واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: امسال اما، از این حال و هواها در رسانه ملی خبری نبود و خیلی از ایرانیها، متوجه نشدند که... لحظه تحویل سال، برای ایرانیان، لحظه ای به یاد ماندنی است و از این رو، ایرانیها، از قدیم الایام در این لحظه زیبا، که سال کهنه به تاریخ میپیوندد و سال نو آغاز میشود، بهترین لباسهایشان را میپوشند، بر سر سفرههای هفت سین مینشینند، قرآن و دعا میخوانند و آرزوهای خود را زیر لب تکرار میکنند و از خدا برای رسیدن به آنها کمک میخواهند.لحظه تحویل سال، در سنت ایرانی، لحظه ای است که در آن نباید کینه و کدورت راه یابد و ازاین رو، بسیاری، قبل از نو شدن سال، با آنان که گسسته اند، "آشتی کنان" به پا میدارند و با لبخند و مهربانی بر سر هفت سین مینشینند زیرا بر این باورند که لحظه تحویل را به هر حالی که باشند، تا آخر سال نیز همان حال، غالب خواهد بود. کوچکترها، بعد از لحظه تحویل سال،به دست بوس بزرگترها می روند و پدرها و مادرها و پدربزرگها و مادر بزرگها، عیدیهای آنان را نگه میدارند تا سال، تحویل شود و آنگاه عیدی دهند و شادی را به کوچکترها هدیه کنند. نظر به چنین جایگاهی برای تحویل سال - که هر سال فقط یک لحظه است - آیینهای خاصی برای آن، درگذر زمان مرسوم شده است، از جمله نشسن بر سر سفره هفت سین، دعا کردن، به سبزه و آب و مصحف نگریستن و سرانجام منتظر شنیدن صدای توپ تحویل سال که خبر از آمدن بهار میدهد و نیز ساز و دهل مخصوصی که رسم شده در آغاز سال نواخته میشود و البته خواندن دعای تحویل سال: یا مقلب القلوب.... صدا و سیما نیز همواره در شکل حداقلی خود با این آیینها همراه بوده و همه ما به خاطر داریم که هر ساله، تلویزیون ( و پیشترها رادیو ) همراه همیشگی ایرانیان در لحظه تحویل سال بوده است به گونه ای که ازچند دقیقه مانده به تحویل سال، اعلام میشد که مثلاً 5 دقیقه مانده به تحویل و دقیقه مانده و.... و یادش به خیر که چقدر با هیجان و گاه هول هولکی، خودمان را آماده تحویل سال میکردیم تا مبادا آن لحظه برسد و ما هنوز لباس نوهایمان را نپوشیده باشیم یا موهایمان را شانه نزده باشیم و.... تا آن که صدای تیک تیک عقربه ثانیه شمار از یک دقیقه مانده به تحویل پخش میشد و در نهایت،صدای توپ تحویل سال پخش میشد و موسیقی تحویل سال و دعای "یا مقلب القلوب..." و به این ترتیب، سال را با چه حلاوتی با تلویزیون تحویل میکردیم. امسال اما، از این حال و هواها در رسانه ملی خبری نبود و خیلی از ایرانیها، متوجه نشدند که سال، کی تحویل شد و توپ تحویل را کی "در کردند" و... انگار نه انگار که سالی رفت و سالی آمد. آیین تحویل سال در رسانه ملی، امسال، اصلاً ملی نبود و این در حالی است که نوروز، تقریباً تنها یادگار بازمانده ایرانیان از میان آیینهای کهن ملی است و صد البته ارج نهادنش نیز یک وظیفه ملی است. متاسفانه در سالهای اخیر، برخی افراد و صاحبان تریبون، در رویکردی خطا آلود، کوشیده اند نوروز را بیمقدار جلوه دهند و حتی آن را در مقام مقایسه با اعیاد دینی و مذهبی قرار دهند و بی ارج نامندش! و این در حالی است که برای ایرانیان، هم دین و مذهب شان، محترم و عزیز است - بدان اندازه که در این راه، حتی جان نیز میدهند - و هم آیینهای ملی و میراث تاریخی و تمدنی شان ارجمند و ستودنی. فرهنگ ایران و ایرانیان، چنان ظرفیت بزرگی دارد که میتواند جامع همه نیکیها و خوبیهای روزگار باشد: از دینی که از طرف پروردگار بر محمد امین (ص) نازل شده، تا رسمها و آموزههای کهن ایرانی و تا دستاوردهای جدید علمی؛ همه و همه را میپذیرد و گرامیمیدارد و آن کس که بکوشد دین شان را تحقیر کند یا آیینهایشان را بی مقدار شمارد یا علم شان را ندیده بگیرد، قطعاً از سوی ایرانیها، دوست داشته نمیشود.لذا هر کس که به عنوان مثال، بر عاشورا و غدیر بتازد یا نوروز را بکوبد یا دستاوردهای دانشمندان معاصرایرانی را انکار و تحقیر نماید، نمیتواند از ملت ایران انتظار دوستی و ارجمندی داشته باشد. صدا و سیما نیز، بهتر است خطای نوروزی خود را اصلاح کند و به جای بی توجهی به توجهات ملی ایرانیان، با آنان همراهی کند و همچنان نوروز و تحویل سال را گرامیبدارد و به آیینهای ایرانی احترام بگذارد و الا عنوان "رسانه ملی" هرگز شایسته رسانه ای نخواهند بود که به آیینهای ملی بی احترامی میکند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 481]