واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: پیاده رو، جایگاهی برای خودنمایی آدم ها در وضعیت فعلی همه داخل ماشین ها نشسته اند و شهرنشین ایرانی که پشت فرمان اتومبیل قرار می گیرد غیر قابل کنترل می شود در حالی که در فضای پیاده بسیار آدم های معقولی هستند و دائما به همدیگر تعارف می کنند. در دوره مدرن که فرد از تعلقات گروهی و قومی خود خلاص شده و یک ماهیت مستقل و خود اتکا پیدا کرده ، فرد و فردیت پدید آمده است ولی از طرفی در زندگی مبتنی بر استانداردها وقتی فرد در کوی ظاهر می شود هویت های فردی مورد تحلیل قرار می گیرد و نهادهای اقتصادی و سیاسی به این افراد ماهیت کمی و عددی می دهند در این حالت آدم ها سعی می کنند خودنمایی کنند و خود را متمایز از دیگران به عنوان فرد نشان دهند که پیاده رو یکی از بهترین مکان ها برای این کار است. دکتر حسین ایمانی، جامعه شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در گفتگو با مهر، با اعتقاد بر اینکه افراد جامعه در مقابل حل شدن هویت فردی خود در هویت جمعی و تبدیل شدن به کمیت واکنش نشان می دهند ، گفت: آدم ها نیاز به جایگاهی دارند که خودنمایی کنند و عموم آدم ها با نوع پوشش و آرایش خود تمایز خود را به دیگران نشان می دهند که فضای پیاده رو و مراکز خرید می تواند این نیاز را پاسخ دهد.وی با اشاره به اینکه این نوعی معامله خاموش متقابل بین آدم هاست که ضمن قدم زدن دیگران را درک می کنیم و سعی می کنیم خود را نیز نشان بدهیم اثر این نگاه را در لحظه ای بودن آن دانست و تاکید کرد: وقتی نگاه طولانی شود این نگاه معنادار می شود و باعث ایجاد حساسیت در دیگران می شود.عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با تحلیل نقش پیاده رو به لحاظ شهرسازی و تاثیرات اجتماعی آن ، گفت: به لحاظ شهرسازی برنامه های شهرهای مدرن مبتنی بر اولویت خودرو و جدایی محل زندگی از محل کار است در حالی که با از بین رفتن پویایی زندگی و روابط گرم گذشته بین افراد جامعه این نوع شهرسازی کیفیت زندگی را کم کرده است و حاشیه نشینی و یا جدایی افراد از مراکز تجمع آدم ها باعث کم شدن تعاملات اجتماعی شده است که پیاده روی در پیاده رو باعث ایجاد بسیاری از تعاملات مثبت بین شهرنشینان می گردد.وی با بیان اینکه در تحلیل های جامعه شناسان مشخص شده است که در دنیای مدرن شهرنشینان معنای واقعی زندگی را گم کرده اند تاکید کرد: زندگی مبتنی بر محله و احیای فضاهای پیاده روی که در آن می توان پیاده به محل کار و محل خرید رفت و در این میان می توان به روابط اجتماعی آدم هایی که همدیگر را می بینند و با یکدیگر صحبت می کنند شکل بهتری داد باید در دستورکار مدیران شهری کشور قرار گیرد.ایمانی، فضای پیاده رو را فضایی برای ایجاد اعتماد اعضای جامعه به یکدیگر عنوان کرد و افزود: در وضعیت فعلی همه داخل ماشین ها نشسته اند و شهرنشین ایرانی که پشت فرمان اتومبیل قرار می گیرد غیر قابل کنترل می شود در حالی که در فضای پیاده بسیار آدم های معقولی هستند و دائما به همدیگر تعارف می کنند.این استاد جامعه شناسی، نظام شهرسازی ایران را تعریف شده بر مبنای اتومبیل عنوان کرد و گفت: این نوع شهرسازی باعث ایجاد فاصله اجتماعی و تبدیل شدن افراد جامعه به آدم های مکانیکی می شود که افزایش افسردگی و خودکشی را در پی دارد و لازم است که مسئولان شهر در این نوع شهرسازی تجدید نظر جدی کنند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 411]