واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > مجلس - 43 کرسی شورای مرکزی جدید فراکسیون اصولگرایان در حالی تکمیل میشود که حامیان دولت معتقدند تغییر در ترکیب اعضای این شورا به نفع این طیف بوده است و بر همین اساس بر طبل تغییر رئیس فراکسیون میکوبند. نسرین وزیری: این در حالی است که نگاه موشکافانه به تغییرات ایجاد شده در ترکیب شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان، حاکی از ابقای 50درصدی اعضاست. البته با توجه به نامشخص بودن سرنشینان 5 کرسی که معادل 13درصد اعضاست، نمیتوان گفت که 50درصد مابقی اعضا تغییر کردهاند. چه بسا اعضای قبلی ابقا شوند و بعید هم نیست که این کرسیها همچون گذشته از سوی منتقدین دولت پر شوند و نه حامیان آن. از همین روست که همچنان سهم حداکثری منتقدان دولت نسبت به حامیان دولت (70 به 20 درصد) کمافیالسابق (74 به 28 درصد) حفظ شده و حتی سهم حامیان دولت از 28 درصد به 20 درصد در شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان تقلیل یافته است. حامیان دولت در حالی 5 کرسی باقیمانده را از آن خود میدانند که در مورد سرنوشت انها ابهامات زیادی وجود دارد. کما اینکه ولی اسماعیلی نماینده حامی دولت از منطقه گرمی، خود را نماینده منتخب استان اردبیل برای شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان معرفی کرده اما سیدکاظم موسوی با صورت جلسه دیگری از جلسات مجمع نمایندگان استان خود را منتخب این استان با رای 4 نفر از 7 نماینده آن معرفی کرده است. اسماعیلی همچنین در حالی از انتخاب علی زنجانی و عیسیزاده به عنوان منتخبان آذربایجان غربی خبر داده بود که جهانبخش محبینیا و جواد جهانگیرزاده با اعتراضی به فراکسیون اصولگرایان، اصل برگزاری چنین انتخاباتی در مجمع نمایندگان استان را تکذیب کردهاند! اعتراضات مشابهی در مورد جایگزینی علی کریمی به جای عزت الله یوسفیان در استان مازندران و تعیین جانشین حیاتی در استان فارس وجود دارد. اختلاف دیگر بر سر معرفی نمایندهای از استان البرز در شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان است. حامیان دولت معتقدند که چون البرز استان شده باید نمایندهای از آن (ترجیحا آجرلو) وارد شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان شود. اما در مقابل باور دیگری وجود دارد مبنی بر اینکه کرج هم از جمله استانهای تابعه تهران است که نقوی نماینده انهاست. به گفته حسن زمانی مشاور رئیس مجلس، مجموعه این موارد به هیات داوری فراکسیون اصولگرایان ارائه شده است تا در اینباره تصمیم گیری کنند. اگرچه تا سال گذشته طیفهایی همچون جمعیت رهپویان انقلاب اسلامی و جمعیت ایثارگرایان، نسبت به طیف وحدت گرایان و هم فکران لاریجانی و باهنر اندکی زاویه داشته و در مقاطعی با حامیان دولت یا همان فراکسیون انقلاب اسلامی، همراستا بودند؛ اما این طیف در انتخابات هیات رئیسه فراکسیون اصولگرایان در سال گذشته نیز به ریاست علی لاریجانی رای داد. 24 رای لاریجانی در مقابل 7 رای مرتضیآقتهرانی در انتخابات 14 مهرماه سال گذشته گویای همین واقعیت است. مسلما این طیف که طی یکسال گذشته با فاصله گرفتن از حامیان دولت، به وحدت گرایان نزدیکتر شدهاند، امسال نیز در صف حامیان ریاست لاریجانی بر فراکسیون خواهند بود. چرا که برخی اظهارنظرهای رئیسجمهور همچون «در راس امور نبودن مجلس» و یا اقدامات خلقالساعهای همچون درخواست استرداد لایحه برنامه پنجم، کدورتهایی را در میان نمایندگان آفرید که حتی طیف حامیان دولت نیز در مقام دفاع از آن بر نیامدند. کما اینکه نه تنها چهرههایی همچون روحالله حسینیان و مرتضیآقاتهرانی که از سران فراکسیون انقلاب اسلامی هستند، سکوت اختیار کردند، بلکه علیاصغر زارعی نیز در نطق خود تاکید کرد که هیچ شکی در جایگاه مجلس نیست و شهابالدین صدر نیز از جایگاه نایب رئیسی مجلس در دو سخنرانی و مصاحبه خود بر این نکته صحه گذاشت. انتقاد حامیان دولت از شخص رئیسجمهور از یکسو، نزدیکی بیشتر طیفهای میانی اصولگرایان مجلس به طیف وحدت گرایان و حامیان لاریجانی از سوی دیگر، او را بیش از پیش در معرض ریاست فراکسیون اصولگرایان قرار داده است. وجود چنین شواهد و قرائنی است که زمانی مشاور لاریجانی را بر آن داشت تا به «خبر» بگوید: 70دصد اعضای شورای مرکزی جدید با ادامه ریاست لاریجانی بر فراکسیون اصولگرایان موافقند و 30 درصد مابقی هنوز در اینباره تصمیم گیری نکرده و منتظرند تا ببینند که فرد دیگری برای حضور در این عرصه نامزد خواهد شد یا نه؟ لاریجانی و رقبایی که به صحنه نیامدنداحتمال استعفای لاریجانی از ریاست فراکسیون اصولگرایان نیز حربه دیگری بود که در کنار اعلام تغییر ترکیب شورای مرکزی جدید فراکسیون اصولگرایان به نفع حامیان دولت، به کار بسته شد. برخی سایتهای نزدیک به دولت با انتشار این خبر کوشیدند که زمینه رای آوری لاریجانی را کاسته یا حداقل در اذهان نمایندگن این تردید را بیافرینند که ممکن است فرد دیگری جایگزین او شود. این در حالی است که لاریجانی تا کنون شخصا برای ریاست دوباره بر فراکسیون اصولگرایان، اعلام آمادگی نکرده است. اما همچون سال گذشته که 30 نفر از اعضای شورای مرکزی در دیدار با وی، خواستار نامزدی دوبارهاش شدند، امسال نیز این نمایندگان حامی وی هستند که او را به حضور در این عرصه فراخوانده و نسبت به تمدید ریاستش ابراز امیدواری کردهاند. البته اثری از رقبای پیشین وی نیست. نه غلامعلی حدادعادل که در انتخابات داخلی فراکسیون اصولگرایان در خرداد 87، با کسب 50 رای در مقابل 161 رای، ریاست فراکسیون را به او واگذار کرد؛ نه روحالله حسینیان که در انتخابات هیات رئیسه مجلس در سال گذشته با کسب تنها 21 رای از او با فاصله زیادی جا ماند و نه مرتضی آقاتهرانی که با اصرار دیگر اعضای فراکسیون انقلاب اسلامی در مقابل وی در انتخابات هیات رئیسه فراکسیون اصولگرایان در سال گذشته به رقابت پرداخت و تنها 7 رای در برابر 24 رای لاریجانی کسب کرد؛ هیچ یک برای حضور در رقابتی دوباره اعلام آمادگی نکرده و قصد حضور در این عرصه را ندارند. از آنجا که هیچ یک از این سه نفر، انتقادی را به ریاست لاریجانی در راس فراکسیون اصولگرایان در سال جاری ابراز نکردند، میتوان چننی پنداشت که آنها نیز به ریاست دوباره لاریجانی رضا دادهاند. هرچند که هیچ یک از آنها در شورای مرکزی فراکسین اصولگرایان عضویت ندارند و فاقد حق رای هستند؛ اما آنقدر صاحب نفوذ هستند که ارایی را ساماندهی کنند. در چنین شرایطی، برخی گمانهزنیها از احتمال نامزدی محمدرضا باهنر و یا شهابالدین صدر برای ریاست فراکسیون اصولگرایان حکایت داشت. صدر از سوی حامیان دولت و باهنر از سوی منتقدان دولت. البته پیشاپیش هردو این گزینهها منتفی به شمار میروند. چرا که صدر به جز اینبار که با اختلاف 5 رای در انتخابات هیات رئیسه مجلس که در فراکسیون اصولگرایان برگزار شدف توانست گوی سبقت را از باهنر برباید، هربار آرایی کمتر از او در رقابت برای نایب رئیسی مجلس و فراکسوین را داشته و قطعا ارایی کمتر از حدادعادل، حسینیان و آقاتهرانی در مقابل لاریجانی کسب خواهد کرد. آرایی که وزن حامیان دولت را از آنچه که هست، کمتر میکند. در شرایطی که حمید رسایی نماینده حامی دولت تهرانی، در آخرین انتخابات علنی در مجلس، تنها 5 رای (سه رای بیشتر از آراء باطله) کسب کرد؛ معرفی نامزد دیگری از سوی حامیان دولت برای انتخابات هیات رئیسه فراکسیون آن هم در رقابت برای ریاست، عاقلانه نیست. احتمال نامزدی باهنر از آن روی مطرح شده بود که او با عدم حضور در جایگاه نایب رئیسی مجلس، فرصت بیشتری برای اداره فراکسیون اصولگرایان خواهد داشت. مضاف بر اینکه او سابقه ریاست بر فراکسیون اصولگرایان در مجلس هفتم را نیز دارد. اما باهنر به طور قطع فاقد محبوبیت لاریجانی در میان اعضای شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان است و نامزدی وی نه تنها با کاهش از سقف آراء ریاست فراکسیون همراه خواهد شدف بلکه حامیان دولت را نیز بر آن خواهد داشت تا نامزد مشابهی معرفی کنند. شاید علم به مجموعه این موارد بود که سبب شد او شخصا این احتمال را تکذیب کرده و بگوید: «بهعنوان رقیب لاریجانی حتما کاندیدا نمیشوم زیرا خود بنده جزو طرفداران ایشان هستم.» البته این جمله باهنر این ایهام را به جا گذاشت که اگر لاریجانی نامزد ریاست نباشد، ممکن است وی وارد عرصه شود. از آنجا که زمانی، لاریجانی را تنها نامزد رقابت ریاست فراکسیون اصولگرایان معرفی کرده است، عمده اظهارنظرها در اینباره نیز حول شخص وی مطرح میشود. فراکسیون انقلاب اسلامی تا کنون نامزدی برای رقابت با وی انتخاب نکرده است و عموم اعضای شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان نیز از ریاست لاریجانی راضی هساتند. به جز معدود انتقاداتی که از سوی چهرههایی همچون زارعی و کوثری مطرح میشود، دیگران نقد چندانی به ریاست وی ندارند. حشمتالله فلاحتپیشه، نماینده اسلامآباد غرب و از اصولگرایان منتقد دولت نیز به «خبر» گفت: اینبار یا برای کرسی ریاست فراکسیون اصولگرایان رقابتی درنخواهد گرفت و یا رقابتی غیرجدی را شاهد خواهیم بود که پیروز قطعی آن،آقای لاریجانی است. (رنگ زرد در جدول بالا نشان دهنده تمدید عضویت اعضا در شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان است و رنگ نارنجی نیز نمایندگان حامی دولت را متمایز میکند)
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 577]