تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835158823
امام سجاد(ع) سرچشمه كمالات انسانى
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: امام سجاد(ع) سرچشمه كمالات انسانى
امام سجاد(ع) زینتعابدان، بزرگمرد عبادتو عرفان، مجاهدی بزرگ فىسبیل الله نیزبود ، او كه كانون علم و اندیشه ومعرفتبود ، تواضع ویژهاى داشت، و در عین آن كه شكوه و جلال و ابهت خاصى داشت ، ازحلم و بردبارى و سعه صدر مخصوصىبهره مند بود، و در یك كلمه كانون همه كمالاتانسانى و ارزشهاى والاى معنوى و زیبنده این شعر معروف بود كه:رخ زیبا،ید بیضا،دم عیسى دارى آن چه خوبان همه دارند تو تنها دارىدر این گفتار برآنیم تا به چند نمونه از رفتار آن حضرت درزندگى اشاره كنیم ، بهاین امید كه درسهایی سودمند از شیوه زندگى درخشان آن امام همام بیاموزیم:زینت پرستش كنندگان الهىآن حضرت با عنوان زینالعابدین و سجاد خوانده مىشود ، چرا كه قبل از هر چیز بندهمخلصو صالح خدا بود ، و سجدههاى طولانى او، هربیننده را به سوى خدا و پرستشآفریدگار جذب مىكرد.خداوند در حدیث لوح كه نامهاى از سوى خدا به پیامبر اكرم(ص) است او را چنین معرفىمی کند: « سید العابدین و زین اولیائى الماضین : او آقاى عبادتكنندگان و زینت اولیاى پیشین من است.» یوسف بن اسباط مىگوید:پدرم گفت :نیمههاى شب به مسجد رفتم ، جوانى را كه به سجده افتاده بود دیدم كه چنین باخدا راز و نیاز مىكند: «سَجَدَ وَجهی متعفرا فی التُّرابِ لِخالقی و حَق له; صورتم خاكآلود، براى آفریدگارم سجده كرد، كه خداوند سزاوار سجده است.» به محضرش رفتم،دریافتم امام سجاد(ع) است، صبر كردم تا هوا روشن شد، به نزد ایشان رفتم و عرضكردم: «اى فرزند پیامبر! چرا آن همه به خود زحمت مىدهى ، با این كه خداوند تورا برترى بخشیده و تو در پیشگاه خدا مقام بسیار ارجمندى دارى؟» او با شنیدناین سخن منقلب شد، گریه كرد وگفت: پیامبر (ص)فرمود:«هنگامى كه روز قیامت برپا گردد هر چشمى جز چهار چشم گریان است:1- چشمى كه از خوف خدا بگرید ؛2- چشمى كه در راه (جهاد) براى خدا نابینا شده باشد ؛3- چشمى كه از حرامهاى خدا پوشیده شده باشد ؛4- چشمى كه شب تا صبح در حال سجده بیدار باشد... .»عبادت امام سجاد(ع) پرستش كاملا آگاهانه و بسیار عمیق بود ، او با لذت و شیفتگى مخصوص ، آمیخته با عرفان كامل، خدا را عبادت مىكرد. ارتباط و پیوند او با خدا به گونهاى بود كه روایتشده:شبى براى عبادت برخاست ، هنگام وضو، چشمش به ستارگان آسمان افتاد، و هم چنانکهبه ستارگان مىنگریست ، در اندیشه آفریدگار و آفرینش آنها فرو رفت، حیران وبهت زده در حالى كه دستش در آب بود، به آسمان چشم دوخت [هم چنان در این حال بود] بود تا صداى اذان صبح را شنید.فاطمه(س) یكى از دختران امیرمؤمنان على(ع) از جابربن عبدالله انصارى تقاضاكرد كه نزد امام سجاد(ع) برود و از آن حضرت بخواهد كه جانش رااز آسیب عبادت بسیار حفظ كند، جابر نزد امام سجاد(ع) رفت وآن حضرت را از تحمل آن همه رنج طاقت فرسا در عبادت برحذر داشت.امام سجاد(ع) به او فرمود: «اى همنشین رسول خدا(ص)! جدم رسول خدا(ص) آن قدرعبادت كرد كه پاهایش ورم كرد، شخصى به او عرض كرد: چرا آنقدر به خود رنجمىدهى؟ فرمود: «افلا اكون عبدا شكورا ؛ آیا بنده سپاسگزار خدا نباشم.» جابر به امام سجاد(ع) عرض كرد:«جان عزیزت در خطر است، كمتر خود را در فشار قرار بده.» امام سجاد(ع) فرمود:« اى جابر همواره راه پدرانم (پیامبر و على) را مىپیمایم، و آنها را الگو قرار مىدهم تا به آنهابپیوندم.»صحیفه سجادیه، یكى از نمادهاى عرفانى و زاییده اندیشههاى معرفتشناسانه امام سجاد(ع) است كه به عنوان زبور آل محمد(ص) شناخته شدهاست، و با مطالعهآن، مىتوان به عظمت بىكران پرستش آگاهانه آن بزرگوارآگاه گردید.توجه عمیق به بینوایانامام سجاد(ع) به تأمین معاش زندگى افراد بىبضاعت ومستمند ، توجه عمیق و اقدام همه جانبه داشت ، علاوه بر اینكه با نظم خاصى از صد خانواده فقیر مدینه سرپرستى مىكرد، به بینوایان دیگر نیز توجه داشت ، او نان و آذوقه را خود بر دوش مىگرفت و به صورتناشناس و محرمانه براى آنها مىبرد ، نیازمندان هرگاه او را مىدیدند بهیکدیگرمىگفتند:صاحب الجراب (صاحب انبان) آمد. آن بزرگوار وقتى كه فقیر را مىدید نه تنها تحقیرآمیز به او نگاه نمىكرد، بلكه با شادمانى مىگفت:«مرحبا بمن یحمل زادى الى الآخرة ؛ آفرین به كسى كه توشه مرا به سوى آخرت حملمىكند.» یكى از شخصیتهاى عصر آن حضرت به نام زهرى مىگوید: یك شب سرد وتاریك زمستانى امام سجاد(ع) را دیدم ؛ بار آرد و هیزم بر پشت گرفته بود و عبورمىكرد، پرسیدم: این بار چیست؟فرمود: قصد سفر دارم ، این توشه سفر است كه آماده كردهام تا به محله حریز ببرم.غلام خود را به آن حضرت معرفى نمودم و عرض كردم: «شما زحمت نكشید، این غلام مناستو آن بار شما را حمل مىكند.» فرمود: نه. عرض كردم: پس اجازه بدهید خودم آن را حمل كنم، فرمود: «من زحمتى را كه موجب نجات من در سفر خواهد شد، وپیمودن راه سفر مرا نیكو كند ، از خود دور نمىكنم.» پس از چند روز او را درمدینه دیدم ، پرسیدم:شما فرمودید به مسافرت مىروم ، پس چرا مسافرت نكردى ؟ فرمود:اى زهرى، منظورم از مسافرت، آن سفرى كه تو گمان كردى نبود، بلكه منظورم سفرمرگ بود كه خود را براى آن آماده مىساختم، آنگاه فرمود:«انما الاستعداد للموت تجنب الحرام و بذل الندى فى الخیر ؛ آمادگى براىسفر مرگ، اجتناب از كارهاى حرام، و بخشش عطایاى نیك به مردم است.» آن حضرت از بیماران عیادت مىكرد ، و اگر با خبر مىشد كه آنها مقروض هستند، قرض آنها را ادا مىنمود، چنانكه روایتشده: آن حضرتشنید كه «محمدبن اسامه» بیمار وبسترى شده است، به عیادتش رفت، وقتى فهمید او مقروض است و دوست دارد قبل از مرگش،قرضهایش پرداخته شود، همه قرضهاى او را برعهده گرفت و پرداخت.خوف از حساب روز قیامتامام سجاد(ع) در طول زندگى براى انجام مناسك حج و عمره بسیار به مكه مىرفت، با این كه فاصله بین مدینه و مكه حدود هشتاد فرسخ است، آنحضرت براى انجام عبادت بزرگ حج، گاهى این راه را پیاده مىپیمود، و از این كهبراى انجام عبادت خدا، رنج مىكشید، لذت مىبرد.آن بزرگوار بیستبار (و به نقلى 22 بار) سوار بر شترش شد و به مكه رفت، وپس از انجام مراسم عمره یا حج، به مكه باز گشت، او در این مدت حتى یك بارتازیانه بر شترش نزد، هرگاه مىخواستشترش تندتر حركت كند، تازیانهاش را بربالاى سر شتر به حركت در مىآورد، و مىفرمود: «لولا خوف القصاص لفعلت ؛ اگر ترسقصاص قیامت نبود، با زدن تازیانهشتر را وادار می کردم سریع تر حرکت کند.» با توجه به فاصله بین مكه و مدینه كه حدود هشتاد فرسخ بود، نتیجهمىگیریم كه بیستبار رفتن و بازگشتن آن حضرت معادل 3200 فرسخ خواهد شد، آنبزرگوار در تمام طول این مدت با این كه تازیانه در دستش بود، از خوف قصاصقیامت، حتى یك بار تازیانهاش را بر شترش نزد .پاسخ شدید به طاغوت عراقامام سجاد(ع) در تمام مصائب كربلاو اسارت شركت داشت، و سختترین و جانكاه ترین حوادث را تحمل كرد . او و همراهانشرا به صورت اسیر، در كوفه به مجلس عبیدالله بن زیاد حاكم عراق كه طاغوتى سنگ دلو بىرحم بود وارد نمودند. عبیدالله پس از گستاخىهاى ِ بسیار بىشرمانه متوجه امام سجاد(ع) شد، و گفت: «این شخص كیست؟» یكى از حاضران گفت: على بن حسین(ع) است.عبیدالله گفت: مگر خداوند على پسر حسین(ع) را نكشت؟ امام سجاد(ع) فرمود:من برادرى به نام علىبن حسین(ع) [علىاكبر] داشتم ، مردم او را كشتند.عبیدالله با خشونت گفت: «بلكه خدا او را كشت.» امام سجاد(ع) فرمود: «الله یتوفى الانفس حین موتها ؛ خداوند جانها را هنگام مرگشان، قبض مىكند.» عبیدالله گفت: آیا تو جرأت پیدا كردهاى پاسخ مرابدهى؟ سپس به ماموران جلادش گفت:برخیزید و گردنش را بزنید.حضرت زینب(س) به دفاع برخاست، و پس از گفتارى، خطاب به عبیدالله فرمود:«اگر بنا است على بن الحسین(ع) را بكشى، مرا نیز با او بكش.» در این هنگامامام سجاد(ع) به عمهاش زینب(س) فرمود: آرام باش، تا من با عبیدالله سخن گویم،سپس به عبیدالله رو كرد و با صلابت و قاطعیت فرمود: « أبالقتل تهددنى یابن زیاد أما علمت ان القتل لنا عاده، و كرامتنا الشهاده ؛ اى پسر زیاد! آیا مرا به كشتنتهدید مىكنى و مىترسانى، آیا نمىدانى كه كشته شدن عادت ما است، و شهادت مایه كرامت و سرافرازى ما مىباشد؟!»دخالت در سیاستماجراى نهضت كربلا، یك حادثهبزرگ سیاسى بود، امام سجاد(ع) در پیدایش آن و ابلاغ پیام شهیدان و پىگیرى نتایجنهضت نقش اصلى را داشت ، آن حضرت پس از ماجراى خونین عاشورا، چه هنگام اسارت، وچه هنگام بازگشتبه مدینه، در هر فرصتى مردم را به ضدیت با طاغوت عصر، یزیدبنمعاویه دعوت می کرد، خطبه غرا و كوبنده او در شام، یزید و حكومتش را رسوا نمود، وماهیت پلید حكومتخودكامه او را افشا كرد ، با این كه در جو خفقان آن عصر ، حتىذكر نام حسین(ع) ممنوع بود، به دستورآن حضرت در نگین انگشترش چنین نوشتهبودند:"خزى و شقى قاتل الحسین بن على علیه السلام; خوار و بدبخت شد قاتل حسینپسر على علیه السلام ". آن حضرت چهل سال، مصائب پدرش امام حسین(ع) را یاد مىكرد ومىگریست، هنگام غذا خوردن، دست از غذا مىكشید، مىگفتند بفرمایید غذا میل كنید،در پاسخ مىفرمود: «قتل ابن رسول الله جائعا، قتل ابن رسول الله عطشانا ؛حسین(ع) فرزند رسول خدا(ص) گرسنه و تشنه كشته شد.» آن حضرتاكثر بهره بردارى را از نهضت امام حسین(ع) به عناوین گوناگون بر ضد طاغوتهاى وقت نمود. پس از بنىامیه، هنگامى كه خلفاى بنىمروان روى كار آمدند، موضعگیرىامام سجاد(ع) در برابر آنها نیز نوع دیگرى از رودررویى شدید در برابرطاغوتیان بود. آن حضرت قیام مختار بر ضد بنىامیه را تایید كرد و با صراحت فرمود: « لاتسبوا المختار فانه قتل قتلتنا و طلب ثارنا ؛ از مختار بدگویى نكنید،چرا كه او قاتلان ما را كشت، و به خونخواهى از ما قیام كرد.راز شهادت امام سجاد (ع)موضعگیرىهاى قاطع و پر صلابت امامسجاد(ع) در برابر هشامبن عبدالملك (دهمین خلیفهاموى) و عظمت روز افزون امام(ع) در میان مردم، به ویژه در میان مردم حجاز موجب شد كه هشام به قتل امام سجاد(ع) كمر بندد و سرانجامبرادر او ولید بن عبدالملك، به دستور او، آن حضرت را مسموم كرد و بهشهادت رساند . آن بزرگوار به جرم دفاع از حیثیت اسلام و مبارزه با طاغوتهاىاموى و مروانى، شهد شهادت نوشید، چند روز در بستر شهادت آرمیده بود، معالجات سودى نبخشید، او در لحظه آخر عمر همان وصیت پدرش را بازگو كرد و فرمود: هنگامى كه پدرم امام حسین(ع) وفات كرد، ساعتى قبل مرا به سینهاش چسبانید و فرمود:«فرزندم! بپرهیز از ستمكردن بر كسى كه یاورى براى انتقامازتو، جز خدا ندارد.» نیز به پسرش امامباقر(ع) فرمود: پسرم! تو را به همان سخن وصیت مىكنم كه پدرم هنگام شهادت مرابه آن وصیت كرد:«یا بنى اصبر على الحق و ان كان مرّا ؛ پسرم! در راه حقصبور و مقاوم باش گرچه تلخ و رنجآور باشد.»به این ترتیب،آن امام همام بعد ازنهضت عظیم امام حسین(ع) پس از حدود 35سال مبارزه به صورتهاى گوناگون، در 75سالگى به لقاءالله پیوست، و با خون سرخ خود حقانیت نهضتخونین پدرش را امضاء كرد.او در فرازى از صحیفه سجادیه كه از گنجینههاى بزرگمعرفت و عرفان است و ازاو به یادگار مانده، به درگاه خدا چنین عرض مىكند:«اللهم انى اعتذر الیك من مظلوم ظلم بحضرتى فلم انصره; خدایا! من از پیشگاه تو عذرخواهى مىكنم در مورد مظلومى كه در برابر من به او ستم شده، و من به یارىاو نشتافتهام.» «خدایا! به من دست و نیرویى ده تا بتوانم بر كسانى كه به منستم مىكنند پیروز شوم، و زبانى عنایت فرما تا در مقام احتجاج و استدلال برمخالف چیره شوم، و اندیشهاى ده تا نیرنگ فكرى دشمن را درهم شكنم، و دست ستمگران را از تعدى و تجاوز، كوتاه سازم.» حجة الاسلام و المسلین محمد محمدی اشتهاردی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 832]
-
گوناگون
پربازدیدترینها