تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805432960
برنامه ريزي منابع سازماني
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
برنامه ريزي منابع سازماني برنامه ريزي منابع سازماني،يک سيستم يکپارچه کامپيوتري مورد استفاده براي مديريت منابع داخلي و خارجي شرکت(شامل اموال منقول، مواد اوليه ومنابع انساني)است. هدف آن تسهيل جريان اطلاعات بين همه امور تجاري داخل مرزهاي سازمان و مديريت ارتباط با شرکا و پارتنرهاي خارج از سازمان مي باشد. مبتني بر يک بانک اطلاعاتي متمرکز و استفاده مناسب از يک پلاتفرم محاسباتي مشترک، سيستم هايFRP همه عمليات تجاري داخل يک محيط Enterpriseرا بصورت يکپارچه درمي آورند. شکل(1)
يک سيستم ERP ممکن است روي يک سرور متمرکز قرار گرفته يا روي واحدهاي سخت افزاري و نرم افزاري مدولار توزيع گشته و سرويسهاي مرتبط را روي يک شبکهLAN ارائه نمايد. اين طرح توزيع شده امکان مي دهد تا يک شرکت تجاري، ماژولهاي ارائه شده توسط سازندگان مختلف را بدون نياز به استقرار چندين از کپي سيستم هاي کامپيوتري پيچيده و گران قيمت در محيطهايي که از ظرفيت کامل آنها استفاده نمي کنند، اسمبل نمايد. اين دسته بندي جديد از نرم افزارها با نام سيستم هاي برنامه ريزي منابع سازماني(Enterprise Resource Planning) در بازار نرم افزاري (طي دو دهه گذشته)پديدار گشته است که به مرکز توجه محققين و شاغلين در حوزه سيستم هاي اطلاعاتي تبديل شده است. در حال حاضر، بازار نرم افزارهاي ERP با سرعت بسيار زيادي(با نرخ رشد بلند مدت36تا 40 درصد) در صنعت نرم افزاري رشد مي کند. گروهي از ناظرين برآورد کرده اند که ابعاد اين بازار درسال 2010 از مرز 1تريليون دلار عبور نموده است. البته بازارERP تا حدودي کند شده است، اما رشد کلي بازار نرم افزارهاي کاربردي Enterprise به لطف تعدادي از حوزه هاي جانبي نظير(CRM(Customer Relationship Management و(SCM(Supply Chain Managmentهنوز نسبتا قوي است. ERPها اساسا«Mega Package» هاي کاملا مجتمع(ويکپارچه) هستند که پشتيباني از تمام(يا تعدادي از) حوزه هاي فعاليت موسسه را بسته به پيکربندي خريداري شده توسط مشتري، فراهم مي کنند. پيچيدگي آنها ،در پيچيدگي پياده سازيها و استقرارشان درسازمانهايي انعکاس يافته است که تاثير بنيادي آنها(کوتاه مدت و بلند مدت) برفعاليتهاي روزمره را باور کرده اند. اين وضعيت به تعداد زيادي گزارش درباره پياده سازيهاي ناموفق منتهي شده است که به هرحال با گزارشهاي متعدد درباره مزاياي ذاتي تامين شده در موسسات استفاده کننده، مطابقت دارد. بنابراين ،مديران به نرم افزارهاي ERP بعنوان شياطين ضروري نگاه مي کنند و تحقيقات زيادي به منظور افزايش نرخ موفقيت پياده سازيهاي ERP و تضمين تحقيق منافع آنها صورت گرفته است. پيدايش ERP مبدا تاريخي ERP به بسته هاي نرم افزاري کنترل و مديريت موجودي کالا برمي گردد که در طول دهه 1960 ميلادي توسطDedicated System طراحي شدند. دهه 1970، شاهد پيدايشMRP(Material Requirements Planning) وDRP(Destribution Resource Planning) بود که بر اتوماسيون تمام جنبه هاي برنامه زمانبندي توليد و طرح ريزي انبار مرکزي، متمرکز شده بودند. در طول دهه 1980 ميلادي سيستم هايMRPII (که اشتباها با اين نام شناخته مي شدند) براي گسترش تمرکز سنتيMRP بر روي فرآيندهاي توليدي به ساير توابع تجاري نظير پردازش سفارش، توليد و توزيع، معرفي شدند. در اوايل دهه 1990، MRPII بيش از پيش گسترش يافت تا حوزه هاي مهندسي، مالي، منابع انساني، مديريت پروژه و نظاير آنها را نيز پوشش دهد. MRPII يک نام غلط است زيرا محصولات خودکارسازي شده(Automated) را براي دامنه گسترده اي از فرآيندهاي تجاري فراهم مي کند نه صرفا فرآيندهايي که در عمليات توليد و توزيع يک شرکت وجود دارند. با اينحال، عليرغم آنکه سيستم هايMRPII توانستند بر تعدادي از نواقص سيستمهاي MRP غلبه کنند اما با پذيرش کمتري مواجه شدند زيرا: * فرآيند توليد از وضعيت«توليد براي انبار» دور شده و به شيوه «توليد براي سفارش» نزديک مي شود که درآن، ساخت براساس سفارش جايگزين، استانداردسازي مي گردد. اين وضعيت باعث ايجاد فرآيندهاي برنامه ريزي بسيار پيچيده تري گرديده است. * کيفيت و هزينه، تنها حداقل ملزومات براي سازمانهايي هستند که مي خواهند در بازار به رقابت بپردازند. رقابت به عرصه تحويل سريع، زمانهاي هدايت، انعطاف پذيري، ائتلاف بهتر با تامين کنندگان و مشتريان و سطوح بالاتر تمايز محصولات کشيده شده است. در نتيجه، MRPII مجددا توسعه يافته و بهERP تغيير نام دارد. يک سيستمERP نه تنها در مورد ملزومات سيستم، بلکه در ملزومات فني نيز با سيستمهايMRPII تفاوت دارد زيرا جنبه هاي تکنولوژيکي نظير اينترفيس گرافيکي کاربر، بانک اطلاعاتي رابطه اي(reational database) استفاده از زبان نسل چهارم و ابزارهاي مهندسي نرم افزارcomputer-aided در برنامه نويسي، معماري سرور/کلاينت و انتقال پذيري سيستمهاي باز را در نظر مي گيرد. همچنين در حاليکهMRPII بطور سنتي برروي برنامه ريزي و زمانبندي منابع داخلي متمرکز شده است، ERPتلاش مي کند تا منابع فروشنده را نيز براساس برنامه هاي زمانبندي و تقاضاهاي پوياي مشتريان، طرح ريزي و زمانبندي نمايد. اين تعريف تکاملي ازERPدرشکل(1) نشان داده شده است. همانطور که درشکل(1) مشاهده مي کنيدERP بعنوان دومين مرحله در فرآيند يکپارچه سازي «فناوري» و«حوزه هاي داخلي وخارجي Enterprise» درنظر گرفته مي شود براساس اين نظريه ،اولين موج تکاملERPبه پيدايش(MRP(Manufacturing Integrationمربوط مي شود در حاليکه موج دوم، نمايانگرERP است. تاثير مشترک «محرکهاي تجاري کليدي»(جايگزين شدن سيستمهاي موروثي، بدست آوردن کنترل بيشتر،مديريت جهاني سازي، اداره تغييرات قانوني و اصلاح يکپارچه سازي توابع درسراسرEnterprise) ضرورت«انتقال ساختاري» ازMRP بهERPرا بوجود آورد. عامل قابل توجه بعدي در موج دوم توسعهERP، کسب آمادگي براي سال2000بود که غالبا بعنوان دليل اصلي انطباق باERP شناخته مي شود. شکل(2):تکامل سيستمهاي ERP
تعريفERP با وجود آنکه هيچ تعريف مورد توافقي براي سيستمهاي ERP وجود ندارد، براساس خصوصيات اين سيستمها مي توان آنها را بعنوان بسته هاي غول آساي پيچيده، يکپارچه و کاملا فراگير درنظر گرفت که براي پشتيباني از حوزه هاي عملياتي کليدي يک سازمان طراحي شده اند. APICS،(American Production and Inventiry Control Society) ERPرا بصورت يک سيستم اطلاعاتيaccounting-orentedبراي شناسايي و طرح ريزي منابعي که در سراسرEnterpriseبراي دريافت، آماده سازي، تحويل وحسابداري سفارشات مشتريان، مورد نياز هستند، تعريف مي کند. در نتيجه، ERP براساس اين تعريف يک سيستم درسطح عملياتي است. بنابراينERP،(Enterprise Resource(Planning يک اصطلاح کلي براي يک سيستم اطلاعاتي استاندارد در عرصه Enterprise است که دانش عميقي از تجربيات تجاري جمع آوري شده توسط پياده سازيهاي فروشنده آن در ساير سازمانها را درخود انباشته کرده است. ERP تمام داده ها و فرايندهاي يک سازمان را در يک سيستم واحد جمع مي کنند. يک سيستم ERP از اجزاي سخت افزاري و نرم افزاري متعددي براي دستيابي به اين مجموعه عظيم اطلاعات استفاده مي کند. يک عامل کليدي در بيشتر سيستم هاي ERP،استفاده از پايگاه داده واحد به منظور ذخيره سازي داده براي واحدهاي (Modules) مختلف سيستم است. واژه ERP اصولا برسيستمهايي که بمنظور برنامه ريزي استفاده از منابع فروش طراحي شده اند دلالت مي کند. اگر چه واژه مشتق ERPريشه درمحيط مصنوعي دارد، استفاده امروزي از ERP حوزه هاي وسيعتري را شامل مي شود. سيستمهاي ERP برحسب نوع، تلاش مي کنند که همه فعاليتهاي يک پايگاه يا سازمان را تحت پوشش قرار دهند(صرف نظر از ساختار سازماني). بعلاوه ممکن است اين نکته مورد توجه قرار گيرد که يک بسته نرم افزاري عموما بمنظور فراهم آوردن کارايي در بسته اي خاص است. بسته اي که تحت پوشش دو سيستم يا بيشتراست. ازنظرفني، يک بسته نرم افزاري که فعاليتهاي حسابداري وصورت حساب(ليست پرداخت)را تدارک مي بيند، يک بسته نرم افزاري ERP ناميده مي شود. با اين وجود،واژه(ERP) نوعا براي کاربردهاي بيشتر نيز بکار مي رود. معرفي يک سيستم ERP بمنظور جايگزين کردن دو يا چند کارکرد مستقل است، که اين امر نياز به ارتباط خارجي که قبلا بين سيستمها لازم بود را برطرف مي سازد. همچنين مزاياي ديگري را فراهم مي کنند که ناشي از استاندارد سازي و نگهداشت پايينتر(يک سيستم به جاي دويا بيشتر)براي قابليت گزارش دهي آسانتر(مانند همه داده هايي که نوعا در يک پايگاه داده نگهداري شود)نمونه هايي براي سيستم ERPشامل مي شود: توليد، ملزومات، واحد مالي، مديريت روابط مشتري(CRM) منابع انساني و مديريت انبارداري. با توجهي عميق تر به سيستمهاي ERPيک عامل کليدي جمع آوري داده از همه بخش هاي يک سازمان است .براي عملي شدن آن يک سيستم ERPنوعا بر پايه يک پايگاه داده خاص همراه با چندين واحد نرم افزاري است که عملکردهاي مختلف يک سازمان را پوشش ميدهد. برخي سازمانها(نوعا آنهايي که داراي مهارتهاي کافي IT براي ساخت محصولات نرم افزاري متعددي هستند)اجزاي اجرايي يک سيستم ERPرا انتخاب و ارتباط خارجي با ديگر سيستمها را توسعه مي دهند. براي مثالHRM و سيستمهاي مالي ممکن است بهترازSAP,S HRM به نظر آيند و همين طور ممکن است سيستمهاي SAP,CRMبهتر ازمعادلهايPEOPLE SOFTبنظر آيند. در اين مورد، سازمانها ممکن است خريد يک سيستم ERPرا صحيح بدانند، اما ترجيح مي دهند سيستمHRM و واحدهاي مالي را بخرند و ديگر تقاضاهايشان را نيز از SAPتامين کنند. اين مسئله در بخشهاي تجاري خيلي رايج است، جايي که حتي يک کارخانه متوسط، يک محصول فروش مجزا دارد. درنتيجه يک سري کارکردهاي تخصصي لازم است براي کارکردن با تجهيزات تجارت مانند مديريت انبارداري، فهرست کارکنان، تبليغات و محاسبات. ERPرا مي توان بعنوان يک محصول تجاري استراتژيک که تمام توابع تجاري نظير توليد، عمليات مالي و توزيع را با يکديگر ادغام مي کند نيز تعريف نمود. سيستم هاي ERPتحت عنوان «سيستمهايEnterprise»و«سيستمهاي اطلاعاتيEnterprise-Wide» نيز شناخته مي شوند. اين سيستم ،يک بسته سفارشي مبتني بر نرم افزار است که اکثريت ملزومات سيستمهاي اطلاعاتي يکEnterpriseرا اداره مي کند. اين يک معماري نرم افزاري است که جريان اطلاعات در ميان تمام توابع داخل يکEnterpriseرا تسهيل مي نمايد. در نتيجه، سيستمهاي ERP بطور سنتي بعنوان سيستمهاي پردازش«معامه گرا»و يا Backboneهاي معامله اي در نظر گرفته مي شوند. با اينحال، اين سيستمها بطور پيوسته بر اساس نيازهاي در حال رشد موسسات، «مجددا» تعريف مي شوند. بنابراين، سيستمهاي ERP در تعاريف گوناگون خود بعنوان سيستمهاي اطلاعاتي enterprise-Wideکه با بسياري از ويژگيهاي فرآيندهاي تجاري يک موسسه انطباق دارند، شناخته مي شوند. آنها سيستمهاي يکپارچه و شديدا پيچيده اي هستند که پيش از انتخاب، پياده سازي و استفاده به رعايت ملاحظات دقيقي نياز دارند. مسامحه درهريک از اين حوزه ها مي تواند يک شرکت را درمسير شکست و نابودي قرار دهد. اجزا، سيستمهاي ERP بطورايده آل، يک سيستم ERPيک پايگاه داده خاص را دربردارد که شامل همه داده هاي لازم براي واحدهاي نرم افزاري است: * ساخت و توليد مهندسي، هزينه مواد، برنامه و جدول زماني، ظرفيت، مديريت کارکنان، کنترل کيفيت، مديريت هزينه ها، فرايندهاي ساخت و توليد، پروژه هاي ساخت، جريان توليد * مديريت زنجيره اي ملزومات صورت موجودي، خريد،ترکيب محصولات، برنامه ريزي ملزومات * مالي جدول زماني تقاضاها، تفتيش يا بازرسي کالا، مطالبات، حق کمسيون، مديريت نقدينگي، پرداخت صورتحسابها، دريافت صورت حسابها، داراييهاي ثابت * پروژه هزينه،ساخت، زمان وهزينه، مديريت فعاليتها * منابع انساني پرداخت، آموزش، زمان ورسيدگي،سود ومزايا * تجارت و منابع مشتري فروش وبازار، کميسيون(حق العمل)،خدمات، ارتباط با مشتري، حمايت مرکز تلفني * انبار داده ها ارتباط مختلفSELF_SERVICEبراي مشتريها، متقاضيان و کارمندان همه واحدهاي کاربردي که در فعاليت يا توليد درگيرند دريک سيستم ERP جمع شده اند. که علاوه بر توليد، انبارداري، محاسبات و اطلاعات فني، موارد زير را دربرمي گيرد: حسابداري، منابع انساني، تجارت، مديريت استراتژي، در واقع ERP نوعي مهندسي باز مولفه هاست.ESAنام جديدي براي سيستمهاي ERP سابق است که اغلب همه اجزا تجارت را شامل مي شود اين رشته کاربردي با استفاده از جستجوگرهاي عادي اينترنت به کارگرفته مي شود. سيستمهاي ERP براي پشتيباني طيف گسترده اي از حوزه هاي عملياتي کليدي دريک سازمان، از يک ساختار مدولار استفاده مي کنند، نرم افزارهاي کاربردي در قلب يک سيستم ERP به نوبه خود از ماجولهاي نرم افزاري کوچکتري ساخته شده اند که فرآيندهاي تجاري خاصي را در داخل يک حوزه عملياتي معين انجام مي دهند. براي مثال، يک نرم افزار کاربردي توليد ،معمولا شامل ماجولهايي است که امکان پيگيري موجودي انبار و فروش، پيش بيني مواد خام مورد نياز و برنامه ريزي نگهداري تاسيسات توليدي را بوجود مي آورند. يک سيستم ERPمعمولا در سراسرEnterpriseبا يک بانک اطلاعاتي رابطه اي مشترک ادغام شده است و داده هاي مربوط به هرتابع را در آن ذخيره مي نمايد. ERP بطور گسترده اي بعنوان سيستمي شناخته شده است که از طريق اعمال اصلاحاتي در زمينه بازدهي، بهره وري وپياده سازي فرآيندهاي تجاري بهينه سازي شده، پتانسيل ايجاد تغييرات بنيادي در فعاليتهاي تجاري موجود را دارد. يکي از دلايل اصلي که باعث مي شود مديران، مايل به انجام پروژه هاي دشوار ERPباشند، پايان دادن به تفرق سيستمهاي فعلي است تا به يک فرايند استانداردسازي اجازه دهند که قابليت ديد بيشتري را بر روي داده هاي سراسر شرکت فراهم نموده و(در بعضي ازموارد،)مزاياي رقابتي را بدست آورند. شکل(3): ERPتوسعه يافته
شکل(4): نماي مدولاي يک سيستم ERP سيستمهاي ERP بگونه اي توسعه يافته اند تا توابع«Back Office»نظير عمليات، لجستيک، کنترل منابع مالي يا انساني و سيستمهاي«non-transaction-based»و همچنين توابع«Front Office» نظير فروش، بازاريابي، خدمات مشتريان را بعنوان يک جز مکمل در برگيرند. همانطور که درشکل(2)مشاهده مي کنيد اين تجميع، نتيجه پيدايش سيستمها و استراتژيهاي(SCM(Supply Chain Managementو(CRM(Customer Relationship Managementاست. در حاليکه ممکن است نامها و تعداد ماجولهاي سيستم هاي ERP موجود در بازار با يکديگر تفاوت داشته باشند، يک سيستم معمولي از طريق فراهم نمودن امکان به اشتراک گذاشتن آزادانه اطلاعات براي ماجولها و متمرکز نمودن تمام اطلاعات دريک بانک اطلاعاتي ،واحد همه توابع خود را يکپارچه سازي مي کند. شکل(3)،يک نماي کلي از يک سيستم ERP را نشان مي دهد. بسته هاي ERPيک سازمان را وادار مي کنند تا يک مجموعه آزمايش شده از فرآيندهاي تجاري را پياده سازي نمايد و اين بدان معني است که موسسه مورد نظر مجبور نيست «مجددا چرخ را اختراع کند». بسته هاي ERP،«بهترين تکنيکهاي»قابل استفاده مجدد در فرآيندهاي تجاري را در خود جاي داده اند. همانطور که جديدترين فناوريها و فرآينده به پيش مي روند، خريداران بسته هاي نرم افزاري نيز با آنها حرکت مي کنند. بسته هاي ERP، شالوده اي را براي تجارت فراهم مي کنند و به همين دليل مديران موسسات ميت وانند بر روي«تصرف سهم بازاري» متمرکز شوند. محبوبيت سيستمهاي ERP از اين واقعيت سرچشمه گرفته است که بنظر مي رسد آنها مي توانند چالشهاي ايجاد شده توسط انبوه نرم افزارهاي کاربردي مجزا و ناهماهنگ که مدتها از عمل مفيد آنها گذشته است را برطرف نمايند. اين«سيستم هاي موروثي» ،يکي از بزرگترين وزنه هاي بازدارنده براي کارآيي و بهره وري تجاري به حساب مي آيند زيرا نگهداري چندين سيستم کامپيوتري متفاوت با هزينه هاي سرسام آوري همراه است. اين هزينه ها عبارتند از هزينه هاي مستقيم نظيرrationalization،افزونگي، کليدگذاري مجدد، فرمت بندي مجدد، ارتقا، اشکال زدايي، حذف و نظاير آنها. اما نکته مهمتر، هزينه هاي غير مستقيمي نظير سيستم خريد و فروش يک شرکت هستند که نمي تواند با سيستمهاي زمانبندي/توليد آن ارتباط برقرار کنند و همين مسئله باعث افت بازدهي توليد وخدمات مشتريان مي گردد. بطور قاطع، مديريت در چنين سيستمي احتمالا ناچار خواهد بود تا تصميمات حياتي را براساس اطلاعات بدست آمده از سيستمهاي ناسازگار اتخاذ نمايد و در نتيجه بجاي منطق تجاري استوار بايد به غريزه خود تکيه داشته باشد. MacVittie، سه هدف اصلي را در وراي پياده سازي يک سيستم ERP مشخص مي کند: 1- ادغام داده هاي مالي: هنگاميکه مديران به ديدگاه واحد يا فعاليتهاي خود از داده هاي مالي وابسته هستند، تعابير متناقضي بوجود خواهند آمد(براي مثال، آمار و ارقام فروش ارائه شده توسط بخش مالي شرکت با داده هاي بخش بازار يابي آن کاملا مغايرت دارند).استفاده از يک سيستم ERP يک نسخه واحد از اطلاعات فروش را فراهم مي نمايد. 2- استانداردسازي فرآيندها: يک شرکت توليدي که در طول عمر خود(وخريد شرکتهاي ديگر)رشد کرده است، احتمالا متوجه خواهد شد که واحدهاي مختلف آن از شيوه هاي متفاوتي براي توليد يک محصول واحد استفاده مي کنند. استانداردسازي فرآيندها و استفاده از يک سيستم کامپيوتري يکپارچه مي تواند باعث صرفه جويي در زمان، افزايش بهره وري و کاهش حسابهاي اصلي گردد. اينکار همچنين مي تواند امکان همکاري و زمانبندي توليد در ميان واحدها و سايتهاي مختلف را فراهم نمايد. 3- استانداردسازي اطلاعات منابع انساني: اين موضوع خصوصا در يک شرکتmulti-siteمفيد است. يک شيوه متحدالشکل براي پيگيري ساعات کار پرسنل و مزاياي ارتباطي آن، فوق العاده سودمند خواهد بود زيرا احساس بيطرفي و عدالت را درميان نيروي کاري بوجود آورده و شرکت را بعنوان يک ماهيت کلي، کارآمد مي نمايد. مزاياي ERP يک سيستم ERPکه بطور صحيحي پياده سازي شده است، آشکارا مي تواند به مزاياي بي سابقه اي براي محاسبات تجاري دست پيدا کند. با اينحال، بعضي از شرکتها براي مشخص نمودن مزاياي قابل اندازه گيري و يا بهبودهاي ايجاد شده در فرآيندهاي تجاري خود مشکل دارند. براي مثال مي توان به گروهي از فروشندگان و مشاورين اشاره نمود که عبارت ERPرا بخاطر تجارت بد و يا نااميدي مديريت خود(زمانيکه اهداف و مزاياي تجاري اوليه با پياده سازيهاي ERP در موسسات آنها بدست نيامده اند)، بي ارزش مي دانند. تنها 10 تا15درصد از پياده سازيهاي ERP، مزاياي مورد انتظار را تحويل مي دهند. شرکتهايي که توانسته اند مزايايي را شناسايي کنند، تصور مي کنند که اين مزايا بدون پياده سازي سيستم ERPنيز امکانپذير بوده اند. آنها، احساس مي کنند که بخش عمده اي از مزاياي بدست آمده از سيستم ERPآنها به اعمال تغييراتي نظير بهينه سازي سيستم انبارداري مربوط مي شوند که بدون سرمايه گذاري بر روي يک سيستم ERP را بعنوان يک کاتاليزور براي تغييرات بنيادي در عمليات تجاري درنظر گرفت که بهبود چشمگيري در کارايي را به همراه دارد. در يک گزارش درباره يک پياده سازي ERPمي خواهيم: «بسياري از محاسني که ما امروز مي توانيم بدست آوريم، هنگاميکه آغاز کار بر روي ERP به هيچوجه قابل پيش بيني نبودند. در واقع، بنظرمي رسد بخش عمده اي از ارزش اين سيستمهاي بزرگ درشالوده زيربنايي که آنها براي رشد آتي مبتني بر فناوري اطلاعات ايجاد مي کنند، نهفته است». گروهي از متخصصين يک چارچوب جامع از مزاياي تجاري را ارائه مي کنند که موسسات مي توانند آنها را با استفاده ازسيستمهاي ERPبدست آورند. آنها 21مزيت براي ERPذکر مي کنند که در امتداد پنج بعد مختلف (عملياتي، مديريتي، استراتژيک،زيرساختارIT،سازماني) جمع شده اند. آنها به تجزيه و تحليل ويژگيهاي سيستمهاي ERP، مستندات مزاياي IT،داده هاي مبتني بر وب درباره 233مورد موفق فروشندگان ERPو مصاحبه با 34مورد ERPپرداخته اند تا يک شالوده جامع را براي طرح ريزي، توجيه و مديريت سيستم ERPتامين نمايند. تمرکز و هدف اين چارچوب،«توسعه يک طبقه بندي از مزايا است که مزاياي مربوطه را از ديدگاه مديريت ارشد يک موسسه درنظر مي گيرد و مي توان از آن بعنوان يک «ابزار ارتباطي و چک ليست براي اتفاق نظر درمذاکرات درون سازماني درباره تحقق مزايا وتوسعه» استفاده کرد. توجيه انطباق با ERPها، بر مزاياي تجاري آنها استوار است. با اينحال، ناظرين اعتقاد دارند که براي کسب مزاياي مورد انتظار از يک پياده سازي ERP، نبايد هيچگونه سوءتفاهمي در مورد ديدگاه آن وجود داشته باشد و درعين حال نبايد آنچه که در پياده سازي موثر آن دخيل است را دست کم گرفت. نکته مهمتر اين است که تصميم گيرندگان سازماني بايد زمينه ذهني و فطرت مورد نياز براي اين نوع تصميم گيريها را داشته باشند. جمع بندي متخصصين،4دليل را براي آنکه چرا شرکتها آماده مي شوند تا هزينه هاي قابل ملاحظه اي را در مورد سيستمهاي ERPصرف نمايند، مطرح مي کنند: 1- سيستمهاي ERP، شالوده اي را ايجاد مي کنند که تمام نرم افزارهاي کاربردي مورد نياز شرکت در آينده، مي توانند براساس آن توسعه يابند. 2- سيستمهاي ERP، دامنه گسترده اي از فناوريهاي نامتجانس را در يک مخرج مشترک از عملکرد کلي، ادغام مي کنند. 3- سيستمهاي ERP، چارچوبي را ايجاد مي کنند که سيستمهاي پردازش سفارش مشتريان را تقويت مي نمايند. اين مسئله اي است که در طول سالهاي اخير ناديده گرفته ميشد. 4- سيستمهاي ERP، توابع تجاري نظير توليد، عمليات مالي، توزيع و منابع انساني را متحد مي نمايند. گرايش به سمت سيستمهاي ERPوextendedکاملا محرز مي باشد. ممکن است بعضي از قسمتهاي بازار ERP اشباع شده باشند، اما نيروهاي محرکه قدرتمندي نظير تجارت الکترونيک،EAI(Enterprise، DW(Data Warehousing،(Application Integration) و ERPII ، اين بازار را در سالهاي آينده به سطوح تازه اي خواهند کشاند. اين بدان معني خواهد بود که بخشهاي قابل ملاحظه اي از سرمايه گذاريهاي بسياري از شرکتها در زمينهITبه سمت پروژه هاي نوع ERP گرايش پيدا خواهند کرد و محققينIS بايد تلاشهاي خود در زمينه توسعه چارچوبها و اسلوب شناسي بهتر براي استقرار موفق سيستمهايEnterprise در شرکتها، دنبال نمايند. منبع:نشريه بزرگراه رايانه- ش133
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 865]
-
گوناگون
پربازدیدترینها