دستكاري در سلول‌هاي بدن، راهي براي جوان ماندن

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: *MohseN*16th October 2010, 08:31 PMدستكاري در سلول‌هاي بدن، راهي براي جوان ماندن دي‌ان‌اي ژن مربوط به پير شدن بررسي‌هاي دانشمندان نشان مي‌دهد كه گونه‌اي از عروس دريايي وجود دارد كه به خاطر تغيير شكل در بدن و سلول‌هاي بدن خود مي‌تواند به صورت ابدي زنده بماند. جانور ديگري كه به خاطر بازسازي مداوم سلول‌هاي بدن خود توانسته به جاودانگي زيستي دست پيدا كند جانوري آب‌زي است به نام هيدرا. با مشاهده اين‌گونه جانداران اين پرسش پيش مي‌آيد كه آيا ما انسان‌ها هم روزي قادر به دست‌يابي به عمر ابدي خواهيم بود يا نه. توماس كيرك‌وود، مدير بخش «سالمندي و تندرستي» دانشگاه نيوكاسل انگلستان در مقاله‌اي با نام «چرا نمي‌توانيم براي هميشه زنده بمانيم؟» كه در ويژه‌نامه مربوط به مرگ و طول عمر مجله «ساينتيفيك امريكن» منتشر شده به بررسي اين پرسش پرداخته‌است. در بخش‌هايي از اين مقاله مي‌خوانيم: در حالي كه در بيشتر جانوران، سلول‌هاي جنسي تنها در بافت غده‌هاي جنسي يعني جايي كه اسپرم و تخمك شكل مي‌گيرند موجود است، در هيدراها سلول‌هاي جنسي در سراسر بدن جانور حضور دارند و اين، راز عمر بي‌پايان اين جانور است به طوري‌كه حتي اگر بدن يك هيدرا را قطعه‌قطعه كنيد هر قطعه دوباره به صورت جانوري سالم رشد مي‌كند. البته در جانداراني مانند ما انسان‌ها، كنار كشيدن سلول‌هاي جنسي از بقيه بدن كه در جريان تكامل اتفاق افتاده باعث شده كه سلول‌هاي مختلف بدن هر كدام در محدوده خود تخصص پيدا كنند و تبديل به سلول‌هاي عصبي، ماهيچه‌اي و كبدي و غيره بشوند كه اين مزاياي زيادي را با خود دارد ولي تنها عيبش اين است كه با اين كار عمر ما هم محدود شده‌است. تبليغ «راه‌هاي جلوگيري از پير شدن»، بخارست روماني، ژوئيه ۲۰۱۰ در جريان تكامل، زماني كه سلول‌هاي بدن ما، (به‌جز سلول‌هاي جنسي البته)، خود را از درگير بودن در موضوع بقاي نسل و انتقال ميراث ژنتيكي به نسل بعدي كنار كشيدند ديگر لزومي هم براي ماندگاري ابدي خود نديدند و زماني كه هر بدن، ميراث ژنتيكي خود را به نسل بعدي منتقل مي‌كند، اين سلول‌ها نيز كار خود را تقريباً تمام‌شده فرض مي‌كنند. فشار زياد خطرات محيط زيست و مسئله تنازع بقا باعث شده كه بدن جانوران اولويت اول را به بقاي نسل بدهد تا حفظ بدن خود، و اين باعث شده كه سلول‌ها در طول زندگي‌شان به ترميم كامل همه آسيب‌ها نرسند و مرگ، زماني رخ مي‌دهد كه انواع و اقسام آسيب‌هاي روي هم انباشته سلولي از حد مشخصي بگذرد. البته سلول‌هاي آسيب‌ديده در بدن، در مرحله‌اي براي جلوگيري از سرطان‌زا شدن خود، بخش مربوط به تقسيم و تكثير خود را قفل مي‌كنند و انرژي خود را صرف كارهاي مفيدتر ديگري مي‌كنند. دانشمندان از دهه ۱۹۸۰ به اين‌سو موفق شده‌اند با دستكاري در ژن‌هاي كرم‌هاي ريز، طول عمر اين كرم‌ها را به ميزان ۴۰ درصد افزايش بدهند. پس از آن نيز آزمايش‌هاي مختلف بر روي پشه‌هاي ميوه و موش‌ها و ديگر جانوران نتيجه‌هاي مثبتي در زمينه افزايش طول عمر در بر داشته‌است. در يكي از آزمايش‌ها در دهه ۱۹۳۰ چندين موش طي دوره‌اي در معرض يك رژيم كم‌غذايي قرار گرفتند و دانشمندان با تعجب مشاهده كردند كه اين كار باعث افزايش عمر آن‌ها شد. توضيح پژوهشگران اين است كه از آن‌جا كه دوره‌هاي كم‌غذايي دوره‌هاي چندان مناسبي براي توليد مثل نيستند، سلول‌هاي بدن موش‌ها ترجيح مي‌دهند در چنين دوره‌اي تمركز خود را به‌جاي كمك به سلول‌هاي جنسي متوجه ترميم آسيب‌هاي سلولي خود كنند. به طور معمول، هر يك از سلول‌هاي آسيب ديده بدن جانداران زماني كه مي‌بيند آسيب‌هاي جمع شده در داخلش، آن اندازه شده كه ممكن است به كل بدن آسيب بزند و ايجاد سرطان كند، اين سلول براي حفاظت از بدن جاندار از تكثير بيشتر خود چشم‌پوشي مي‌كند و در مرحله بعد دست به خودكشي مي‌زند. اين‌گونه خودكشي فداكارانه را در زيست‌شناسي، خودكشي ياخته‌اي يا «آپوپتوز» مي‌نامند. حال اگر دانشمندان بتوانند راهي پيدا كنند تا به اين سلول‌ها بفهمانند كه هميشه هم نيازي به فداكاري نيست و اكتفا به همان عدم تكثير كافي است، شرايطي پيش خواهد آمد تا سلول به‌جاي خودكشي، به فكر ترميم خود بيفتد. براي اين كار دانشمندان بايد سلول‌هاي فهميده را قانع كنند كه تا زمان ترميم كامل، مشكل تقسيم و تكثير آن‌ها توسط قرص‌هاي اين دانشمندان مهار خواهد شد يا به عبارت ديگر از سرطان‌زايي اين سلول‌ها جلوگيري به‌عمل خواهد آمد. با دست يافتن به چنين ترفندهاي ژنتيكي دانشمندان ممكن است در آينده بتوانند بدن‌هاي جوان‌تر و سالم‌تري را براي سالمندان به ارمغان آورند. نويسنده مقاله «ساينتيفيك امريكن» معتقد است كه با تمركز تيم بزرگي از متخصصان رشته‌هاي گوناگون بر موضوع شناسايي دقيق كاركرد ياخته‌ها، در آينده مي‌توان دارويي تهيه كرد تا برنامه كاري سلول‌هاي بدن را طوري تنظيم كند كه اين سلول‌ها ترغيب به ترميم خود بشوند. به نوشته توماس كيرك‌وود، بايد كاري كرد كه سلول‌ها ميان خودكشي پيري، تقسيم سرطان‌زا و بستن درهاي خود به منظور ترميم دوباره، راه سوم را انتخاب كنند كه اين كار باعث مي‌شود انسان تا آخر دوران پيري خود از تني سالم و جوان برخوردار شود. به نوشته اين دانشمند انگليسي، قرص جوان ماندن قابل تهيه است ولي ما هنوز سال‌ها و شايد دهه‌ها با آن فاصله داريم. اين‌كه آيا انسان روزي به دانش لازم براي ابدي كردن طول عمر خود دست خواهد يافت پرسشي است كه هنوز براي پاسخگويي آن زود است. سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 350]