واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
گزارشی تفصیلی از گذشته و حال كنفرانس امنیتی مونیخ و سخنان لاریجانی در کنفرانس اخیر آن. کنفرانس امنیتی مونیخ به یکی از مجامع بینالمللی مهم در عرصه امنیت بین الملل تبدیل شده است.کنفرانس امنیتی مونیخ هر سال یک موضوع مهم امنیت بینالمللی را مورد توجه خاص قرار میدهد. این کنفرانس با دعوت از مقامهای رسمی، کارشناسان و محققان برجسته بینالمللی در طول جلسات خود ابعاد گوناگون مسائل امنیتی را بررسی میکند. چنین محافلی از آنجا که عرصه مناسبی برای گفتگو و تبادل نظر میان شرکتکنندگان عالی رتبه به شمار میرود از اهمیت خاصی برخوردارند.کنفرانس امنیتی مونیخ که به لحاظ سطح کمی و کیفی شرکت کنندگان و بازتابهای آن مشابه نشست اقتصاد جهانی یا به اصطلاح «داوس» است، به عنوان داوس امنیتی نیز شناخته میشود. چهل و پنجمین اجلاسچهل و پنجمین اجلاس امنیتی مونیخ در روزهای 6تا8 فوریه در این شهر برگزار میشود و آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان سخنران افتتاحیه این اجلاس خواهد بود وولفگانگ ایشینگر، سیاستمدار عالیرتبه آلمانی در مسائل خارجی و امور امنیتی ریاست کنفرانس امنیتی مونیخ در سال ۲۰۰۹ را برعهده خواهد داشت. علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی در پنجمین حضور جمهوری اسلامی ایران در كنفرانس امنیتی مونیخ به عنوان مهمان از سوی برگزارکنندگان اجلاس امنیتی مونیخ دعوت شده است.این دومین باری است كه لاریجانی به عنوان نماینده كشورمان در این اجلاس شركت میكند. وی پیشتر در چهل و سومین اجلاس امنیتی مونیخ در سال 2007 به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران که مسئولیت اصلی در مذاکرات هستهای را به عهده دارد، شرکت کرد.در کنفرانس امسال مقامهای عالیرتبه زیادی حضور دارند که از جمله آنها میتوان به "نیکلا سارکوزی" رییس جمهوری فرانسه، "آنگلا مرکل" صدراعظم آلمان،"علی لاریجانی" رییس مجلس شورای اسلامی ایران ،"فرانک والتر اشتاین مایر" وزیر امور خارجه آلمان، "جو بایدن"، معاون ریاست جمهوری آمریکا،"حامد کرزی" رییس جمهوری افغانستان، "محمد البرادعی" مدیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی و احتمالا "ولادیمیر پوتین" نخست وزیر روسیه اشاره کرد.در اجلاس امنیتی مونیخ سال 2009 موضوعاتی مانند خلع سلاح بینالمللی، جلوگیری ازگسترش تسلیحات هستهای ، آینده امنیتی افغانستان و عراق، انرژی اروپا، بحران اقتصادی و مناقشه خاورمیانه نیز مورد بحث قرار خواهند گرفت. امسال با توجه به تغییر و تحولات در هیات حاکمه آمریکا و حضور هیات بزرگی از این کشور برخلاف سالهای گذشته که فقط وزیر دفاع آمریکا در آن شرکت می کرد، انتظار می رود در این کنفرانس نظام جدید سیاسی و امنیتی مورد نظر این کشور در دنیا تعریف شود. در هیات آمریکایی علاوه بر "جویایدن "معاون رییس جمهوری،"جیمر جونز" مشاور امنیت ملی رییس جمهوری،"دیوید پترایوس"فرمانده نیروهای آمریکایی در خاورمیانه و سناتورهای پرنفوذی مانند "جان مک کین"،"جای کری" و "جوزف لیبرمن" نیز حضور دارند. در واقع در این کنفرانس بخشی از سیاست های امنیتی و خارجی اوباما در باره روابط فراآتلانتیک، افغانستان، عراق، ناتو، روسیه، نفت، گاز ، خلیج فارس و امنیت اروپا و کاهش تسلیحات نظامی مشخص خواهد شد. در کنار بحثها و سخنرانیهای مهم رسمی در این کنفرانس، رایزنی ها و دیدارهای دوجانبه و چندجانبه میان نمایندگان کشورها درباره عمده ترین بحران ها و مناقشات از دیگر شاخص های کنفرانس امنیتی مونیخ است. پیشینه کنفرانس مونیخسابقه این کنفرانس به دوران جنگ سرد باز می گردد. کنفرانس امنیتی مونیخ در سال 1962 و توسط یک ناشر آلمانی به نام ایوالد فون کلیست به منظور تبادل نظر میان اعضای اتحادیه آتلانتیک شمالی در این شهر پایهگذاری شد. نام این کنفرانس در ابتدا کنفرانس مشتریان نظامی بود که بعدها به کنفرانس سیاست امنیتی تغییر نام داد. وزرا، اعضای پارلمان، افسران عالی رتبه نظامی، اندیشمندان و روزنامهنگاران از جمله مدعوین این کنفرانس به شمار میروند.کنفرانس مونیخ از ابتدا به بررسی مسائلی مانند چالشهای سیاستهای امنیتی و خارجی در روابط اروپا و آمریکا در چارچوب ناتو تمرکز داشت، اما با پایان جنگ سرد و افزایش ارتباط میان کشورهای مختلف و همچنین متنوع تر شدن مباحث امنیتی، دیگر کشورها از جمله کشورهای سابق بلوک شرق نیز در مباحث آن مشارکت پیدا کردند. پس از پایان دوران جنگ سرد این کنفرانس که به طور بیوقفه و سالانه ادامه داشت در دو نوبت و دو سال برگزار نشد؛ ابتدا در سال 1991 بود که در پی وقوع جنگ خلیجفارس امکان تشکیل جلسات این کنفرانس میسر نشد و در سال 1997 نیز به واسطه نامشخص بودن جانشین رئیس کنفرانس، این اجلاس به تعویق افتاد. در سال 1998بر اساس پیشنهاد هلموت کهل، صدراعظم وقت آلمان ریاست این کنفرانس به مشاور خارجی و امنیتی وی ـ هورست تلچیک که همچنان ریاست کنفرانس را بر عهده دارد ـ سپرده شد. پس از صدراعظمی گرهارد شرودر نیز روند حمایت دولت از این نهاد ادامه یافت و دولت آلمان از لحاظ مالی تلاش کرد تا کنفرانس را کاملاً تحت پوشش خود قرار دهد.دوران جدید کنفرانس امنیتی مونیخ از سال 1999، یعنی از سی و پنجمین کنفرانس تحت سرپرستی "هورست تلچیک"، قابل ملاحظه است. از جمله درهای کنفرانس برای نخستینبار به روی نمایندگان کشورهای اروپای مرکزی و شرقی و همچنین تجار و بازرگانان گشوده شد. در همین حال، تعداد هیئتهای آمریکایی دعوت شده به کنفرانس، خصوصاً هیئتهایی از کنگره آمریکا افزایش یافت. از طرف دیگر، مسائل مربوط به قاره آسیا با توجه به الزامات سیاست امنیت جهانی نیز در موضوعات کنفرانس گنجانده شد. بر این اساس، از سال 2000 نمایندگان عالیرتبهای از چین، ژاپن و هند تا کنون به طور منظم در کنفرانس شرکت میکنند. همچنین موضوعاتی مانند مشارکت کشورهای دو سوی آتلانتیک در قرن جدید، تروریسم بین الملل، بحران عراق، چالشهای امنیتی در خاورمیانه، گسترش ناتو در دستور کار اجلاسهای سالانه کنفرانس مونیخ قرار گرفته اند. حضور ایران در اجلاس مونیخبا تغییر رویه برگزارکنندگان کنفرانس امنیتی مونیخ مبنی بر دعوت از کشورهای دیگری به جز کشورهای اروپایی و آمریکا در نشستهای سالانه آن، از چند سال قبل ایران نیز این فرصت را یافت تا به عنوان عضوی با اهمیت از جامعه جهانی در این کنفرانس شرکت کند.نمایندگان رسمی ایران پیش از این تاکنون چهار بار در جلسات کنفرانس مونیخ شرکت کردهاند. در سی و نهمین کنفرانس امنیتی مونیخ در سال 2003 از "کمال خرازی"، وزیر امور خارجه وقت ایران دعوت شد تا در جلسات این کنفرانس که مهمترین مسائل مورد توجه آن اوضاع منطقه خاورمیانه و اشغال عراق توسط آمریکا بود، شرکت کند. به جای وزیر امور خارجه، "غلامعلی خوشرو"، معاون حقوقی و بینالملل سابق وزارت امور خارجه در این اجلاس حضور یافت و به ایراد سخنرانی در زمینه چالش جهانی تروریسم بینالملل پرداخت. وی در سخنرانی خود با بررسی مسائلی همچون جهانی شدن، تأثیر حوادث 11 سپتامبر، تروریسم و بحران عراق، به تکرار مواضع ایران و اشاره به عدم درک انقلاب اسلامی از سوی کشورهای غربی پرداخت.در سال 2005 نیز از ایران مجدداً خوشرو در این کنفرانس شرکت کرد و به ایراد سخنرانی با عنوان امنیت در خاورمیانه پرداخت. وی در این سخنرانی با بررسی شرایط جدید در خاورمیانه برقراری نوعی موازنه میان روند دموکراتیزه شدن و ارزشهای اسلامی را تنها راه پیشرفت و ثبات در منطقه دانست. از طرف دیگر، وی بار دیگر گفتگو میان تمدنها را مولفه لازم و ضروری در مناسبات بینالمللی قلمداد نمود و تأکید کرد که تنها در صورت وجود صلح و ثبات در منطقه و به ویژه در دو کشور عراق و افغانستان است که منافع ملی و امنیتی ایران قابل تحقق خواهند بود.حضور ایران در سال 2006 که به ویژه بر بحث ناتو متمرکز بود با مشارکت "عباس عراقچی"، معاون حقوقی و بینالملل وزارت امور خارجه بدون ارائه مطلب و یا سخنرانی همراه بود. چهارمین و آخرین حضور ایران نیز به چهل و سومین كنفرانس در سال 2007 باز میگردد كه "علی لاریجانی" دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی ایران در این اجلاس حضور یافت. این کنفرانس که به زعم برخی از کارشناسان روابط بین الملل یکی از بحث برانگیزترین جلسات این کنفرانس بعد از پایان جنگ سرد محسوب میشود، موضوعاتی همچون مهمترین مسائل و رویدادهای جهان در حوزه مسائل امنیتی و از جمله ضرورت حل بحران هستهای ایران، مقابله با تغییرات خطرآفرین آب و هوایی، لزوم تنشزدایی در خاورمیانه و پرداختن به استقلالطلبی کوزوو مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت.با وجود موضوعات مختلفی در دستور کار چهل و سومین کنفرانس امنیتی مونیخ قرار داشت، پرونده هسته ای ایران یکی از موضوعات مهم این کنفرانس بود. در این رابطه به ویژه حضور علی لاریجانی، دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی ایران در این کنفرانس و سخنرانی وی مورد توجه خاص قرار گرفت.وی در سخنرانی خود با اشاره به نظامهای امنیتی در دوران قبل و بعد از جنگ سرد، خواستار ایجاد پارادایمهای مشترک بین قدرتهای بزرگ و قدرتهای منطقه ای برای ایجاد نظم و امنیت پایدار شد. وی این پارادایمها را مواردی همچون دموکراسی، احترام به فرهنگها، تعامل سازنده بر اساس عقلانیت و احترام متقابل و مسئولیتپذیری در چارچوب نظام و حقوق بین الملل ذکر کرد.مهمترین بخش سخنان وی در سخنرانی و در مصاحبه مطبوعاتی که در حاشیه کنفرانس برگزار شد، به موضوع صلح آمیز بودن برنامه هستهای ایران اختصاص یافت.وی تأکید کرد که ایران تنها خواستار استفاده صلح آمیز از انرژی هستهای است و به برنامههای اتمی خود علیرغم فشارهای بینالمللی ادامه خواهد داد، با این حال همچنان سیاست منطقه عاری از سلاحهای هستهای را نیز دنبال میکند.وی تصریح کرد: "ما میدانیم حرکت ایران در جهت ساخت سلاح، مسابقه تسلیحات اتمی در منطقه را باعث خواهد شد که مخل آرامش روانی مردم منطقه و جهان است و به همین دلیل از خاورمیانه عاری از سلاح کشتار جمعی حمایت میکنیم".لاریجانی با این حال، تأکید کرد که ایران نمیتواند سخنان غیر منطقی را در مورد برنامه هسته ای خود بپذیرد. وی با اشاره به مخالفت کشورهای غربی با پیشرفت ایران در زمینه دانش صلح آمیز هستهای به بهانه احتمال انحراف از مسیر صلح آمیز آن نیز گفت: "این سخنان تعجب آور است، یعنی چنین اموری در حقوق بینالملل تا به حال یافت نشده است که نیت خوانی کنند و پیش از تحقق جرم به دنبال مجازات آن باشند، اما در عین حال ما هم در پاسخ به بسته پیشنهادی و هم در مذاکرات با آقای سولانا گفتیم حاضریم کلیه فعالیتهای هستهای ایران را در درون کنسرسیومی قرار دهیم که دیگران هم در آن شریک باشند و اطمینان از آن پیدا کنند".لاریجانی به دنبال شرکت در اجلاس مونیخ در یک کنفرانس مطبوعاتی شرکت کرد. با توجه به مسئله هستهای ایران، لاریجانی این فرصت را یافت تا به تشریح مواضع ایران درباره این مسئله حساس بپردازد. در این جلسه که برخی از مدعوین کنفرانس امنیتی مونیخ و از جمله چند تن از سناتورهای آمریکایی حضور داشتند، به برخی مسائل همچون مسئله هولوکاست اشاره شد.این مسئله که یکی از مسائل مورد توجه رسانه های غربی در ارتباط با حضور دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران بود، به ویژه در رابطه با دلیل انکار آن از طرف ایران در برگزاری همایشی در این رابطه در تهران مطرح شد که دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی ایران در پاسخ تأکید کرد که هولوکاست یک واقعه تاریخی است و باید توسط مورخین و نه سیاستمداران مورد بررسی قرار گیرد.وی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اوضاع ضعیف اقتصادی و مشکل بیکاری جوانان ایرانی و در عین حال تأکید ایران بر کسب فنآوری هستهای، اظهار داشت در شرایطی که هیچ تضمینی برای تهیه سوخت هستهای وجود ندارد ایران به دنبال شرایطی است که بتواند انرژی مورد نیاز خود را تأمین کند.لاریجانی تاكید كرد: ما تهدیدکننده نیستیم و به دنبال بمب هم نیستیم و حتی تهدیدی برای اسرائیل هم به شمار نمیرویم.وی در عین حال تصریح کرد که ایران هنوز معتقد است که مسائل پیش آمده در رابطه با برنامه هسته ای ایران را میتوان از طریق مذاکرات و دیپلماسی حل کرد. از طرف دیگر، وی با انتقاد از آمریکا در درک نادرست واقعیتهای منطقه خواهان به بازی گرفته شدن ایران در جنگ علیه ترور شد.وی تأکید کرد: "ما در عراق نفوذ داریم، تمام رهبران عراق از شیعه، سنی و کُرد با ما رابطه خوبی دارند و ما حاضریم برای ثبات و امنیت عراق همکاری کنیم. حاضر به گفتوگو هستیم و حاضریم نگرانیها را هم رفع کنیم".
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 356]