محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845586923
كرامات معصومیه علیها السلام
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: كرامات معصومیه علیها السلام
شفاى فلجمرحوم حضرت آیت الله حاج شیخ مرتضى حائرى (ره) ، نقل فرمودند: شخصى بود به نام آقا جمال، معروف به«هژبر» كه دچار پا درد سختى شده بود ؛ به طورى كه براى شركت در مجالس، مى باید كسى او را به دوش مى گرفت و كمك مى كرد. عصر تاسوعا، آقاى هژبر به روضه اى كه در مدرسه ی فیضیه از طرف مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالكریم حائرى (ره) تشكیل شده بود ، آمد. آقا سید على سیف (خدمتگزار مرحوم آیت الله حائرى) كه نگاهش به او افتاد ، به او پرخاش كرد كه: سید این چه بساطى است كه در آورده اى، مزاحم مردم مى شوى ، اگر واقعاً سیدى ، برو از بى بى شفا بگیر.آقاى هژبر تحت تأثیر قرار گرفت و در پایان مجلس باخود گفت : مرا به حرم مطهر ببر، پس از زیارت و عرض ادب ، با دل شكسته ، حال توجه و توسلى پیدا كرد و سپس به خواب رفت .در خواب دید كسى به او مى گوید : بلند شو . گفت : نمى توانم . دوباره گفت: مى توانى ، بلند شو . سپس عمارتى را به او نشان داد و گفت: این بنا از حاج سید حسین آقاست كه براى ما روضه خوانى مى كند، این نامه را هم به او بده.آقا هژبر ناگهان خود را ایستاده مى بیند كه نامه اى در دست دارد ، نامه را به صاحبش رسانده و مى گوید: ترسیدم اگر نامه را نرسانم، درد پا بر گردد. البته كسى از مضمون نامه مطلع نشد، حتى آیت الله حائرى. ایشان فرمودند: از آن به بعد آقاى هژبر عوض شد. گویى از جهان دیگرى بود- و غالباً در حال سكوت یا ذكر خدا بود.هدیه حضرتیكى از علماى اعلام چنین نقل مى كند : چند سال پیش از زعامت مرحوم آیت الله العظمى بروجردى (ره) به طلاب حوزه ی علمیه قم بسیار سخت مى گذشت ، در حدى كه خود اینجانب كه در منطقه خاكفرج مستأجر بودم، به قدرى از بقال محل نسیه جنس برده بودم كه دیگر خجالت مى كشیدم از منزل خارج شوم و از مسیر آن مغازه بگذرم . روزى به فكر افتادم كه این چه وضعى است؟ تا كى مى شود صبر كرد؟ اما این كه چه كنم، به نتیجه اى نمى رسیدم! تا اینكه با خود گفتم به حرم مطهرحضرت معصومه(س) كه عمه ی سادات است و خود من هم كه سید هستم ، مى روم و كنار ضریح مطهر فریاد مى كشم و حرف هاى دلم را مى زنم، هر چه مى خواهد بشود؟!با عصبانیت ، عبایم را به سر كشیدم و به طرف حرم مطهر حركت كردم . از صحن بزرگ وارد شدم و به طرف صحن عتیق رفتم ، از دالانى كه حد فاصل این دو صحن است چند قدم جلو رفتم كه ناگهان خانمى به من نزدیك شد، در حالى كه پوشیه به صورت زده بود و بسیار با وقار بود، پاكت نامه اى به من داد و فرمود: آقا سید! این براى شماست، من كه به قصد دیگرى به طرف حرم مى رفتم، پاكت نامه را گرفته و بى توجه چند قدمى جلوتر رفتم و آن خانم هم به طرف صحن بزرگ رفت، یك مرتبه با خود گفتم ببینم در نامه چه نوشته است؟ و قصه چیست؟ نامه را بازكردم و دیدم«دو هزار تومان» پول است! با خود گفتم یعنى چه؟ به دنبال خانم رفتم كه بپرسم این پول به چه عنوان و به چه جهت است ؟ به صحن ها و درهاى بیرون مراجعه كردم و اثرى ندیدم! ناگهان زبان دلم به من گفت: چه بسا این هدیهحضرت معصومه(س) است، خصوصاً با آن جمله اى كه خانم به هنگام دادن پاكت بیان كرد. این جا بود كه انقلابى عجیب در من پدیدار شده ، بسیار گریه كردم و به طرف صحن عتیق آمدم ، وارد ایوان طلا شدم، ولى وارد رواق مطهر نشدم، با خود گفتم:« تو لیاقت ندارى وارد شوى، همین جا كنار در توقف كن، تو مثل یك درنده مى خواستى حمله كنى ، ولى حضرت زودتر یك لقمه غذا جلوى تو انداخت تا آرام شوى ! » به هر حال بسیار گریه كردم و با عذر خواهى به منزل برگشتم . این شخصیت بزرگوار كه در حال نقل این قضیه نیز بسیار اشك مى ریخت، هنوز شرمنده آن قصه و نیت اولى بود و مبهوت آن كرامات باهره، پس از لحظه اى دوباره ادامه داد، آن مبلغ پول موجب رونق و بركتى در زندگى ما شد كه به حمدالله هنوز محتاج شخصى نشده ام.شفاى چشم بیماردر عصر مرجعیت آیت الله العظمى بروجردى ، چند نفر از آشنایان و بستگان معظم له براى درمان بیمارى چشم یك بانوى علویه از خانواده خود به قم آمده بودند تا پس از زیارت مرقد مطهر حضرت معصومه(س) و دیدار آیت الله بروجردى براى مداواى چشم آن علویه به تهران بروند . آن ها پس از دیدار با معظم له به حرم مطهر مشرف مى شوند. یكى از اساتید مورد اطمینان مى گفت: در همان روز (پس از درس) همراه حضرت آیت الله العظمى بروجردى به منزلش مى رفتیم ، در مسیر راه چند نفر از اهالى بروجرد به حضور آیت الله بروجردى آمدند، آیت الله بروجردى از آن ها پرسید:«پس چرا براى درمان چشم بانو علویه به تهران نرفتید؟!»آن ها با خوشحالى جواب دادند آن علویه در حرم حضرت معصومه(س) متوسل شد و به بركت آن حضرت، چشمانش شفا یافت!آیت الله بروجردى بى آن كه تردید كند، با شنیدن این كرامت، از رفتن به منزل منصرف شده و همان دم براى تشرف به حرم حضرت معصومه(س) روانه شد و با نهایت تواضع به زیارت و شكرگزارى پرداخت. به این ترتیب آن بانوى علویه شفا یافت و دیگر براى معالجه به تهران نرفت.نكته قابل توجه این كه، مرجع بزرگ آیت الله العظمى بروجردى به صحت این گونه كرامت ها اطمینان داشت، از این رو بى درنگ و خاضعانه از خداى بزرگ و سپس از حضرت معصومه تشكر مى كرد.كراماتى به نقل از آیت الله العظمى اراكى( ره)ایشان فرمودند: آقا حسن احتشام (فرزند مرحوم سید جعفر احتشام كه هر دو ازمنبرى هاى قم بودند) نقل مى كردند از آشیخ ابراهیم صاحب الزمانى تبریزى (كه مرد با اخلاصى بود)كه من شبى در خواب دیدم به حرم مشرف شدم، خواستم وارد شوم، گفتند حرم قـُرق است براى این كهفاطمه زهرا(س) و حضرت معصومه(س) در بالای ضریح خلوت كرده اند و كسى را راه نمى دهند. من گفتم: مادرم سیده است، من محرم هستم، به من اجازه دادند، وارد شدم دیدم كه این دو نشسته اند و در بالاى ضریح با هم صحبت مى كنند. از جمله صحبت ها این بود كهحضرت معصومهبهحضرت زهرا(س) عرض كرد: حاج سید جعفر احتشام براى من مدحى گفته است و ظاهراً آن مدح را براى حضرت مى خواند.آشیخ ابراهیم این خواب را در جلسه ی دوره اى اهل منبر كه حاج سید جعفر احتشام هم در آن حضور داشت نقل مى كند. حاج احتشام به شیخ ابراهیم مى گوید: ازآن شعرها چیزى یادت هست؟گفت: بله در آخر آن شعر داشت(دختر موسى بن جعفر)تا این را گفت، حاج احتشام شروع به گریه كرد.حاج سید جعفر احتشام از وعاظ مخلصى بود كه موقع روضه خواندن خودش هم گریه مى كرد.منبع:حضرت معصومه(س)، چشمه جوشان كوثر، با اندكى تلخیص.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 479]
-
گوناگون
پربازدیدترینها