رکورددار انتقادات اصولگرایانه به دولت/رویکرد توکلی در سال 90 چه خواهد بود؟

واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > چهره ها - احمد توکلی از منتقدین اصولگرای دولت است که گاهی مواضعش به مراتب پیش تر از منتقدان اصلاحطلب دولت اصولگرا است. نسرین وزیری: اگرچه او این روزها به دلیل استقبال رسانههای خارجی از انتقاداتش به دولت از سوی رسانههای حامی دولت تحت فشار است اما توکلی همواره خیرخواهیاش برای دولت را ضمیمه انتقاداتش کرده است. سال 89 سرشار از انتقادات پیاپی به عملکرد دولت بویژه در زمینه اقتصادی و فرهنگی بود. انتقاداتی که در طول هفت سال نمایندگی توکلی از مجلس هفتم تا کنون بارها و بارها عنوان شده و اگر چه برخی مخالفان توکلی، این انتقادات را تبلیغاتی و برای حفظ پایگاه مردمی وی میخوانند، اما او بیتوجه به این اظهارنظرها همچنان به مشی خود ادامه میدهد. اکنون توکلی در آستانه آخرین سال دوره نمایندگیش در مجلس هشتم قرار دارد و انتظار میرود که در سال 90 نیز همچون سال 89 به انتقاداتش ادامه دهد. کما اینکه ورود وی به این سال همچون سال گذشته توام با انتقاد بود. او سال 89 را با انتقاد به مواضع یارانهای دولت و اظهارات شخص رئیسجمهور آغاز کرد و سال 90 را با انتقاد به برگزاری مراسم جشن نوروز. تنها دو روز از آغاز سال 89 گذشته بود که بیانیه مشترک او با دو اقتصاددان مجلسی دیگر خطاب به رئیسجمهور نشان داد که انتقادات آنها به دولت پابرجاست. نام احمد توکلی در کنار نام نادران و مصباحیمقدم بارها و بارها در طول این سال در صدر اخبار قرار گرفت. آنجا که اصرار دولت برای دریافت بودجه بیشتر جهت اجرای قانون هدفمندسازی یارانهها را غیرقانونی میدانستند، آنجا که استرداد قانون برنامه پنجم پس از تصویب کلیاتش در مجلس را غیرقابل توجیه خواندند، آنجا که به تاخیر در ارائه لایحه بودجه 90 گلایه کردند و .... البته توکلی گوی انتقاد را از این دو نفر در خلال سال گذشته ربود. چه آنکه در مقابل عدم اجرای قوانین مصوب مجلس از سوی دولت سکوت نکرد و گفت: آبروی قوه مقننه را حفظ کنید و به دولت اجازه عدم اجرای مصوبات مجلس را ندهید. او بعدها پس از اعلام نظر دبیرشورای نگهبان در خصوص کارگروه حل اختلاف بین دولت و مجلس هم تاکید کرد که نظر جنتی موضع مجلس نیست و مجلس همچنان از گردن کشی دولت در برابر مصوبات مجلس، گلایهمند است. وی با بیان اینکه قانون اساسی برای کسانی است که می‌خواهند کار کنند و نه پیکار، ادامه داد: کشورداری با جنگ و دعوا امکان‌پذیر نیست و امیدواریم اقدامات مجلس باعث رفاقت بیشتر دولت و مجلس شود. توکلی در 15 تیرماه نیز در نطق شدیدالحنی پرسید: رئیس‌جمهور چطور به خود حق می‌دهد که بگوید قانون را اجرا نمی‌کند؟ مجلس نمی‌تواند در برابر این رفتار قانون‌گریزانه و سرکشانه نسبت به قانون بی‌تفاوت بماند. او در موضعگیری دیگری در این باب، به احمدی‌نژاد توصیه کرد حدود قانونی خود را رعایت کند تا کشور ثبات بیشتری بدست آورد. انتقادات اقتصادی توکلی به دولت شاید بیشترین ارتفاع را در میان دیگر اقتصاددانان مجلسی داشته باشد. چه آنکه او تا مرز پیشنهاد عدم رای به کلیات لایحه برنامه پنجم پیش رفت و حتی خواستار استرداد آن از سوی دولت شد. البته او در حفظ ترکیب مجمع عمومی بانک مرکزی در طول برنامه پنجم بسیار کوشید ولی تعیین رئیس آن از سوی شخص رئیسجمهور را در راستای ثبات سیاستهای پولی و مالی کشور نمیدانست و در صف نمایندگانی جای گرفت که معتقد به تغییر شیوه انتخاب رئیس کل بانک مرکزی بودند. او که معتقد بود تیم اقتصادی دولت نهم و بدتر از آن دهم، رویکردهای لیبرال سرمایه‌داری دارد، چندین بار بر لزوم رسیدگی به پرونده‌های مفاسد اقتصادی و برخورد بدون واهمه حتی با افراد صاحب منصب متهم در این پرونده‌ها تاکید کرد. ضربآهنگ پاندول انتقادات توکلی به دولت هنگامی که اعلام کرد «اعطای یک میلیون تومان به نوزادان غیرقانونی است و باید متوقف شود»، شتابی دیگر گرفت و هنگامی که آزادی تبعه آمریکایی متهم به جاسوسی را تکرار تراژدی تلخ بدرقه ملوانان انگلیسی خواند نشان داد که همچنان بر سر انتقادات خود ایستاده است. نماینده تهران در واکنش به سخنان رئیسجمهور درباره «در راس امور نبودن مجلس» هم با بیان اینکه زیر سئوال بردن جایگاه مجلس به روحیات فردگرایانه اشخاص در قدرت بر میگردد، گفت: در یکی از ملاقاتهای نمایندگان با رئیس جمهوری بود که آقای احمدینژاد از خانم افتخاری نماینده تهران پرسیدند که چه میشد ما به جای دو قوه (مجلس، دولت) فقط یک قوه داشتیم که خانم افتخاری پاسخ دادند فقط دیکتاتوری میشد! به عقیده من این مکالمه خود گویای همه مسائل مطرح شده اخیر است. توکلی که عدم حضور رئیسجمهور و دستور وی به بهبهانی برای غیبت درجلسه استیضاح وزیر راه را توهین به مجلس تلقی میکرد، در واکنش به نامه پر سروصدای رئیسجمهور به نمایندگان مجلس پس از تصویب قانون برنامه پنجم هم گفت: به حمدالله ایشان چیزی را باقی نگذاشته‌اند! اشاره وی به لیست اتهاماتی بود که احمدینژاد به سران دیگر قوا و رئیس مجمع تشخیص مصلحت وارد کرده بود. اگرچه رئیس مجلس در برابر نامه رئیسجمهور به دلیل نظر رهبری سکوت کرد و هر نوع رسانهای شدن اختلافات میان قوا را غیرشرعی خواند اما توکلی با باهنر و ابوترابیفرد و دهقان طی نامهای سرگشاده به رئیسجمهور از خجالت اتهامات وی به مجلس درآمدند. نام توکلی چندین بار در کنار نام علی مطهری در سال89 مطرح شد. آنجا که از این دو نماینده به عنوان طراحان طرح سوال از رئیسجمهور نام برده میشد. طرحی که بیشتر به مطهری نسبت داده میشود اما توکلی نیز بر طبل شکستن تابوی این سوال برای انجام وظایف نظارتی مجلس کوبید و گفت: من معتقدم که رئیس جمهور باید ماهی یک بار برای پاسخ به سوالات به مجلس بیاید. البته وقت رئیس جمهور را نباید برای مسائل جزیی گرفت و فرقی نمیکند که رئیس جمهور چه کسی باشد ولی حوادث خیلی مهمی رخ داده که باید رئیس جمهور در مورد مسائل زیادی پاسخ بدهد. آخرین انتقاد توکلی در سال 89 نسبت به دعوت از پادشاه اردن به تهران برای حضور در جشن نوروز بود که آن را ضد مصالح اسلامی میدانست و در نخستین موضعش در سال 90 هم از احمدی‌نژاد خواست تا برای همبستگی با ملل منطقه، برگزاری جشن نوروز را متوقف کند. این تنها انتقاد توکلی به برنامههای فرهنگی دولت با ابتکار مشایی نبود. چه آنکه او نسبت به ترویج «مکتب ایرانی» به جای «مکتب اسلام» ، نیز انتقاد کرده و گفته بود که مجلس در قبال این مواضع سکوت نخواهد کرد. او حتی از رئیس جمهور خواست تا تکلیف خود را نسبت به مشایی و موضع گیریهایش روشن کند. گفتنی است نماینده تهران در دو مقطع نیز به حمایت از مواضع دیپلماتیک احمدینژاد پرداخت. نخست «موضع عزتمندانه ‌رئیس‌جمهور در لبنان» و دیگری به دلیل اظهارات احمدی نژد در سازمان ملل. شش نامه خبرساز توکلی به روسای سه قوه در سال 89 توکلی در طول سال 89 رکورد نامههایش به رئیسجمهور را به 9 نامه رساند. پنجتا از این نامهها در این سال نوشته شد. یکی در فروردین برای دفاع از غیرسیاسی بودن رویکرد مجلس در بررسی هدفمندکردن یارانهها و دعوت رئیسجمهور به مناظره، دومی در اردیبهشت ماه برای ارائه سه پیشنهاد درباره هدفمند کردن یارانه‏ها، سومی نامهای مشترک برای روسای جمهور و مجلس در آخرین روزهای خردادماه بود که خواستار بازنگری در تدوین و تصویب لایحه برنامه پنجم توسعه شده بود. چهارمین نامه شهریورماه در نقد قانونگریزی‏های دولت‎ نوشته شد. پنجمین نامه هم در 10 اسفندماه به آدرس پاستور رفت و از آنچه اصرار به حرف‌های ملی‌گرایانه رئیسجمهور خواند، انتقاد کرد و پرسید دلیل اصلی برای این ایرانی‌گری و تاکید غیرمعمول چیست؟ توکلی همچنین در نامهای به آیتالله صادق آملی لاریجانی به پرونده قضایی یکی از منسوبان رئیسجمهور اشاره کرد و خواستار رسیدگی به پرونده محمدرضا رحیمی شد. او بعدها گفت که به همراه نادران چندبار به دلیل شکایت دولت به بازپرسی احضار شده‌ ولی برخی قوه قضاییه را تحت فشار گذاشتهاند که پرونده رحیمی را پیگیری نکند. او همچنین در سال 89 خواستار رسیدگی به اتهامات سعید مرتضوی دادستان سابق تهران در جریان حادثه کهریزک شد. /111

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]

[مشاهده در: www.khabaronline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 432]