زيبا در كوبا مي شود كه ما دو مورد بسيار زيبا از آن را در اين منطقه شاهد بوديم. در مدت اقامت در اين منطقه بازديد از چند روستاي جنگلي و ديدار از درمانگاهي كه چه گوارا آن را افتتاح كرده بود و همچنين مكان هاي درگيري گروه چه با سربازان باپتيستا و ديدار با چند هم رزم چه گوارا كه مدال هاي بسياري بر سينه داشتند جالب توجه بود.يكي از نكات جالب ديگر وجود دستگاه هاي دندانپزشكي در اين درمانگاه جنگلي و پرت بود كه دندانپزشكان در آن در حال فعاليت بودند. نكته جالب توجه ديگر تميز بودن لباس روستاييان و رعايت مسائل بهداشتي بود كه به نظر مي رسد بعد از انقلاب از برنامه هاي اصلي دولتمردان بوده است كه اين فرهنگ را بين عامه مردم جا بيندازند. با توجه به ديدار از چند شهر و صحبت با مردم توانستيم بفهميم كه فاصله طبقاتي خاصي بين مردم وجود ندارد. كوبايي ها با وجود تنگناهاي بسياري كه در زندگي روزمره با آن مواجه هستند، سعي مي كنند به نحوي آن را تاوان حفظ و نگهداري از انقلاب خود به حساب آورند. اين كشور پس از فروپاشي شوروي مهم ترين منبع درآمد خود را بر توريست بنا نهاده و سعي مي كند براي جذب توريست خدمات رفاهي خود را بالا ببرد، ولي هنوز مسائلي نظير فرسوده بودن سيستم مخابراتي، ناكارآمد بودن سيستم حمل ونقل و مسائل ديگر روي آن سايه انداخته است. موضوع ديگر و تقريباً جديد در كوبا ايجاد فاصله طبقاتي در حال شكل گيري است كه آن هم به توريسم برمي گردد. افراد و كاركناني كه در هتل ها و به هر نحوي به صورت مستقيم با توريست ها در ارتباطند نسبت به ديگر اقشار كوبايي وضعيت بهتري دارند كه البته دولت سعي در كنترل آن دارد، ولي به نظر مي رسد اين اتفاق اجتناب ناپذير و با سرعت زيادي در حال وقوع است.البته كوبا فقط با تكيه بر پايه توريست نمي تواند منبع اقتصادي مطمئني پيدا كند و از مشكلات پيش آمده از تحريم و بعضاً عدم برنامه ريزي اصولي نجات يابد، مگر آنكه يك برنامه ريزي مدون و همه جانبه جهت پيشبرد صنعت و تكنولوژي اجرا كند. *دبير انجمن دوستي ايران و كوبا
پنجشنبه 23 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: شبکه خبر]

[مشاهده در: www.irinn.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 217]