تأييد با سکوت

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

تأييد با سکوت بهترين دوست ترس! بارها شنيده ايد که مي گويند سکوت علامت رضايت است ،اما آيا اين سکوت رضايت آميز در همه حال جنبه مثبت دارد؟ تصور کنيد که فرزندتان در مقابل شما رفتاري بي ادبانه دارد، اما شما چيزي نمي گوييد؛ يا اينکه در محل کار، يکي از کارمندانتان اشتباه بزرگي مرتکب شده، اما شما چندان درگير اين نيستيد که مسأله را به او گوشزد کنيد.اين کار ، تأييد با سکوت نام دارد. بديهي است که چنين برخوردي با اشتباهات و رفتارهاي ناگوار ديگران نتايجي منفي به دنبال خواهد داشت، اما موضوع وقتي بيش از حد بد مي شود که شما در مورد خودتان نيز از چنين شگردي بهره مند شويد. کدام مسايل و مشکلات در زندگي تان وجود دارند که معمولاً به جاي مقابله آگاهانه ، به آنها پشت کرده ايد؟ شايد انرژي شما به خاطر کمبود تحرک و تغذيه نامناسب کم باشد، يا آنکه رابطه شما با همسر و شايد موقعيت حرفه اي تان رو به زوال مي رود. اگر در مورد خودتان نيز سکوت کنيد، در واقع به ضمير ناخود آگاهتان مي گوييد که استانداردهاي فعلي زندگي تان قابل قبول هستند. پس ، از اينکه سال بعد از سال مي گذرد و شما هنوز درگير مسايل و مشکلات تکراري هستيد، تعجب نکنيد!

اگر مي خواهيد که نتايجي متفاوت به دست آوريد، نبايد خود را در سکوت تأيي کنيد. شما بايد خود را وادار به پذيرش معيارهاي جديد کرده و هر زمان که اين معيارها مورد بي احترامي قرار گرفته و يا نقض شوند، نارضايتي خود را به ضمير آگاهتان ابراز نماييد. الگوي قديمي سکوت خود را با عدم رضايت و با صداي بلند بشکنيد .اگر متوجه شديد که در حال پرخوري هستيد، بلند بگوييد:«خرس شکمو! معلوم هست داري چي کار مي کني؟» يا اگر اين جملات با شخصيت تان جور در نمي آيد، يک تذکر مودبانه به خودتان بدهيد؛ «من نبايد آن قدر بخورم، بايد به فکر خودم باشم و به جاي خوردن برم قد بزنم!» به جاي ساکت ماندن، حرفتان را بزنيد. بگذاريد نارضايتي شما با صداي بلند و واضح شنيده شود. بگذاريد ضمير ناخودآگاهتان متوجه شود که سکوت، راه حل مشکلات نيست و براي کمک به شما بايد راه حل ديگري پيدا کند. تأييد با سکوت يکي از بهترين دوستان ترس است و روش افراد ترسو براي پنهان کردن حقيقت به شمار مي رود. گاهي مواجهه با حقيقت بسيار دردناک است ، اما اشکالي ندارد.هرکسي مي تواند هر از گاهي کمي درد و ناراحتي را تحمل کند و در عوض در تاريکي گم نشود. تأييد با سکوت تنها مشکلات شمارا به جايي خواهد رساند که برطرف کردنشان غيرممکن شود. شما نمي توانيد مشکلي را که از تشخيص آن طفره رفته ايد،حل کنيد. خواه اين مشکل يک شخص، خانواده ، گروه ، محل کار يا تعادل جهاني باشد. اگر مي خواهيد چنين مسايلي را حل کنيد، قبل از هر چيز بايد آنها را به درون نور و به ضمير خودآگاه خود بياوريد. در اينجاست که مي توانيد فکري براي برطرف کردنشان بکنيد و اگر هم اين مشکلات از دسته مسايل حل ناشدني باشند، حداقل مي توانيد آنها را بپذيريد. پذيرفتن آگاهانه يک مشکل، بسيار برتر از تأييد آن در سکوت است. منبع:نشریه ایرانیان شماره 34 /ج

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 282]