منتخب تیمهای ملی دههٔ اخیر فوتبال جهان

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: ahmad.taj25th July 2009, 01:07 PMکاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند با نزدیک شدن به سال 2010، Goal.com تیم منتخب دهه اخیر آرژانتین را معرفی می کند یک دهه از ورود به هزاره سوم می گذرد و هنوز آرژانتین چیز خاصی از خود به نمایش نگذاشته است. سال هاست که آرژانتینی ها جمعی از بااستعدادترین بازیکنان دنیا را پرورش می دهند و یکی از جذاب ترین فوتبال های جهان را به نمایش می گذارند اما در عین حال همچنان از کسب جام قهرمانی بازمانده اند. با سرمایه و پتانسیلی که در اختیار دارند، احتمالا آرژانتین قدرنادیده ترین تیم دنیاست. در جام جهانی 2002 آنها در همان مرحله گروهی از رقابتها کنار گذاشته شدند و چهار سال بعد در آلمان، در یک چهار نهایی مغلوب تیم میزبان شدند. آنها در هر دو دوره، یکی از تیم های محبوب جام بودند اما در نهایت به جایی نرسیدند. آرژانتینی ها علیرغم در اختیار داشتن رکورد قهرمانی در کوپاآمریکا با 14 قهرمانی، در دو دوره اخیر در فینال مغلوب برزیل شدند. این مسئله را خواه به بدشانسی نسبت دهیم یا عدم روحیه جنگندگی، به هر روی به نظر می رسد آرژانتینی برای قهرمانی به اندازه کافی خوب نیستند. اما اگر شانس،کمی به تیم ملی آرژآنتین روی خوش نشان دهد، ستاره های بسیاری هستند که می توانند با پیراهن "آلبی سلسته" بدرخشند. آرژانتین استعدادهای بسیاری را آماده به خدمت گرفتن می بیند و اگر آنها برنامه ریزی خوبی برای آینده داشته باشند، غیرقابل مهار به نظر می رسند. آرایش: 3-4-1-2 روبرتو آبوندانزیری (....-2004) او بسیار دیر و در 32 سالگی اولین بازی ملی اش را انجام داد اما در بین بسیاری از دروازه بانان ناامید کننده ای که در چند سال اخیر برای آرژانتین به میدان رفتند، با ثبات ترینشان بود. آمادگی بالای او موجب شد تا دروازه بان اولین آرژانتین در جام جهانی 2006 باشد و نمایش خوبی هم داشت اما در بازی با آلمان میزبان در مرحله یک چهارم نهایی مصدوم شد و آرژانتین در ضربات پنالتی بازی را واگذار کرد. مشکل اصلی او مصدومیت است که موجب شده حتی او در بازی های مقدماتی جام جهانی 2010 جایگاه خود را در ترکیب اصلی تیم ملی بعد از مصدومیت در بازی با پاراگوئه از دست بدهد. پس از آن او دیگر درترکیب تیم ملی قرار نگرفت. خاویر زانتی (...-1994) "ال پوپی" یکی از رکورداران بازی ملی در تاریخ آرژانتین است و ثبات بالای او خود گویای همه چیز است. او که تجربه دو جام جهانی را در کارنامه دارد، توسط پکرمن برای حضور در جام جهانی 2006 به تیم ملی فراخوانده نشد. با این وجود او یکی از ارکان تیم فعلی آرژانتین است و احتمالا سومین جام جهانی اش را تابستان آینده در آفریقای جنوبی تجربه خواهد کرد. این اسطوره تیم اینتر در 35 سالگی روزهای پایانی بازیگری اش را سپری می کند اما همچنان برای باشگاه و تیم ملی کشورش بازیکن موثری است. او همراه با آرژانتین در چهار دوره کوپا آمریکا شرکت کرده است اما هیچگاه نتوانست در این جام به قهرمانی برسد. اما با اینتر او 9 جام مختلف از جمله چهار اسکودتو پیاپی را فتح کرده است. روبرتو آیالا (2007-1994) بدون تردید آیالا مطمئن ترین مدافع آرژانتین در دهه اخیر بوده است. او اولین بازی ملی اش را در سال 1994 انجام داد و پس از شکست آرژانتین در فینال کوپا آمریکای 2007 در ونزوئلا از بازیهای ملی خداحافظی کرد. با 115 بازی ملی، دومین رکوردار بازی ملی در آرژانتین است. در چهار کوپا آمریکا و سه جام جهانی برای آرژانتین به میدان رفت و نشان داد که در خط دفاعی چه بازیکن سختکوشی است؛ مدافعی که معمولا با ضربات سر به گل می رسد. اگرچه او اکنون 36 ساله است اما دیه گو مارادونا همچنان او را برای جام جهانی آینده مد نظر دارد. والتر ساموئل (...-1999) علی رغم اینکه آرژانتین در خطوط میانی و حمله بازیکنان زیادی دارد، اما احتمالا برای جام جهانی آینده والتر ساموئل تنها مدافع آخر قابل اعتمادی خواهد بود که آنها در اختیار دارند. علی رغم دوره کوتاه و نا امیدکننده در رئال مادرید، او یکی از بهترین مدافعان دهه اخیر اروپاست و اگرچه با پیراهن تیم ملی به اندازه تیم های باشگاهی اش ندرخشیده است اما همچنان در ترکیب تیم ملی حضور دارد. نستور پکرمن او را نیز برای جام جهانی 2006 انتخاب نکرد. او 53 بازی ملی در کارنامه دارد و در جام کنفدراسیون های سال 2005 با آرژانتین به عنوان نائب قهرمانی رسید. خاویر ماسکرانو (.....-2003) کاپیتان فعلی آرژانتینی ها، بازیکنی با استعداد است که پس از چند بازی درخشان در ترکیب آلبی سلسته، جایگاه خود را در تیم ملی مستحکم کرد. این هافبک تیم لیورپول در جام جهانی 2006 برای آرژانتین به میدان رفت و در دو المپیک آتن و سیدنی کمک کرد تا آرژانتینی ها مدال طلا را تصاحب کنند. دیه گو مارادونا اعتقاد دارد که بازی های موثر او می تواند در جام جهانی آینده آرژانتین را به اولین قهرمانی بعد از سال 1986 برساند. زمزمه هایی مبنی بر پیوستن او به بارسلونا شنیده می شود، انتقالی که اگر صورت بگیرد، شمایل او به عنوان یکی از بهترین هافبک های تدافعی دنیا تکمیل می کند. خوان سباستین ورون (....-1996) او اولین بازی ملی اش را در سال 1996 انجام داد و در این مدت به تناوب در ترکیب آرژانتین قرار گرفته است. او در دو جام جهانی برای آرژانتین به میدان رفت اما جزئی از تیمی که به یک چهارم نهایی جام جهانی آلمان رسید، نبود. بعد از ده سال درخشش در اروپا، به تیم محبوبش، استودیانتس، بازگشت و آمادگی بالای او باعث شد خیلی زود و پس از سه سال به تیم ملی بازگردد. او در کوپا آمریکای 2007 و مقدماتی جام جهانی 2010، هرچند نه به عنوان بازیکن ثابت، بار دیگر برای آرژانتین بازی کرد. پاس های بسیار دقیق او باعث شده که او همچنان یکی از مهمترین بازیکنان آرژانتین باشد. خوان رومن ریکلمه (2009- 1999) ریکلمه یکی از درخشان ترین بازیسازهای دنیای فوتبال است. یکی از بحث برانگیز ترین برنامه های تیم ملی آرژانتین در جام جهانی 2006 حول محور او طرح ریزی شده بود اما حذف زودهنگام آرژانتینی ها انتقادات زیادی را متوجه او کرد. اما او برای کوپا آمریکای سال بعد نیز دوباره به ترکیب آرژانتین فراخوانده شد و با درخشش او بود که آرژانتین به فینال رسید. درخشش او با پیراهن بوکاجونیورز موجب شد تا به یکی از بازیکنان اصلی آرژانتین در بازیهای مقدماتی جام جهانی 2010 تبدیل شود. او در بازی های ابتدایی درخشان ظاهر شد اما با پیش رفتن مسابقات و حضور مارادونا روی نیمکت مربیگری آرژانتین، او برای دومین بار در مارس گذشته، از تیم ملی کنار کشید. در هفته های اخیر صحبت هایی در مورد بازگشت او به تیم ملی شنیده می شد اما او بار دیگر تاکید کرد که روزهای او در تیم ملی به پایان رسیده است. آریل ارتگا (2003-1993) در جام جهانی 1994 از او به عنوان جانشین مارادونا یاد شد و از آن پس به یکی از ارکان تیم ملی آرژانتین تبدیل شد. "ال بوریتو" (خر کوچک) با تکنیک و دریبلینگ شگفت انگیز و بازی های هوشمندانه اش محبوب طرفداران بود. در سه جام جهانی، که آخرین آن، جام جهانی 2002 کره و ژاپن بود، برای آرژانتین بازی کرد و یکی از بهترین بازیکنان تیم بود. اما تاسف برانگیز این که بسیاری او را با ضربه سری که به ادوین فن درسار، دروازه بان هلند، در جام جهانی 1998 زد، می شناسند. به دلیل این حرکت، ارتگا از بازی اخراج شد و آرژانتین با شکست 2-1 از هلند، از جام جهانی حذف شد. او به مصرف مشروبات الکلی معتاد شد اما به تازگی آن را کنار گذاشت و مارادونا نیز اعلام کرد در صورتی که او با پیراهن ریور پلات فرم مطلوب گذشته اش را پیدا کند، دوباره به تیم ملی فراخوانده خواهد شد. لیونل مسی (....-2004) این استعدا شگفت انگیز نه تنها یکی از محبوب ترین بازیکنان دهه اخیر آرژانتینی هاست بلکه یکی از بهترین های تاریخ فوتبال آرژانتین است. "لا پولگا" (کیک) با تکنیک حیرت انگیزش در سراسر جهان شناخته شده است. او اولین بازی اش برای تیم بزرگسالان آرژانتین را در سال 2005 انجام داد اما هنوز با پیراهن تیم ملی بهترین بازیهایش را انجام نداده است. او در اولین بازی ملی در مقابل مجارستان، تنها دقایقی پس از ورود به بازی از زمین اخراج شد. او در جام جهانی 2006 اندک دقایق برای آرژانتین به میدان رفت اما در همین دقایق اندک موفق به گلزنی در مقابل صربستان و مونته نگروشد. یک سال بعد او یکی از بازیکنان تیمی بود که در فینال کوپا آمریکا مغلوب برزیل شد اما با این وجود او به عنوان بهترین بازیکن جوان جام انتخاب شد. سال گذشته در المپیک پکن آرژانتین مدال طلا را به گردن آویخت و مسی نقشی کلیدی در این راه داشت. گابریل باتیستوتا (2003-1993) بازنشستگی باتی گل، خلایی جبران ناپذیر برای آرژانتینی ها بود. باتیستوتا یکی از بهترین مهاجمان تاریخ فوتبال آرژانتین است که چندین عنوان با پیراهن تیم ملی کسب کرد که همگی مربوط به پیش از آغاز هزاره سوم است. اسطوره سابق فیورنتینا در سه جام جهانی حضور داشت و در 12 بازی، 10 گل به ثمر رساند. حضور او در ترکیب آرژانتین برای سایر بازیکنان الهام بخش و دلگرم کننده بود، نه به دلیل گلزنی های مداومش، بلکه به علت تاثیرگذاری در بازی و قدرت رهبری اش. اگر او همچنان در ترکیب تیم ملی آرژانتین حضور داشت، آنها یکی از کاندیداهای اصلی کسب عنوان قهرمانی در جام جهانی آینده بودند. ارنان کرسپو (....-1995) کرسپو ثبات زیادی در ترکیب تیم ملی آرژانتین داشت اما عدم حضور ثابت در ترکیب اینتر و ظهور مهاجمان جوان موجب شده تا کمتر به او بازی برسد. از کوپا آمریکای 2007 به بعد به تیم ملی دعوت نشده است اما همچنان امیدوار است که باز هم با پیراهن آرژانتین بازی کند. او با 35 گل زده، بعد از باتیستوتا، بهترین گلزن تاریخ فوتبال آرژانتین است اما علی رغم رکورد قابل توجه اش، بعید است او چهارمین جام جهانی اش را با آرژانتین تجربه کند. ahmad.taj25th July 2009, 01:16 PMکاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند با نزدیک شدن به سال 2010، Goal.com یازده بازیکن منتخب دهه اخیر انگلستان را معرفی می کند. سایت گل-دهه آغازین هزاره سوم برای تیم ملی انگلیس- همچون دهه های 70، 80 و 90- دهه پرافتخاری نبود و همان داستان همیشگی برای آنها رقم خورد. تیمی مدعی که هیچ وقت توانایی بردن جامی را ندارد. هرچند رقابت های مقدماتی جام جهانی 2010 نشانه های امیدوار کننده برای سه شیرها به همراه داشت. تیم ملی انگلیس در دهه اخیر 112 بازی انجام داد که در این رقابت ها 64 پیروزی و 22 شکست برای آنها رقم خورد؛ ازپیروزی هایی به یاد ماندنی و خیره کننده مانند پیروزی 5-1 مقابل آلمان در مونیخ (2001) و 4-0 مقابل کرواسی در زاگرب (2008) تا شکست تحقیر آمیز 4-0 مقابل دانمارک در کپنهاگ (2005). البته تلخی شکست های 1-0 مقابل آلمان (2000) و 3-2 مقابل کرواسی (2007)، که در ویمبلی رغم خوردند، نیز به این زودی ها از یاد رفتنی نیست. از این 112 بازی، 62 مسابقه، مسابقاتی رسمی بوده که تنها 17 بازی آن در مرحله نهایی جام جهانی یا مسابقات یورو انجام شده است که نشان دهنده بازماندن انگلیسی از رسیدن به یورو 2008 و حذف زودهنگام از یورو 2000 است. در هر دو جام جهانی اخیر- 2002 و 2006- انگلستان به مرحله یک چهارم نهایی و رسید و حذف شد. این شکست ها که یکی از آنها در ضربات پنالتی رغم خورد، قله هایی بودند که انگلیسی ها در دهه اخیر فتح کردند. در این ده سال، شش مربی هدایت تیم ملی انگلستان را به عهده گرفتند و 97 بازیکن نیز برای سه شیرها به میدان رفتند. اگرچه بازیکنانی مانند مایکل ریکتس و سث جانسون کمتر در یادها مانده اند اما بازیکنانی نیز بودند که قلب تپنده تیم ملی انگلستان در ابتدای هزاره سوم نام گرفتند؛ بازیکنانی که بعضی از آنها در تیم فابیو کاپلو حضور دارند. این ایتالیایی پرافتخار 15 بازی است که هدایت تیم ملی انگلستان را به عهده دارد و 12 پیروزی کسب کرده است و در این مدت روح نظم و انظباط و حرفه ای گری تازه ای به تیم منتقل کرده است. آرایش: 4-4-2 دیوید سیمن (2002-1989) روزهایی که انگلیس یک دروازه بان ثابت و در کلاس جهانی در ترکیبش داشت، مدت هاست که سپری شده است. اگرچه سیمن آخرین بازی ملی اش را دراکتبر سال 2002 انجام داد، انگلیس ها هنوز جانشین مناسبی برای او پیدا نکرده اند. اگرچه سیمن نیز اشتباهات عجیب و غریبی انجام می داد- مانند گلی که در جام جهانی 2002 در شیزوکا از رونالدینیو خورد- اما اشتباهات بسیار کمتری داشت و در مقایسه با جانشینانش، دروازه بان بسیار مطمئن تری بود. گری نویل (2007-1995) چند دهه بعد از برادران چارلتون، او و برادرش، فیل برای تیم ملی انگلستان به میدان رفتند که البته در مقایسه با چارلتون ها از محبوبیت بسیار کمتری در بین طرفداران سه شیرها برخوردار بودند. گری نویل معمولا یکی از گزینه های ثابت همه مربیان تیم ملی انگلیس در یک دهه اخیر بود. او علی رغم مصدومیت هایی که گریبان گیرش شد، حدود 10 سال گزینه اول سمت راست خط دفاعی تیم ملی انگلیس بود. او حتی برای مسابقات مقدماتی جام جهانی2010 توسط کاپلو به تیم فراخوانده شد هرچند در هر دو بازی روی نیمکت نشست. ریو فردیناند (.....-1998) ریو فردیناند خیلی زود خود را به عنوان یک مدافع خوش استیل، کم اشتباه، کارکشته و مسلط روی توپ به فوتبال انگلیس معرفی کرد. به دلیل فراموش کردن زمان تست دوپینگ، هشت ماه محروم شد اما این مسئله تاثیری روی کیفیت بازی او نداشت و پس از بازگشت، بلوغ بالای خود را به خوبی به نمایش گذاشت. جان تری (....-2003) استیو مک لارن او را به عنوان کاپیتان تیم ملی انگلیس معرفی کرد و حتی پس از ورود کاپلو و زمان زیادی که برای معرفی کاپیتان تیم صرف کرد، باز هم بازو بند به او رسید. بسیاری او را جانشین شایسته تونی آدامز می دانند، یک رهبر ذاتی که بازی اش براساس جنگندگی و هدایت تیم پایه گذاری شده است. تری تنها انگلیسی حاضر در ترکیب تیم منتخب جام جهانی 2006 بود. سول کمپبل رقیب اصلی او برای قرار گرفتن در این پست بود اما تری به دلیل کاپیتانی و رکورد گلزنی بهتر، در بین یازده بازیکن اصلی قرار گرفت. اشلی کول (...-2001) به دلایلی که بیشتر شخصی است، اشلی کول چندان بازیکن محبوبی نیست. او در پیروزی 5-1 تیمش مقابل قزاقستان در اکتبر گذشته، به دلیل اشتباه فاحشی که روی گل حریف انجام داد، توسط هواداران به شدن هو شد. اما با این وجود، او بدون رقیب و با فاصله زیاد، بهترین مدافع چپ انگلستان در یک دهه گذشته است. قابلیت های دفاعی او، بدون اینکه از نیروی تهاجمی او کاسته شود، بسیار پیشرفت کرده است و 73 بازی ملی او، بیانگر تداوم وثبات بالای اوست. دیوید بکام (...-1997) او در 112 بازی ای که برای انگلستان به میدان رفت، از یک استعداد با ارزش به یک ستاره زودرنج، ستاره ملی و یک بازیکن باتجربه تبدیل شد. در طی این مسیر او کاپیتان تیم ملی انگلیس شد، در آستانه جام جهانی 2002، خبر مصدومیتش انگلیسی ها را شوکه کرد، مک لارن بازوبند کاپیتانی را از او گرفت و توسط کاپلو یکبار دیگر به ترکیب سه شیرها بازگشت. او در همه این سال ها بهترین پاسور انگلسی ها بود. درخشان ترین لحظه ای که از او در یادها مانده، ضربه آزاد تماشایی اش در مقابل یونان در وقت های اضافه بود که انگلیسی ها را به جام جهانی 2002 رساند. علی رغم همه تغییرات، او همچنان ستاره متفاوت سه شیرهاست. فرانک لمپارد (....-2000) انتخاب لمپارد مناقشه برانگیز خواهد بود، نه تنها به این دلیل که حضور او پل اسکولز را از تیم منتخب دور می کند بلکه به این دلیل که نمایش های او برای تیم ملی به اندازه تیم باشگاهی اش درخشان نبوده و سبب خشم هوادارن شده است. اما اگر به کارنامه او نگاه کنیم، شاید این نظرات تا اندازه ناعادلانه به نظر برسد. او در 71 بازی ملی 17 گل به ثمررسانده و پاس های گل بی شماری نیز به همبازیانش داده است. تحت تفکرات تاکتیکی کاپلو، لمپارد نیز پیشرفت کرده است استیون جرارد (....-2000) از بسیاری جهات، دوران حضور جرارد در تیم ملی به اندازه لمپارد ناامید کننده بوده است (74 بازی و 14 گل) و یکی از سوالات داغ یک دهه اخیر این بوده که آیا این دو می توانند در کنار یکدیگر بازی کنند و چگونه می توان از این دو در کنار هم بازی گرفت؟ به نظر می رسد کاپلو بیش از مربیان قبلی به پاسخ این سوال نزدیک شده است. جو کول (....-2001) او یکی از مستعدترین بازیکنان انگلیسی دهه گذشته است اما حضورش در تیم ملی، گاه به سبب مصدومیت و گاه به دلایل تاکتیکی، همیشگی و باثبات نبوده است. اما ویژگی هایی مانند شور واشتیاق، سرعت، زیرکی و استفاده از موقعیت های کوچک برای ضربه زدن به حریف او را به بازیکنی ارزشمند برای تیم ملی انگلیس تبدیل کرده است. او موجب توازن سمت چپ تیم شده است؛ منطقه ای که برای مدت ها پاشنه آشیل انگلیسی ها بوده است. مایکل اوون (....-1998) آخرین نمایش او در ترکیب سه شیرها به عنوان یار جانشین در شکست 1-0 مقابل فرانسه در مارس سال 2008 بود. اما ممکن است تغییر باشگاه و پیوستن به منچستر یونایتد، دوران جدیدی برای او رقم بزند و او بار دیگر به تیم ملی انگلیس دعوت شود. اما حتی اگر این اتفاق نیفتد و او نتواند به 89 بازی ملی و 40 گل زده اش، چیزی اضافه کند، به دلیل ثبات و فرصت طلبی اش شایسته حضور در ترکیب تیم منتخب است. شاید بهترین نمونه، هت تریک به یاد ماندنی اش در مقابل آلمان در مونیخ باشد. وین رونی (.....-2003) یک استعداد نامتعارف که هر مدافعی را با قدرت و تکنیک اش مرعوب می کند. او اسلحه مخوف انگلیسی هاست. رونی در یورو 2004 انگلیس را یک تنه به جلو برد اما مصدومیت او حذف تیمش را به همراه داشت. او در 7 بازی اخیرش تحت هدایت کاپلو 10 گل به ثمر رسانده و نشان داد به شرایطی بازگشته که حتی سرسخت ترین منتقدانش نیز باید سکوت کنند. ahmad.taj26th July 2009, 08:09 PMکاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند با نزدیک شدن به سال 2010، Goal.com تیم منتخب دهه آلمان را معرفی می کند تیم ملی آلمان همچنان یکی از بهترین تیم های جهان است واین مسئله را با رسیدن به فینال جام جهانی و مسابقات یورو نشان داده است. آلمان ها دهه اخیر را با نتایج تاسف بار در یورو 2000 آغاز کردند، مسابقاتی که با حذف زودهنگام آنها در همان مرحله گروهی همراه بود. اما تنها دو سال بعد در جام جهانی، بعد از برزیل به مقام نائب قهرمانی رسیدند. در یورو 2004 آنها بار دیگر ناامید کننده ظاهر شدند و در همان مرحله اول با جام وداع کردند اما در جام جهانی 2006 در خانه به مقام سوم رسیدند. در آخرین تورنمنت، در یورو 2008 که در کشورهای همسایه، سوئیس و اتریش برگزار شد، آنها با شکست از اسپانیا در فینال، دوم شدند. دروازه بان الیور کان (2006-1994) اگرچه "الی کان" رقابت بر سر پوشیدن پیراهن شماره یک تیم ملی آلمان در جام جهانی 2006 در کشورش را به ینس لمان واگذار کرد، اما او بی تردید او بهترین دروازه بان آلمان در یک دهه اخیر است. این اسطوره تیم بایرن مونیخ 86 بازی ملی برای کشورش انجام داد و در جام جهانی 2002 کره و ژاپن نمایشی خیره کننده داشت. او توپ طلای رقابها را به خود اختصاص داد و درتیم منتخب بهترین های جام قرار گرفت. مدافعان آرنه فردریش (....-2002) مدافع تیم هرتا برلین معمولا در دفاع راست جای می گیرد اما او توانایی بازی در قلب دفاع و حتی در مرکز زمین را نیز دارد. او اولین بازی ملی اش را در سال 2002 انجام داد و از آن زمان یکی از بازیکنان ثابت تیم ملی آلمان است. او در جام جهانی 2006 بازی های خوبی از خود به نمایش گذاشت و در جام کنفدراسیون های 2005 که آلمان در آن به مقام سوم رسید و همین طور مسابقات یورو 2008 یکی از بازیکنان تیم ملی آلمان بود. ینس نووتنی (2006-1997) مدافع آخر سابق بایرلورکوزن که اکنون بازنشسته شده است، در حدود 10 سال یکی از ارکان خط دفاعی تیم ملی آلمان بود. او در یورو 2000 و یورو 2004 یکی از بازیکنان ثابت تیم ملی آلمان بود و در مجموع پنج بار به میدان رفت. او بعد از 2 سال غیبت در تیم ملی، برای جام جهانی 2006، به تیم ملی فراخوانده شد. یورگن کلینزمن به تجربه این مدافع 32 ساله احتیاج داشت اما او تنها در یک بازی به میدان رفت و در بازی با پرتغال برای کسب عنوان سومی، 90 دقیقه بازی کرد. پر مرتساکر (....-2004) این مدافع بلند قامت برای اولین در سال 2004 در حالی که تنها 19 سال داشت، توسط یورگن کلینزمن در تیم ملی به بازی گرفته شد و به یکی از جوان ترین بازیکنان تیم ملی آلمان تبدیل شد. او خیلی زود خود را به عنوان یکی از بازیکنان ثابت و گزینه اول خط دفاعی تیم ملی آلمان معرفی کرد. او در جام جهانی 2006 و یورو 2008 برای آلمان به میدان رفت. درخشش او در جام جهانی 2006 موجب شد تا با یک قرارداد 5 میلیون یورویی از هانوفر به وردربرمن بپیوندد. فیلیپ لام (...-2004) این بازیکن 25 ساله یکی از بهترین مدافعان چپ فعلی دنیاست. تنها بعد از گذشت شش ماه از اولین بازی اش در بوندس لیگا، اولین بازی اش در تیم ملی را تحت رهبری رودی فولر در مقابل کرواسی انجام داد و به عنوان بهترین بازیکن میدان انتخاب شد. او در یورو 2004 بازی کرد و اولین گل آلمان در جام جهانی 2006 را نیز به ثمر رساند. او تنها بازیکن آلمانی بود که در تمامی بازی های جام جهانی، 90 دقیقه کامل بازی کرد و در تیم منتخب جام نیز جای گرفت. او در یورو 2008 نیز یکی از بهترین های آلمان بود و گل پیروزی بخش آلمانی ها در مرحله نیمه نهایی را وارد دروازه ترکیه کرد. هافبک ها برند اشنایدر (2008-1999) او که در مدت 10 سال 81 بازی ملی را در کارنامه اش ثبت کرد، در میان آلمانی ها به "برزیلی سفید" معروف است. او اولین بازی اش را برای آلمان در جام کنفدراسیون های سال 1999 انجام داد و بین سال های 2002 تا 2006 یکی از بازیکنان ثابت تیم ملی آلمان بود. او در جام های جهانی 2002 و 2006 و همچنین یورو 2004 برای آلمان به میدان رفت اما یورو 2008 را به دلیل مصدومیت از دست داد. تورستن فرینگس (...-2001) فرینگس اولین بازی ملی اش را در سال 2001 مقابل فرانسه انجام داد و او را با تکل های دقیق و البته خشن اش به یاد می آوریم. شاید بسیاری او را به دلیل محرومیتش به دلیل درگیری با بازیکنان آرژانتین در جام جهانی 2006 به یاد داشته باشند. درگیری او با کروز موجب محرومیت او و از دست دادن نیمه نهایی دراماتیک آلمانی ها مقابل ایتالیا شد. میشائیل بالاک (....-1999) کاپیتان فعلی آلمانی ها، بهترین بازیکنان آنها در یک دهه اخیر نیز بوده است. او در یک دهه اخیر بی تردید یکی از بهترین بازیکنان جهان و امید سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 1389]