توان لرزه اي گسل هاي فعال اطراف شهر اصفهان

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

توان لرزه اي گسل هاي فعال اطراف شهر اصفهان نويسنده: دکتر همايون صفايي (1) شناسايي و بررسي توان لرزه اي گسل هاي فعال اطراف شهر اصفهان چکيده با توجه به سابقه ي بروز زمين لرزه اي تاريخي در شهر اصفهان و ثبت بيش از چند صد کهلرزه با بزرگي بين 2 تا 5 ريشتر در پژوهش هاي انجام گرفته توسط کارشناسان امور لرزه خيزي سازمان انرژي اتمي ايران طي سال هاي 1355 تا 1357، و همچنين طي فعاليت پايگاه لرزه نگاري استان اصفهان در سال هاي 2000 تا 2003 ميلادي، لزوم توجه به وضعيت لرزه زمين ساختيِ اين محدوده مشخص مي گردد. به علت عدم تطبيق روند اين فعاليت ها با معدود گسل هاي شناخته شده در اطراف اصفهان و با علم به اين که نخستين و مهم ترين قدم در مطالعات لرزه خيزي هر ناحيه شناسايي عوامل ايجاد فعاليت هاي لرزه اي يعني گسل هاي فعال مي باشد، اهميت شناسايي گسل هاي منطقه ي اصفهان روشن مي شود. اين مقاله بخشي از نتايج حاصل از پژوهش انجام يافته در اين خصوص را ارائه مي نمايد. با پردازش داده هاي رقومي ماهواره اي، انجام برداشت هاي صحرايي و به کارگيري کهلرزه هاي ثبت شده در منطقه ي اصفهان، محدوده اي به شعاع 100 کيلومتر در اطراف شهر اصفهان مورد بررسي قرار گرفته است. در اين محدوده تعداد زيادي گسل از جمله 63 گسل فعالِ مهم شناسايي شدند. اين گسل ها ده ها و در مواردي تا چند صد کيلومتر درازا داشته و غالباً در شش دسته ي اصلي با راستاهاي مختلف قرار گرفته اند. نتايج به دست آمده حکايت از وجود چند گسل فعال مهم با راستاهاي مختلف در حواشي شهر اصفهان دارد. وقوع قابل توجه و غيرعادي کهلرزه هاي ثبت شده در جنوب و به ويژه جنوب غرب شهر اصفهان در محل تلاقي چند گسل فعال اصلي با راستاهاي مختلف، قابل تأمل مي باشد. حداکثر بزرگي زلزله ي احتمالي (Ms) در اثر جنبش دوباره ي گسل ها برابر با 7/34 ريشتر تعيين گرديده، که مربوط به چند گسل از جمله گسل هاي شمال شرق اصفهان، نجف آباد و جنوب اصفهان به درازاهاي 245، 235 و 165 کيلومتر مي باشد. بيشينه ي شتاب افق در اثر جنبش دوباره ي گسل ها در شهر اصفهان به روش تحليلي، مربوط به گسل هاي شمال شرق اصفهان و جنوب اصفهان بوده که برابر با 0/47 شتاب ثقل زمين تعيين شده است. کليد واژه ها: زمين لرزه، گسل فعال، سنجش از دور، زون سنندج - سيرجان، اصفهان.
توان لرزه اي گسل هاي فعال اطراف شهر اصفهان

مقدمه استان اصفهان به عنوان يکي از استان هاي صنعتي و مهم کشور نقش به سزايي در توسعه ي کشور ايفا مي نمايد. با توجه به سرمايه گذاري هاي کلان اقتصادي در پروژه هاي مختلف عمراني و گسترش قطب هاي صنعتي و همچنين بالا بودن خطر زمين لرزه در ايران، تعيين اين خطر در اطراف شهرستان اصفهان امري ضروري مي باشد. عدم شناسايي دقيق گسل هاي فعال از مهم ترين مشکلاتي ست که غالباً در خصوص تعيين خطر زلزله در مناطق مختلف وجود دارد. اين موضوع باعث بي دقتيِ اغلب نقشه هاي تهيه شده در کشور ما گرديده و به کارگيري آن ها را با مشکلاتي مواجه مي سازد. از جمله زمين لرزه هاي تاريخي شهر اصفهان، زمين لرزه ي تاريخيِ سال 722 هجري شمسي (1344 ميلادي) مي باشد. اين زمين لرزه باعث تخريب باروري شهر و چند خانه شد و طي آن حدود 20 تن کشته شدند [1]. وقوع اين زمين لرزه و ثبت کهلرزه ها در منطقه ي اصفهان اهميت بررسي توان لرزه اي گسل هاي فعال را نشان مي دهد. مهم ترين مطالعات منتشر شده در خصوص وضعيت زمين شناسي و گسل هاي محدوده ي مورد بررسي، نقشه هاي تکنونيک و سايزموتکتونيک ايران به مقياس 1/1000000 و نقشه هاي زمين شناسيِ تهيه شده توسط سازمان زمين شناسي کشور مي باشند. اين مقاله بخشي از نتايج حاصل از پژوهش انجام يافته در خصوص شناسايي و بررسي گسل هاي فعال اطراف اصفهان را ارائه مي نمايد [2]. از جمله اهداف پژوهش انجام يافته عبارت اند از: 1- شناسايي گسل هاي محدوده اي به شعاع 100 کيلومتر در اطراف شهرستان اصفهان، با استفاده از پردازش داده هاي رقومي ماهواره اي. 2- انجام بازديدها و اندازه گيري هاي صحرايي براي کنترل نتايج به دست آمده از پردازش تصاوير ماهواره اي. 3- تعيين ارتباط ميان داده هاي کهلرزه اي موجود از محدوده ي اصفهان با گسل هاي شناسايي شده. 4- بررسي توان لرزه اي گسل هاي فعال و تعيين بيشينه ي شتاب افقي زمين به روش تحليلي (Deterministic).
توان لرزه اي گسل هاي فعال اطراف شهر اصفهان

موقعيت جغرافيايي و زمين شناسي منطقه محدوده ي مورد مطالعه به شکل دايره اي به شعاع 100 کيلومتر و به مرکزيت شهرستان اصفهان مي باشد (شکل 1). اين منطقه در زون هاي ساختاري زاگرس مرتفع، سنندج - سيرجان و مجموعه ي ماگمايي اروميه دختر قرار گرفته است. کمربند کوه زايي زاگرس بخشي از رشته کوه هاي آلپ - هيماليا مي باشد. اين کوه زايي بخشي از کوه زايي تتيس مي باشد که بين اوراسيا و قطعات پراکنده ي گندوانا به دنبال اشتقاق قاره اي و تصادم قاره اي بين آفريقا - عربستان با ايران مرکزي صورت گرفته است [3]. داده ها و روش هاي مورد استفاده داده هاي رقومي ماهواره اي استفاده از تکنيک سنجش از دور در زمينه هاي مختلف، از جمله مطالعات زمين شناسي باعث کاهش زمان و هزينه ي مطالعات و همچنين بالا رفتن دقت نتايج مي گردد. در اين مطالعه نيز براي شناسايي گسل هاي منطقه، داده هاي رقومي ماهواره اي پردازش شده اند. بدين منظور، داده هاي TM ماهواره ي لندستِ پنج، مورد بررسي قرار گرفته اند. به منظور استفاده از قدرت تفکيک طيفي داده هاي TM و قدرت تفکيک مکاني داده هاي Spot و IRS در حوالي شهر اصفهان، اين داده ها با يکديگر تلفيق شده اند. براي اين منظور، از روش هاي مختلفي از جمله ادغام به روش Brovey و تکنيک RGBI استفاده شده است. از عکس هاي هوايي به مقياس 1/20.000 نيز در مناطق خاصي استفاده شده و گسل ها و شکستگي ها با دقت برداشت شده اند. با قرار دادن يک لايه برداري بر روي اين اطلاعات و تصاوير ماهواره اي، گسل هاي فعال مهم پس از انجام پردازش هاي مختلف با دقت بالايي شناسايي و ترسيم گرديدند. شکل 1: تصوير ماهواره اي پردازش شده از ححدوده ي مورد مطالعه. اين تصوير حاصل ترکيب باندهاي سنجنده ي TM به صورت (RGB=741) پس از اعمال فيلتر گذر بالا از نوع (Sharpen 2) و اجراي کشيدگي از نوع يکنواخت کردن تصوير (Histogram Equalize) براي هر باند مي باشد. داده هاي لرزه اي با وجود توسعه ي خوبي که طي سال هاي گذشته در شبکه ي لرزه نگاري کشور به وجود آمده است، هنوز به دليل تعداد نسبتاً محدود ايستگاه هاي لرزه نگاري، معمولاً تنها زمين لرزه هايي که بزرگي متوسط و بالا دارند، ثبت مي گردند. با استفاده از شبکه هاي حساس محلي مي توان با دقت بالايي زمين لرزه هاي با بزرگي هاي کوچک را ثبت نمود. خوشبختانه در دو مقطع زماني مختلف توسط شبکه هاي محلي، زمين لرزه هاي منطقه ي اصفهان کانون يابي شده اند. داده هاي ثبت شده توسط بخش زلزله شناسي سازمان انرژي اتمي نخستين مطالعه ي انجام گرفته در خصوص وضعيت لرزه خيزي ناحيه ي اصفهان، تحقيقات انجام يافته توسط کارشناسان امور ويژه ي زلزله شناسي سازمان انرژي اتمي ايران مي باشد [4]. به منظور شناخت وضعيت لرزه خيزي ناحيه ي اصفهان در ارتباط با احداث مرکز تکنولوژي هسته اي اصفهان، شبکه ي حساس لرزه نگاري شامل هفت دستگاه ترابرپذير در اطراف شهر اصفهان نصب و به مدت بيش از دو سال، طي مرداد ماه سال 1355 تا آذرماه 1357 مورد بهره برداري واقع شدند. زمين لرزه هاي ثبت شده در اين محدوده، بزرگي هاي متفاوت داشته و با دوايري با شعاع هاي مختلف و به رنگ نارنجي در چهار دسته نمايش داده شده اند. دسته ي نخست داراي بزرگي بين 1 تا 2 ريشتر (12 مورد)، دسته ي دوم داراي بزرگي بين 2 تا 3 ريشتر (73 مورد)، دسته ي سوم با بزرگي هاي بين 3 تا 4 ريشتر (79 مورد) و دسته ي چهارم با بزرگي هاي بين 4 تا 5 ريشتر (12 مورد) مي باشند (شکل 2). شکل 2: کانون سطحي کهلرزه هاي ثبت شده توسط کارشناسان بخش زلزله شناسي سازمان انرژي اتمي ايران طي سال هاي 1355 تا 1357 که به رنگ نارنجي نشان داده شده اند، به همراه کهلرزه هاي ثبت شده توسط پايگاه لرزه نگاري مؤسسه ي ژئوفيزيک دانشگاه تهران در استان اصفهان طي سال هاي 2000 تا 2003 ميلادي، که به رنگ زرد نمايش داده شده اند، در محدوده اي به شعاع 100 کيلومتر در اطراف شهر اصفهان.
توان لرزه اي گسل هاي فعال اطراف شهر اصفهان

داده هاي پايگاه لرزه نگاري مؤسسه ي ژئوفيزيک دومين مرحله از برداشت فعاليت هاي لرزه اي منطقه ي اصفهان طي سال هاي 2000 تا 2003 ميلادي در کم تر از 3 سال توسط پايگاه لرزه نگاري موسسه ي ژئوفيزيک دانشگاه تهران در استان اصفهان انجام گرفته است. زمين لرزه هاي ثبت شده در اين دوره نيز مشابه با داده هاي دوره ي نخست با دواير زردرنگي با چهار اندازه ي متفاوت، هماهنگ با همان بزرگي هاي قبلي ترسيم شده اند (شکل 2). تعداد 204 کهلرزه با بزرگي بين 1 تا 2 ريشتر، تعداد 128 کلهرزه با بزرگي بين 2 تا 3 ريشتر، تعداد 5 کهلرزه با بزرگي بين 3 تا 4 ريشتر و تنها يک کهلرزه با بزرگي بين 4 تا 5 ريشتر طي اين دوره توسط پايگاه لرزه نگاري موسسه ي ژئوفيزيک ثبت گرديده است. در صورتي که هر دو دسته ي داده هاي لرزه اي هم زمان مورد بررسي قرار گيرند، هماهنگي خوبي بين آن ها ديده مي شود. هماهنگي و هم پوشاني بالاي دو دسته داده هاي لرزه اي ثبت شده در دو مقطع زماني متفاوت که توسط محققان و دستگاه هاي مختلف برداشت شده اند، صحت و دقت آن ها را تأييد مي کند. همان گونه که مشاهده مي شود، متأسفانه بيش ترين تمرکز داده هاي لرزه اي در مناطق جنوبي شهر اصفهان مي باشد.
توان لرزه اي گسل هاي فعال اطراف شهر اصفهان

سيستم هاي گسلي منطقه پس از پردازش داده هاي رقومي ماهواره اي هم زمان با انجام بازديد صحرايي و بررسي عکس هاي هوايي منطقه، تعداد زيادي از گسل هاي اصلي و فرعِي محدوده شناسايي گرديد. در مرحله ي بعدي نيز گسل هاي فعال اصلي محدوده مشخص شد. همان گونه که مشاهده مي شود، ارتباط بسيار منطقي و دقيقي ميان گسل هاي اصلي و کهلرزه هاي ثبت شده در محدوده ي مورد مطالعه وجود دارد (شکل 3). در مطالعه ي انجام گرفته تعداد 63 گسل فعال دارد (شکل 3). در مطالعه ي انجام گرفته تعداد 63 گسل فعال مهم در محدوده ي مورد بررسي شناسايي گرديد که بخش اعظم آن ها براي نخستين بار شناسايي و معرفي شدند . اين گسل ها را مي توان به 6 دسته ي کلي به اين قرار تقسيم کرد: 1- گسل هاي با راستاي 120 الي 130 درجه 2- گسل هاي با راستاي 70 درجه 3- گسل هايي با راستاي شمالي - جنوبي 4- گسل هاي با راستاي 150 درجه 5- گسل هاي با راستاي شرقي - غربي 6- گسل هاي با راستاي 35 درجه شکل 3: تصوير ماهواره اي پردازش شده از محدوده ي مورد مطالعه همراه با گسل هاي فعال شناسايي شده و کهلرزه هاي ثبت شده در اين محدوده. پردازش اين تصوير مشابه شکل 1 است. گسل هاي حوالي شهر اصفهان به دليل پوشش وسيع آبرفت هاي دشت اصفهان توسط مناطق زراعي و مناطق مسکوني، تشخيص گسل هاي حوالي شهر در اين مناطق به سادگي ميسر نمي باشد. با عنايت به تأثير تعدادي از گسل ها در ارتفاعات اطراف شهر اصفهان، محل عبور آن ها در آبرفت ها شناسايي شده است (شکل 4). به منظور بالا رفتن دقت نتايج، استفاده از روش هاي ژئوفيزيکي و حفر گمانه ها در مناطق حساس و مشکوک به وجود گسل در اين خصوص راه گشا مي باشد. در صورت شناسايي محل عبور گسل ها مي توان حريم هاي خاصي را براي آن ها در نظر گرفت و طراحي فضاهاي شهري را با احتياط بيش تري انجام داد. شکل 4: تصوير ماهواره اي پردازش شده از اطراف شهر اصفهان. گسل هاي اصلي با ضخامت بيش تر و گسل هاي فرعي با خط چين نمايش داده شده اند. اين تصوير حاصل ترکيب باندهاي سنجنده ي TM و سنجنده ي IRS به صورت (RGBI=741+Pan) پس از اعمال فيلتر گذر بالا از نوع (Sharpen 2) و اجراي کشيدگي از نوع خطي 99 درصد براي باند پانکروماتيک و يکنواخت کردن تصوير (Histogram Equalize) براي باندهاي سنجنده ي TM مي باشد.
توان لرزه اي گسل هاي فعال اطراف شهر اصفهان

بررسي توان لرزه اي گسل هاي فعال با عنايت به اين که زمين لرزه هاي ايران مرکزي معمولاً بزرگ و با دوره ي بازگشت طولاني مي باشند، عدم ثبت زمين لرزه هاي بزرگ در راستاي گسل ها نشانگر لرزه زا نبودن آن ها نمي باشد. عدم وقوع زمين لرزه در شهرستان بم نيز مثالي از فواصل طولاني وقوع زمين لرزه مي باشد. با شناسايي دقيق گسل هاي فعال در پوسته ي ايران زمين مي توان احتمال وقوع زمين لرزه ها را با ديد بهتري پيش بيني نمود. در اين بررسي با بهره گيري از رهيافت تعييني، بيشينه ي شتاب افقي خطر زمين لرزه ي ناشي از جنبش گسل ها در شهر اصفهان محاسبه شده است. بدين منظور با استفاده از چند رابطه ي پيشنهادي حداکثر بزرگي هاي به دست آمده محاسبه شده و سپس ميانگين آن ها به عنوان مبنا در نظر گرفته مي شود. با قبول اين فرض که در زمين لرزه هاي احتمالي آينده حدود 50 درصد از درازاي گسل ها جنبا مي شوند، از روابط تجربي که ميان درازاي گسل و بزرگي زلزله ي احتمالي وجود دارد، استفاده شده است. همچنين، با توجه به اين که حداکثر ميزان حرکت گسل در يک رويداد در زمين لرزه ي طبس با بزرگي MS=7.4 برابر با 80 کيلومتر بوده است، در اين پژوهش نيز با ديد محافظه کارانه حداکثر درازاي گسل که در يک رويداد مي تواند دچار جابه جايي شود، برابر با 80 کيلومتر در نظر گرفته شده است. روابط به کار گرفته شده عبارت اند از [7، 6، 5]: 1- رابطه ي ارائه شده توسط مهاجر اشجعي و نوروزي (1978) MS=5.4+Log LR LR نيمي از طول گسل بر حسب کيلومتر مي باشد. 2- رابطه ي نوروزي (1985) MS=1.259+1.244Log LR اين رابطه براي گسل هاي تا درازاي 85 کيلومتر و بزرگي MS بزرگ تر يا مساوي 6 ريشتر به دست آمده و LR نيمي از طول گسل بر حسب متر مي باشد. 3- رابطه ي آمبرسيس و ملويل (1982) MS=4.629+1.429Log LR اين رابطه براي زمين لرزه هاي بزرگ تر از 6 ارائه شده و LR نيمي از طول گسل بر حسب کيلومتر مي باشد. نتايج محاسبات انجام گرفته براي 27 گسل بزرگ محدوده در جدول 1 ارائه شده است. جدول 1: بزرگي احتمالي زمين لرزه هاي ناشي از جنبش گسل هاي فعال اصلي محدوده ي مورد بررسي. 1- رابطه ي مهاجر اشجعي و نوروزي، 1978، 2- رابطه ي نوروزي، 1985، 3- رابطه ي آمبرسيس و ملويل، 1982. براي تعيين بيشينه ي شتاب افقي از دو رابطه ي زير استفاده شده و ميانگين آن ها به عنوان مبنا در نظر گرفته شده است [8، 9]: 1- رابطه ي (Donovan, 1973) که براي کاليفرنيا ارائه شده است. Y=1080 e 0.5M (R+25)-1.32 که در آن: Y= بيش ترين شتاب افقي زمين بر حسب cm/sec2 M = بزرگي زلزله در مقياس ريشتر R = فاصله ي شهر اصفهان تا کانون دروني زلزله بر حسب کيلومتر 2- رابطه ي تغيير يافته (Donovan, 1973) که به وسيله ي شرکت (Dames and Moore) براي ايران پيشنهاد گرديده است. Y=1080 e 058M (R+25)-1.32 بيشينه ي شتاب افقي براي فعاليت شش گسل فعال اصلي که از شهر اصفهان و يا از نزديکي شهر عبور مي کنند، محاسبه و در جدول (2) نشان داده شده است. همان گونه که مشاهده مي شود، بيش ترين بيشينه ي شتاب افقي در صورت جنبش دوباره ي گسل هاي جنوب اصفهان و شمال شرق اصفهن بوده که برابر با 0/47 شتاب ثقل زمين مي باشد. جدول 2: تعيين حداکثر شتاب افقي ناشي از فعاليت گسل هاي اصلي و نزديک به شهر اصفهان به روش تحليلي. عمق کانون زمين لرزه هاي احتمالي 15 کيلومتر در نظر گرفته شده است. 1- رابطه ي (Donovan, 1973)، 2- رابطه ي تغيير يافته (Donovan, 1973)، به وسيله ي شرکت (Dames and Moore) براي ايران.
توان لرزه اي گسل هاي فعال اطراف شهر اصفهان

نتيجه گيري و پيشنهاد با وجود قرار گيري شهر اصفهان در زون ساختاري سنندج - سيرجان که از نظر خطر وقوع زمين لرزه نسبت به ديگر مناطق ايران آرام تر مي باشد، يافته هاي پژوهش انجام يافته لزوم توجه بيش تر به خطر زمين لرزه در شهر اصفهان را نشان مي دهد. از جمله نتايج به دست آمده عبارت اند از: 1- شناسايي 63 گسل فعال با ده ها و در مواردي تا چند صد کيلومتر درازا در محدوده اي به شعاع 100 کيلومتري شهر اصفهان. 2- تطبيق صدها کهلرزه ي ثبت شده توسط شبکه ي لرزه نگاري سازمان انرژي اتمي و شبکه ي لرزه نگاري مؤسسه ي ژئوفيزيک دانشگاه تهران در استان اصفهان، با راستاي گسل هاي فعال شناسايي شده خصوصاً در محل تلاقي گسل ها. 3- وجود چند گسل فعال مهم با راستاهاي مختلف در نزديکي شهر اصفهان و ثبت کهلرزه هاي متعدد در نزديکي آن ها، خصوصاً در بخش هاي جنوي و جنوب غربي اصفهان که از نظر خود زمين لرزه قابل توجه مي باشد. از 13 مورد نظر خطر زمين لرزه ي ثبت شده با بزرگي بين 4 تا 5 ريشتر طي دو دوره ي فعاليت شبکه هاي لرزه نگاري، 12 مورد در جنوب غرب اصفهان و تنها يک مورد در جنوب ميمه رخ داده است. 4- بيشينه ي شتاب افقي در شهر اصفهان ناشي از جنبش دوباره ي گسل هاي جنوب اصفهان و شمال شرق اصفهان بوده که برابر با 0/47 شتاب ثقل زمين مي باشد. براي شناخت بهتر پارامترهاي لرزه خيزي در منطقه ي اصفهان موارد زير پيشنهاد مي گردد: 1- انجام ريزپهنه بندي لرزه اي شهر اصفهان با توجه به نوع و ضخامت پوشش آبرفتي، به منظور بررسي پاسخ طيف طرح در مناطق مختلف شهري. 2- به کارگيري روش هاي مختلف ژئوفيزيکي (با عنايت به محدوديت هاي مناطق شهري)، حفر گمانه هاي اکتشافي و استفاده از سنجش از دور غيرفعال براي شناسايي بهتر و دقيق ترِ گسل ها در محدوده ي شهر اصفهان. 3- ثبت ميزان جابه جايي گسل هاي فعالِ شناسايي شده در اين پژوهش، با استفاده از روش هاي مختلف ژئودتيک، نظير برداشت هاي نقشه برداري و استفاده از برداشت. پي‌نوشت‌ها: 1- دانشگاه اصفهان، گروه زمين شناسي Safaei @ sci.ui.ac.ir 2- قدرداني: از مدير کل محترم سازمان بازسازي و حوادث غيرمترقبه ي استان اصفهان، جناب آقاي مهندس شيشه فروش به خاطر پي گيري ايشان در اجراي پژوهش انجام يافته کمال تشکر را دارد. از معاونت محترم شهرسازي شهرداري اصفهان و کارشناسان محترم آن معاونت و همچنين از معاونت محترم تحقيقات و فن آوري دانشگاه اصفهان و همکاران ارجمند آن حوزه به خاطر همکاري در اجراي طرح پژوهشي شماره 7/3486 قدرداني مي گردد. منابع 1- آمبرسيز، ن. ن.، ملويل، ج. پ.، 1370، «تاريخ زمين لرزه هاي ايران»، ترجمه ي ابوالحسن رده، انتشارات آگاه، تهران، 674 صفحه. 2- صفايي، هـ.، 1384، «گزارش نهايي طرح پژوهشي: شناسايي و بررسي توان لرزه اي گسل هاي اطراف اصفهان، دانشگاه اصفهان، 111 صفحه. 3- Sengor, A. M. C., 1984-The cimmeride orogenic system and tectonics of Eurasia, Geo. Soc. Am., Spec. Pap., 195, 52p. 4- مهاجر اشجعي، ا.، 1360، ثبت و تفسير لرزه هاي محلي و ويژگي هاي زلزله خيزي مناطق اصفهان و شهرکرد، امور ويژه ي زلزله شناسي سازمان انرژي اتمي ايران، 41 صفحه. 5- Mohajer- Ashjai, A. and Nowroozi, A. A., 1978. Observed and probable intensity zoning of Iran. Tectonophysics. 49, p. 149-160. 6- Ambraseys, N. N. and Melville, C. P., 1982, A history of Persian earthquakes, Cambridge earth science series, 219p. 7- Norozi, A. A., 1985, Empirical relations between magnitudes and fault parameters for earthquakes in Iran, Bull. Seism. Soc. Am., p. 1327-1338. 8- Donovan, N., 1973, Earthquake hazards for buildings, Building practices for disaster mitigation, building science series 46, Nat. Bur of standards, U. S. Dept. of commerce Washington D. C., P. 82-111. 9- Dams & Moor international, S. R., L., 1975, Report seismic studies, investigation of surface faulting proposed Medical center, Tehran, Iran. for Imperial Medical center of Iran, 22p., Tehran office. ماهنامه ي فني - تخصصي دانش نما، شماره ي پياپي 173-172. /ج

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 12047]