روايت جالبي از رابطه مردم افغانستان با امام خميني

واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: روايت جالبي از رابطه مردم افغانستان با امام خميني
جوانان مسلمان افغانستان در 24 حوت شهر هرات را از لوث اشغالگران پاك كردند. راديو كابل اعلام كرد كه چهار هزار ايراني شهر هرات را اشغال كردند، ولي آنها ايراني نبودند... زماني كه امام جمعه قندهار مردم را به قيام عليه دولت كمونيستي فرا مي‌خواند، در آخر با صداي بلند اعلام كرد: «مذهب من حنفي است؛ رهبر من خميني است».
با پيروزي انقلاب اسلامي ايران به رهبري امام خميني (ره) در سال 1357، موجي از شادي و خوشحالي كشورهاي اسلامي را فرا گرفت. نهضت‌‌هاي اسلامي در لبنان، فلسطين، كشمير، افغانستان و... در مبارزات خود مصمم‌تر شده بودند و با الهام از سخنان و پيام‌‌هاي امام خميني (ره) و شيوه مبارزاتي ايشان به پيروزي‌‌هاي چشمگيري دست يافتند.

مردم مسلمان و انقلابي افغانستان كه در كشور همسايه خود، شاهد پيروزي اسلام و ايجاد حكومت اسلامي بودند، اين آرزو را از سال‌‌هاي پيش و زماني كه صداي پاي كمونيسم و تجاوز را مي‌شنيدند، در دل مي‌پروراندند. و اينجا كه انقلاب اسلامي به رهبري روحانيت به پيروزي رسيد و اين پيروزي خط بطلاني بود بر نظريه جدايي دين از سياست. و علماي افغانستان نيز چه شيعه و چه سنّي در مساجد شروع به فعّاليت كردند. آنها جوانان را به مساجد مي‌كشاندند و براي آنها نقشه شوم شوروي سابق را تشريح مي‌كردند و مژده پيروزي و ايجاد جمهوري اسلامي دادند.

جوانان مسلمان افغانستان با الهام از مكتب نجات‌بخش اسلام و الهام از قيام جوانان ايراني با صداي الله اكبر خميني رهبر، در 24 حوت شهر هرات را از لوث اشغالگران پاك كردند. راديو كابل كه در آن زمان به دست اشغالگران اداره مي‌شد، اعلام كرد كه چهار هزار ايراني شهر هرات را اشغال كردند، ولي آنها ايراني نبودند، بلكه پيروان مكتب خميني بودند كه با شعار الله اكبر، خميني رهبر، شهر را آزاد كردند و نيروهاي اشغالگر را از شهر بيرون راندند. و مزدوران كمونيستي حتي يك ايراني را نتواستند پيدا كنند.

زماني كه شهر‌‌هاي افغانستان، يكي پس از ديگري از دست كمونيست‌‌ها آزاد مي‌شد و پيام‌‌ها و بيانه‌‌هاي امام خميني (ره) به مناسبت‌‌هاي گوناگون، پشتگرمي بسيار خوبي براي مردم افغانستان بود و در بالا بردن روحيه مردم نقشي بزرگ داشت و آنها را در تشكيل دولت اسلامي اميدوار مي‌كرد؛ زماني كه امام جمعه شهر قندهار مردم را به قيام عليه دولت كمونيستي فرا مي‌خواند و از قيام امام خميني (ره) و تشكيل جمهوري اسلامي سخن مي‌گفت، در آخر با صداي بلند اعلام كرد: «مذهب من حنفي است؛ رهبر من خميني است».

يكي از جوانان اهل سنت در دانشگاه طبّ كابل تعريف مي‌كرد كه پدر بزرگ من هر شب پس از نماز براي پيروزي امام خميني دعا مي‌كند. پيروزي انقلاب ايشان را پيروزي و عزت تمام مسلمانان مي‌داند.

نظريه‌‌هاي عميق امام درباره جهان اسلام و مسلمانان جهان، سبب شده بود كه شيعه و سني به نيكي از امام خميني (ره) ياد بكنند و از خدا بخواهند براي آنها نيز چنين رهبري با شهامت و با تقوا عنايت كند.

عكس‌‌هاي امام خميني كه در زمان جهاد اسلامي افغانستان توسط تنظيم‌‌هاي مختلف وارد افغانستان مي‌شد، به عنوان تبرك و تيمن در بهترين نقطه خانه آويزان مي‌‌شد و جاي رساله ايشان در كنار قرآن و مفاتيح الجنان بود و گرانترين پوستر در آن زمان، پوستر امام خميني (ره) بود كه اصلا گير نمي‌آمد.

هنگامي كه نماينده امام خميني، شور و احساسات مردم را در استقبال از خود مي‌بيند، پس از صحبت با امام و بررسي مي‌گويد: به نظر من، ايجاد حكومت اسلامي در افغانستان، زمينه‌اش از ايران فراهم‌تر است. جوانان مبارز افغانستاني كه برخي از آنها حتي عكس امام را نديده بودند، عشق و ارادت خاصي به امام داشتند؛ از كوه‌‌ها و سنگلاخ‌‌ها و دشت‌‌هاي افغانستان، هنوز طنين صداي الله‌اكبر و خميني رهبر جهادگران اسلامي افغانستان به گوش مي‌رسد. در شب‌‌هاي عمليات، زماني كه مردم مسلمان در هر منطقه‌اي، عمليات را آغاز مي‌كردند، با صداي الله اكبر و خميني رهبر بود كه تا آخر عمليات قطع نمي‌شد. زماني كه مزدوران شوروي سابق نمي‌توانستند شدت حملات مجاهدين را تحمل كنند، با بلندگو شروع به فحاشي مي‌كردند، آنها شعار مي‌دادند: مزدوران خميني؛ جوجه‌‌هاي خميني و اين زماني بود كه دشمن خيلي عصباني مي‌شد و هيچ كاري در جنگ پيش برده نمي‌توانست.

عشق و ارادت مردم مسلمان افغانستان به پير جماران، منحصر در فرد و يا فكر و مذهبي خاص محدود نمي‌شد، بلكه پير و جوان، زن و مرد، روشنفكران و بي‌سوادان و جامعه روحانيون، نهايت عشق و ارادت به امام خميني رهبر آزادگان داشتند. هنگامي كه نيروهاي شوروي و مزدوران آنها به روستا‌‌ها مي‌آمدند، آنهايي كه دست و پا داشتند، فرار مي‌كردند و پيرمردان و پيرزنان در روستا‌‌ها باقي مي‌ماندند و مزدوران شوروي كه از عشق آنها به امام خميني (ره) آگاه بودند، آنها را مجبور مي‌كردند به امام توهين كنند، ولي آنها از توهين خودداري مي‌‌كردند و گاه كه مزدوران كمونيست عصباني مي‌شدند، پيرمردان و پيرزنان را به رگبار مي‌بستند و آنها مرگ را مي‌پذيرفتند، ولي توهين به امام را هرگز!

اوج رابطه عاطفي مردم افغانستان با امام خميني (ره) در زمان كسالت و بستري شدن امام بود كه مردم با حضور در حسينيه‌‌ها و مساجد و يا در خانه‌‌ها جمع مي‌شدند و براي سلامتي امام خميني، مجلس روضه، نذر و دعا بر پاي مي‌كردند و زماني كه صبح چهاردهم خرداد، خبر رحلت امام خميني از راديو كابل پخش شد، موج عزاداران امام خميني در شهرهاي كابل، مزارشريف، هرات و مناطق مركزي و... به راه افتاد.

هزاران نفر با حضور در خيابان‌‌هاي شهرهاي تحت سلطه كمونيست‌‌ها، چنان عزاداري كردند كه هيچ نيرويي نتوانست مانع آنان شود. رئيس‌جمهور وقت افغانستان كه تا آن زمان، رابطه گرمي با امام خميني نداشت، پس از انتشار خبر رحلت امام خميني، خواهان حضور در تشييع جنازه امام (ره) شد و پيام تسليتي براي آيت‌الله خامنه‌‌اي فرستاد و با حضور در سفارت جمهوري اسلامي ايران در كابل، دفتر يادبود امام را امضا كرد.
راديو كابل نيز كه در دست كمونيست‌‌ها بود، خبر رحلت امام را چنين انتشار داد: «رحلت آيت‌الله خميني يك ضايعه جبران‌ناپذير است؛ اين ضايعه براي تمامي بشريت است».

اكنون با گذشت هفده سال از رحلت امام، هنوز قاب عكس امام در بهترين جاهاي منازل جاي دارد و هنوز مردم در حسرت ديدار خميني (ره) هستند و به هر كس كه عازم ايران باشد، مي‌گويند جاي من زيارت آقاي خميني را انجام دهيد.

خميني روح خدا بود در كالبد زمان و رهبر مظلومان جهان
يادش گرامي و راهش مستدام

عبدالقادر كمالي
شنبه 11 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تابناک]

[مشاهده در: www.tabnak.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 195]