راه اندازي و تنظيم يك شبكه Lan كوچك (تصويري)

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: Babak_King21-01-2006, 02:08 PMhttp://www.shabakeh-mag.com/Data/1001405_b.jpg اشاره : اگر در محيط كار يا منزل خود با بيشتر از يك كامپيوتر سر و كار داريد، احتمالاً به فكر افتاده‌ايد كه آنها را به يكديگر متصل كرده و يك شبكه كوچك كامپيوتري راه بيندازيد. با اتصال كامپيوترها به همديگر مي‌توانيد چاپگرتان را بين همه آنها به اشتراك بگذاريد، از طريق يكي از كامپيوترها كه به اينترنت وصل است بقيه را نيز به اينترنت متصل كنيد، از هر يك از كامپيوترها به فايل‌هاي خود، از جمله عكس‌ها، آهنگ‌ها و اسنادتان، دسترسي پيدا كنيد، به بازي‌هايي بپردازيد كه به چند بازيكن با چند كامپيوتر احتياج دارند، و بالاخره اين كه خروجي وسايلي چون DVD player يا وب‌كم را به ساير كامپيوترها ارسال كنيد. در اين مقاله، ضمن معرفي روش‌هاي مختلف اتصال كامپيوترها به يكديگر، انجام تنظيمات دستي را براي بهره بردن از حداقلِ مزاياي يك شبكه كامپيوتري به شما نشان مي‌دهيم. ذكر اين نكته هم لا‌زم است كه قسمت اصلي مقاله به نصب نرم‌افزاراختصاص دارد اما در انتهاي مطلب درخصوص ساختار شبكه و مسائل فيزيكيآن هم توضيحاتي داده‌ايم. روش‌هاي اتصال براي اتصال كامپيوترهايي كه در فاصله‌اي نه‌چندان دور از يكديگر قرار دارند (مثلاً در يك اتاق، سالن، يا نهايتاً طبقات مختلف از يك ساختمان مستقر هستند)، راه‌هاي مختلفي وجود دارد كه عبارتند از: ● سيم‌كشي ديتا به صورت توكار در حين ساخت ساختمان كه امروزه بسيار متداول است. در اين روش، همان گونه كه براي برق ساختمان از قبل نقشه مي‌كشند و مثلاً جاي كليدها و پريزها را مشخص مي‌كنند، براي شبكه كامپيوتري هم نقشه‌كشي و سيم‌كشي مي‌كنند. ‌●‌ قراردادن سيم‌ها در كف اتاق و اتصال كامپيوترهايي كه در يك اتاق قرار دارند. ‌●‌ استفاده از فناوري بي‌سيم ● استفاده از سيم‌كشي برق داخل ساختمان ‌●‌ استفاده از سيم‌كشي تلفن داخل ساختمان هر يك از اين روش‌ها مزايا و معايب خاص خود را دارند، اما براي به اشتراك گذاشتن چاپگر، فايل‌ها و اينترنت، بايد كامپيوترها را به نحو صحيح و مناسبي تنظيم و آماده كنيد و فرق نمي‌كند كدام روش را انتخاب كرده باشيد. به همين دليل، كار را از همين نقطه آغاز مي‌كنيم. از آنجا كه ويندوزهاي اكس‌پي و 98 پراستفاده‌ترين سيستم عامل‌ها در منازل و دفاتر كوچك هستند، نحوه اشتراك‌گذاري منابع در اين دو ويندوز را مورد بحث قرار مي‌دهيم، هر چند در مورد ساير ويندوزها مفاهيم تغيير نمي‌كنند. گام‌هاي اوليه براي راه‌اندازي شبكه در منزل خود، اين سه كار را بايد انجام دهيد: http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/s50_SmallLAN01.jpg 1- انتخاب فناوري مناسب شبكه كه مورد نظر ما در اين مقاله ايترنت استاندارد است. 2- خريد و نصب سخت‌افزار مناسب اين كار، كه اصلي‌ترين آنها كارت شبكه براي هر يك از كامپيوترها و يك هاب- سوييچ است. 3- تنظيم و آماده‌سازي سيستم‌ها به نحوي كه بتوانند همديگر را ببينند و با يكديگر صحبت كنند. از اين سه مرحله، قدم سوم از همه مهمتر است. ويندوز اكس‌پي قسمتي به نام Network Setup Wizard دارد كه تنظيمات شبكه را براي شما انجام مي‌دهد. به غير از اين متخصصان هستند كه در ازاي دريافت دستمزد، شبكه شما را در محل راه‌مي‌اندازند. نام‌گذاري كامپيوترها، به اشتراك گذاشتن چاپگرها، فايل‌ها و اتصالات اينترنتي، اساسي‌ترين كارهايي هستند كه اين افراد براي شما انجام مي‌دهند. http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/s50_SmallLAN02.jpg http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/s50_SmallLAN03.jpg http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/s50_SmallLAN04.jpg اما اگر با مشكلي مواجه بشويد يا تنظيمات كامپيوترتان به هم بخورد، بايد بتوانيد خودتان شبكه را تنظيم كنيد. كلاً بد نيست مفاهيم و اصول راه‌اندازي يك شبكه كامپيوتري را بدانيد تا به هنگام ضرورت خودتان دست به كار شويد. به طور كلي، كارهايي كه بايد انجام دهيد تا يك شبكه <مرده> (يعني شبكه‌اي كه اتصالات آن انجام شده و فقط منتظر تنظيمات نرم‌افزاري است) را <زنده> كنيد و به بهره‌برداري از آن بپردازيد، از اين قرار است: ‌●‌ نام‌گذاري كامپيوتر ● دادن آدرسIP ● به اشتراك گذاشتن فايل‌ها ● به اشتراك گذاشتن چاپگر ● انجام تنظيمات امنيتي ● به اشتراك گذاشتن اتصال اينترنت نام‌گذاري كامپيوتر بعد از نصب سخت‌افزارهاي مورد نياز براي راه‌اندازي شبكه، نوبت به تنظيمات نرم‌افزاري آن مي‌رسد. در اولين قدم، بايد براي تك‌تك كامپيوترهاي موجود در شبكه خود اسمي منحصر به فرد و غيرتكراري تعيين كنيد. علاوه بر اسم كامپيوتر، اسم <گروه كاري> يا workgroup هم مهم است. تمام كامپيوترهاي يك شبكه كوچك بايد عضو يك گروه كاري باشند. ويندوز اكس‌پي براي نام‌گذاري كامپيوتر در ويندوز اكس‌پي، اين مراحل را دنبال كنيد: 1- پنجره Control Panel را باز كنيد. 2- اگر حالت نمايش آيكون‌ها به صورت كلاسيك نيست، روي لينك Classic View كليك كنيد. در اين حالت، برنامه System را اجرا كنيد. 3- در كادر محاوره ظاهر شده، صفحه Computer Name را انتخاب كنيد. (شكل 1). 4- همان طور كه ملاحظه مي‌كنيد، كامپيوتر يك اسم كامل دارد و يك گروه كاري. روي دكمه Change كليك كنيد تا كادر محاوره بعدي ظاهر شود (شكل 2). 5- در كادر اول، اسمي را تايپ كنيد كه مي‌خواهيد به كامپيوتر اختصاص بدهيد. اين اسم هر چيزي مي‌تواند باشد، فقط نبايد تكراري شود. مثلاً اسم كامپيوتر اول را PC1 بگذاريد. 6- در كادر دوم، اسمي را كه مي‌خواهيد به گروه كاري خود اختصاص دهيد وارد كنيد. مثلاً My Office يا My Home يا هر چيز ديگر. حتي خود Workgroup هم بد نيست. 7- در پايان OK و دوباره OK را بزنيد. اگر ويندوز خواست ري‌استارت كند، قبول كنيد. ويندوز 98 براي نام‌گذاري كامپيوتر در ويندوز 98، اين مراحل را دنبال كنيد: 1- با كليكِ راست روي آيكون Network Neighborhood روي دسكتاپ، گزينه Properties را انتخاب كنيد. 2- در كادر محاوره ظاهر شده، به صفحه Identification برويد (شكل 3). 3- در كادر اول، اسم كامپيوتر و در كادر دوم اسم گروه كاري مورد نظر را وارد كنيد. بعد از تنظيم نام براي تك‌تك كامپيوترها و گذاشتن يك اسم براي گروه كاري تمام آنها، كامپيوترها را داراي هويت كرده و در يك گروه جاي داده‌ايد. حالا نوبت به دادن آدرس IP مي‌رسد. آدرسIP آدرسIP، نشاني هر كامپيوتر در شبكه است. كامپيوترها از طريق اين نشاني است كه يكديگر را در شبكه پيدا مي‌كنند. در هر شبكه، آدرسIP هر كامپيوتر بايد منحصر به فرد و غير تكراري باشد. درباره IP و آدرس‌دهي از اين طريق، زياد مي‌توان صحبت كرد، اما از آنجا كه در اين مقاله قصد پرداختن به تئوري‌ها را نداريم، بلافاصله دست به كار مي‌شويم. فقط ذكر اين نكته را لازم مي‌دانيم كه آدرس IP در واقع يك شماره چهار قسمتي است. هر قسمت، عددي از صفر تا 255 است كه با علامت نقطه از قسمت بعدي جدا مي‌شود. مثلاً 192.168.0.1 يك آدرس IP است. مفهوم ديگر subnet mask است، كه توضيح آن هم از حوصله اين مقاله خارج است. فقط اين را قبول كنيد كه در يك شبكه كوچك، subnet mask را به صورت 255.255.255.0 تعيين مي‌كنيم. در يك شبكه كوچك، براي تمام كامپيوترها سه قسمت اولِ آدرسIP را يكسان مي‌گيريم و فقط قسمت چهارم را براي هر كامپيوتر عدد متفاوتي در نظر مي‌گيريم. مثلاً در كامپيوتر اول آدرس 192.168.0.1 در كامپيوتر دوم آدرس 192.168.0.2 و به همين ترتيب در بقيه كامپيوترها قسمت چهارم آدرسIP را عدد متفاوتي مي‌دهيم. براي دادن آدرسIP به كامپيوترها، ويندوز اكس‌پي و 98 فرق زيادي با هم ندارند. ما مراحل را براي ويندوز اكس‌پي ذكر مي‌كنيم، اما ويندوز 98 هم كمابيش به همين صورت است، منتها در ويندوز 98 براي رسيدن به كادر محاوره مربوطه، بايد روي آيكون Network Neighborhood كليك راست كنيد و گزينه Properties را بزنيد. اكنون: 1- از پنجره Control Panel به قسمت Network Connections برويد. 2- آيكون Local Area Connection را پيدا و روي آن دوبار كليك كنيد. 3- در كادر محاوره ظاهر شده، گزينه (Internet Protocol TCP/IP) را انتخاب و دكمه Properties را كليك كنيد. 4- در كادر محاوره بعدي (شكل 4)، ابتدا گزينه Use the following IP address را انتخاب كنيد و سپس دو قسمت IP address و subnet mask را پر كنيد. در قسمت اول يك آدرسIP وارد كنيد، مثلاً 192.168.0.1 در قسمت دوم هم 255.255.255.0 را وارد كنيد. 5- دكمه OK و دوباره OK را بزنيد. بعد از اين كه به همين ترتيب به بقيه كامپيوترها هم آدرسIP داديد، نوبت به share كردن فايل‌ها و فولدرها مي‌رسد. شبكه‌اي كه نتواند فايل‌هايش را با ديگران سهيم كند، زياد به درد نمي‌خورد. مثلاً مي‌توانيد مجموعه فايل‌هاي MP3 و موسيقي خود را در يكي از كامپيوترها بگذاريد و با share كردن آنها، به بقيه كامپيوترها هم اجازه دسترسي بدهيد. به اشتراك گذاشتن فايل‌ها يكي از كاربردهاي اصلي شبكه، به اشتراك گذاشتن فايل‌ها ميان كامپيوترها است. اين كار در ويندوز، به ويژه ويندوز اكس‌پي، بسيار آسان است. ويندوز اكس‌پي http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/s50_SmallLAN05.jpg http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/s50_SmallLAN06.jpg http://www.shabakeh-mag.com/Data/Gallery/s50_SmallLAN07.jpg پنجره My Computer يا Windows Explorer را باز و فولدري را پيدا كنيد كه مي‌خواهيد فايل‌هاي آن را با ديگران به اشتراك بگذاريد. سپس با كليكِ راست روي آن فولدر، گزينه Sharing and Security را انتخاب كنيد. در كادر محاوره ظاهر شده، به صفحه Sharing برويد (شكل 5). حالا گزينه Share this folder را انتخاب كنيد و اسمي را براي فولدر تايپ كنيد كه مي‌خواهيد در شبكه به آن اسم شناخته شود. وقتي فولدري را در شبكه به اشتراك مي‌گذاريد، اين اختيار را داريد كه نوع دسترسي به آن (و فايل‌هاي موجود در آن) را تعيين كنيد. اين دسترسي مي‌تواند به صورت فقط خواندني (read-only) باشد، يا دسترسي كامل. (full control) وقتي دسترسي به صورت فقط خواندني باشد، كاربر اجازه ندارد فولدر را حذف يا چيزي داخل آن كپي كند، اما مي‌تواند محتواي فولدر را مشاهده و در صورت نياز آن را در كامپيوتر خود كپي كند. حتي مي‌تواند ازهمان جا به اجرا يا (مثلاً در مورد موسيقي) به پخش فايل‌ها بپردازد. در اين رابطه در قسمت تنظيم امنيت بيشتر صحبت خواهيم كرد. براي دسترسي به فولدري كه به اشتراك گذاشته شده است، ازMy Computer، لينك My Network Places را كليك كنيد. اگر كسي در كامپيوتر خود فولدري را به اشتراك گذاشته باشد، اسم آنها در پنجره شما ظاهر خواهد شد. از اين جا به بعد، مثل اين است كه آن فايل‌ها و فولدرها در كامپيوترخود شما هستند. با كليك مضاعف روي اسم يك فولدر، مي‌توانيد محتواي آن را مشاهده كنيد. اگر بخواهيد مي‌توانيد فايل يا فولدر را به كامپيوتر خودتان منتقل كنيد. و اگر اجازه داشته باشيد، مي‌توانيد فايلي را حذف يا rename كنيد. ويندوز 98 براي استفاده از امكانات sharing در ويندوز 98، ابتدا بايد بررسي كنيد ببينيد اين قابليت در سيستم فعال شده است يا نه. براي اين منظور، روي آيكون Network Neighborhood كليك راست كرده و گزينه Properties را برگزينيد. در كادر محاوره ظاهر شده، گزينه Clients for Microsoft Networks بايد ديده شود. (شكل 6) وقتي يك كامپيوتر،<مشتري> يا client يك شبكه است، يعني مي‌تواند با ساير كامپيوترهاي مشتري آن شبكه به مبادله اطلاعات و share كردن فايل بپردازد. در ويندوز 98 يا Me، هنگامي كه كارت شبكه را نصب كرده و تنظيمات اوليه را انجام مي‌دهيد، نرم‌افزارClients for Microsoft Software در فرآيند نصب به سيستم اضافه مي‌شود، ولي اگر چنين نشده بود خودتان مي‌توانيد اين كار را انجام دهيد: 1- روي دكمه Add در كادر محاوره Network Properties (شكل 6) كليك كنيد. 2- از فهرستي كه ظاهر مي‌شود گزينه Client را انتخاب كنيد. 3- با كليك روي Add، فهرستي از شركت‌ها و فروشنده‌ها در سمت چپ ظاهر مي‌شود. شما Microsoft را انتخاب كنيد. با اين كار فهرستي از محصولات نرم‌افزاري مايكروسافت در سمت راست ظاهر مي‌شود. 4- از اين فهرست، Clients for Microsoft Networks را انتخاب و OK كنيد. ويندوز شروع به نصب اين نرم‌افزار و فايل‌هاي مربوطه مي‌كند و ممكن است سي‌دي ويندوز 98 را از شما بخواهد. بعد از نصب نرم‌افزار، بايد دوباره به كادر محاوره Network (شكل 6) برگرديد، و قابليت file sharing را فعال كنيد. براي اين منظور، روي دكمه File and Print Sharing كليك كنيد. صفحه كوچكي با دو گزينه باز مي‌شود، يكي براي فايل و ديگري براي چاپگر. هردو گزينه را علامت بزنيد و OK كنيد. حالا به صفحه Access Control رفته و گزينه Sharelevel Access Control را انتخاب كنيد. در پايان OK بزنيد. احتمالاً ويندوز از شما مي‌خواهد كه سيستم را ري‌استارت كنيد. حالا مي‌توانيد فولدرهاي مورد نظر خود را به اشتراك بگذاريد. نحوه انجام اين كار، با ويندوز اكس‌پي زياد فرقي ندارد يعني روي فولدر مورد نظر كليكِ راست كرده و گزينه Sharing را برمي‌گزينيد. كادر محاوره ظاهر شده (شكل 7) همه چيز را به روشني نشان مي‌دهد. تنظيمات امنيتي براي تعيين نوع دسترسي كاربران به يك فولدر share شده، ويندوز اكس‌پي با 98 كمي فرق دارد. منظور از تنظيمات امنيتي تعيين سطح دسترسي است كه يك كاربر از راه دور مي‌تواند روي يك فايل يا فولدر share شده داشته باشد. اين كار در دو حالت اصلي <خواندن> و <نوشتن> مي‌تواند باشد. وقتي مي‌گوييم خواندن، يعني كاربر مي‌تواند محتواي فولدر را ببيند، فايل‌هاي آن را باز، اجرا، پخش يا مشاهده كند، و در صورت نياز آنها را به كامپيوتر خود كپي كند. اما نوشتن، يعني اين كه كاربر مي‌تواند فايل‌هاي خود را داخل آن فولدر كپي كند، در صورت لزوم فايل يا تمام فولدر را حذف كند، يا اسم فايل‌ها يا فولدر را تغيير دهد. اين كارها در ويندوز اكس‌پي به صورت كاملاً تفكيك شده و جزء به جزء قابل تنظيم هستند. مثلاً اجازه <ديدن محتواي فولدر> از اجازه <اجراي فايل‌هاي فولدر> كاملاً تفكيك شده‌اند، در حالي كه عملاً هر دو اين كارها جزو <خواندن> محسوب مي‌شوند. اين در حالي است كه ويندوز 98 صرفاً همين دو اجازه خواندن و نوشتن را تعيين مي‌كند. اگر دوباره به شكل7 نگاه كنيد، مي‌بينيد كه سه گزينه ReadOnly ،Full و Depends on Password در قسمت Access Type ارائه شده‌اند. گزينه اول، يعني كاربر فقط مي‌تواند از فولدر share شده استفاده كند. گزينه دوم، يعني كاربر مي‌تواند هر كاري با آن فولدر انجام دهد (حتي حذفش كند). و گزينه سوم مي‌گويد بسته به رمز عبوري كه كاربر وارد مي‌كند، مجوز او فرق مي‌كند. با انتخاب اين گزينه، قسمت پاييني صفحه هم فعال مي‌شود. در ويندوز اكس‌پي كار دقيق‌تر است. اگر در كادر محاوره‌اي مربوط به share كردن فولدر(شكل 5) روي دكمه Permissions كليك كنيد، كادر محاوره ديگري ظاهر مي‌شود. (شكل 8) در اين حالت، گزينه‌هايFull Control ، Change و Read را مي‌بينيد كه هر كدام مي‌توانند پذيرفته (allow) يا رد (deny) بشوند. به طور پيش‌فرض، فقط گزينه Read پذيرفته است، كه يعني كاربران فقط اجازه ديدن و استفاده از فايل‌ها را دارند، نه چيز ديگر. اگر دقت كرده باشيد، در كادر محاوره Permissions (شكل 8) فهرستي از كاربران ارائه شده است. در اين شكل شما Everyone را مي‌بينيد كه دسترسي وي Read تعيين شده است. يعني هر كس كه اين فولدر share شده را بخواهد، فقط مي‌تواند آن را ببيند و استفاده كند. ولي شايد بخواهيد براي كاربران مختلف دسترسي‌هاي متفاوت تعريف كنيد. مثلاً كاربرAdministrator مي‌تواند دسترسي كامل داشته باشد. براي اين منظور، با كليك روي دكمه Add فهرستي از كاربران تعريف شده در سيستم را خواهيد ديد. كاربر يا گروه كاربري مورد نظر خود را انتخاب و OK كنيد. حالا مي‌توانيد براي اين كاربر، دسترسي متفاوتي تعريف كنيد. به اشتراك گذاشتن چاپگر Share كردن چاپگر در ويندوز اكس‌پي بسيار آسان است: 1- از منوي استارت، گزينه Printers and Faxes را كليك كنيد. 2- با كليك راست روي آيكون چاپگري كه قصد share كردن آن را داريد، گزينه Properties را برگزينيد. 3- در كادر محاوره ظاهر شده، به صفحه Sharing رفته و گزينه Share this printer را علامت بزنيد. 4- بعد از دادن يك اسم مناسب براي چاپگر خود، دكمه OK را كليك كنيد. حالا اگر بخواهيد از كامپيوتر خود به چاپگري دسترسي پيدا كنيد كه در شبكه share شده است، بايد به پنجره Printers and Faxes برويد و از ستون سمت چپ، Add a new printer را انتخاب كنيد. ويزاردي شروع به كار مي‌كند كه در يك مرحله از آن سؤال مي‌شود كه آيا چاپگر به كامپيوتر خودتان متصل است يا جزء چاپگرهاي شبكه (شكل 9). شما بايد گزينه مربوط به چاپگر شبكه را انتخاب و سپس Next را بزنيد. بعد در شبكه جستجو كنيد و چاپگر مورد نظر را پيدا كنيد. پس از نصب چاپگر، مي‌توانيد به چاپ اسناد خود بپردازيد. درست مثل اين كه چاپگر به كامپيوتر خودتان متصل است. در ويندوز 98 هم، نحوه به اشتراك گذاشتن چاپگر و همچنين نصب چاپگر شبكه در سيستم محلي به همين صورت است. به اشتراك گذاشتن اتصال اينترنت مايكروسافت با آگاهي از رواج شبكه‌ها كامپيوتري در خانه‌ها، اولين بار Internet Connection Sharing يا ICS را در ويندوز 98 به راه انداخت. اين قابليت با ويژگي‌هاي بهتر، بعدها در ويندوز اكس‌پي هم گنجانده شد. با استفاده از ICS اين امكان براي شما فراهم مي‌شود كه وقتي يكي از كامپيوترها به اينترنت متصل است (از طريق مودم يا DSL يا ISDN و غيره)، بقيه كامپيوترهاي شبكه را از طريق اين كامپيوتر به اينترنت متصل كنيد. به عبارت ديگر در اينجا اتصال اينترنتي خود را با ديگران شريك مي‌شويد (يا share مي‌كنيد). اين ايده گرچه به لحاظ تئوري چيز ساده‌اي است، اما در اولين نسخه‌هاي ICS اشكالاتي وجود داشت كه اين كار را دشوار مي‌كرد. بعدها با اصلاح اين اشكالات در ويندوز اكس‌پي، كار بسيار آسان شد. ويندوز اكس‌پي 1- پنجره Control Panel را باز و روي آيكون Network Connections دو بار كليك كنيد. 2- با كليكِ راست روي آيكون Local Area Connection يا High Speed Networking، گزينه Properties را انتخاب كنيد. 3- در كادر محاوره ظاهر شده، به صفحه Advanced برويد (شكل 10). 4- گزينه Allow other network users to connect را علامت زده و OK كنيد. توجه داشته باشيد كه اين كارها را روي كامپيوتري انجام مي‌دهيد كه مستقيماً به اينترنت متصل است. ويندوز 98 سرويس ICS در ويندوز 98 به خودي خود نصب نمي‌شود. بنابراين قبل از تنظيم كردن، بايد آن را نصب كنيد: 1- از پنجره Control Panel روي آيكون Add/Remove Programs دو بار كليك كنيد. 2- به قسمت Windows Setup رفته و گزينه Internet Tools را باز كنيد. 3- گزينه Internet Connection Sharing را علامت زده و OK كنيد. 4- بعد از نصب ICS، برنامه ويزارد آن بالا مي‌آيد. پيغام‌ها را مطالعه كنيد و چندبار Next بزنيد. اگر قبلاً در كامپيوتر خود تنظيمات مربوط به اتصال اينترنتي را برقرار نكرده باشيد، ويزارد ديگري ظاهر مي‌شود كه اين تنظيمات را انجام مي‌دهد (اين دو ويزارد را با هم اشتباه نگيريد). وقتي كارويزارد اينترنتي تمام شد، دوباره به ويزارد ICS برمي‌گرديد. 5- ويزارد ICS از شما مي‌خواهد كه يك فلاپي ديسك داخل درايو بگذاريد. اين فلاپي براي تنظيم بقيه كامپيوترهاي ويندوز 98 براي ايجاد اتصال اينترنتي لازم خواهد شد. ساختار شبكه تا اينجا مطالبي را كه گفتيم مربوط به زمان بعد از انجام اتصالات فيزيكي يا به اصطلاح كابل‌كشي شبكه است. حالا ببينيم خود اين كابل‌كشي به چه صورت مي‌تواند انجام شود. همان طور كه گفتيم، راه‌هاي مختلفي براي وصل كردن كامپيوترها به يكديگر وجود دارد كه آسان‌ترين و در دسترس‌ترين آن‌ها اترنت است. لوازم و تجهيزات مورد نياز براي ساخت يك شبكه اينترنتي مي‌تواند به سادگي فقط اتصال دو كارت شبكه يا به پيچيدگي ارتباط چند روتر و سوييچ باشد. و در واقع همين انعطاف‌پذيري اين سيستم است كه باعث شده شركت‌هاي بزرگ و كوچك به سمت استفاده از آن بروند. از مزاياي سيستم شبكه‌بندي اينترنت مي‌توان به اين موارد اشاره كرد: - سريع‌ترين تكنولوژي شبكه‌بندي خانگي است (100Mbps) - اگر كامپيوترها فاصله زيادي از يكديگر نداشته باشند، هزينه آن بسيار پايين است. - قابل اطمينان است. - نگهداري آن آسان است. - تعداد دستگاه‌هايي كه مي‌توان به شبكه متصل نمود تقريباً نامحدود است. - به لحاظ پشتيباني و اطلاعات فني بسيار فراگير است. - برخي از نقاط منفي اين تكنولوژي عبارتند از: - براي وصل كردن بيشتر از دو كامپيوتر به يكديگر، به تجهيزات اضافي نياز است. - در صورت نياز به كابل‌كشي اضافي و نصب پريز، ممكن است هزينه‌ها بالا برود. - راه‌اندازي و تنظيمات اوليه آن مي‌تواند دشوار باشد. - اصطلاحات فني و تعداد انتخاب‌ها مي‌تواند گمراه‌كننده باشد. تجهيزات مورد نياز اترنت با دو سرعت 10Mbps و 100Mbps موجود است و بيشتر كارت‌هاي شبكه مي‌توانند با هر دو سرعت كار كنند، اما امروزه دليلي ندارد از كارت‌هاي 10Mbps استفاده كنيد. و در بسياري از مواقع تقريباً پيدا كردن كارت‌هاي 10 Mbps غيرممكن است. براي وصل كردن كارت‌هاي شبكه نيز دو نوع كابل وجود دارد كه عبارتند از كابل هم‌محور (coax) و كابل زوجي به هم تابيده (UTP) كه اولي تقريباً منسوخ شده و امروزه از UTP در انواع Cat5e ،Cat5 و Cat6 استفاده مي‌شود. كابل UTP كابلي است متشكل از 8 سيم باريك‌ شبيه به سيم تلفن است. به دو سر اين سيم كانكتور يا jack مي‌زنند كه به RJ54 موسوم است. يك سر اين سيم به كارت شبكه كامپيوتر و سر ديگر آن به دستگاهي وصل مي‌شود به نام سوييچ (شكل 11). تمام كامپيوترهاي موجود در يك شبكه، از طريق كابل‌هايUTP به سوييچ متصل هستند و سوييچ جاي تك‌تك كامپيوترها را مي‌داند. بنابراين وقتي كامپيوتري اطلاعاتي را براي كامپيوتر ديگر ارسال مي‌كند، اين ارسال در واقع به واسطه سوييچ تبادل مي‌شود. يعني سوييچ اطلاعات را از كامپيوتر مبدا مي‌گيرد و به كامپيوتر مقصد تحويل مي‌دهد. سوئيچ‌ها اندازه‌هاي مختلفي دارند و اين اندازه از روي تعداد پورت‌شان (يعني تعداد كامپيوتري كه مي‌توان به آنها وصل كرد) مشخص مي‌شود. سوئيچ‌هاي 4 پورتي، 8 پورتي، 16 پورتي، 24 پورتي و بالاتر در بازار موجود مي‌باشند. براي يك شبكه كوچك خانگي، معمولاً يك سوييچ 8 پورتي يا احتمالاً 16 پورتي كافي است. اگر دوست نداريد سيم‌هاي شبكه كف اتاق را بپوشانند، مي‌توانيد سيم‌ها را از كانال‌هايي عبور دهيد موسوم به duct كه روي ديوار نصب مي‌شوند. سيم‌ها داخل داكت قرار مي‌گيرند و در محل استقرار كامپيوتر، از داكت بيرون مي‌آيند و به كارت شبكه كامپيوتر متصل مي‌شوند. اگر بخواهيد كار را از اين هم تميزتر انجام دهيد، مي‌توانيد روي ديوار، پريز‌هاي مخصوص شبكه (موسوم به keystone) را نصب كنيد و با كابل‌هاي آماده (موسوم به patch cord) كارت شبكه را به پريز متصل نماييد. بد نيست بدانيد كه براي وصل كردن فقط دو كامپيوتر به يكديگر نيازي به سوييچ نيست و كافي است از طريق يك كابلUTP مخصوص موسوم به crossover مستقيماً كارت شبكه دو كامپيوتر را به هم وصل كنيد. نتيجه‌گيري در اين مقاله نحوه اتصال دو يا چند كامپيوتر و چاپگر به يكديگر و تشكيل يك شبكه محلي را فرا گرفتيد. تأكيد اصلي مقاله بر انجام تنظيمات نرم‌افزاري ويندوز بود. اگر هنوز با مباني شبكه آشنايي نداريد يا بعضي مفاهيم برايتان ناآشنا هستند مي‌توانيد به مقالات مقدماتي همين ويژه‌نامه مراجعه نماييد. من سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 608]