واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: قرآن در اسلام
قرآن ريشه دار ترين مدرك اسلامى است كه محور همه تلاش هاى فرد و اجتماع مسلمان است.قرآن مجيد متضمن كليات برنامه زندگى بشر است: زيرا آيين اسلام كه بهتر از هر آيين ديگرى سعادت زندگى بشر را تامين و تضمين مى كند از راه قرآن مجيد به دست مسلمانان رسيده است و مواد دينى اسلام كه يك سلسله معارف اعتقادى و قوانين اخلاقى و عملى است ريشه اصلى آنها در قرآن مجيد مى باشد. و روشن است كه در قرآن مجيد اصول عقايد دينى و فضايل اخلاقى و كليات قوانين عملى در آيات بسيارى كه نيازى به نقل آنها نيست ذكر شده است.آفرينش ويژه انسان و همچنين آفرينش جهان كه انسان جزو غير قابل تفكيك آن مى باشد. انسان را به سوى سعادت واقعى اش هدايت مى كند و مهم ترين و ريشه دار ترين و پابرجاترين مقررات را كه به كار بستن آنها سعادت را براى انسان تضمين مى كند به انسان گوشزد مى نمايد. خداى متعال هريك از آفريده هاى خود و از آن جمله انسان را به سوى سعادت و هدف آفرينش ويژه خودش از راه آفرينش خودش راهنمايى مى فرمايد و راه واقعى براى انسان در مسير زندگى همان است كه آفرينش ويژه وى به سوى آن دعوت مى كند و مقرراتى را در زندگى فردى و اجتماعى خود بايد به كار بندد كه طبيعت يك انسان فطرى (طبيعى) به سوى آنها هدايت مى كند نه انسانهايى كه به هوى و هوس آلوده و در برابر عواطف و احساسات اسير دست بسته مى باشند. مقتضاى دين فطرى اين است كه تجهيزات وجودى انسان القا نشود و حق هر يك از آنها ادا شود و جهازات مختلف و متضاد مانند قواى گوناگون عاطفى و احساسى كه در هيكل وى به وديعه گذارده شده ، تعديل شده به هر كدام از آنها تا اندازه اى كه فراهم حال ديگران نشود رخصت عمل داده شود و بالاخره در خرد انسان عقل عمل مى كند نه خواست نفس و نه غلبه عاطفه و احساس اگر چه مخالف عقل سليم باشد و در جامعه نيز عقل و سلاح واقعى جماعت حكومت نمايد نه هوى و هوس يك فرد تواناى مستبد و نه خواسته اكثريت افراد. اگرچه مغاير حق و خلاف مصلحت واقعى جماعت باشد. پس زمام حكم تشريع تنها به دست خداست و جز او را نشايد كه تشريع قانون به وضع مقررات و تعيين وظيفه نمايد، زيرا چنان كه روشن شد تنها مقررات و قوانين در صراط زندگى به درد انسان مى خورد كه از راه آفرينش براى او تعيين شده باشد. يعنى علل و عوامل بيرونى و درونى انسان را به انجام دادن آن دعوت نمايند و آن را اقتضا كنند. يعنى خدا آن را خواسته باشد. زيرا مراد از اينكه خدا چيزى را مى خواهد اين است كه علل و شرايط انجام يافتن آن را به وجود آورده است نهايت اينكه گاهى علل و شرايط طورى است كه پيدايش جبرى چيزى را ايجاب مى كند و در اين صورت اراده را اراده تكوينى گويند و گاهى طورى است كه اقتضا مى كند انسان عمل را از راه اختيار و آزادانه انجام دهد و در اين صورت اراده را اراده تشريعى گويند.پس بايد دانست كه قرآن مجيد با رعايت اين مقدمات يعنى با عطف نظر به اين كه انسان در زندگى خود هدفى دارد (سعادت زندگى) كه بايد در راه به دست آوردن آن در طول زندگى تلاش و كوشش نمايد و اين فعاليت بدون برنامه نتيجه بخش نخواهد بود. اين برنامه را نيز بايد از كتاب فطرت و آفرينش خواند و به عبارت ديگر از تعاليم الهى فرا گرفت. قرآن مجيد با عطف نظر به اين مقدمات شالوده برنامه زندگى انسان را به اين نحو ريخت كه اساس برنامه خود را خداشناسى قرار داد و اعتقاد به يگانگى خدا را اولين اساس دين شناخت و پس از شناسانيدن خدا معادشناسى (اعتقاد و به روز رستاخيز كه در آن پاداش و كيفر كردار نيك و بد انسان داده خواهد شد) را از آن نتيجه گرفت و اصل ديگر قرار داد و پس از آن پيغامبر شناسى را از معاد شناسى نتيجه گرفت. زيرا پاداش اعمال نيك و بد بدون ابلاغ قبلى طاعت ومعصيت و نيك و بد از راه وحى صورت نمى بندد و آن را نيز اصل ديگر قرار داده : اصل نامبرده: اعتقاد به يگانگى خدا، اعتقاد به نبوت و اعتقاد به معاد را اصول دين دين اسلام شمرد.كتاب «قرآن در اسلام» تاليف علامه سيد محمد حسين طباطبايى به كوشش سيد هادى خسروشاهى توسط موسسه بوستان كتاب به قيمت۲۲۰۰ تومان منتشر شده است.
سه شنبه 7 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 328]