تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815426450
صهيونيستها بر سر سفره نفت ايران(1)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
صهيونيستها بر سر سفره نفت ايران(1) نويسنده:احمد ساجدي رژيم صهيونيستي، ايران عصر پهلوي را يك پايگاه عمده سياسي و اقتصادي براي تأمين منافع و استراتژي درازمدت خود مي‌دانست و رژيم محمدرضا پهلوي نيز عملاً از ابتدا در خدمت اين استراتژي بود. حكومت اسرائيل كمتر از دو سال پس از تأسيس، با اعلاميه رسمي دولت ساعد مراغه‌اي در 23 اسفند 1328 به صورت «دو فاكتو» به رسميت شناخته شد. بهانه اين شناسايي رسيدگي به امور اتباع ايراني در اسرائيل بود. گفته مي‌شود اسرائيل شناسايي خود را با پرداخت رشوه قابل توجهي به ساعد بدست آورد و آمريكاييها وساطت اين ارتباط را برعهده داشتند. مذاكرات را از جانب اسرائيل يك آمريكايي رهبري ميكرد كه نامش هيچگاه فاش نشد. وي با «موساد» همكاري داشت. او ضمناً يك تاجر ايراني را مي‌شناخت كه از دوستان ساعد بود. نخستوزير ايران از طريق اين شخص مطالبه مبلغ 4000 هزار دلار كرد تا موافقت هيأت وزيران و شاه را جلب كند و آنان را متقاعد سازد كه شناسايي اسرائيل به نفع منافع ايران است. اين مبلغ پرداخت شد و موضوع شناسايي در جلسه 14 اسفند 1328 هيئت وزيران به تصويب رسيد.1
اصرار صهيونيستها به داشتن رابطه با رژيم شاه از يكسو تلاش براي بدست آوردن «پايگاه امن در خاورميانه» و از جانب ديگر چشم داشت به نفت و ديگر منابع و ذخائر اقتصادي ايران بوده است. اين انتظار از آغاز دهه 1330 شكل عملي به خود گرفت. حتي كابينه دكتر مصدق كه تحت‌‌تأثير فشار افكار عمومي مردم مجبور شد در تير ماه 1330 كنسولگري ايران در بيت‌المقدس را تعطيل كند نيز به طور پنهاني دادوستد بازرگاني و نفتي با رژيم صهيونيستي را ادامه داد. در 24 فروردين 1331 روزنامه جروزالم‌پست چاپ اسرائيل از نقش دولت ايران در انتقال يهوديان به تل‌آويو خبر داد، در سوم بهمن 1331 وزير امور اقتصادي و دارائي دولت مصدق از «شايسته بودن مبادلات بازرگاني با اسرائيل» سخن به ميان آورد، در 19 خرداد 1332 وزارت بازرگاني اردن نسبت به ترانزيت كالاهاي اسرائيلي با مارك اروپايي از طريق ايران هشدار داد و در 27 خرداد 1332 يك روزنامه پر تيراژ فرانسه گزارشي از دادوستد اقتصادي ايران و اسرائيل از جمله مبادله نفت، منتشر كرد. 2 پس از كودتاي 28 مرداد 1332، همكاري رژيم شاه با اسرائيل جدي‌تر و گسترده‌تر شد. در پاييز 1333 دولت ايران در پي يك رشته ملاقات‌هاي محرمانه كه با مقامات صهيونيستي در لندن صورت گرفت با فروش نفت به اسرائيل موافقت كرد. بسته شدن موقتي كانال سوئز به دنبال حمله انگلستان و فرانسه و اسرائيل به مصر در 1335 همكاري نفتي تهران و تل‌آويو را گسترده‌تر كرد. مقامات رژيم صيهونيستي در تابستان 1336 قراردادي را با شركت ملي نفت ايران امضا كردند كه به موجب آن نفت ايران با بهاي بشكه‌اي 30/1 دلار به اسرائيل فروخته مي‌شد. در همين سال لوله نفتي هشت اينچي ميان بندر ايلات و «بئرشبع» احداث شد تا از اين طريق نفت ايران به وسيله كاميون‌هاي نفتكش به پالايشگاه حيفا حمل گردد. لوله مزبور كه طرف يكصد روز ساخته شد در آذر 1336 شروع به كار كرد اين لوله كه با هزينه بالغ بر 18 ميليون دلار تكميل شد، تا 1339 ميزان صادرات نفت ايران به اسرائيل را دو برابر كرد.3 در سال 1344 نيز طبق توافق طرفين، خط لولة ديگري با هزينة 110 ميليون دلار احداث شد كه نفت ايران را از ايلات به اشكلون و از آنجا به اروپا مي‌فرستاد. اين خط لولة 32 اينچي در 1969 (آذر 1348) تكميل شد و در فوريه 1970 (بهمن 1348)، به انتقال 10 ميليون تن نفت ايران پرداخت. بدين ترتيب شاه كه در 13 خرداد 1348 به‌طور علني و رسمي، حق موجوديت اسرائيل را به رسميت شناخته بود، خبر بهبود روابط خود با دولت يهود را با تأمين نفت اسرائيل عملي ساخت. براساس مندرجات اسناد لانه جاسوسي، يك ماه پس از شناسايي رسمي دولت اسرائيل از سوي ايران يعني در اسفند 1348 ايران تأمين‌كننده سه چهارم نفت مورد نياز اسرائيل يعني 170 هزار بشكه در روز بود.5 طبق همين اسناد در سال 1355 نيز رژيم شاه 75 درصد نفت مورد نياز اسرائيل را تأمين ميكرد.6 اين ميزان نفت صادراتي، در مقابل واردات كالاهاي اسرائيلي به تهران شامل مواد آرايشي، دارويي، سيمان و ماشين‌آلات صورت مي‌گرفت. براساس اسناد سرّي و محرمانه جاسوسي آمريكا، شركت ملي نفت ايران به‌طور منظم از طريق نفت‌كش‌هايي با پرچم «ليبريا» نفت را به بندر «ايلات» منتقل ميكرد.7 از اين گذشته تنها نفتي كه از طريق خط لوله ترانس ـ اسرائيل (تپلين) جاري و از طريق خليج عقبه به بندر مديترانه‌اي اشكلون (اشقلون) به سمت شمال در حركت بود از جانب ايران بود.»8 در شرايطي كه كشورهاي عرب مرتب به شاه فشار مي‌آوردند كه از فروش نفت به اسرائيل خودداري كند و از نفوذ خود در واشنگتن براي تعديل موضع اسرائيل در قبال جهان عرب استفاده نمايد، شاه همچنان به سياست‌هاي پيشين خود ادامه مي‌داد و تمايلي به استفاده از نفت به‌عنوان وسيله فشار به اسرائيل نداشت. هفته‌نامه آمريكايي «نيوزويك» در شماره هفته اول دي ماه سال 1354 از قول محمدرضا پهلوي نوشت كه وي تقاضاي سوريه براي قطع جريان نفت ايران به اسرائيل را رد كرده زيرا به هنري كيسينجر وزير خارجه آمريكا قول داده نفت مورد نياز اسرائيل را تأمين كند.9 پيش از اين در ماه مهر همان سال كيسينجر طي نطقي در كميته خارجي سناي آمريكا بدون مشورت با شاه، ايران را در فهرست چند كشوري قرار داد كه اسرائيل مي‌تواند همواره براي تأمين نياز نفتي خود به آن متكي باشد. وي در اين نطق تأكيد كرد كه در جريان تحريم نفتي اسرائيل و غرب توسط كشورهاي عربي، ايران تمامي نفت مورد نياز اسرائيل را تأمين كرد.10 بالاترين ميزان برخورداري صهيونيستها از منابع نفتي ايران به حوادث پس از تحريم نفتي غرب باز مي‌گردد. پس از جنگ 21 روزه سال 1352 اعراب و رژيم صهيونيستي موضوع چهار برابر شدن بهاي نفت و قطع صادرات آن به سوي كشورهاي متحد اسرائيل، حكومت شاه خود را از تحريم غرب به دور نگاه داشت و نهايت كوشش خود را در جهت جبران ضرر و زيان اسرائيل مبذول داشت. حكومت شاه در مقابله‌اي نه چندان پنهان، تلاش كرد تا با افزايش بي‌سابقه توليد نفت به رويارويي با تصميمات اوپك برخيزد. در آن زمان اوپك طي دو اجلاس در مهر 1352 موضوع افزايش جهاني بهاي نفت خام را تصويب كرده بود. علاوه بر اين رژيم شاه با ايجاد يك خط هوايي ميان تهران و تل‌آويو جهت ارائه خدمات فني به هواپيما‌هاي اسرائيلي و سوخت‌رساني به جنگنده‌هاي اسرائيلي، در فرودگاه تهران، خدمت مؤثري به صهيونيستها به عمل آورد؛ خدماتي كه توهيني آشكار به افكار عمومي ملت‌هاي مسلمان بود. در تابستان 1355 توافق ديگري بالغ بر 2/1 ميليارد دلار صورت گرفت كه براساس مبادلة نفت با اسلحه قرار داشت. در اين معاملات كه شامل طرح‌هايي نظير توليد موشك‌هاي زمين به زمين داراي برد 450 كيلومتر حامل كلاهك‌هاي غير اتمي 350 پوندي نيز بود، ايران معادل 250 ميليون دلار نفت به‌عنوان پيش پرداخت به اسرائيل داد. 11 از 1336 كه اولين قرارداد عمده خريد نفت ايران ميان مقامات رژيم شاه و اسرائيل به امضا رسيد تا قرارداد نفتي نظامي سال 1355 هيأت‌هاي نفتي، نظامي، سياسي و اقتصادي متعددي از اسرائيل به تهران آمدند. افشاء سفر مقامات بلندپايه اسرائيلي و ملاقات آنها با سران و سردمداران حكومت شاهنشاهي ايران به همان اندازه كه براي رژيم پهلوي دردسر ساز بود، براي اسرائيل منفعت سياسي در پي‌داشت. بعد از سفر يك هيأت بلندپايه بازرگاني اسرائيلي به تهران در 1336 جهت انعقاد قرارداد نفتي، مهم‌ترين سفرهاي مقامات اقتصادي، نظامي، سياسي و نفت اسرائيلي به تهران عبارت بودند از:12 ـ اشكول وزير دارايي و معاون او در اسفند 1338 ـ سرلشكر بالا سكوف رئيس ستاد ارتش اسرائيل در دي ماه 1341 ـ ژنرال مايرآميت رئيس سازمان امنيت اسرائيل در 1343 ـ معاون دبيركل اتحاديه جهاني اسرائيل در 1345 ـ مك ليف رئيس كارخانه لوازم يدكي هواپيما و هلي‌كوپتر در 1353 ـ موشه‌بتان و «آورو بن دور» از مقامات شركت نفت اسرائيل در فرودين 1353 ـ ژوزف نحمياس نماينده شركت نفت اسرائيل در خرداد 1353 ـ «بن‌دور» و «نحمياس» از مقامات شركت نفت اسرائيل در تيروسپس مرداد 1353 ـ جان روچيلد يهودي، بانكدار در دي 1353 ـ ايگال آلون معاون نخستوزير اسرائيل در 1354 ـ رئيس سرويس اطلاعاتي اسرائيل در تير 1355 ـ دريابان باركائي نيروي دريايي اسرائيل در 1357 در اين سالها، همچنين شاهد سفر بعضي بلندپايگان رژيم شاه به اسرائيل بوديم. از جمله سفر جعفر شريف‌امامي رئيس وقت مجلس سنا (تير 1343) سفر ارتشبد نعمت‌الله نصيري رئيس ساواك (آبان 1354) سفر ژنرال طوفانيان معاون وزارت جنگ رژيم شاه (1355) و ... پي نوشت ها : 1ـ ويليام شوكراس، آخرين سفر شاه، نشر البرز، تهران 1369، ص 93 2ـ 15 خرداد، فصلنامه تخصصي در حوزه تاريخ‌پژوهي ايران معاصر، شماره 12، تابستان 1386 مبادله دولت مصدق، جبهه ملي و رژيم صهيونيستي 3ـ عبدالرضا هوشنگ مهدوي به سياست خارجي ايران در دوران پهلوي، تهران 1373، نشر البرز، ص 284. 4ـ شاه در اين روز اعلام ميكرد «روابط ما با اسرائيل عالي است و ما حق موجوديت اسرائيل را به رسميت مي‌شناسيم» روزنامه تايمز لندن پس از اين اظهارنظر از روابط ايران با اسرائيل به عنوان «اتحاد غير رسمي» و «محور تهران ـ اورشليم» ياد كرد. 5ـ اسناد لانه جاسوسي، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌هاي سياسي، ج چهارم، كتاب 36، ص 446. 6ـ همان، ص 463 7ـ همان، ص 439 8ـ همان، ص 463 9ـ اسناد ساواك شماره 4715، مورخه 16/10/1354 10ـ سند ساواك، شماره 3473 مورخه 12/7/1354 11ـ سياست خارجي ايران، همان، ص 451 12ـ پژوه صهيونيت، مركز مطالعات فلسطين، كتاب دوم، آبان 1381، ص 422 ـ 420. منبع:www.dowran.ir ادامه دارد...
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 485]
-
گوناگون
پربازدیدترینها