واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: هويت خبرنگاري گاه نيكبختي است چرا كه در گذر زمان فرصت مي يابي انسان هاي بزرگي را ببيني كه ذره ذره نيكي هايشان نامدارشان نموده و كم به كم افتخار ملي شده اند و نامشان جاودان... شبي تابستاني در لابي هتلي در رشت كه بسيار پر رفت و شد مي نمود؛ و به تقريب هيچ كدامشان نمي دانستند كه كهن مردي كه بر روي راحتي با گروهي نشسته، استاد همايون خرم نوازنده چيره دستي است كه از دهه هاي پيشين موسيقي ايران را مو به مو شكافته و در گوشه گوشه جهان تأمل كرده و آثاري بسيار براي فرهنگ اين مرز و بوم به جاي نهاده است. پس از گذشت دقايقي به ساعت نرسيده، براي مصاحبه با ايشان دعوت شديم – نمي دانم شايد هنرمندان امروز را كمتر ديده ايم اما بعيد مي دانم فروتني فروزاني اين چنين ... سخنانش گويي احساس انساني نو را زنده مي نمايد. كوتاه سخن مي گفت و همه به نغمه بود از آميرزا عبدالله و آقا حسين قلي و درويش خان ...؛ و چه خوش تاكيد مي كرد كه در آن زمان سازي به ساز ديگر تعليم مي دادند و موسيقي در خلوت و محافل خصوصي گسترش مي يافت. جايگاه موسيقي را آنچنان شرح مي داد تا به علي نقي وزيري و استادخويش ابوالحسن صبا رسيد و گفت: نخستين هنرستان موسيقي را در تهران علي نقي خان وزيري و دومين هنرستان موسيقي را استاد صبا به فرموده ايشان به دليل موقعيت بالاي فرهنگي گيلان در رشت بنا نهاد. وي با چه شوري از تشكيل اركستر ملي و تك نوازي هاي برنامه گل ها و استادان بزرگ موسيقي اين مرز و بوم ياد مي كرد و مي گفت: خرده اي به علاقه موسيقييايي جوانان امروز نيست. استاد مي گويد : بايد فرصت ارايه و شناخت براي آنان فراهم شود كه اگر چنين شود گام به گام در موسيقي عميق مي شوند و آنگاه آناني كه عشق مي ورزند خلق مي كنند چرا كه ذات موسيقي ايراني ابداع و نوآوري است. استاد معتقد است: جهاني شدن موسيقي ايراني آسان نيست و هارموني موجود بيان كننده تمام موسيقي ايراني نيست. وي افزود: موسيقي ايراني براي ارايه جهاني عشق مي خواهد و مديريت بسيط؛ و اگر عشق نبود موسيقي ايراني هيچ گاه به وضع كنونيش نيز نمي رسيد . وي ادامه داد: موسيقيداناني نياز است تا به هنر خويش گوشها را در ديار غرب به گوشه گوشه موسيقي ايراني آموخته نمايند. استاد بيان مي كند: موسيقي اصيل ايراني همچون آب زلالي است كه به تشنگي دروني شنونده پاسخ لازم را مي دهد و او را با خود حقيقي خويشتن آشتي مي دهد. وي معتقد است : بسياري از گوشه هاي موسيقي ما خود يك شهر موسيقي است كه اگر نسبت به آنها معرفت لازم پيدا شود، مي تواند برطرف كننده عطش حقيقت جويانه انسان شود. شوربختي اينكه وقت مصاحبه به پايان رسيده و پاسي از شب طي شده اما استاد مانع از رفتن مي شود با دستاني كه هفت دهه هنر در اين مرز و بوم خلق نموده؛ يادگاري بر روي لوح فشرده آهنگهايش مي نويسد و همراهمان مي كند. هر انساني عطر دروني اثر هنري را حس مي كند؛ چرا كه داراي معنويت و صداقت است و اين حس چه خوب از استاد القا شد. مي گويند هر چه در درون هنرمند است، بر هنرش مستولي است و به حتم چنين است كه آنچنان آهنگهايي چون، تو اي پري كجايي (سرگشته) ، امشب در سر شوري دارم (غوغاي ستارگان) و ...از هنر استاد مي تراود. شيوه نوازندگي استاد خرم همچنان متاثر از استاد بزرگ موسيقي ايران ابوالحسن صباست؛ اگر چه خرم امضاي شخصي خود را دارد اما به طور آگاهانه اين شيوه اصيل را حفظ نموده و وي از نسل نوازندگاني چون عبادي و تجويدي است. پس از صبا برخي نوازندگان ويلن در راديو تحت تاثير فضاي آن دوره به استفاده از ملوديهاي تركي و عربي و نيز تكنيكهاي بخصوصي در اجراهايشان پرداختند اما نواخته هاي استاد خرم هيچ گاه از فضاي اصيل و كلاسيك موسيقي ايران فاصله نگرفت. بدون شك نام همايون خرم در كنار ديگر چهره هاي ماندگار موسيقي ايران نظير صبا، خالقي، محجوبي و ... بر تارك موسيقي ايران زمين تا هميشه نقش خواهد بست.ك/4 1881/695
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 250]