كريم اهل بيت نخستين ميوه پيوند علي (ع) و فاطمه (س)

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: وي نخستين پسري بود كه خداوند متعال به خانواده علي (ع) و فاطمه (س)عنايت كرد و رسول اكرم (ص) پس از ولادتش، او را در آغوش گرفت و در گوشش اذان و اقامه زمزمه كرد و نام او را حسن برگزيد. كنيه امام حسن (ع) ابومحمد و القابش سبط، سيد، زكي و از همه معروف تر مجتبي است. امام حسن مجتبي(ع) از دوران جد بزرگوارش بيش از چند سال درك نكرد و هفت سال بيشتر نداشت كه پيامبر (ص) رحلت كردند و پس از درگذشت پيامبر (ص) تقريبا 30 سال در كنار پدرش امير مومنان (ع) قرار داشت و پس از شهادت علي (ع) شش ماه بر مسلمين خلافت كرد. حسن بن علي(ع ) در كمالات انساني يادگار پدر و نمونه كامل جد بزرگوار خود بود و تا پيغمبر (ص) زنده بود او و برادرش حسين (ع) در كنار آن حضرت جاي داشتند، بطوريكه نبي مكرم اسلام (ص) گاهي آنان را بر دوش خود سوار مي كرد و مي بوسيد و مي بوييد. پس از ضربت خوردن حضرت علي (ع) در مسجد كوفه، به دستور مولي علي (ع) امام حسن (ع) امامت نماز را بر عهده گرفت و امير مومنان در آخرين لحظات زندگي به فرزندش چنين وصيت كرد: پسرم ! پس از من، تو صاحب مقام و صاحب خون من هستي. سپس فرمود: پسرم، رسول خدا دستور داده است كه تو را وصي خود سازم و كتاب و سلاحم را به تو تحويل دهم، همچنانكه آن حضرت مرا وصي خود ساخته و كتاب و سلاحش را به من داده است و مرا مامور كرده كه به تو دستور دهم در آخرين لحظات زندگيت، آنها را به برادرت حسين بدهي. امام حسن (ع) 21 رمضان سال چهلم هجري به مسجد كوفه كه مالامال از جمعيت بود رفت و بر فراز منبر پدرش ايستاد، پس از حمد و ثناي خداوند متعال و رسول مكرم (ص)، چنين گفت: همانا در اين شب آنچنان كسي وفات يافت كه گذشتگان بر او سبقت نگرفته اند و آيندگان بدو نخواهند رسيد. امام (ع ) كارها را نظم داد و براي شهرها والياني تعيين فرمود و انتظام امور را بدست گرفت، اما زماني نگذشت كه مردم چون امام حسن (ع) را مانند پدرش در اجراي عدالت و احكام و حدود اسلامي قاطع ديدند، عده زيادي از افراد با نفوذ و از جمله خوارج به توطئه هاي پنهاني دست زدند و حتي در نهان به معاويه نامه نوشتند و او را به حركت به سوي كوفه تحريك و ضمانت كردند كه هرگاه سپاه او به اردوگاه حسن بن علي (ع ) نزديك شود، آن امام را دست بسته تسليم او مي كنند. در مقابل اين عده منافق، شيعيان علي (ع) و جمعي از مهاجر و انصار به كوفه آمده و در آنجا سكونت اختيار كرده و مراتب اخلاص و صميميت خود را در همه مراحل چه در آغاز بعد از بيعت و چه در زماني كه امام (ع ) دستور جهاد داد ثابت كردند. امام حسن (ع) وقتي طغيان و عصيان معاويه را در برابر خود ديد، با نامه هايي او را به اطاعت و پرهيز از توطئه و خونريزي فرا خواند، ولي معاويه در جواب امام (ع) تنها به اين امر استدلال مي كرد كه من در حكومت از تو با سابقه تر و در اين امر آزموده تر و از تو بزرگترم. معاويه در فرصتهاي مناسب، با توطئه هاي زهرآگين، پراكندن دروغ، انتشار ياس در بين مردم و با ايجاد روح اخلالگري و نفاق توانست با خريد وجدانها پست، روحيه و ايمان مردم را سست كند تا فضا را به نفع خود فراهم كرده و همه سپاهيانش را به بسيج عمومي فراخواند. عده زيادي خواهان صلح بودند، عده اي نيز با زخم زبان امام معصوم را آزردند، سرانجام اوضاع طوري شد كه پيشنهاد صلح معاويه مورد قبول امام حسن(ع) واقع شد. از ابتدا امام (ع) مي دانست كه كسي چون معاويه دير زماني پاي بند آن تعهدات نخواهد ماند و در آينده نزديكي آنها را يكي پس از ديگري زير پاي خواهد نهاد، كه البته چنين نيز شد، ولي در نتيجه ماهيت ناپاك معاويه و عهد شكني هاي او و عدم پايبندي او به دين و پيمان، بر همه مردم آشكار شد. از طرفي امام حسن (ع) با پذيرش صلح، هدف ناپاك معاويه كه همان خونريزي و كشتار شيعيان و ال علي (ع) بود ناكام گذاشت و بدين طريق چهره تابناك امام حسن (ع) همچنان كه جد بزرگوار رسول الله (ص) پيش بيني فرمود بود، به عنوان مصلح اكبر در افق اسلام نمودار شد. معاويه در پيشنهاد صلح هدفي جز ماديات محدود نداشت و مي خواست كه بر حكومت استيلا يابد، اما امام حسن (ع) بدين امر راضي نشد، مگر بدين جهت كه مكتب خود و اصول فكري خود را از خطر محفوظ بدارد و شيعيان خود را از نابودي برهاند. حضرت امام حسن (ع) در طول عمر مبارك خود دو بار تمام ثروت و دارايي خويش را در راه خدا بخشيد و سه بار تمام اموال خود را وقف كرد. به گفته مورخان، امام حسن مجتبي(ع )، فردي شجاع، دلير و مبارز بود و در غالب جنگهايي كه امام علي(ع) حضور داشتند آن حضرت نيز حضور داشت. امام حسن(ع ) مسووليت امامت و رهبري شيعيان را در فضايي نابسامان و آشفته به عهده گرفتند و در اين زمان امام (ع) بناچار در برابر مكر معاويه قرار گرفت و ناچار شد صلح كند. بي ترديد صلح امام حسن(ع )، چهره واقعي معاويه را آشكار ساخت و دستگاه جور او را به مردم شناساند، از اينرو معاويه درصدد حذف حضور فيزيكي امام (ع) بر آمد و نقشه به شهادت رساندن امام را طراحي نمود. سرانجام امام حسن(ع) در سال پنجاه هجري، با زهري كه همسرش جعده به دستور معاويه به او خوراند، در 48 سالگي به شهادت رسيد و در قبرستان بقيع به خاك سپرده شد. 7389/616

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 242]