پاسخ وزارت نيرو به مقاله پنج دهه به سوي ناپايداري سه دهه به سوي توسعه

واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: پاسخ وزارت نيرو به مقاله پنج دهه به سوي ناپايداري سه دهه به سوي توسعه
مصطفي فدايي فرد*پاسخ اعتمادبا تشكر از نويسنده محترم كه با باز كردن مساله امكان بحث و تبادل نظر ميان كارشناسان و دلسوزان اين آب و خاك و سرزمين را فراهم كرده اند، يادآوري مي شود از بابت حجم زياد مقاله «پنج دهه به سوي ناپايداري»، چاپ بخش هايي از آن؛ «مديريت تقاضاي آب»، «مديريت غيرسازه يي آب» و «گزينه هاي پايدار سدها» به زمان ديگري موكول شد كه اينك با توجه به انتقاد بجاي نگارنده، چاپ اين بخش ها در دستور كار روزنامه قرار مي گيرد. اي كاش نويسنده محترم در همايش «سدهاي بزرگ؛ پيامدها و جايگزين ها» شركت مي كردند تا ضمن آشنايي با ديدگاه هاي دكتر كديور، دكتر درويش... و ساير سخنرانان، پاسخ سوال خود را مي يافتند. با كلي گويي شايد نتوان صورت مساله را پاك كرد و انتظار مي رفت كه نويسنده محترم به مشكلات بخش آب كشور كه دغدغه بسياري از كارشناسان و نيز بسياري از مديران بخش آب نيز هست اشاره مستقيمي داشته باشند و مستقيماً به پاسخ مسائل عمده زير بپردازند. 1- بي توجهي به اصل 44 قانون اساسي در بخش آب. 2- رعايت نكردن موازين دستورالعمل هاي كنفرانس ريو 1992 و به ويژه دستورالعمل 21 آن كه مربوط به بخش آب است. يادآوري مي شود كه ايران مانند ديگر كشورها اسناد كنفرانس ريو را امضا كرده و موظف به اجراي آن است.3- رعايت نكردن يافته هاي سازمان ملل كه كميسيون جهاني سدها آن را منتشر كرده و با تلاش آقاي دكتر كديور عضو اين كميسيون به فارسي ترجمه و منتشرشده است. 4- پاسخگو نبودن به اشتباهات مكرر و هزينه ساز در سدسازي. 5- بازدهي غيرموثر سدها و هدررفت منابع ملي. 6- تصميم گيري هاي ناشفاف در اجراي سدها و نقض بيانيه هاي بين المللي مهم در زمينه مديريت آبخيزها، حفظ حقوق جوامع بومي، حفاظت از تالاب ها و... 7- بي توجهي به سامانه هاي تامين آب پايدار ملي و حتي انهدام آنها براي ساخت سدهايي كه مقادير زيادي از آب تجديدپذير كشور را تبخير مي كنند و... روابط عمومي وزارت نيرو به عنوان جوابيه در پاسخ به گزارش پنج دهه به سوي ناپايداري، گزارش ديگري را به دفتر روزنامه ارسال كرده است. در اين مقاله كه جاي جوابيه است وضعيت سدسازي و موفقيت هاي به دست آمده وزارت نيرو مورد ارزيابي قرار گرفته است. با وجود تلاش ارزشمند مديران و كارشناسان صنعت آب كشور در سه دهه اخير در ارتباط با رشد و ارتقاي صنعت سدسازي و تامين آب و برق مورد نياز كشور، هنوز به وضعيت پايدار و باثباتي در اين دو مقوله مهم و اساسي نرسيده ايم. در اين حال باعث تاسف است كه در اين برهه از زمان كه همه نگراني ها به بروز خشكسالي وسيع ديگري در كشور معطوف است و مشكلات عديده يي براي تامين آب در پيش رو خواهيم داشت، تمامي عملكرد مديريت آب كشور با بي رحمي هر چه تمام تر با انتشار مطالبي مانند مقاله «پنج دهه به سوي ناپايداري» به چالش كشيده شود. علاوه بر اينكه عنوان مقاله به روشني هرچه تمام تر فعاليت هاي كليه افراد خدوم شاغل در صنعت آب و مديران اجرايي كشور را به شدت زير سوال برده است، در خلال مطالب خود، با بزرگ نمايي كاستي هاي موجود در صنعت آب كه بر كسي هم پوشيده نيست، اساس و بنياد سدسازي كشور را به باد انتقاد گرفته و دوران سدسازي و عوارض ناشي از آن را به پنجاه سال اخير نسبت داده است. در مقاله مذكور بدون ارائه هيچ راهكار جايگزين براي تامين نيازهاي روزافزون جامعه، سعي شده است اساس و زيربناي مطالعات پايه، طراحي ها و مديريت بخش آب به چالش كشيده شود. در فرازهاي مختلف مقاله مذكور به صراحت اساس مطالعات هواشناسي، هيدرولوژي، برنامه ريزي هاي منابع آب و جامع نگري طرح ها كه توسط مراجع مختلف علمي و فني در سطح بين المللي مورد استفاده قرار مي گيرد، به طور كامل مردود شده و اتهام اجرا نشدن بخشنامه ها را در اين خصوص وارد كرده است. همچنين با صراحت مديريت بخش آب كشور را به نقض دستورالعمل هاي توسعه پايدار، توصيه هاي سازمان ملل، يافته هاي كميسيون جهاني سدها و بيانيه هاي مختلف بين المللي متهم كرده است. اساس بودجه بندي بخش آب كشور نيز شديداً مورد حمله قرار گرفته و ادعاي عدم مسووليت پذيري در سطح مديران صنعت آب مورد تاكيد قرار گرفته است. هر چند بر كسي پوشيده نيست كه در حال حاضر بيشتر از هر زمان ديگري نياز به احداث سد در مناطق مختلف كشور داريم ولي با وجود انتشار چنين مقاله هايي به نظر مي رسد بايد در مقوله نيازها، الزامات و زيبايي هاي سدسازي به رغم وضوح آن به كرات ارائه و منتشر شود، تا «آفتاب آيد دليل آفتاب». نگارنده به عنوان يكي از اعضاي مجموعه بزرگ صنعت آب كشور ضمن پذيرش برخي كاستي ها، در مقابل تاريك بيني هاي موجود و در مقام دفاع از عملكرد هوشمندانه دست اندركاران اين عرصه ضمن برشماري موارد مثبت فراوان صنعت سدسازي و نمايش شعاعي از انوار نوراني آثار و بركات آن، لزوم احداث هر چه بيشتر انواع سدهاي مخزني با هدف تامين آب و برق مورد نياز عمران و آباداني كشور را مطرح خواهم كرد. بديهي است كه در اين مسير رعايت ضوابط، مقررات، استانداردها، جمع نگري و دستورالعمل هاي علمي و فني كه توسط دفاتر، قسمت ها و بخش هاي مختلف اين مجموعه تدوين شده است، از ملزومات خواهد بود و مسرورم از اينكه اعلام كنم هم اكنون بستر اين فعاليت ها در چندين طرح بزرگ به وجود آمد است. پيش از انقلاب به دليل كند بودن روند سدسازي در كشور، رودخانه هاي مرزي ما بدون بهره برداري بهينه از مرزهايمان خارج شده و هم اكنون نيز مي شود، در حالي كه در ديگر سوي كشور رودخانه هاي مرزي عموماً قبل از ورود به كشور توسط احداث سد خشكانده شده و باعث تشديد محروميت در مجموعه اين مناطق شده است. ميانگين بارندگي سالانه كشور حدود 250 ميلي متر است كه كمتر از ميانگين بارندگي آسيا و حدود يك سوم ميانگين بارندگي جهاني است. پراكندگي غيريكنواخت بارندگي، تنوع اقليمي، شرايط توپوگرافي و جغرافيايي، توزيع ناموزون مكاني و زماني جريان هاي سطحي در انطباق با نيازهاي آبي و تغييرات شديد بين سالي از ويژگي هاي هواشناسي و هيدرولوژي بخش وسيعي از كشور محسوب مي شود. از اين رو اصول مهندسي سدسازي و پذيرش عوارض و خسارات و تبعات ناشي از آن در مقابل عوايد و فوايد آن از روزگاران پيشين مورد توجه ايرانيان قرار داشته و مربوط به پنج دهه اخير نيست. سدسازي از جمله فعاليت هاي مهندسي به شمار مي رود كه شرايط تاريخي و جغرافيايي خاص مناطق در پيدايش، شكل گيري و گسترش آن سهم بسزايي دارند. در گذشته و در هر منطقه خاص جغرافيايي بنابر ضرورت يا نياز ساكنان آن محل نسبت به احداث سد اقدام مي كرده اند تا نيازهاي خود در زمينه آبياري و آبرساني را مرتفع سازند. در سرزمين ايران كه از قديم در معرض سيلاب و طغيان رودخانه ها قرار داشته است، ساخت سدها در طول مسير رودخانه ها يا مناطق سيل خيز به جلوگيري از خسارات كمك فراواني مي كرده است.تاريخ سدسازي در ايران، قدمتي بسيار طولاني دارد و هنوز هم مي توان نشانه هايي از آنها را در اين سرزمين يافت. به طور كلي سدسازي مانند ساير كارهاي عام المنفعه و پروژه هاي بزرگ معمولاً به دست حكومت ها و دولت هايي كه به امور آباداني و آبادي علاقه بيشتري داشتند، انجام مي گرفته است و در اين ميان رونق اقتصادي و پيشرفت آبادي ها و شهرهاي مرتبط با سيستم هاي آبياري و آبرساني نيز بستگي بسيار زيادي با مقوله سدسازي داشته است. پادشاهان هخامنشي براي گسترش و آباداني سرزمين تحت فرمانروايي خود، سدها و بندهاي زيادي در بخش هاي جنوب غربي و جنوبي ايران ساختند. بسياري از سيستم هاي آبرساني و آبياري كه تا سال هاي متمادي نيز در ايران از آنها استفاده شد، مرهون تلاش مهندساني است كه در زمان هاي بسيار دور تلاش كردند نيازها و كمبودها را در زمينه هاي عمران و آبادي برطرف كنند. يكي از قديمي ترين سدهاي قوسي جهان به نام سد كبار در ايران قرار دارد. قبل از احداث سدهاي بزرگ ساوه و دورودزن سدهايي با قدمت بسيار زياد در اين محل ها وجود داشته است. بنابراين سدسازي در ايران از ديرباز مورد توجه بوده است. از طرفي برنامه هاي عمراني گوناگوني كه با هدف توسعه اقتصادي - اجتماعي كشور تاكنون تدوين شده است، به طور اصولي جملگي داراي زيربناي متكي به توسعه منابع آب بوده اند. از اين رو توسعه بهره برداري از منابع مختلف آب در اولويت نخست برنامه هاي مذكور قرار داشته و تامين آب عاملي براي دستيابي به آرمان هاي رشد شده است كه اشتغال زايي، رفع محروميت، فقرزدايي، قطع وابستگي، ايجاد عدالت اجتماعي و رفاه را به ارمغان آورده است. توسعه كشاورزي در ايران به عنوان يكي از اهرم هاي پيشرفت اقتصادي همراه با عوامل مهمي چون افزايش جمعيت، بالاتر رفتن سطح بهداشت، محدوديت منابع آب شيرين، برداشت بيش از حد از آب هاي زيرزميني و سرانجام هجوم جبهه هاي آب شور به سمت آب هاي شيرين احداث سدهاي مخزني را در اولويت كارهاي عمراني قرار مي دهد. پس از انقلاب اسلامي ايران، صنعت سدسازي در كشور وارد مرحله جديد شده و صنعت آب كشور ايجاد خودكفايي در اين زمينه را هدف بزرگ و متعالي خود قرار داده است. با فراهم شدن زمينه هاي مختلف و با شروع برنامه اول توسعه اجتماعي و اقتصادي كشور، براساس ظرفيت سازي كه در كليه ابعاد موردنياز اين صنعت انجام گرفت، گام هاي بلند و شجاعانه يي برداشته شد. مهار آب هاي سطحي و توسعه بهره برداري از منابعي كه بدون مصرف از دست مي روند به طور بارز در سرلوحه برنامه هاي توسعه اقتصادي - اجتماعي كشور قرار گرفت. با عنايت به اهميت خاص كنترل هرچه بيشتر آب هاي سطحي و ضرورت بهره گيري بهينه از آنچه تاكنون از دست رفته بود، تلاش هاي گسترده يي از سوي وزارت نيرو و شركت هاي تابعه صورت گرفت تا جايي كه آمار سدهاي احداث شده طي دو دهه اخير رشد چشمگيري داشته است. هم اكنون صنعت سدسازي كشور به مرحله خودكفايي رسيده است و كليه مراحل مطالعه، طراحي، نظارت، ساخت، مديريت و بهره برداري از سدهاي مخزني با لحاظ كردن استانداردهاي جهاني، به دست تواناي كارشناسان كشور صورت مي گيرد و اگر مشكلات مربوط به تامين اعتبارات نبود، حرف هاي بيشتري در اين زمينه براي گفتن وجود داشت. لزوم سدسازي در كشوري كه بخش عظيمي از سيلاب هاي آن ضمن تخريب منابع موجود در منطقه وارد دريا شده يا از كشور خارج مي شود، و بخشي از آب كشاورزي آن از كشورهاي همسايه تامين مي شود، پيش از انقلاب نيز احساس شده بود و باعث شد دولت طاغوت نيز كه هيچ توجهي به عمران و آبادي در مناطق محروم نداشت، در دهه 30 سدهاي بزرگ و كوچكي در بخش هاي مختلف كشور و از جمله سه سد در سيستان و بلوچستان احداث كند. سدهاي كهك و زهك با تاسيسات موردنياز تقسيم آب در سيستان و سد بمپور در ايرانشهر جهت رونق كشاورزي در دهه 30 يعني حدود 55 سال قبل ساخته شد كه هنوز هم مورد استفاده قرار مي گيرد.سد ديگر در منطقه پيشين در دهه 50 عمليات اجرايي آن آغاز شد كه در دهه 70 دولت وقت آن را به اتمام رساند و مورد بهره برداري قرار داد. بر اين اساس لازم است مسوولان وزارت نيرو بيش از پيش ساخت سدهاي مطالعه شده را در جنوب سيستان و بلوچستان در اولويت كاري سدسازي خود قرار دهند. اين استان از لحاظ توسعه كشاورزي در چهارراه حوادث طبيعي قرار دارد، به طوري كه بعضاً به مدت 8 تا 10سال خشكسالي متوالي ريشه گياه حتي درختان گز كه مقاوم ترين گياه به كم آبي است را مي خشكاند و همچنين سيلاب هاي مخرب، ميلياردها ريال خسارت به مردم و تاسيسات دولتي وارد مي كند. دولت در برنامه اول توسعه مطالعات احداث چند سد را در كل مناطق مختلف سيستان و بلوچستان آغاز كرد و قرار بود اين سدها كه ظرفيت ذخيره بيش از سه ميليارد مترمكعب را داشت در برنامه هاي دوم و سوم احداث شود و مورد بهره برداري قرار گيرد. عمليات اجرايي سد خيرآباد در شهرستان نيكشهر كه بيشترين ميزان بارندگي در فصل تابستان را دارد، در اواخر برنامه دوم آغاز شد كه هنوز به بهر ه برداري نرسيده و اين در حالي است كه اگر اين سد طبق برنامه زمان بندي ساخته مي شد در طول دوران 9 سال خشكسالي منطقه هزاران خانوار روستايي مجبور به مهاجرت به ساحل چابهار و سكونت در كپرهاي تنگ و تاريك و بدون امكانات رفاهي و معيشتي نمي شدند. عمليات اجرايي سد زيردان با ظرفيت ذخيره بيش از 250 ميليون متر مكعب آب كه قرار بود در سال 75 آغاز شود كار ساخت آن در سال 80 آغاز شده ولي به دليل محدوديت هاي مالي و اعتباري هنوز آماده بهره برداري نيست. سد كهير در 70 كيلومتري بندرچابهار كه با هدف تامين آب كشاورزي و روستاهاي منطقه و آب شرب چابهار و كنارك بايد در اوايل سال 80 عمليات اجرايي آن شروع مي شد هنوز اعتبار كافي براي تكميل آن وجود ندارد. همچنين قرار بود چند سد ديگر در بخش هاي زرآباد، ايرانشهر و سراوان ايجاد شود. اجراي كامل سدهاي ذخيره يي روي رودخانه ماشكيد مي تواند از خروج ساليانه چند ده ميليون متر مكعب سيلاب از كشور جلوگيري كند. ايران از نظر سدسازي در طول حدود 30 سال گذشته پيشرفت هاي خوبي داشته است و در حال حاضر در رديف سوم دنيا قرار دارد ولي متاسفانه در مناطق مختلف از جمله سيستان و بلوچستان كه بيشترين نياز به سدسازي وجود دارد، به دليل كمبود اعتبارات قادر به عملي كردن كامل تعهدات خود نشده ايم. در برنامه هاي دوم و سوم توسعه هفت سد بزرگ با ظرفيت ذخيره بيش از دو ميليارد مترمكعب آب و چند سد كوچك در جنوب سيستان و بلوچستان در برنامه هاي اجرايي قرار گرفت تا با توسعه كشاورزي مشكل بيكاري در اين استان كه در حال حاضر بيش از ميزان متوسط كشور است، برطرف شود. حسن ديگر سدسازي در اين منطقه و مناطقي از اين دست اين است كه مي تواند ساليانه از خسارت چند صد ميلياردي هجوم سيلاب هاي فصلي كه با تخريب رودخانه ها، مزارع، فرسايش خاك، جاده ها و تاسيسات آب و برق همراه است، جلوگيري كند. در حالي كه دولت مجبور است براي جبران خسارات ناشي از سيلاب هاي فصلي هر سال ده ها ميليارد ريال از اعتبارات حوادث غيرمترقبه را هزينه كارهاي امدادي كند، با يك برنامه ريزي اصولي و حمايت همه جانبه مي توان بخشي از اين اعتبارات را براي سدسازي كه از خسارات سيل جلوگيري مي كند، هزينه كرد. در جريان سيلاب ها و روان آب هايي كه در اثر پديده توفان گنو صورت گرفت و براي اولين بار در طول تاريخ در كمتر از 24 ساعت در حدود 40 درصد از مساحت استان را دربر گرفت، بيش از يكصد و پنجاه ميليمتر باران باريد و چند صد ميليارد ريال به كشاورزان، محورهاي ارتباطي و به طور كلي تمام تاسيسات داخلي خسارت وارد آمد. اگر دولت بخواهد تنها خانه هاي تخريب شده در روستاهاي خسارت ديده را بازسازي كند به چند هزار ميليارد ريال اعتبار نياز دارد و اين در حالي است كه اگر فقط سد زيردان و كهير در منطقه چابهار ساخته شده بود از حركت بيش از پانصد ميليون مترمكعب آب در مسير رودخانه كاجو و كهير كه بيشترين خسارت از طريق اين دو رودخانه به مردم وارد شده است، جلوگيري مي شد. اين در حالي است كه با توجه به تغييرات آب و هوايي ممكن است توفان هايي شبيه توفان باران زاي گنو در درياي عمان شكل گيرد و در سال هاي آتي ميزان بارندگي از اين ميزان هم در منطقه بيشتر شود لذا بخش آب كشور بايد با سرعت بيشتري سدهاي در دست اجرا را به اتمام برساند. بنابراين نقش محوري آب در برنامه ريزي هاي توسعه كشور و مهار سيلاب ها و آب هاي جاري از طريق احداث سد همواره از اقدامات اساسي و زيربنايي محسوب شده و براي نيل به خودكفايي اقتصادي از اهميت ويژه يي برخوردار است. بر اين اساس به جاي خرده گيري بر اين نياز اساسي كشور بهتر است به فكر راهكارهايي مناسب بود تا در حد امكان از بروز مشكلات زيست محيطي نيز جلوگيري به عمل آمده و طرح ها به صورت يكپارچه و نگرش سيستمي مطالعه شود كه البته همان طور كه گفته شد، زمينه آن فراهم شده و هم اكنون اين فعاليت ها آغاز شده است.بديهي است سدها در مراحل مختلف احداث، بهره برداري و پايان عمر مفيد خود، تاثيرات عميقي بر محيط زيست بر جاي خواهند گذاشت. ارزيابي اثرات زيست محيطي به عنوان يكي از ابزارهاي مديريت محيط زيست، چنان كه از سه دهه قبل در بسياري كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه معمول است، بر الزام استفاده از اين نگرش براي طرح ها و پروژه هاي سدسازي تاكيد مي كند. انجام مطالعات ارزيابي اثرات زيست محيطي سدها با تصويب الگوي ارزيابي اثرات زيست محيطي توسط كميته توسعه پايدار در سال 1376 عملاً آغاز شده است. كميته ملي سدهاي بزرگ ايران نيز در 10 سال اخير ضمن تبيين اصول، ضوابط، دستورالعمل ها و استانداردهاي سدسازي، نقش مهمي را در مسير اجراي آنها داشته است. پرواضح است كه در اين مسير سعي شده است مسائل زيست محيطي سدهاي كشور، اهداف، ضرورت ها و فوايد انجام ارزيابي اثرات زيست محيطي سدها و حتي چالش هاي انجام ارزيابي اثرات زيست محيطي سدهاي كشور بررسي شده و در نهايت راهكارهاي مناسب جهت بهبود فرآيند انجام ارزيابي اثرات زيست محيطي سدها پيشنهاد شود. ولي به طور قطع و يقين با دامن زدن بر اين مسائل نبايد باعث كند شدن روند رو به رشد سدسازي و توسعه شد.جمع بندي- عموماً سدها در مناطق محرومي از كشور ساخته مي شوند كه مردم ساكن آن نواحي از محروميت شديدي رنج مي برند و همين امر عاملي شده است تا در مناطق مرطوب و جنگلي، استفاده بي رويه از منابع طبيعي همچون چوب درختان جنگلي كه تنها سرمايه جهت حفاظت از خاك محسوب مي شود، روز به روز اوضاع فرسايش خاك را وخيم تر كند و در مناطق خشك و كويري هم باعث بروز مسائل جدي مربوط به قاچاق كالا و مواد مخدر و معضلات جرم و جنايت مي شود.- مطالعات سدسازي روند كاملاً روشن و شفافي دارد و در حال حاضر با استانداردهاي داخلي و خارجي مطابقت مي كند و در اين مسير گلوگاه هاي موثري براي كنترل وجود دارد. در حال حاضر در برخي موارد كه به حفظ جان و مال مردم در پايين دست سدها مربوط مي شود، استانداردهاي مربوطه فراتر از بسياري كشورها و در جهت تامين ضريب اطمينان لحاظ مي شود. نمونه بارز آن انتخاب سيلاب طراحي سرريز است كه عموماً سيلاب با دوره بازگشت 10 هزار ساله و براي كنترل حتي از سيلاب حداكثر محتمل استفاده مي شود.- در شركت هاي مهندسي مشاور بزرگ مانند مهاب قدس، ديدگاه جامع نگري طرح ها و انجام مطالعات يكپارچه به مرحله اجرايي و عملي رسيده است.- ساخت سدهاي فراسال در مناطق خشك كاملاً علمي و مطابق با استانداردهاي جهاني است.- جلوگيري از بروز خسارت سيل هاي مخربي كه چند سالي است به طور مستمر در مناطق مختلف به وقوع مي پيوندد، با استفاده از سدهاي مخزني ميسر است. فراموش نخواهيم كرد كه سد گلستان همانند تعداد زيادي از سدهاي مخزني در ابتداي آبگيري توانست با كنترل سيلاب مردادماه 1381 از بروز يك فاجعه ملي جلوگيري كند. - ذخيره آب رودخانه ها در فصل غيرزراعي براي بهره مندي در فصل زراعي به منظور ارتقا و افزايش سطح زيركشت در اراضي دشت هاي حاصلخيز به وسعت چند صد هزار هكتار (دو محصول استراتژيك در سال مانند گندم و برنج) - ذخيره سازي آب شيرين و تامين انرژي براي تامين برق و آب شرب مردم مناطق مختلف كه به طور معمول دچار مشكل قطع برق و بي آبي هستند.- افزايش اشتغال مولد در مناطق محروم و بالا بردن سطح درآمد خانواده ها و جلوگيري از فقر و بيكاري كه معضل قديمي مناطق محروم به شمار مي رود.- در تبيين مزاياي استفاده از نيروگاه هاي برقابي نيز مي توان به نكات زير اشاره كرد.1- عمر مفيد اين نيروگاه ها بيش از 50 سال است و تا 100 سال هم مي رسد و در مقايسه با عمر نيروگاه هاي بخاري (حدود 25 تا 30 سال) بسيار زياد است. 2- پايداري اين نيروگاه ها در مقايسه با نيروگاه هاي بخاري بسيار بالا است و با گذشت زمان بازده اين نيروگاه ها تغيير نمي كند. 3- هزينه نگهداري اين نيروگاه ها بسيار پايين است. 4- در اين نيروگاه ها هيچ گونه آلودگي ناشي از گازهاي حاصل از احتراق وجود ندارد و از اين نظر مشكلي را براي محيط زيست ايجاد نمي كند. 5- هزينه توليد انرژي نيروگاه هاي بخاري با تغيير ضريب قدرت بار، متغير است اما اين هزينه در نيروگاه هاي آبي به تقريب مستقل از ضريب قدرت بار است. 6- باعث جلوگيري از سيل ها و سيلاب هاي فصلي (با ايجاد سد) مي شود. 7- با ايجاد مخزن آب در پشت سد، زمين هاي اطراف اين مخزن به صورت زمين هاي حاصلخيز و كشاورزي درمي آيد. 8- حفظ محيط زيست و عدم آلودگي فضاي منطقه. 9- توازن توليد و مصرف.دكتر پرويز كردواني چهره ماندگار و پدر كويرشناسي ايران در روزنامه اعتماد به تاريخ 17/2/87 گفته است؛- در كشور نيمه خشكي مثل ايران كه بيشتر آب آن به هدر مي رود بايد سد ساخته شود تا از هدرروي آب جلوگيري شود و رودهاي پرنوسان آب را ذخيره كند.- تعداد سد در ايران كم است. در هر دره يي كه امكان احداث سد وجود داشته باشد بايد سد ايجاد شود.*رئيس كميته سد و طغيان كميته ملي سدهاي بزرگ ايران
دوشنبه 13 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: همشهری]

[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 367]