سيدعلي صالحي:‌در نقد شعر مي‌لنگيم

واضح آرشیو وب فارسی:آفرينش: سيدعلي صالحي:‌در نقد شعر مي‌لنگيم
سيدعلي صالحي معتقد است: ما هرچه در شعر و خلق آن صاحب خلوصيم، در چيزي ‌به نام نقد شعر مي‌لنگيم. اين شاعر در گفت‌وگو با ايسنادر خصوص نقد شعر گفت: ‌بحران فراگير بي‌اعتمادي و غلظت عميق فرهنگ شفاهي كه نتيجه نهايي آن، مرگ ‌متن به علت يورش حواشي است، نمي‌گذارد اتفاق مكتوبي به نام "نقد" كارساز شود. ‌هنوز روابط عمومي از طريق فرهنگ زبان به زبان و سينه به سينه ‌عملي مي‌شود و ‌از آن اصول و ضوابطي كه لازمه‌ "باور" در اين حوزه است، هيچ خبري نيست؛ ‌به همين دليل من هيچ نقش و تأثيري براي اين "‌حضور كلامي" سراغ ندارم. وي ‌افزود: در جوامع پيشرفته، يك شاعر و شعر او ابتدا از طريق همين نقد و بررسي و ‌معرفي است كه تثبيت مي‌شود. اما در ايران ما - اشاره به كل 100 سال اخير است - ‌اول بايد شاعر و شعر او با حمايت مردم تثبيت شود تا بعد شايد مورد عنايت مثلا چند ‌منتقد (معروف به منتقد) قرار گيرد. كمي مضحك است؛ زيرا وقتي كسي تثبيت شد، ‌ديگر چه نيازي به معرفي از سوي مثلا نخبگان و رسانه‌هاست. صالحي با اشاره به ‌عاريه گرفتن نشانه‌هاي ناقص مدرنيزم، نقد علمي را مولود جامعه‌ مدرن دانست و ‌اظهار داشت: مدرنيزم وارداتي طي قرن گذشته چهره‌ كميك خود را در حاشيه به ما ‌تحميل كرده است. ما باني مدرنيزم نيستيم. نه فقط ما؛ ‌در خاورميانه چيزي به نام نقد ‌تحول وجود نداشته و ندارد. ريشه‌ تاريخي موضوع به هزار سرشاخه مي‌رسد. ‌جامعه‌ ما برآمد فرهنگ نصيحت است؛ فرهنگ پند و اندرز؛ نه دانش نقد. اين شاعر ‌با اشاره به رشد نكردن نقد آكادميك و ارتباط آن با پديده‌ جهاني شدن گفت: اين‌كه ‌جهان يعني بشريت به يك خانوار بدل شده، دروغ بي‌ملاحظه‌ فرهنگ سلطه است. ‌هزاره‌ سوم با ترور و خونريزي و جنگ به دنيا آمده است؛ اما نقد در دانشگاه‌هاي ‌ما جايي ندارد و سطح سواد سقوط كرده است. دليل نبود نقد بومي و خلاقه، اين است ‌كه دانشگاه‌ها در اين مبحث به كاركرد "ترجمه" و آن هم بيشتر به مباني تئوريك و ‌نظريه‌ها پناه برده‌اند. صفحات نقد ادبي در رسانه‌ها هم كشته مرده‌ همين بزك ‌اجباري است تا شرايط همه‌جانبه اجازه ندهد كه نهادهاي دمكراتيك و تشكلات ‌تأثيرگذار اجتماعي به صورت مستقل به وجود بيايند. نقش نقد در محدوده‌ ‌‌"نصيحت" درجا خواهد زد؛ فرقي ندارد كه دانشگاه باشد يا كل جامعه. شاعر "قمري ‌غمخوار در شامگاه خزاني" در پاسخ به اين پرسش كه آيا سراغ دارد دفتر شعري را ‌كه در سطحي گسترده نقد، بررسي و معرفي شده باشد؛ اما مورد اقبال مردم واقع نشده ‌باشد يا برعكس، عنوان كرد: نبايد كسي را مأيوس كرد. سهراب سپهري ابتدا از سوي ‌مردم پذيرفته شد و سپس عده‌اي دست به قلم بردند. در جامعه‌ ما فقط مردم مهم‌اند.
چهارشنبه 8 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آفرينش]

[مشاهده در: www.afarineshdaily.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 278]