پشت پرده سياست هاي جنگ طلبانه لندن در گفت و گو با نويسنده انگليسي

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: گرگ ماتيت( Greg Muttitt) كه به تازگي كتابي را با عنوان نفت بر آتش؛ نفت و سياست در عراق اشغال شده منتشر كرده است، در مصاحبه اختصاصي با خبرنگار ايرنا گفت: انگليس و آمريكا پس از اشغال عراق تلاش كردند نيروهاي تبعيدي را كه سال ها در كشورهاي خارجي و بويژه لندن و واشنگتن زندگي كرده بودند به قدرت برسانند تا بتوانند از اين طريق منابع انرژي و سياست هاي آن كشور را تحت كنترل خود داشته باشند، برنامه اي كه به نظر مي رسد براي ليبي هم در حال اجرا است. اين نويسنده و پژوهشگر انگليسي درباره انگيزه خود از نگارش اين كتاب و نحوه شكل گيري ايده اوليه آن گفت: سال 2003 (سال آغاز اشغال عراق توسط انگليس و آمريكا) به رغم انكار مقامات آمريكايي و انگليسي همه ما مي دانستيم كه نفت نقش اساسي در شكل گيري زمينه هاي حمله به عراق و اشغال آن كشور دارد. همان وقت من از خودم پرسيدم چه اتفاقي براي آينده نفت عراق خواهد افتاد؟ و اين سرآغاز كار بود. وي افزود: من در سال 2005 براي اولين بار به بصره در جنوب عراق رفتم و در آنجا بود كه متوجه شدم دسترسي به اطلاعات در زمينه موضوع نفت عراق براي من در لندن بسيار آسان تر از كساني است كه در بصره يا بغداد هستند. يك دليل ساده آن اين بود كه سياستمداران عراقي نظرات و تصميمات خود در زمينه نفت را خطاب به خارجي ها و شركت هاي خارجي اعلام مي كردند نه براي مردم داخل عراق. به اين ترتيب از سال 2005 مشغول همكاري با گروه هاي عراقي و به ويژه اتحاديه هاي كارگري آن كشور شدم. اينجا بود كه من ازموقعيت خودم در لندن و دسترسي به اطلاعات استفاده كرده و اين اطلاعات را به همكاران عراقي ام مي رساندم. وي افزود: از سال 2008 برخي تغييرات در صحنه سياسي عراق شروع شد. توان سياسي اشغالگران كاهش يافت و نيروهاي سياسي داخل عراق فعال تر شدند. البته منظورم اين نيست كه عراق به يك دموكراسي واقعي تبديل شد، اما نيروهاي سياسي عراقي از سال 2008 به بعد نقش برجسته تري پيدا كردند. وي اظهارداشت: در اين لحظه بود كه من فكر كردم فعاليت من ديگر خيلي مفيد نيست چون خود عراقي ها به خوبي فعال شده بودند. با اين حال ديدم حالا كه پنچ، شش سال صرف جمع آوري اطلاعات درباره اوضاع عراق و بويژه موضوع نفت در آن كشور كرده ام فرصت خوبي است كه اين تجربيات را منتشر كنم تا مردم بتوانند از اين جنگ درس بگيرند. اين فعال ضد جنگ در پاسخ به اين پرسش كه كتاب را براي چه مخاطبي نوشته است؟ گفت: اين كتاب براي همه مردم صلح دوست و هر كسي كه با جنگ مخالف مي باشد، نوشته شده است. براي كساني كه مي خواهند نقش نفت را در اين جنگ درك كنند، اينكه سياست نفتي در اين هشت سال و نيم اشغال چه نقشي داشته است. اين براي فعالان ضد جنگ و براي همه كساني كه اطلاعات دست اول در زمينه جنگ عراق برايشان ارزش دارد، مهم است. آقاي ماتيت فصلي از كتاب خود را تحت عنوان حمله چلبي ها بطور ويژه به نقش تبعيدي هاي عراقي اختصاص داده است. وي در اين باره به خبرنگار ايرنا گفت: اين كتاب بر اساس بيش از هزار سند دولتي انگليس و آمريكا نوشته شده است. بيشتر اين سند ها از طريق افشاگري ها به دست آمده اما برخي نيز از طريق توسل به دادگاه و بر اساس قانون آزادي اطلاعات به دست من رسيده است. وقتي شما اين اسناد را مطالعه مي كنيد متوجه روايت هاي متفاوت از ماجرا مي شويد. روايتي متفاوت از آنچه كه به طور علني به ما گفته شده است. آنچه در اين اسناد روشن و واضح است اينكه آمريكايي ها و انگليسي ها فكر مي كردند اگر بخواهند در عراق به دنبال دموكراسي باشند بايد دموكراسي اي باشد كه بتوانند آن را كنترل كنند. آنها دموكراسي اي را مي خواستند كه منافع غرب را تامين كند. روشي كه آنها انتخاب كردند عبارت بود از به كار گرفتن سياستمداران عراقي تبعيدي كه بيشترشان ساكن لندن بوده، تعدادي ساكن واشنگتن و چند نفري هم مقيم تهران و دمشق بودند. وي توضيح داد: اين نيروهاي مخالف رژيم صدام تمام مدت با آمريكايي ها و انگليسي ها همكاري مي كردند و چون اكثرا فرصت طلب بودند راه اشغال نظامي را پيش پاي آمريكا گذاشتند. وقتي اشغال شروع شد آمريكايي ها فكر كردند اينها افرادي هستند كه مي توانند براحتي كنترل شان كنند. وي افزود: غربي ها مي گفتند ما به نيروهاي بومي عراق اعتماد نداريم، اما اين نيروهاي تبعيدي را مي شناسيم، پس بايد اينها را وارد معادله قدرت كنيم و اجازه بدهيم دولت را تشكيل بدهند. تبعيدي ها هم آمدند و بقيه افراد را يكجا از مراكز قدرت بيرون ريختند و گفتند حالا ما همه كاره هستيم. اول هم رفتند به سراغ پر كردن جيب خودشان. اين نويسنده انگليسي اظهارداشت: در كل اين ايده (استفاده از تبعيدي ها) نتيجه نياز آمريكا به كنترل وضعيت سياسي داخل عراق بود. آنها نيروهايي را كه پايگاه مردمي چنداني در داخل عراق نداشتند و موقعيت شان فقط وابسته به غربي ها بود سركار آوردند. ماتيت در ادامه به دخالت نظامي غرب درليبي اشاره كرد و گفت: اكنون كشورهايي مثل انگليس و فرانسه در قضيه ليبي با شناسايي شوراي ملي انتقالي مستقر در شهر بنغازي مي خواهند همان روند انجام شده در عراق را در اين كشور شمال آفريقا تكرار كنند و چيزي شبيه دولت عراق از اين همكاري بيرون بياورند. در حال حاضر نيروهاي وزارت خارجه انگليس به شدت مشغول فعاليت براي تعميق رابطه انگليس و نيروهاي تبعيدي ليبي هستند. وي در پاسخ به اين سوال كه از ماجراي اشغال عراق چه درسي براي امروز مي توان گرفت؟، تصريح كرد: هر نوع مداخله كشورهاي غربي فقط به ضرر مردم بومي خواهد بود. به عنوان مثال هر نوع مداخله در ليبي مداخله اي خواهد بود كه دخالت مردم در تعيين سرنوشت شان را محدود خواهد كرد. وي افزود: اين همان چيزي است كه در عراق اتفاق افتاد. براي همين است كه چنين دولت بي خاصيتي اكنون در عراق حاكم است. براي همين است كه اكثريت مردم عراق معتقدند كه اين دولت نماينده واقعي آنها نيست و منافع آنها را تامين نمي كند. پس درس اول اين است كه دخالت غرب در ليبي و ساير كشورها منافع مردم آن كشورها را تامين نمي كند. اين نويسنده و فعال ضدجنگ انگليسي اظهارداشت: درس دوم اين است كه اگر به نيروهاي مقاومت مردمي، دانشجوها و مردم حاضر در خيابان ها فرصت داده شود بخوبي توانايي ايجاد تحول را دارند. در عراق آنچه كه ما ديديم نشان داد اشغال خارجي باعث نابود شدن هرگونه نيروي فعال و تحول طلب داخلي مي شود. البته در قضيه ليبي، اين كشور بدون حضور نيروهاي غربي همچنان مشكلات خودش را خواهد داشت اما بهترين نيرو براي حل مشكلات ليبي، مردم خود آن كشور هستند. كتاب نفت بر آتش؛ نفت و سياست در عراق اشغال شده در 433 صفحه و توسط انتشارات بادلي هد (Bodley Head) لندن منتشر شده است. اروپام**345

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 174]