محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828674309
دختران خارجی؛ ستارههاي ليگ ايران
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: دختران خارجی؛ ستارههاي ليگ ايران بازیکنان خارجی، بیسر و صدا آمدهاند و احتمالا در سکوت مطلق از ایران میروند. اما تأثیری که بر بسکتبال میگذارند بيش از آني است كه امروز ديده مي‌شود. ديدن بازيكنان خارجي در تيم‌هاي زنان، آخر خبر است. هر چند اين اولين باري نيست كه زنان از خارجي‌ها براي نتيجه‌گيري كمك مي‌گيرند اما راستش تعداد آن‌ها از انگشتان دست هم بيشتر نشده. امسال كه اجازة شركت زنان ايران در بازي‌هاي برون مرزي صادر شده، باشگاه‌ها تكاني خوردند و يار كمكي گرفته‌اند. مسافران اين فصل بسكتبال از يونان، ارمنستان و نيجريه آمدهاند. ديدن بازيكنان خارجي در تيم‌هاي مردان هنوز عادي نشده و تماشاچيان با ديدن آن‌ها به وجد مي‌آيند چه رسد به اين‌كه زنان بخواهند يار خارجي بگيرند. ورزش زنان در ايران هنوز به مرزي از توسعه‌يافتگي نرسيده كه مثل تيم‌هاي حرفه‌اي نتيجه برايشان مهم باشد،اين است كه شنيدن حضور بازيكنان خارجي در باشگاه‌ها كمي غيرعادي است. فصل گذشته تنها سه تيم گنبد، حجاب تهران و قزوين از بازيكنان خارجي استفاده مي‌كردند و امسال نفت، آرارات و استقلال هم به جمع آن‌ها اضافه شده‌اند. در حال حاضر آرارات ويسميا آداميان بازيكن ارمنستاني را دارد كه در پست پنج از او استفاده مي‌كند. اين بازيكن پارسال با سيما عادلي در حجاب تهران بازي مي‌كرد. فرانك طياري يك دانشجوي شيمي در دانشگاه تهران پيدا كرده كه خيلي راحت او را به تيمش آورد. ديونيسيا ددپلو اهل يونان است و نفت بدون اين‌كه متحمل هزينة زيادي بشود، از او در تيمش استفاده مي‌كند. ديونيسيا فوروارد قدرتي است و قرارداد حرفه‌اي ندارد. آن‌طور كه فرانك طياري مي‌گويد پاداش مي‌گيرد. استقلال هم دو بازيكن نيجريه‌اي دارد. بازيكنان سياه‌پوستي كه سوئيت شماره101 يكي از هتل‌هاي نه‌چندان لوكس تهران را برايشان رزرو كرده‌اند؛ مگي و ازينه. ازينه در پست سانتر بازي مي‌كند و مگي گارد رأس است. هر دو در تيم‌ملي نيجريه بازي مي‌كنند. درِ چوبي سبز رنگ، درست روبه‌روي پله‌هاي طبقه اول هتل بي‌صدا باز مي‌شود. سوئيت تقريبا بزرگي است با دو اتاق خواب. يك آشپزخانة كوچك با بالكني يك وجبي، همة دارايي اين دو آفريقايي در تهران است. جايي كه مي‌گويند از ماندن در آن گاهي كسل مي‌شوند. مگي خيلي ريز جثه است و صورت بچگانه‌اي دارد اما دوست ديگرش جثه‌اي براساس تصور متداول ما از آفريقايي‌ها دارد. درست مثل همة سياه‌پوست‌ها خيلي قوي هيكل است. خطوط صورتش تقريبا خشن است اما اين ظاهر قضيه است چون در همان دقيقه اول، اين‌قدر صميمي شد كه انگار ماه‌هاست با هم دوست هستيم. يك اتفاق ساده اين دو نفر را به خاورميانه مي‌كشاند. يك تلفن و سفارش يكي از مسؤولان فيبا آفريقا: « فردريك اونيكا به من زنگ زد و گفت كه يك كار برايت اين‌جا دارم. گفتم: «جاهاي زيادي براي بازي كردن وجود دارد. من دوست ندارم در ايران بازي كنم، اما او اطمينان داد كه اين‌جا امن است و چون به او اعتماد داشتم، ديگر حرفي نزدم و آمدم.»ازينه تنها كسي است كه در اين گفت‌وگو شركت مي‌كند، چون مگي خيلي خجالتي است و هر از گاهي فقط لبخندي مي‌زند. وانمود مي‌كند كه حواسش به فيلمي است كه مي‌بيند اما به بخش‌هايي از اين گفت‌وگو هم واكنش نشان مي‌دهد. آن‌ها كه تا به حال در خاورميانه نبوده‌اند، تنها تصويري كه از اين منطقه دارند جنگ است و ناامني. درست مثل ذهنيتي كه تقريبا همة مردم از قاره آفريقا دارند؛ سرزميني خشك و قحطي‌زده كه با بيماري‌هاي لاعلاج دست به گريبان است: «من هيچ تصويري از ايران نداشتم. فكر مي‌كردم اين‌جا جنگ است و بمباران. اما فردريك (اونيكا) به من گفت پاشو بيا... به غير از تو بازيكنان ديگري هم اين‌جا بازي مي‌كنند.» حجم بالاي تبليغات رسانه‌هاي غربي از ايران، تصوير سرزمين آريا را تيره كرده و ازينه درست مثل آندره پيتس، راجرز واشنگتن، وايتاري مارش و بقية بازيكنان بسكتبالي كه به ايران آمدند، نظر مثبتي نسبت به اين سرزمين نداشت. هر چند آن‌ها محدوديت‌هاي دختران ايران را در تصميم‌گيري ندارند اما او بي‌تعارف مي‌گويد كه خانواده‌اش به شدت با تصميم او مخالفت كردند: «مامانم گفت نرو، ديوانه شدي آن‌جا تو را با آمريكايي‌ها اشتباه مي‌گيرند و به‌ات حمله مي‌كنند يا دوستانم هم سعي داشتند منصرفم كنند و مي‌گفتند كه بوش به اين كشور حمله مي‌كند نرو، اما حالا كه اين‌جا هستم همه چيز متفاوت است. مردم خيلي خونگرم و مهربان‌اند.» او مثل بقية بازيكنان ديگر به راحتي صفت حرفه‌اي را روي خودش مي‌گذارد و بادي به غبغب مي‌اندازد و مي‌گويد كه در هر شرايطي مي‌تواند زندگي كند و اصلا دختر لوسي نيست. اين است كه بي‌خيال آپارتمان‌نشيني است. حرف بسكتبال كه پيش مي‌آيد يك دفعه سرذوق مي‌آيد. ازينه در لپ‌تابي كه روي اوپن آشپزخانة كوچكشان گذاشته، كلي عكس دارد. يك آلبوم سيار. هم خانوادگي است و هم آلبوم ورزشي‌اش است. او دركشورش عضو باشگاه First Bank است. باشگاهي كه قهرمان باشگاه‌هاي نيجريه است. يك فيل كوچولوي آبي رنگي در وسط پرچم سفيد، علامت اين باشگاه است. با ديدن عكس‌هايش از شرايط بسكتبال كشورش مي‌گويد: «بسكتبال در نيجريه، بازي سختي است. مربيان سختگيرند، سعي دارند بچه‌ها را به بازي تشويق كنند. تمرينات، زياد و پرفشار است. تمرينات بدنسازي با جديت دنبال مي‌شود. ما بازيكنان زيادي داريم كه در ليگ‌هاي ديگر بازي مي‌كنند. بسكتبال يكي از رشته‌هاي پرطرفدار است. در هر بازي تماشاچيان زيادي به سالن مي‌آيند. بازي‌ها از تلويزيون پخش مي‌شود. روزنامهها همة اخبار را دنبال مي‌كنند. در خيابان كه راه مي‌روي مردم مي‌شناسنت. عكس مي‌گيرند اما اين‌جا اين‌طور نيست.» اوضاع براي ازينه و مگي در ايران كمي غيرطبيعي است، با اين‌كه آن‌ها خودشان را حرفه‌اي مي‌دانند، اولين چيزي كه باعث تعجب‌شان است، سكوتي است كه در سالن‌هاي زنان وجود دارد: «اين‌جا اصلا تماشاچي وجود ندارد و كسي اهميتي نمي‌دهد كه چه‌جور بازيكني هستي، براي همين است كه كسي به سالن نمي‌آيد، تلويزيون بازي‌ها را پخش نمي‌كند و همة اين‌ها باعث مي‌شود كه تيم‌هاي زنان رشد نكنند. چون وقتي آن‌ها ديده بشوند مجبورند كه خوب بازي كنند، خود را بالا بكشند و اين‌طوري سطح بسكتبال‌شان هم بالا مي‌رود. بر خلاف اروپا، آمريكا و آفريقا كه بازيكنان براي اين‌كه در بورس باشند، روي وب‌سايت بروند و در تلويزيون ديده بشوند و روزنامهها از آن‌ها مطلب بنويسند، حسابي تمرين مي‌كنند. ولي در ايران زنان تقريبا فقط براي تفريح بازي مي‌كنند.» در آشپزخانة سوئيت اين دو آفريقايي، يك ماهي‌تابه بزرگ است و يك كتري، كمي هم سيب و موز و كاهو هم روي كابينت ولو هستند. ازينه با چاي پذيرايي مي‌كند. اتاق تقريبا نامرتب است. اطمينان دارم اگر به جاي اين دو نفر، ايراني‌ها اين‌جا زندگي مي‌كردند، همه جا از تميزي برق مي‌زد: «اين‌جا تمرين زيادي نداريم و تقريبا كارمان شده خوردن و خوابيدن، مي‌ترسم چاق بشويم.» استقلال به دليل مشكلات مالي تقريبا تيمش را تعطيل كرده و آن‌ها كه هيچ جا را نمي‌شناسند آپارتمان‌نشين شدند: «واسة خودمان كلي غذاهاي آفريقايي مي‌پزيم، ادويه‌هايي كه لازم دارد هم داريم. اما راستش دلم تنگ شده براي دوستانم.» اين‌جا كسي جلوي كار اين دو نفر را نمي‌گيرد، اما آن‌ها اهل بيرون رفتن نيستند. نه زبان فارسي مي‌دانند و نه جايي را مي‌شناسند: «در نيجريه ساعت‌هاي بيكاري مي‌رويم مهماني، يا قدم مي‌زنيم و با دوستان بيرون مي‌رويم. اما اين‌جا نمي‌شود هيچ كاري كرد. همة تفريح‌مان اينترنت است يا ديدن فيلم. گاهي هم بچه‌ها مي‌آيند دنبالمان مي‌رويم شام بيرون، گاهي هم مي‌رويم ويترين مغازه‌ها را مي‌بينيم!» دستمزدي كه ازينه و مگي مي‌گيرند در مقايسه با بازيكنان مرد، تقريبا خنده‌دار است. 2 هزار دلار در ماه. اما همين رقم براي بازيكنان دختر ايراني، رؤيايي است. با اين حال آن‌ها از بازي در ايران برخلاف روزهاي اول اصلا لذت نمي‌برند: «براي بازي‌هاي اين‌جا اصلا تماشاچي نمي‌آيد براي همين بازي كردن اصلا لذت ندارد، اما در نيجريه اين‌طور نيست. آن‌جا اگر بد بازي كني، راحت هو مي‌شوي، ولي اين‌جا بايد بنشيني در خانه و دست رو دست بگذاري.» آن‌ها چه بلايي برسر ما مي‌آورند؟ درست مثل مردان، بازیکنان خارجی حاضر در لیگ برتر بسکتبال زنان، تنور بازی‌های لیگ را گرم کرده‌اند. زنان تا پیش از این، سهمی از هیجان موجود در بازی‌های لیگ نداشتند، اما حضور این بازیکنان - به گفتة مسؤولان - حداقل بازیکناني را که به زحمت در سالن می‌ماندند، به تماشای بازی آن‌ها می‌نشاند. مسابقات زنان با وجود اجرای طرح جامع ورزش هنوز با بايكوت خبري روبه‌رو است. به همین دلیل است که حتی خبر استخدام بازیکنان خارجی هم به روزنامهها درز نمی‌کند. صرف‌نظر از گرمايی که حضور این بازیکنان به رقابت‌های لیگ می‌دهد، باید اعتراف کرد که آن‌ها می‌توانند سفیران خوبی برای ورزش زنان ایران باشند. کمتر کشوری است که فی‌البداهه اطلاعات جامعی از ورزش زنان ایران داشته باشد و خيلي‌ها شاید به سختی باور کنند که زنان ایران فعالیت‌های باشگاهی هم دارند. شاید این بهترین فرصت باشد که مدیران باشگاه‌ها بتوانند برای مطرح کردن خود از آن استفاده کنند. صرف نظر از بعد تبلیغاتی که بعید است مدیران باشگاه‌ها به آن اهمیتی بدهند، بحث تأثيرات فنی حضور این بازیکنان است. زنان ایران فرصت بازی با تیم‌های مطرح را ندارند و به جز چند تیم که در اولین دوره‌های بازی‌های دهة فجر یا بازی‌های زنان کشورهای اسلامی به ایران آمدند، بازیکنان ایران هنوز تیم‌های مطرحی را به خود ندیده‌اند. اما با حضور سه بازیکن آفریقایی و اروپایی، به گفتة بعضی از مربیان انگیزه‌های آن‌ها بالاتر رفته است. فرانک طیاری سرمربی تیم نفت که امسال «ددپلو»ی یونانی را در اختیار دارد، در این‌باره می‌گوید: «خارجی‌ها از نظر روانی خیلی روی تیم‌ها تأثیرگذارند و بازیکنان ما احساس امنیت بیشتری می‌کنند. کافی است حریف بداند که باید جلوی تیمی بازی کند که یک سانتر خارجی دارد؛ آن وقت ناخودآگاه کم می‌آورد. همین فاکتور در بازی تأثیرگذار است. از طرفی بازیکنان ما در کنار اين بازیکنان خارجي خیلی رشد می‌کنند. حرکات آن‌ها را زیر نظر می‌گیرند و همین به پیشرفت بسکتبال ما کمک می‌کند و در نهایت این‌که بازیکنان خارجي وقتی به كشورشان بر می‌گردند، می‌توانند به شناساندن فرهنگ ایران به دیگران کمک کنند.» از نگاه الهه علیدوستی یکی از مطرح‌ترین داوران بسکتبال، حضور زنان خارجی باعث ایجاد رقابت در بازی‌ها می‌شود. او می‌گوید: «شاید تا قبل از این، تیم‌ها بدون توجه به حساسیت بازی تمرین می‌کردند، اما حالا وجود بازیکنان خارجی، حس رقابت را در بازیکنان بالا می‌برد. بازیکنی که می‌داند باید یک سانتر بزرگ‌تر و قوی‌تر از خودش را دفاع کند، قطعا مثل قبل تمرین نمی‌کند و برای این‌که خودش را ثابت کند، ناخودآگاه انگیزه‌اش بالاتر مي‌رود و با هدف تمرین می‌کند. همین به زیباتر شدن بازی‌ها کمک می‌کند و در بازی‌های حساس، این زیبایی‌ها بیشتر دیده می‌شود. اما سیما عادلی، سرمربی تیم بسکتبال استقلال که با آوردن دو بازیکن ملی‌پوش نیجریه‌ای دردسرهایش بیشتر شده، عقیده دارد که خارجی‌ها به اصلاح حرکت‌های غلط بازیکنان کمک بزرگی می‌کنند: «بزرگ‌ترین نقطة ضعف بسکتبال ما نداشتن سانتر است. یعنی ما نفرات بلند قدی نداریم که بازیکنان خوبی باشند. می‌توانم بگویم که فرهنگ دختر قد بلند در خانواده‌های ما هنوز جا نیفتاده چرا که حتی بچه‌هایی که برای کار در باشگاه اسم می‌نویسند، یا می‌خواهند لاغر شوند یا این‌که کمی قد بکشند. اما اغلب مادران از ما می‌خواهند با آن‌ها طوری تمرین نکنیم که قد بچه‌هایشان خیلی بلند شود. به همین دلیل، همیشه دست ما از این جهت خالی است و حالا با آمدن این بازیکنان، کمی نگاه‌ها عوض شده است.» او که دو بازیکن آفریقایی‌اش را با مشورت با یک Agent استخدام کرده، به فاکتور تأثیرگذاری این بازیکنان تأکید زیادی دارد: «خود من در تیمم دیدم که با رسیدن این بازیکنان، بچه‌هایم احساس راحتی کردند و انگار قوت قلب گرفتند. پارسال بازیکنی از ارمنستان برای ما بازی می‌کرد. او هر وقت روی نیمکت بود، کاری می‌کرد که بچه‌ها از نظر انگیزشی جان می‌گرفتند و تأثیر خیلی زیادی در روحیة بازیکنان داشت. امسال با این دو نفر، تیم‌مان اعتماد به نفس بیشتری گرفته و جالب است که بقیة تیم‌ها هم چنین حسی دارند.» بازیکنان خارجی، بیسر و صدا آمدهاند و احتمالا در سکوت مطلق از ایران میروند. اما تأثیری که بر بسکتبال میگذارند بيش از آني است كه امروز ديده مي‌شود. (گزارش از همشهري-مهين گرجي)
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 518]
-
گوناگون
پربازدیدترینها