جامعه - اول سيگار بعد مواد مخدر

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: جامعه - اول سيگار بعد مواد مخدر
جامعه - اول سيگار بعد مواد مخدر

اميد توشه*: محمدرضا معدني، دبير اجرايي جمعيت مبارزه با دخانيات مي‌گويد: «براساس تحقيقات صورت‌گرفته در يكي از زندان‌هاي كشور، 99 درصد افرادي كه هروئين، حشيش و ترياك مصرف كرده و مبتلا به ايدز و هپاتيت شده‌اند، به‌طور متوسط 20 سال پيش، با يك نخ سيگار شروع كرده‌اند.» جمله معروفي هست كه در ميان افرادي كه فقط سيگار مي‌كشند رواج دارد. آنها مي‌گويند: «درست است كه تمام معتادين سيگاري هستند، اما همه سيگاري‌ها معتاد نيستند.» اين جمله از جهاتي درست است، اما وقتي از اين افراد بپرسيد، تضميني هست كه اين سيگاري‌ها روزي مواد مخدر ديگري مصرف نكنند؟ جوابي ندارند و سر تكان مي‌دهند. در واقع (جز استثناها) تمام معتادين به مواد مخدر و الكل در ابتدا فقط سيگار مصرف مي‌كردند و سپس به چرخه معروف چهارمواده شدن پيوستند. چهار مواد مخدري كه در ايران بيشترين مصرف‌كننده را دارد. شايد لازم به گفتن نباشد كه اين چهار ماده مخدر حشيش، ترياك، هروئين و كراك است و به گفته «آرش» يكي از سامان‌دهندگان انجمن N.A يا همان معتادان گمنام، «كمتر معتادي را مي‌توانيد بيابيد كه به ترتيب پس از سيگار، الكل، حشيش، ترياك و بعد مواد خطرناك‌تر را مصرف نكرده باشد. هرچند ما در جلسات خود اعضا را از استعمال مواد مخدر و الكل منع مي‌كنيم، اما ترك سيگار در برنامه ما نيست.» او دلايل مختلفي براي اين امر بيان مي‌كند كه مهم‌ترين آن، شيوه ترك متفاوت سيگار با مواد مخدر و بار كمتر منفي سيگاري بودن نسبت معتاد بودن در جامعه است كه ريشه در عدم آگاهي و تبليغات دارد. تعداد مرگ‌ومير افراد سيگاري در ايران روزانه 140 نفر و سالانه به 50 هزار نفر مي‌رسد. سيگاري‌هاي ايران سالانه 365 ميليارد تومان پول سيگار مي‌دهند و 12 ميليون نفر ايراني كه ميانگين سني آنان بين 11 تا 30 سال است، آلوده به سيگار هستند. آمار در زمينه مضرات و مشكلات سيگار بسيار زياد است و بيشتر افراد سيگاري‌ گاه‌به‌گاه آنها را مي‌بينند و مي‌خوانند، اما توجهي به آن نمي‌كنند. اما گاهي تحقيقات و آماري هست كه هر كسي با اطلاع از آنها به فكر فرو مي‌رود. در سال 1384 چند محقق و استاد دانشگاه در تهران پژوهشي را انجام دادند كه از آن نتيجه گرفتند «داشتن دوست سيگاري خطر سيگاري و معتاد شدن را افزايش مي‌دهد.» اما نكته جالبش آن است كه مطابق اين تحقيق، سن معتادان بررسي شده حدود 21 سال و نيم و ميانگين سني شروع مصرف مواد مخدر حدود 17 سال بوده است. نتايج اين تحقيق وقتي جالب‌تر مي‌شود كه 89 درصد اين جوانان معتاد پيش از اعتياد به مواد مخدر، سيگار مي‌كشيده‌اند و در طرف مقابل و ميان جوانان غيرمعتاد فقط 29 درصد از آنها به كشيدن سيگار عادت داشتند. در تحقيقي ديگر مشخص شده است، كشيدن سيگار در نوجوانان شرايط و زمينه‌هايي را در خود براي گرايش به اعتياد به وجود مي‌آورد. در بررسي‌هاي انجام شده بيشتر معتادان پيش از گرايش به سمت اعتياد، سيگار مي‌كشيده‌اند. 34 درصد معتادان گفته‌اند، يكي از انگيزه‌هاي نخستين مصرف مواد مخدر و تكميل لذت حاصل از مصرف مواد مخدر، تكميل لذت حاصل از مصرف سيگار بوده است. همه معتادان، سيگار به‌خصوص سيگارهاي تند و ارزان قيمت را براي پر كردن خلأ و ادامه يافتن حالت نشئگي، دود مي‌كنند و 90درصد معتادان در خانواده‌هاي سيگاري زندگي كرده‌اند و معتادان به اصطلاح‌ حرفه‌اي، سيگار را مزه و چاشني هميشگي مواد مخدرشان مي‌دانند. كشورمان از سه سال پيش به كنوانسيون مبارزه با دخانيات پيوسته است، اما سال گذشته و پس از اعلام قانون جديد مبارزه با دخانيات مصوب مجلس كه مطابق آن مصرف دخانيات را زير فضاهاي سقف‌دار ممنوع كرده است، اعلام كرده كشيدن قليان در قهوه‌خانه و سفره‌خانه‌هاي سنتي ممنوع است. اما با دستور غيرمستقيم رئيس‌جمهور بار ديگر اين اماكن پر از نوجواناني شد كه ادعا مي‌كنند، سيگاري نيستند اما تفريحي هر روز قليان مي‌كشند. قلياني كه به گفته دكتر معدني، هر بار كشيدنش مساوي با مصرف 70 تا 100 نخ سيگار است. توتون‌هاي جديد قليان‌ها كه با عنوان «طعم‌دار» شناخته مي‌شوند، تفاله و پسمانده‌هاي سيگارهايي است كه بايد مدفون شوند، اما برخي كارخانه‌هاي توليد اين توتون‌ها در كشورهاي همسايه آنها را تغيير شكل داده و با اسانس‌هاي مختلف به نوجوانان ايراني مي‌دهند. از قانون مبارزه با دخانيات در كشورمان مي‌گفتيم. دكتر هومان نارنجي‌ها، مديركل امور فرهنگي و پيشگيري ستاد مبارزه با مواد مخدر، در پاسخ به اين سوال كه ميزان بودجه لازم براي فعاليت‌هاي فرهنگي در راستاي پيشگيري از اعتياد چقدر است و آيا اين بودجه شامل تبليغ عليه سيگار هم مي‌شود يا خير؟ پاسخ مي‌دهد: «متاسفانه روند تخصيص منابع به بحث پيشگيري از اعتياد، در سال‌هاي اخير، سير نزولي داشته است به حدي كه در سال 83 اين رقم معادل 20 ميليارد تومان بود، در سال 84 به 13 ميليون تومان رسيد، سال 85 به 9 ميليارد تومان تنزل يافت و در نهايت در سال 86 به رقم غيرقابل باور دو ميليارد و 400 ميليون تومان رسيد كه به اين ترتيب به چيزي كمتر از 10 برابر كمتر، تنزل يافته است.» نكته‌اش آن است كه طي اين سال‌ها قانون مبارزه با دخانيات هم به تصويب رسيده است. دكتر محمدرضا حيدري عضو كميته كشوري مبارزه با دخانيات به ايسنا گفته است: «مطالعات نشان داده است 80 درصد افرادي كه به‌طور تفريحي سيگار مي‌كشند در آينده به استعمال‌كنندگان دائمي سيگار و در پي آن مصرف‌كنندگان مواد مخدر تبديل مي‌شوند.» شايد ذكر اين نكته در پايان بد نباشد كه كارشناسان به اين نتيجه رسيده‌اند كه استعمال دخانيات راهي براي اعتياد افراد به ساير مواد مخدر است، به‌ويژه آنكه آمارها حاكي از آن است كه اغلب معتادان، اعتياد به مواد مخدر را با حشيش شروع كرده‌اند كه طريقه مصرفش همراه با سيگار است و آنها براي مصرف حشيش حتما بايد توتون سيگار يا پيپ را هم در كنارش داشته باشند.
شنبه 18 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 346]