فاطمه (س) بانوي مظلوم تاريخ

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: اما همين مظلوميت هاي پيوسته نيز همگي يک جهت را نشان مي دهد و آن جديت خاندان نبوت وامامت در حراست وصيانت از دين داري و پايداري در پاي دين اصيل است. زندگي بانوي بزرگ اسلام با آن که در جواني به خزان گراييد، در همان دوران کوتاه، درس هاي فراواني براي پيروان حضرتش به جا گذاشت، فاطمه (س) دخت پيامبر وهمسر امامت ومادر ولايت اولين اصلاح طلب دين پدرش محمد (ص )است اگر چه او امروز در ميان ما نيست ولي خاطره ناله‏هاي دردمندانه‏اش که بخاطر نجات امت و اصلاح شان آنها بر مي‏آمد هنوز در گوش‏ها طنين انداز است. بي شک اين صداي حزن آلود ناله ها وهق هق گريه ها براي آغاز بدعتهايي بود که در دين رسول خدا گذاشته شد . وقتي که خورشيد چهره بر کشيد زهرا (س) ‌دانست چه اتفاقي افتاده است فاطمه، فاطمه بود؛ دختر خديجه کبري و فرزند رسول خدا، او به عنوان يک مسلمان و پيرو راه حقيقي پيامبر اکرم (ص)، وظيفه خود مي‌دانست تا کاري را که مردان از انجام دادن آن عاجز بودند، انجام دهد و حق را به صاحبش بازگرداند او روز و شب مي‌گريست، وقتي زهرا (س) مي‌گريست مدينه گريه مي‌کرد . گريه زهرا (س) مردم را تکان داده و جرقه‌اي در ذهن آنها زده بود. کاري که از بازوي هيچ مردي بر نمي‌آمد. مردم با خود مي‌گفتند که حق با فاطمه (س) است... او در روزهاي آخر عمر خود با وصيت به حضرت علي (ع) از او خواست تا شبانه دفن شود و محل تدفينش نامعلوم باشد، اين بزرگ‌ ترين اعتراض به جامعه ناسپاس و نافرمان آن روز بود و بزرگترين تميز دهنده براي امروز و بيانگر حقيقتي تاريخي بود که چرا بايد آرامگاه دختر رسول خدا مخفي باشد ؟ براي اين است که امروز فاطمه (س) سند حق و مظلوميت و حق‏طلبي است فاطمه (س) زني در خور احترام و بانويي نمونه و بي مانند در جهان بشريت است. اوعمري کوتاه داشت، ولي از همه ساعات و ايام آن در راه بندگي خدا، نجات انسانها از قيود و انحرافات استفاده کرد . اينک مائيم و آموزه هاي زندگي فاطمه (س)، مائيم و روح جهاني و تلاش قرآني فاطمه (س) که براي زنده داشتن آن سالانه هزاران مجلس وعظ سخنراني برپا مي‏سازيم و بياد عظمت و بزرگواري‏هاي او احساس غرور مي‏کنيم و جهت رنجها و مصيبت‏هاي وارده بر او اشک‏ها مي‏ريزيم و يا او را وسيله گرانقدري در پيشگاه خدا قرار داده و به عرض حاجت مي ‏نشينيم . اين تلاش‏ها و برنامه‏ها خوب و ارزنده‏اند ولي بايستي حرکتي کرد، بزرگان فاطمه (س) و ساير بزرگان ديني ما براي اين ايثار واز خود گذشتگي نداشته اند که آنهارا تحسين کنند يا بدان خاطر به شهادت نرسيدند که اشک ها را بدرقه راهش کنند و يا مجالس عزاي آنان صرفاً براي عزاداري و توبه نيست که مقصدي فوق آن مطرح است .ک/4 604/7106

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 210]