محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798448781
گزيده سرمقاله روزنامه‌هاي صبح امروز ايران
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
روزنامه‌هاي صبح امروز ايران در سرمقاله‌هاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداخته‌اند كه گزيده برخي از آنها در زير مي آيد. * كيهان روزنامه كيهان در سرمقاله امروز خود با عنوان سيا و سيمرغ به قلم محمد ايماني آورده است: سيمرغ كوه قاف رسيدن گرفت باز مرغ دلم ز سينه پريدن گرفت باز مرغي كه تاكنون ز پي دانه مست بود در سوخت دانه را و تپيدن گرفت باز چشمي كه غرقه بود به خون در شب فراق آن چشم روي صبح به ديدن گرفت باز مستورگان مصر ز ديدار يوسفي هر يك ترنج و دست بريدن گرفت باز سيمرغ شدن سي مرغ و پريدن تا قله كوه قاف اگر چه افسانه اي در ادبيات ما باشد اما در تاريخ انقلاب ما قطعاً تجسم و عينيت يافته است. 30 سال پيش در كشوري پرافتخار كه گويي گرد مرگ در آن پاشيده و رمق از مردمانش گرفته بودند و جز رعب ربوده شدن و شكنجه ديدن و جان دادن و سرمايه باختن در افق پيدا نبود، روح خدا به كالبد ملتي 30 ميليوني بازآمد. سي سال پيش در چنين روزهايي بود كه روزنامه انگليسي گاردين از قول خبرنگار حيرت زده خود وولوكات نوشت: «همه چشم ها به آيت الله روح الله خميني دوخته شده كه پس از 15 سال تبعيد در تركيه، عراق و فرانسه در آستانه بازگشت به كشور است. او حالا در مركز اتفاقات است.اين همان لحظه اي است كه مردم در انتظارش بودند؛ آيت الله خميني پس از غيبتي 15 ساله، سرانجام به ايران بازمي گردد... اين انقلاب همه را شگفت زده كرده است، حتي خود ايراني ها را». يكي شدن دل هاي مضطرب و پراكنده؟ جنبش و انقلاب، آن هم در پايگاه و ژاندارم آمريكا در منطقه؟ محال است! 50 سال- به بلنداي نيم قرن- كوشيده اند عصاره جرئت و غيرت و هويت و شخصيت را از كالبد اين مردم بيرون كشند و به جايش رعب و خودباختگي و نااميدي و تسليم طلبي تزريق كنند. هر كس صدايي بلند كرده سرب در حلقومش ريخته اند. فراعـنه هر جا حركتي پديد آمده در نطفه خفه اش كرده اند مباد كه اين بار كار از دست در برود و موساي دوران دوباره متولد شود. نه، محال است ملتي كه جسم و جانش را به استضعاف كشيده و تار و پود جمعيتش را از هم پراكنده اند، سربلند كند. اما شد آنچه از آن مي ترسيدند. ملتي از دام و دانه رستند و اين بار افقي دورتر را نگريستند. پيش از آن كه دست ها درهم گره خورد، اين نگاه ها وتمناها- ديده ها و دل ها- بود كه در نام و مرام حضرت روح الله به هم رسيده بود. تئوريسين هاي انقلاب در دنيا، اكنون متحير مانده بودند در پس فرديت ها و منفعت طلبي ها و خودخواهي ها، سيمرغي را كه به چشم مي ديدند چگونه توصيف كنند و چگونه مدل ها و نظريات تنگ خود را بر تن جنبشي چنان پر هيبت كنند. باور كنيد همين يك گزارش ساواك، براي انبوه نظريه پردازان منصف «انقلاب» در دنيا كافي است تا قلم از توصيف و تحليل در كشند و از شگفتي اين رويداد نو پديد، دست جاي ترنج ببرند: «عصر روز پنجشنبه 57.9.2 در خيابان كورش كبير بين دو اتومبيل تصادفي رخ داده است. افسري كه جهت كروكي در محل حاضر شده با مشاهده وضع رانندگان با لحن تهديدآميزي اظهار داشته صبر كنيد خميني برايتان كروكي بكشد. با اين عمل افسر مزبور، بلافاصله راننده مقصر با كشيدن چكي به مبلغ 60 هزار ريال به راننده خسارت ديده اظهار داشته اتومبيل خودتان را تعمير نماييد و اگر مخارج آن زياد شد با توجه به آدرسي كه در اختيار داريد حاضر به پرداخت مابقي مخارج مي باشم. در اين هنگام راننده مقابل ضمن استرداد مدارك و سوزاندن چك مورد بحث، خطاب به افسر راهنمايي اظهار مي دارد جهت خوشنودي آقا (خميني) اين پولها ارزشي ندارد و بعد از روبوسي با راننده ديگر محل را ترك و تماشاچيان اين صحنه، مامور را مورد تمسخر قرار داده اند.» (كتاب انقلاب به روايت اسناد ساواك و سفارت آمريكا، صفحه 300). همان روزها كه پيروزي در افق انقلاب پديدار شده بود، جس جيمز لايف- رئيس بخش ايران در سازمان سيا در سال هاي 1968 تا 1973- به مجله آلماني اشپيگل گفت: «شعار سازمان سيا هميشه اين است كه با ديكتاتورها تا وقتي كه با ما باشند مخالفتي نخواهيم كرد. مثلاً هر وقت كه مسئله ايران در ستاد مركزي سيا مطرح مي شد روسا هميشه مي گفتند آمريكا به شاه احتياج دارد و تا او را داريم هيچ غمي نبايد داشت... از اين رو جاي تعجب نيست كه ما در مقابل انقلاب ايران چنين انگشت به دهان مانده ايم.... ما آنقدر مجهز هستيم كه مي توانيم نمره اتومبيل ليموزين برژنف را هنگام ورود به كاخ كرملين از هوا برداريم ولي متاسفانه عكس هاي ماهواره اي ما كما في السابق از منعكس كردن افكاري كه مردم در سر دارند عاجزند. گناه بزرگ سيا اين است كه در ايران با همه كس جز مردم كوچه و بازار تماس داشت.» پس از 30 سال بالندگي انقلاب، سيمرغ نامي كوچك و نارسا و جامه اي تنگ بر پيكر انقلابي است كه اكنون جاي جاي خاورميانه اسلامي را درنورديده و امواج آن خود را در آمريكاي لاتين به سواحل آمريكا مي كوبد. جهاني به جنبش آمده است. اكنون روزنامه الاهرام اگر چه به استناد سخنان شيخي ساده لوح و فريب خورده منافقين در ديدار با سران گروهك نهضت آزادي، ولايت فقيه را شرك مي خواند تا ملت مصر را از نزديك شدن به انقلاب ايران بترساند اما بلافاصله اذعان مي كند كه رويكرد به ولايت فقيه ديگر شيعه و سني نمي شناسد. حالا اگر سيدحسن نصرالله محبوب ترين شخصيت در جهان عرب سر خود را بالا مي گيرد و مي گويد «خيال مي كنند كه مي خواهند ما را تحقير كنند، من افتخارم اين است كه عضو حزب ولايت فقيه باشم»، اخوان المسلمين مصر و حماس و جهاد اسلامي فلسطين هم از اخوت با چنان جنبشي و الگو گرفتن از آن سخن مي گويند. اما روزها بر انقلاب و انقلابيون يكسان نگذشته است. آميختگي تلخ و شيرين سنت روزگار است. «فتنه» و دگرگوني بايد تا عيار گوهر انسان به دست آيد، كه گفته اند فتنه، نزديك ساختن طلا به آتش است براي گرفتن ناخالصي ها از آن. راست فرمود اميرمؤمنان (عليه السلام )كه «مدت طولاني به آنها مهلت داده شد تا رسوايي را به سر حد نهايت رسانند و مستحق دگرگوني نعمت گردند، تا اجل آنها به سر آمد. گروهي به خاطر راحتي به فتنه ها پيوستند و دست از مجاهدت در راه حق كشيدند اما مسلمانان راست قامت به خاطر صبر و استقامت شان بر خداوند منتي نگذاشتند و جانبازي در راه حق را بزرگ نشمردند تا آن كه فرمان خدا، آزمايش را به سر آورد. آنها بصيرت و بينش را بر شمشيرهاي خود حمل كردند» (خطبه 150 نهج البلاغه). حزب حزب كردن و فرقه فرقه نمودن ملت، جريان سازي موازي براي كاستن از نفوذ ولايت و رهبري، غبارآلود كردن فضا تا آنجا كه تشخيص جبهه حق و باطل دشوار شود، و تزريق نااميدي و سرخوردگي و فرسوده ساختن روحيه ها و اراده ها، محورهايي بود كه جبهه استكبار پس از بيرون آمدن از شوك اوليه عملياتي كرد. استراتژي اصلي در اين 30 سال آن بود كه در كنار تهاجم و فشار آشكار بيروني، نزاع و تفرقه و درگيري دروني و «بومي» شود. بنابراين در طول 3 دهه از منافقين قديمي و جديد يارگيري كردند؛ جرياني كه به تعبير قرآن در سوره محمد(ص) با «لحن قول و طرز گفتار» قابل شناسايي اند. اگر منافقين در صدر اسلام با دو مشخصه «عداوت با علي بن ابيطالب» و «مخالفت سرزنش آميز با جهاد و مقاومت» شناسايي مي شدند، امروز نيز با همان دو مشخصه عناد و لجاجت با ولايت، و سرزنش مجاهدت و استقامت در برابر استكبار قابل شناسايي هستند. هر چند كه 20 سال پيش روح خدا خميني از ميان ملت رفت و تا ملكوت پر كشيد اما اين بار به بركت بيداري و شجاعت اصحاب انقلاب، نهضت اسلامي به بيراهه نرفت و ستاره راهنما با وجود درخشندگي گم نشد و امت و نخبگان آن اين بار در قبال امام و مقتداي خود كم نگذاشتند و با پراكنده شدن، برندگي و نفوذ كلام او را كند نكردند. بله، ريزش و خيانت در امانت و كج فهمي و كجروي و سنگ اندازي و ايذاء هم بود اما شهادت بايد داد كه امت و جبهه بزرگ انقلاب در چهره جانشين شايسته حضرت روح الله سيماي امام را ديدند و در قبال مقتداي خود كم فروشي نكردند. آنها شاهدي بر كلام نغز لسان الغيب شدند كه: خيال روي تو در هر طريق همره ماست نسيم موي تو پيوند جان آگه ماست به رغم مدعياني كه منع عشق كنند جمال چهره تو حجت موجه ماست به صورت از نظر ما اگر چه محجوب است هميشه در نظر خاطر مرفه ماست فردا در سي امين جشن پيروزي انقلاب، سيمرغ انقلاب است كه از فرودگاه و آشيانه اي به وسعت يك كشور به پرواز درمي آيد. ناباوران كافي است چشم بسته بگشايند و گوش تيز دارند تا صحنه با شكوه پر زدن و بال گشودن سيمرغ را نظاره كنند و صداي بلند به هم خوردن بال هاي آن را بشنوند. فردا مجال عشق است و جولان عاشقي. عشق هم بي قرار فرداست، بي قرار روز خوب خدا، بيست و دوم بهمن. سلام خدا بر شاهدان شهيد انقلاب و رضوان حق، نثار حضرت روح الله. * جمهوري روزنامه جمهوري در سرمقاله امروز خود با عنوان همه به انقلاب بدهكاريم آورده است: اين نكته بسيار جالب توجه است كه سرنوشت يك رئيس جمهوري در مبارزات انتخاباتي با رقيب آمريكائي اش نه در ميشيگان يا پنسيلوانا و يا در نيويورك بلكه در ايران تعيين مي شود. اين جمله را « جيمي كارتر » رئيس جمهور آمريكا در دوران پيروزي انقلاب اسلامي ايران در خاطرات خود نوشته است . او به دليل ناكامي هائي كه در اثر پيروزي انقلاب اسلامي در ايران سقوط رژيم شاهنشاهي و سلسله دست نشانده پهلوي فرار مستشاران آمريكائي و به گروگان گرفته شدن كاركنان سفارت آمريكا در تهران از ايران نصيبش شد در دور دوم انتخابات رياست جمهوري از رقيب جمهوريخواه خود شكست خورد و كنار رفت . به همين دليل او در خاطرات خود اعتراف كرد كه سرنوشت انتخابات رياست جمهوري آمريكا ـ يعني از نظر خود كارتر و آمريكائي ها قدرتمندترين كشور جهان ـ در ايران تعيين شد. براي درك ميزان تاثيرگذاري انقلاب اسلامي بر معادلات سياسي جهان كافي است به همين اعتراف صريح كارتر توجه شود اعترافي كه از يكطرف قدرت رهبري امام خميني و نظام جمهوري اسلامي را نشان مي دهد و از طرف ديگر ضعف قدرت هاي مادي جهان در برابر قدرت معنوي متكي به ايمان به خدا را به اثبات مي رساند. مشاور امنيت ملي كارتر در همان زمان درباره پيامدهاي سقوط شاه و پيروزي انقلاب اسلامي براي رئيس جمهور آن روز آمريكا گفت : « سقوط شاه مصيبتي بزرگ براي رئيس جمهور آمريكا بود. اين واقعه نتايج سياسي موافقتنامه كمپ ديويد (سازش مصر و رژيم صهيونيستي ) را خنثي كرد و كوشش هاي كارتر را در جهت عادي ساختن روابط چين و آمريكا بي اثر ساخت و شخصيت سياسي پرزيدنت كارتر به عنوان يك رهبر جهاني در اواسط اولين دوره رياست جمهوري او لطمه بزرگي وارد كرد و سرانجام به گروگان گرفته شدن آمريكائي ها موجبات شكست سياسي او را فراهم نمود » . اينها اعترافات روشني هستند كه در تاريخ ثبت شده اند و امروز بعد از گذشت 30 سال از پيروزي انقلاب اسلامي راهنماي عمل ارزشمندي براي ما و همه كساني هستند كه مسئوليت ادامه راه امام خميني و استمرار انقلاب و نظام جمهوري اسلامي را برعهده دارند. درس بزرگ انقلاب اسلامي براي همه ما اينست كه تعاليم آزاديبخش اسلام در هر زمان و مكان و در هر شرايطي قابل پياده شدن است . اينكه حضرت علي عليه السلام فرموده است : « لاتكن عبدغيرك و قد جعلك الله حرا » دقيقا همان چيزي است كه ملت ايران راهنماي عمل خود قرار داده و با اجراي كامل آن توانست خود را از يوغ استبداد و استعمار نجات دهد. مردم ايران با پيروي از امام خميني و اتحاد و همبستگي كامل توانستند با ساقط كردن رژيم شاهنشاهي و قطع نفوذ آمريكا و انگليس و شوروي نظام حكومتي دلخواه خود را طبق اراده خود تاسيس كنند و استقلال و آزادي كشورشان و خودشان را تامين نمايند. علاوه بر اين پيروزي انقلاب اسلامي در ايران به ملت هاي تحت ستم جهان اين نكته بسيار مهم را آموخت كه اگر با اتحاد و انسجام بپاخيزند مي توانند بر بزرگترين قدرت ها غلبه كنند و معادلات زورگويانه و استكباري حاكم بر جهان را تغيير دهند. قيام هاي مردم افغانستان عراق لبنان و حتي ملت هاي آمريكاي جنوبي كه مهره هاي وابسته به بيگانگان را طرد كردند و راه استقلال در پيش گرفتند متاثر از انقلاب اسلامي ايران بود. در فلسطين نهضت آزاديبخش سالها بود كه در انحصار احزاب ملي گرا قرار داشت و مردم و اعتقادات اسلامي آنها نقشي در مبارزات ضد صهيونيستي نداشتند. با پيروزي انقلاب اسلامي در ايران آرمانهاي انقلابي و اسلامي مطرح شده توسط امام خميني از مرزهاي جغرافيائي عبور كردند و به تك تك خانه هاي مردم فلسطين راه يافتند. به راه افتادن انتفاضه كه مبارزه خودجوش مردمي است و تاسيس احزاب اسلامي در فلسطين در دهه 60 و اسلامي و مردمي شدن مبارزات ضد صهيونيستي از نتايج پيروزي انقلاب اسلامي در ايران و نفوذ افكار و انديشه هاي انقلابي امام خميني در ميان ملت ها بود. اگر امروز همه جا سخن از ضعف شديد رژيم صهيونيستي در برابر مردم فلسطين گفته مي شود و اين واقعيت را همه باور دارند كه اين رژيم غاصب و جنايتكار در سراشيبي سقوط قرار گرفته است اينها همه از نتايج گرايش مردم فلسطين به اسلام و الهام گرفتن از انقلاب اسلامي است . اينها كارهاي بزرگي هستند كه امام خميني با نهضت اسلامي خود در ايران و جهان انجام داده و البته تحولات بزرگتري نيز در راه است . براي حفظ اين دستاوردها و گسترش آن و پديد آمدن تحولات بزرگتر در جهان مسئوليت بزرگي برعهده همه ما قرار دارد. حفظ اتحاد و همبستگي پاي بندي عملي به رهنمودهاي امام خميني قدرداني از نعمت آزادي و استقلال نگهداشتن مردم در صحنه رعايت كرامت انساني آحاد مردم و شناخت صحيح و دقيق تلاش ها و زحمات همه كساني كه براي پيروزي انقلاب اسلامي و سربلندي ايران تلاش كردند محورهاي مهم اين مسئوليت هستند. رواج فرهنگ تخريب ناديده گرفتن زحمات و خدمات سياه نمائي منفي بافي و بي حرمتي نسبت به كساني كه در اصل شكل گيري انقلاب و تاسيس نظام جمهوري اسلامي و به نتيجه رسيدن دفاع مقدس و نجات كشور از بحران ها و توطئه ها و تحريم ها نقش اساسي داشتند سموم مهلكي هستند كه مانع رسيدن انقلاب به اهداف بزرگي كه دارد مي شوند و اين تجربه تاريخي را در ميانه راه به ناكامي و شكست مي كشانند. كساني كه با اين قبيل كارها فضاي سياسي كشور را آلوده مي كنند و خود را طلبكار جلوه مي دهند بايد بدانند كه بزرگترين ضربه ها را به آرمان هاي انقلابي و اسلامي مطرح شده توسط امام خميني وارد مي كنند و انقلاب اسلامي را به قربانگاه مي برند. هيچكس از انقلاب و از مردم طلبكار نيست و همه ما به انقلاب اسلامي بدهكاريم . اين واقعيت را فردا مردم ايران در يوم الله 22 بهمن با حضور يكپارچه در راه پيمائي جشن ورود انقلاب اسلامي به دهه چهارم به اثبات خواهند رساند. * رسالت روزنامه رسالت در سرمقاله امروز خود با عنوان نمايش اقتدار ملي فردا همه مي آيند... به قلم صالح اسكندري آورده است: -فردا همه مي آيند تا بار ديگر شكوه و عظمت 30 سال پايداري و اقتدار را به نمايش بگذارند. فردا همه مي آيند تا ثابت كنند به امام و رهبر عزيزشان و خون شهداي اين انقلاب وفادارند و به شكرانه نعمت انقلاب اسلامي سجده شكر در ميدان آزادي به جا مي آورند. فردا همه مي آيند تا به جهانيان نشان دهند انقلاب ايران زنده تر از گذشته اهداف و شعارهاي خود را دنبال مي كند و تنها تفاوت 22 بهمن 1387 با 22 بهمن 1357 در اين است كه ملت ايران قدرتمند تر، پيشرفته تر و سربلند تر از گذشته است. حضور پر شور و گسترده مردم ايران در راهپيمايي 22 بهمن هر سال نشاني از اقتدار ملي نظام جمهوري اسلامي است كه در كمتر كشوري سابقه دارد. 30 سال است كه مردم ايران در سرما و گرما، زير باران و برف بهمن ماه، هر سال پر شور تر و پر هيجان تر از سال قبل در صحنه حضور مي يابند و يادمان انقلاب اسلامي را در ميدان آزادي جشن مي گيرند. رهبر فرزانه انقلاب در ديدار جمع زيادي از كاركنان و فرماندهان نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران فرمودند:”حضور گسترده، پرشور و با عزم راسخ ملت ايران در راهپيمايي 22 بهمن هر سال نمايشي نمادين از ايستادگي و استقامت اين ملت بر سر آرمانهاي انقلاب اسلامي است و راهپيمايي 22 بهمن امسال نيز به توفيق الهي صحنه ديگري از نمايش عظيم ملي خواهد بود.” يكي از پديده‌هاي اجتماعي نادري كه مختص به جامعه ايراني است حضور يكپارچه ملي به انحاي مختلف در دفاع از كيان نظام جمهوري اسلامي است.مردم علي‌رغم فشارهاي اقتصادي موجود، هرجا كه نظام را در معرض تهديد مي‌بينند با شركت در انتخابات‌ها، راهپيمايي‌ها و حتي در كارزارهاي جدي‌تر مثل جنگ تحميلي و... حمايت بي‌دريغ خود را از نظام اسلامي ابراز مي‌دارند. تعليل اين رويكرد ملي، در هيچ‌يك از كتاب‌هاي جامعه‌شناسي غربي نيامده است و اساسا اين پديده نادر حتي براي غربي‌ها نيز ناشناخته است و آنها بارها اين جمله را تكرار كرده‌اند كه ؛”ما هنوز مردم ايران را نمي‌شناسيم.” از ابتداي انقلاب اسلامي توسط حضرت امام خميني(ره) همواره حضور مردم و مشاركت عمومي آنها چه در شكل‌گيري انقلاب و چه در تثبيت و استمرار آن نقش حياتي داشته است.اصولا حركت امام خميني(ره) را به هيچ عنوان نمي‌توان در منظومه‌هاي فكري اومانيستي تحليل وتفسير كرد. به تعبير مقام معظم رهبري شجره طيبه‌اي كه ايشان غرس كردند يك قيام لله بود و علاوه بر فعل وانفعالات مادي، معادلات وضعي و ماورايي در آن نقش اصلي را بازي مي‌كردند. در واقع نصرت الهي عامل اصلي پيروزي انقلاب اسلامي به رهبري امام خميني(ره) بود. اين نكته بارها و به تجربه براي مردم ايران ثابت شده كه خداوند متعال حامي شجره طيبه جمهوري اسلامي است اما آن را چگونه مي‌توان در پارادايم‌هاي فكري مرسوم جامعه شناختي گنجاند؟ اصولا تجمعات ميليوني در كشورهاي مختلف جهان بسيار نادر و كم سابقه هستند واگر در برخي كشورها به ندرت و در سطحي محدود رخ مي‌دهند بيشتر جنبه اعتراضي و واكنش به سياست‌هاي رسمي دولت دارند. مثل راهپيمايي ميليوني سياهپوستان آمريكا 19955) در اعتراض به قوانين تبعيض‌آميز دولت اين كشور. در منطقه خاورميانه تنها دو كشور ايران و لبنان توانسته‌اند به تجمعات ميليوني در حمايت از سياست‌هاي خاص رنگ واقعيت بزنند. در ايران هرساله به مناسبتهاي مختلف و علي‌الخصوص در روز 22 بهمن اين پديده حادث مي‌شود و در لبنان در سال‌هاي اخير به فراخور موضوع، با فراخوان‌هاي سيدحسن‌نصرالله رهبر مقاومت اسلامي ميليونها نفر از مردم اين كشور در يك مكان مشخص تجمع كرده‌اند. فهم اين پديده بي‌بديل در دو كشور ايران و لبنان ناشي از ادراك فرهنگ شيعي حاكم بر اين جوامع است. در واقع بدون در نظر گرفتن مفهوم ولايت كه از مختصات فرهنگ شيعي است نمي‌توان پديده تجمعات ميليوني در حمايت از اهداف استراتژيك را تحليل كرد. ولايت يك دال مركزي است كه حول آن مفاهيم و نشانه‌هايي چون ايمان، جهاد، انتظار، شهادت و... منظومه‌وار در حركت هستند. از تحليل گفتماني اين نشانه‌ها مي‌توان به راز تجمعات ميليوني جوامع “شيعي فرهنگ” پي برد. مقام معظم رهبري در اين ديدار تحول در جامعه ايراني، تحول در امت اسلامي و تحول در معادلات كلان جهان سياست را سه تحول عمده ناشي از پيروزي انقلاب اسلامي برشمردند و تاكيد كردند:” انقلاب اسلامي، ملت ايران را به ملتي صاحب عزم راسخ، داراي قدرت و حق انتخاب، سربلند و عزتمند، و تاثيرگذار بر جوامع ديگر تبديل كرد.” انقلاب اسلامي در سي سال گذشته منشا تحولات عظيمي شده است. انقلاب اسلامي ضمن اعتلاي جايگاه جامعه ايراني در بعد منطقه اي و جهاني نيز آثار و بركات زيادي داشته است. تمام معادلات بين‌المللي حكايت از ارتقاي كم نظير جايگاه ملت ايران در عرصه‌هاي مختلف جهاني دارد. پس از انقلاب اسلامي در دولتهاي مختلف بر مبناي احترام متقابل بين كشورها و بر پايه سه اصل عزت، حكمت و مصلحت ديپلماسي كشور نضج گرفته و توانسته در برهه‌هاي مختلفي مانند جنگ، سازندگي و اصلاحات و دوره دولت نهم دستاوردهاي چشمگيري داشته باشد. امروز شاهد شكل‌گيري نوعي نگاه از پايين به بالا از جانب جهان پيرامون به جمهوري اسلامي هستيم. كشورهاي حاشيه‌اي كه سعي دارند با مطالعه و الگوبرداري از طرز مواجهه ايران با غرب به نوعي مدل رفتاري در مقابل استكبار دست يابند. پس از انقلاب اسلامي همواره مقوله وحدت كلمه چه در جهان اسلام و چه در ميان ملتهاي مسلمان در سرلوحه تاكيدات و توصيه‌هاي رهبران جمهوري اسلامي قرار داشته، اما پس از سي سال از عمر با بركت انقلاب اسلامي در واكنش به فرآيندهاي مستقيم و صريح استعمار فرانو و همچنين در كنش با موج دوم انقلاب اسلامي، اين رهيافت جلوه ويژه‌اي يافته است. با پيروزي انقلاب اسلامي و تشديد و تشجيع روحيه همگرايي بين ملتهاي مسلمان جهان كه نتيجه فاصله گرفتن از رويكردهاي ناسيوناليستي و بلوغ سياسي جوامع مسلمان ، افزايش ارتباطات بين فرهنگي در عصر ارتباطات و ديالوگ غرض ورزانه غرب در تخاطب مستقيم با جهان اسلام بود مفهوم امت اسلامي بارور شد كه اولين ثمرات آن در مقاومت فلسطين، پيروزي حزب الله لبنان بر صهيونيسم، استكبار ستيزي در عراق و افغانستان، فراگير شدن موج اسلام‌خواهي در كشورهاي منطقه و به ويژه در ميان جوانان و روشنفكران، پيشرفت هاي علمي و فناوري در ايران اسلامي و ساير كشورهاي مسلمان،احساس هويت و تشخص در اقليتهاي مسلمان در بيشتر كشورهاي غربي و... مي توان مشاهد كرد. *جوان روزنامه جوان در سرمقاله امروز خود با عنوان تاكتيك جديد با ابتكار برلين به قلم سيامك باقرى آورده است: موضوع هسته اى ايران پس از يك دوره كوتاه بار ديگر در دستور كارگروه 1+5 قرار گرفت. اين بار برلين با پيش قدمى در اين خصوص ، زمينه نشست گروه 1+5 را در حاشيه اجلاس مونيخ فراهم ساخت و متعاقبا با استقبال آمريكا و ديگر اعضاى غربى اين گروه قرار گرفت. اين نشست بيش از آنكه اقدامى براى تصميم گيرى عليه فعاليت هاى هسته اى باشد، به نظر مى رسد بيشتر ماهيت هم انديشى، شنيدن مواضع همديگر و يافتن راه هاى جديد با توجه به فاكتورها و محيط جديد سياسى و بين المللى داشته است. از همين رو نمى توان نتيجه اين نشست را بدون عوامل محيطى جديد در معادلات هسته اى ايران گمانه زنى و تبيين كرد. از ميان عوامل محيطى جديد، چند عامل از برجستگى بيشترى برخوردار است كه از رهگذر آن مى توان ضمن دسترسى به تبيين مسئله، پيش بينى نسبت به آينده نيز داشت. 1 - روى كار آمدن اوباما و طرح گفتگوى مستقيم او در خصوص مسئله هسته اى ايران يكى از فاكتورهاى جديد در معادله هسته اى ايران است. اگرچه هنوز جهت گيرى اصلى دولت جديد پيرامون ايران تدوين نشده چنان كه مقامات تازه وارد كاخ سفيد بر آن تاكيد داشته اند اما دو نوع علامت متفاوت از سوى دولت اوباما تاكنون مشاهده شده است؛ علامت اول كه با سروصداى زيادى تبليغ مى شود ناظر بر تغيير سياست هاى آمريكا در قبال پرونده هسته اى ايران است. علامت دوم شرايطى اعلامى است كه متعاقب سياست ها تغيير مطرح مى شود. در اين راستا، گفتمان قابل ملاحظه، همان استمرار گفتمان گذشته و يادآور ميراث بوش است از جمع اين دو علامت به اين نتيجه مى توان رسيد كه كاخ سفيد در «سطح تاكتيك» درصدد تغييراتى است لكن در «سطح استراتژيك» هيچ گونه تحول متصور نمى باشد به عبارت ديگر دولتمردان جديد در نحوه رويارويى با مسئله هسته اى قايل به تغيير مى باشند اما در خصوص سطح برخوردارى ايران از فناورى هسته اى قايل به جابه جايى سياست ها نيست. در شرايط كنونى كاخ سفيد عمليات فريب استراتژيك را در دستور كار خود قرار داده و گفتمانى را استخدام كرده كه ناظران و ميانجيگران اقدام آمريكا را تحسين آميز دانسته و به عنوان يك گام مهم رو به جلو تلقى نمايند. سخنان و مواضع جوزف بايدن معاون اوباما در اجلاس مونيخ مويد نكته فوق است. 2 - افزايش نمادهاى اقتدار جمهورى اسلامى ايران در ابعاد سياسى، فنى و تكنولوژيك يكى ديگر از عوامل موثر محيطى در تجمع اعضاى گروه 1+5 و ضرورت يافتن راه حل درباره مسئله هسته اى ايران است. شكست رژيم صهيونيستى در جنگ 22 روزه عليه غزه، آشكار شدن هر چه بيشتر نيروهاى فراملى در امنيت سازمان افغانستان و شكننده شدن ساختار موجود در خاورميانه و پيچيده تر شدن مناسبات قدرت در اين منطقه، رونمايى پيشرفت هاى ايران در علوم استراتژيك مانند پرتاب ماهواره اميد، شرايط ذهنى و تصورى جديد از قدرت و اقتدار ايران را براى مخالفان هسته اى ايجاد كرده است. اگر جوهره قدرت را به « مقاومت و عدم تاثيرپذيرى» و «نفوذ و تاثيرگذارى» تعريف كنيم. اكنون نظام سلطه ارزيابى خود از قدرت ايران به اين نتيجه رسيده است كه ايران به كشورى مقاوم و تاثيرگذار تبديل شده است. اين تصور بدان معنا است كه سياست هاى تحريم و فشار تهديدكننده ايران نيست لذا تا زمانى كه ايران ( دولتمردان، نخبگان و مردم) احساس ناامنى و تهديد نكنند، واكنش مورد نظر را بروز نخواهند داد. در حالى كه ابزارهاى تهديد تاكنون بى اثر بوده است. چنان كه كلينتون وزير خارجه اوباما در اولين موضع گيرى خود اعتراف كرد كه سياست گذشته عليه ايران ناكام بوده و بايد سياست هوشمندانه اى را اتخاذ كرد. 3 - ظهور و بروز طرح ها و راه حل هاى جديد در خصوص پرونده هسته اى ايران به عنوان يك عامل گفتمانى يكى ديگر از زمينه ها و شرايط جديد محسوب مى شود. البرادعى در اين زمينه با تشكيك سازى رفتارهاى غرب در خصوص غنى سازى در ايران تلويحا خواستار ارائه پيشنهاد هايى شده كه مسئله غنى سازى به گونه اى معقول مدنظر قرار گيرد. برخى از كارشناسان آمريكايى نيز در مواضع مختلف ديدگاه هاى مشابهى را ابراز داشته اند توجه و تمركز برطرح كنسرسيوم يكى از فرازهاى گفتمانى اين كارشناسان بوده است. نتيجه اى كه مى توان از سه فاكتور فوق گرفت اين است كه نشست 1+5 در برلين آغاز دور جديد رفتارى از سوى مخالفان هسته اى است. در اين راستا تغييرات تاكتيكى در دو دسته قابل پيش بينى است، دسته اول تغييرات جديد در بسته پيشنهادى چنان كه جوزف بايدن تلويحا به آن اشاره كرده،دسته دوم تغييرات در نوع نشست ها و موقعيت آمريكا و ايران در نشست گروه 1+5 است. * مردم سالاري روزنامه مردم سالاري در سرمقاله امروز خود با عنوان انقلا ب اسلامي در آغاز چهارمين دهه به قلم حميدرضا شكوهي آورده است: انقلا ب اگر از قرن هفدهم ميلا دي در غرب رواج يافت و به واژه نامه هاي سياسي راه پيدا كرد، اما در ايران از زمان انقلا ب مشروطه در ابتداي قرن بيستم ميلا دي- 1324 هجري قمري- رواج پيدا كرد. انقلا ب مشروطه در ايران به آنچه كه خواست مشروطه خواهان بود نرسيد اما حداقل، اين فايده را داشت كه انقلا ب را وارد واژه نامه سياسي ايرانيان كند و افكار عمومي را براي پديدآوردن انقلا بي ديگر همچون انقلا ب مشروطه، اما كامل تر و سنجيده تر از سلف خود فراهم سازد. نخستين جرقه انقلا ب اسلا مي 1357، اگر چه در حوادث مربوط به قبل از 15 خرداد 1342 و حوادث پس از آن با اعتراض امام خميني(ره) به حق ناحق كاپيتولا سيون زده شد، اما زمينه بروز انقلا ب 57، از 28 مرداد 1332 فراهم شد، زماني كه محمدرضا پهلوي به مدد شكست دولت مردمي دكتر محمد مصدق توسط دوستان انگليسي و آمريكايي خود، از ايتاليا به ايران بازگشت تا اينگونه وانمود كند كه تعطيلا ت خوبي را در اروپا سپري كرده است. محمدرضا شاه را پس از 28 مرداد 32، با آنچه پيش از آن بود نمي توان يكسان قلمداد كرد. كودتاي 28 مرداد و شكست دولت مردمي دكتر مصدق، درس خوبي براي شاه بود.محمدرضا، كشورداري را نياموخته بود. خام بود و بي تجربه. اما كودتايي كه براي بازگرداندن او به ايران اجرا شد، گام بلندي بود براي تثبيت ظاهري حاكميت او. او از 28 مرداد 1332 قدم در مسير تازه اي گذاشت كه اگر چه در ظاهر او را به سوي اقتدار سوق مي داد، اما در باطن، روند سقوط او را سرعتي افزون تر مي بخشيد. در اين ميان ظهور يك روحاني برجسته و مرجع تقليد بلندپايه همچون روح الله خميني كه دين را از سياست جدا نمي دانست به روند سقوط شاه سرعتي دو چندان داد. اگر چه 28 مرداد 1332 موجب شد محمدرضا پهلوي، حركت خود به سمت سقوط را آغاز كند اما اگر شخصيتي همچون امام خميني(ره) ظاهر نمي شد، بعيد به نظر مي رسيد اين مسير به سرنگوني نظام پهلوي منجر شود. امام خميني(ره) با دم مسيحايي، جان تازه اي بر كالبد نيمه جان مردم خسته از تكرارها دميد تا نظر همگان به سمت تئوري انقلا ب ها جلب شود، انقلا ب هايي كه در غرب به انتها رسيده بود اما التهاب آن در شرق هنوز ساري و جاري بود. اگر چه فردريش نيچه، فيلسوف مشهور آلماني و گوستاولوبن روانشناس اجتماعي فرانسه، انقلا ب را تركيدن عواطف وحشيانه و از بند رسته و ويرانگر توده مي دانستند و يك سر به نفي آن مي پرداختند، اما آن روزها سخن چپ هاهواخواه بيشتري داشت و مقبوليت بيشتري نزد عامه ايرانيان پيدا مي كرد. چپ ها به دفاع از انقلا ب هاي اصيل ضد استبداد با هدف استقرار دموكراسي مي پرداختند و انقلا ب هاي بزرگ سياسي و اجتماعي را وسايلي ناگزير براي پيشرفت به سوي جامعه اي مي دانستند كه در آن آزادي و برابري حاكم باشد، هر چند كه آزادي و برابري در يك جا با هم نمي گنجند. سردسته تفكرات چپ هاي طرفدار انقلا ب، ماركس بود با آن سخن معروفش كه «انقلا ب، لوكوموتيو تاريخ است»; گويي براي پيشرفت و توسعه، راهي جز انقلا ب نيست. آن روزها در ايران اگر چه تفكر حاكم بر جامعه، تفكري انقلا بي و برخاسته از تفكرات چپ بود، اما اين موجب نشد تا انقلا ب ايران مشابه انقلا ب هاي ديگر جهان باشد. هدف انقلا ب ايران، تنها استقرار آزادي و دموكراسي و نفي سلطه بيگانگان نبود، بلكه برقراري حكومتي اسلا مي را سرلوحه قرار داده بود، حكومتي كه پيش از پيروزي انقلا ب اسلا مي، از سوي معمار انقلا ب، جمهوري اسلا مي ناميده شد و اينگونه بود كه شعار«استقلا ل، آزادي، جمهوري اسلا مي» به كوتاه ترين و گوياترين شعار انقلا ب ايران تبديل شد. قرار بود حكومتي استبدادي و وابسته سرنگون شود تا حكومتي مبتني بر راي مردم و مستقل روي كار آيد، حكومتي كه مبناي آن موازين اسلا م بود. مردم، آن زمان، هم از رخت بر بستن موازين ديني از جامعه نگران بودند و هم از فقدان آزادي مي ناليدند. به همين دليل هم بود كه اسلا ميت و جمهوريت را در كنار يكديگر قرار دادند و آن گونه كه رهبر انقلا ب ندا سر داده بود، به جمهوري اسلا مي راي دادند; «نه يك كلمه كم، نه يك كلمه زياد». اكنون كه وارد چهارمين دهه از عمر انقلا ب اسلا مي مي شويم، فرصت مناسبي است تا راه هايي را كه آمده ايم بررسي كنيم، از فراز و فرودها درس بگيريم و آينده اي روشن تر را با رشد و توسعه روزافزون براي كشور رقم بزنيم. * صداي عدالت روزنامه صداي عدالت در سرمقاله امروز خود با عنوان چندان هم بعيد نيست آقاي لاريجاني آورده است: بعيد مي دانم مذاكره با آمريكا وزني داشته باشد كه درانتخابات رياست جمهوري اثر گذار باشد ". علي لاريجاني با اين جمله به پرسش خبرنگاري پاسخ گفت كه پرسيده بود با توجه به سفر آتي لاريجاني به كنفرانس امنيتي مونيخ؛ "آيا بحث مذاكره ايران و آمريكا پروژه تبليغاتي براي تاثير در انتخابات رياست جمهوري ايران نيست؟ " سفر علي لاريجاني به كنفرانس امنيتي مونيخ مورد توجه رسانه ها قرار گرفته است. دليل اين توجه به دو موضوع مربوط مي شود. نخست آن كه در اين سفر وزير امور خارجه، آقاي متكي، و تعداد ديگري از مسئولان ايراني نيز همراه با لاريجاني هستند و از اين جهت گفته شده كه اين نخستين بار است كه يك هيات چندين نفره‌ي بلندپايه از جمهوري اسلامي ايران در كنفرانس امنيتي مونيخ حضور مي‌يابد. موضوع ديگر به حضور جوزف بايدن، معاون باراك اوباما، ژنرال ديويد پترايوس، فرمانده نيروهاي آمريكايي در خاورميانه و ژنرال جيمز جونز، مشاور امنيت ملي باراك اوباما در اين كنفرانس مربوط مي شود. شايعه برنامه ملاقات بين لاريجاني و بايدن متكي را بر آن داشت تا به صورت رسمي هر گونه ملاقاتي را تكذيب كند كه البته اين امر به معناي نفي و تكذيب ملاقاتهايي در سطوح پايين تر نخواهد بود. شايد در ارتباط با اين موضوع يادآوري سخن برادر رييس مجلس درسالن آمفي‌تئاتر دانشگاه صنعتي شريف كه چندي پيش ايراد شد، خالي از لطف نباشد. محمد جواد لاريجاني با مناسب دانستن شرايط فعلي براي مذاكره با آمريكا آن هم مشروط به استراتژي مشخص گفت؛ "طي 30سال گذشته آمريكا اينقدر به ما احتياج نداشته است كه اكنون دارد ".موضوع رابطه بين ايران و آمريكا با روي كار آمدن باراك اوباما و ديپلماسي مستقيم وي بيش از گذشته مطرح شده اما خبرهاي مدير يك سازمان غير دولتي آمريكايي مسئله را حاد تر كرده است. خبرهاي مدير "كنفرانس‌هاي پاگواش درباره علوم و روابط جهاني " حاكي از ملاقاتهاي محرمانه مقامات ايراني با آمريكايي در يك سال گذشته بود كه نام ثمره هاشمي، مشاور ارشد احمدي نژاد، حميد مولانا و ويليام پري، وزير دفاع سابق آمريكا در اين خبرها خود خبرساز شد. هر چند كه هاشمي پس از تاخير منكر هر گونه ملاقات رسمي و غير رسمي شد، توضيحات او در مصاحبه اش با العالم اعتراف به انجام برخي صحبتها بود و آقاي اژه اي نيز "احوال پرسي " بين برخي مقامها را رد نكرد. در اين ميانه نبايد مهدي كروبي را از ياد برد كه او هم سعي كرد چندان از قافله عقب نماند. به نظر وي تابوي مذاكره با آمريكا به دست دولت نهم شكسته شده و "راه براي ادامه اين روند باز شده است ". اينك كروبي هم در ميان رقيبان خود در انتخابات رياست جمهوري دهم، شعار مذاكره با آمريكا را سر مي دهد، گرچه بنابر رويه خود اصل احتياط يا واقع بيني را رعايت كرده و آن را مشروط به چارچوب اصول سياست خارجي مي داند كه كليات آن توسط مقام معظم رهبري تبيين شده باشد. آيا مذاكره با آمريكا در انتخابات رياست جمهوري دهم وزني ندارد؟ آقاي لاريجاني كه چنين چيزي را بعيد مي داند، اما گويا كساني كه آماده اين انتخابات شده اند در عمل آستينها را بالا زده اند. اگر به رفت و آمدها و احوال پرسي ها توجه شود مي توان دريافت كه برخلاف سخن آقاي لاريجاني چنين امري نه تنها بعيد نيست بلكه موضوعي جدي است و يكي از عوامل موثر در انتخابات آينده همين امر است. برخي با شنيدن خبر مذاكره با آمريكا آن را به برقراري رابطه با آمريكا تعبير مي كنند اما لازم است تا قبل از هر چيز بين اين دو موضوع تفكيكي انجام شود تا چنان تعبير و سو ئ فهم هاي ناشي از آن به وجود نيايد. در واقع، زمينه خلط بين اين دو و سوئ فهم ناشي از آن به وسيله رسانه هاي داخلي و خارجي فراهم شده كه هر وقت خبري از دو سوي ايران يا آمريكا به گوش مي رسد آن را در جهت برقراري يا عدم برقراري بين اين دو كشور تفسير مي كنند.معضل رابطه بين ايران و آمريكا واقعيتي است كه از دو سو تقويت مي شود. از يك سو، اين معضل متكي بر تاريخ روابط بين اين دو كشور است به گونه اي كه همواره هر دو طرف و به خصوص طرف ايراني در جايگاه يك شاكي، آن را در برابر طرف ديگر قرار مي دهد. از سوي ديگر، وضعيت موجود و اتهاماتي كه مسئولان هر دو كشور به مناسبتهاي مختلف متوجه طرف ديگر مي كنند به وخيم تر شدن معضل دامن مي زنند. با توجه به اين دو سو است كه معضل رابطه بين ايران و آمريكا وجوه كثيري پيدا كرده و حتي برخي از اين وجوه درهم تنيده شده و معضل را به شكل كلافي در هم پيچيده در آورده است. يافتن راه حل و از هم گشودن اين كلاف در نظر خوشبين ترين افراد نيز كاري آسان نيست. اعتراف به اين موضوع حتي از زبان كساني شنيده مي شود كه به دنبال برقراري رابطه بين اين دو كشور هستند. در واقع، باز كردن چنين كلافي به معناي فرايند پيچيده و دشواري است كه مدت زمان درازي را مي طلبد. اگر بتوان به اوباما و ديپلماسي مستقيم او با ايران اميدوار بود و آن را راهي براي برقراري رابطه با ايران دانست، نمي توان خوشبينانه انتظار وقوع چنين نتيجه اي را در زمان نزديك يا حتي تا چند سال آينده داشت.روشن است كه مذاكره با آمريكا خود مقدمه اي است براي برقراري رابطه اما اين عدم توجه به تفكيك بين اين دو و راه دراز از مذاكره تا رابطه است كه مي تواند به عنصر مذاكره در انتخابات رياست جمهوري نقشي موثر دهد. نشان دادن چهره اي جدي در انجام مذاكرات با آمريكا با خود پتانسيل خاصي براي انتخابات رياست جمهوري دارد به اين معنا كه، چنين چهره اي مي تواند اميد به برقراري رابطه با آمريكا را به راي دهندگان ببخشد. دغدغه هاي اقتصادي راي دهندگان اصلي ترين محور در نتيجه آراء آنان است و محوري كه مي تواند بر اين محور بيشترين تاثير را بگذارد معضل رابطه با آمريكا است. به عبارت ديگر، در نظر بسياري از راي دهندگان برقراري رابطه با آمريكا به معناي بهبودي در اوضاع اقتصادي است. از اين زوايه است كه مذاكره با آمريكا و همراه آن تصور برقراري رابطه، نقش تعيين كننده در انتخابات رياست جمهوري دارد و بايد برخلاف نظر آقاي لاريجاني گفت؛ آقاي لاريجاني، چندان بعيد هم نيست كه مذاكره با آمريكا وزني در انتخابات رياست جمهوري داشته باشد.اهميت اين وزنه در انتخابات رياست جمهوري باعث شده تا كانديداها هر كدام به نحوي وارد گود شوند تا نشان دهند كه ميل به زورآزمايي دارند و بتوانند فرصتي براي چهره نمايي و عرض اندام داشته باشند. اين موضوع كه كدام يك از اين چهره ها مرد عمل است به شرايط و توانايي هاي وي باز مي گردد كه خود بحثي جداگانه است، هر چند كه تا كنون برخي در عمل گوي سبقت از ديگران نيز ربوده اند. سواي اين موضوع، حداقل يك چيز را مي توان انتظار داشت كه بازار مذاكره كماكان گرم باقي بماند و با نزديكي به زمان انتخابات يكي از محورهاي مهم زورآزمايي رقبا باشد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 468]
-
گوناگون
پربازدیدترینها