درسوگ بانوي دو عالم ، حضرت فاطمه زهرا(س)؛ غريب مي روي اي ياس دامن ياسين

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: درسوگ بانوي دو عالم ، حضرت فاطمه زهرا(س)؛ غريب مي روي اي ياس دامن ياسين
گروه هنر- انجمن ادبي رضوي يكي از انجمن هاي ادبي فعال و باسابقه در حوزه شعر آييني و مذهبي است كه سالهاست به صورت مداوم در جوار بارگاه ملكوتي حضرت ثامن الحجج(ع) برگزار مي شود. انجمن ادبي رضوي هر هفته با عطر و بوي آشناي امام آيينه ها، حضرت رضا(ع) برگزار مي شود و اشعاري كه در ادامه مي خوانيد حاصل حضور تعدادي از شاعران اين حلقه ادبي است كه به همت شاعر خوب اهل البيت(ع)، محمدجواد غفورزاده «شفق» به مناسبت ايام شهادت بانوي دو عالم، حضرت فاطمه(س) در اختيار گروه هنر قرار گرفته است. بنفشه گفت... * محمدجواد غفورزاده «شفق» بنفشه مي رود از اين چمن قيام كنيد گلاب و آينه از چشم خويش، وام كنيد بنفشه تازه گرفته است انس با پاييز براي بدرقه اش، كمتر ازدحام كنيد بنفشه رفت و به گلهاي ارغوان پيوست كه باز لاله صفت خون دل به جام كنيد بنفشه رفت، شما چون ستاره پروين شب وداع به خود خواب را حرام كنيد بنفشه گفت كه: اين نيست رسم گل چيدن معاشران، پس از اين ترك اين مرام كنيد بنفشه پشت در، اين درس را به ما آموخت كه سينه را، سپر ياري امام كنيد بنفشه گفت: اگر دست عشق را بستند شما به ياري آلاله ها قيام كنيد بنفشه گفت: در اين باغ، هر چه بود گذشت خداي را حذر از روز انتقام كنيد بنفشه گفت: در آن سوي باغ منتظرم كه با نسيم سحر، ياد از اين پيام كنيد بنفشه گفت: نه تنها به آسمان كبود به رنگ نيلي دريا هم احترام كنيد بنفشه گفت كه: با مهر عترت ياسين مگر محبت خود را به ما تمام كنيد بنفشه، دل نگران چهار نسترن است به باغباني اين غنچه ها قيام كنيد بنفشه چشم به راه دو دست نوراني است بر اين بنفشه، بر آن دستها، سلام كنيد بنفشه گفت: از امروز هر شقايق را «شفق» خطاب كنيد و «بنفشه» نام كنيد قلب كساء * غلامرضا شكوهي اگر چه «تحت كسا» يك حديث جاي تو بود هميشه، قلب رسول خدا- كساي تو بود! تو مثل نبض «نبي» در حريم قلب رسول كنار كوثر وحي خدا، سراي تو بود بهشت بودي و گلهاي سبز و سرخت نيز بهار عاطفه باغ دستهاي تو بود طنين ناله مولا كه ريخت در دل چاه جگر خراش ترين بغض- در صداي تو بود «شكسته قامت» تو، ايستاده قامت بست- نماز را، كه علي روح مقتداي تو بود فداي آن همه زخمي كه از نهايت درد هميشه «دست علي» بهترين عصاي تو بود غريب مي روي اي ياس دامن ياسين! كدام خاطره جز درد آشناي تو بود؟ تو در كنار علي بودي و فقط او بود كه تا مسافرت خاك، پا به پاي تو بود فقط نگاه علي بود در «شب توديع» كه سوگوارترين ابر، در عزاي تو بود تو اي قتيل مقدس !قسم به جان رسول كه نقش آينه ي راز با خداي تو بود تو را به جان جگرگوشه ات قسم، درياب! سر ارادت ما را، كه در هواي تو بود نشست ديده احساس من به درگاهي كه فرشي از عطش بوسه زير پاي تو بود فاطمه آمده تا... * راضيه رجايي نور را، خنده و گل را به لب غم بگذارد عشق را، آمده تا در دل آدم بگذارد بر دل تنگ پدر، سينه سنگين شده از در فاطمه آمده تا بوسه مرهم بگذارد فاطمه آمده تا، آمده تا كوه نگريد تا علي(ع) سر به شب چاه، دگر كم بگذارد تا بجوشد تب خون در رگ بي غيرت تاريخ كربلا را به دل مرده عالم بگذارد زينبش در شب خفاش دلان نور بخواند تا كه در جام پر از مستي شان غم بگذارد فاطمه آمده تا، آمده تا... مي رود، اما بايد اين مسأله را فاطمه مبهم بگذارد سجده گاه عشق * زهرا محدثي خراساني سرشار غمهاي مگو بودم، سرشارم از شوري رها امشب سرشار تو اي ياد سكرآور، در خلوتي بي انتها امشب بانوي غمهاي زلال و پاك،اي همسفر با شانه هاي عشق در ناشكيباي بقيع تو،جاري است شوري تا خدا امشب اي سجده گاه عشق بعد از تو،مغموم و دلتنگ و خزان بردوش پيشاني ات صبحي است چون خورشيد، در ظلمتي ناآشنا امشب اي چشمهايت از خدا لبريز، اي سينه ات رازي بهارانگيز آشفته در تفسير غمهايت، پر مي كشم ياد تو را امشب نوشاندم آواي زلالت را، برگوش خاموش عطش هايم سرشار غمهاي مگو بودم، سرشارم از شوري رها امشب ياس ياسين * محمد نيك به وصف تو اي گل گشودم زبان را كه از فيض نامت كنم تازه جان را شوي تا كه چون سوره قدر نازل گشودند درهاي هفت آسمان را تويي چشمه سار زلال محبت كه كوثر شدي جمع لب تشنگان را تويي غنچه باغ وحي و نبوت كه پرخنده كردي لب باغبان را نبيند چو تو دختري چشم گيتي بريزد بهم گر زمين و زمان را تو اي عطر جنت تو اي ياس ياسين كه پر كرد بويت مشام جهان را نگويم كه چون شد سرانجامت اي گل كه با اشك پايان دهم داستان را ولي اي گل پرپر باغ طاها غمت سوخت تا مغز هر استخوان را شبيه بارش باران * فاطمه روحي تو از طراوت يك صبح زود آمده اي زلال و پرهيجان، مثل رود آمده اي شبيه بارش باران به روي خاك سياه از آسمان به دل من فرود آمده اي درست مثل شهابي كه نور مي پاشد به اين هواي پر از ابر و دود آمده اي به شهر قصه ما كه ميان پنجره اش يكي نبود و يكي خسته بود آمده اي فرشته چشمه خورشيد را نشان مي داد كه ديد مثل گلي در سجود آمده اي بهار مرثيه خوان * محمدعلي سالاري ثاني گلي كه گلشن دين داغدار غربت اوست بهار مرثيه خوان شب شهادت اوست مدينه سر به گريبان هنوز مي سوزد زآتشي كه به دل از غم مصيبت اوست چگونه لب به مديحش گشايم آنكه زحق نزول سوره كوثر به شأن حضرت اوست خطاب ام ابيها به او در اين معني است بهشت در گرو سايه سار حرمت اوست فضيلتش گل تحسين، بچيند از لب دوست فرشته محو نماز شب و عبادت اوست به ساحتش نرسد، دست كس به غير خداي به عرش تكيه زند آنكه در ولايت اوست به روز واقعه ختم رسل به وقت حساب براي امت خود چشم بر شفاعت اوست بخوان حديث وفا را زشرح كرببلا كه گوشه گوشه آن درس عشق و همت اوست به قطره قطره اشك محب آل علي تمام عالم هستي رهين منت اوست شبي كه جامه خود را به ديگري بخشيد گواه عاطفه و كوثر كرامت اوست بجاست گر كه بگويم به قدر او «سالار» كتاب صنع خدا رمز و راز خلقت اوست مشرق آيات حق * ابوالقاسم جليليان مصلحي اي همه عالم به طفيلت بپا نافله خوان نفس مصطفي(ص) همسر و همخانه مولا علي(ع) نور ولايت زتو شد منجلي راحت جان و تن بابا شدي نور خدا بودي و زهرا شدي شب همه شب ديده به در بوده اي ام ابيهاي پدر بوده اي خانه تو بوي خدا مي دهد بوي مناجات و دعا مي دهد خانه تو مشرق آيات حق آيت حقي تو، به رب الفلق دامن پاك تو حسن(ع) پرور است چشمه جوشان حسين(ع) آور است دامن تو مكتب مردآفرين بر تو و بر زينب تو آفرين دامن تو مكتب نام آوران مكتب عرفان و خدا باوران خانه تو مهد فروزان عشق سبزتر از باغ و گلستان عشق اي كه جهان پيشكش مقدمت ياس سپيدي و جهان، شبنمت اي كه سيه پوش تو شد آسمان قدر تو نشناخت كسي در جهان *** ياس سپيد آمده، گشتي كبود اي گل ديرآمده، رفتي چه زود! در چمن حسن، تو يكدانه اي هست علي شمع و تو پروانه اي چون تو گلي در همه دنيا نبود جز تو، كسي لايق مولا نبود «خير كثير» * سيدرضا مؤيد اي زمحراب تو جوشيده كرامت زهرا! وي ز دامان تو گل كرده امامت زهرا! باز در كعبه عشقت به سلام آمده ام اي به هر وحي، خدا گفته سلامت زهرا تو همان خير كثيري كه رسولان همه اند تشنه جرعه اي از كوثر جامت زهرا «زمزم» اشكي است كه از چشم كنيزت خيزد «كعبه» سنگي است، زمحراب قيامت زهرا گويي از سوي خدا بود پيمبر مأمور كه كند هر شب و هر صبح سلامت زهرا درامانند محبان تو از نار جحيم راز اين مسأله پيداست زنامت زهرا اي به هر واژه گفتار تو- شيريني وحي خلق وامانده زتفسير كلامت زهرا خطبه ات بود پيامي كه ولايت از ماست «جان» فداي تو و تأثير پيامت زهرا تا آب... تا روشني... * طيبه سادات ثابت دستي اگر از من باقي مانده باشد از فاصله هاي پنج درخت نگاه مي كنم به جهان نگاه مي كنم و مي بينم كهكشاني كه ستاره اش را در خاموشي به خاك مي سپارد مي ميرم، از خفاشان كه نور را برنمي تابند مي ميرم و مي بينم كه از چاه ها آهي بلند مي شود و رودخانه را بي نشان به زمين مي گذارد تا آب همواره روشني بروياند تا هميشه آب باشد
پنجشنبه 16 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 446]