تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849988275
آمد و از اين پس خواهد بود
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: آمد و از اين پس خواهد بود
با عرض سلام خدمت همه شما دانش آموزان و دبيران پرورشي عزيز. همانگونه که تاکنون متوجه شده ايد، باتوجه به مناسبت هاي موجود در تقويم ما ايرانيان اعم از مذهبي و سنتي و همچنين با توجه به اهميت اين مناسبات، مرکز يادگيري در نظر دارد تا با ارائه متون مجري متناسب با اين ايام، شما را در برگزاري هرچه باشکوه تر مراسمي که در مدارس برگزار مي گردد، ياري نمايد. اميد است توانسته باشيم گامي در اين راستا برداشته باشيم. از پس خوابي کوتاه، سر از زمين ماسه اي غار حرا برگرفت. هوا خنکايي لرزآور داشت. شب، گويي به نيمه خود رسيده بود. محمد، سر سوي بيرون چرخانيد: به آسمان، هلال لاغر ماه، نور کم جان خويش را بر کوه هاي حرا و دشت، افشانده بود. مکه، طبيعت پيرامون آن و سر تا سر جهان، در خوابي ژرف غرقه بودند. سکوتي سنگين و غريب، هستي را يکسره در خود فرو برده پيچيده بود. محمد، پيشتر، بسيار نيمه شبان را با بيداري سپري ساخته بود؛ ليک، آن مايه سکوت و آرامش را، هرگز نه شنيده و نه احساس کرده بود.***محمد به هر گوشه آسمان که نگريست او را ديد.پس، صدايي به لطافت باران و خوشنوايي آواي جويباران از او برخاست:ـ اي محم........د!محمد با لرزه اي آشکار در صدا، پاسخ گفت: بــ........بله؟ـ بخـ.........وان!ـ من......؟! چــ......چه بخوانم!؟ـ نام خدايت را!ـ چـ.... چگونه بخوانم؟ـ بخوان به نام پروردگارت که بيافريد.محمد، هم نوا با آن موجود آسماني، خواندن آغازيد:ـ .... آدمي را از لخته اي خون آفريد.بخوان؛ و پروردگار تو، ارجمندترين است.همو که به وسيله قلم آموزش داد.و آدمي را، آنچه که نمي دانست، آموخت... خواندن پايان يافته بود. صداي آسماني، فروخفت. آن گاه، ديگر بار، گوينده آن به هيأت نخستين درآمد؛ و آن توده نور آسماني، به يکباره کمرنگ، و سپس ناپديد گشت.
***خواست تا از جاي برخيزد ليک در زانوانش نايي نمانده بود. پس، پاها در زير سنگيني تن، دوتا شدند؛ و او، بر زمين پهن شد. در همان حال، پيشاني بر زمين نهاد، و صدايش به گريه، فراز شد. محمد دست راست را تکيه گاه خويش ساخت و تن را از زمين ماسه اي کف غار برکند. در پي آن دقيقه هاي بس دشوار که بر او گذشته بود اينک بيش و کم احساس تواني در زانوان مي کرد. نه چندان بسيار. در آن مايه که بتواند بر پاي بايستد و تن لخت و سنگين شده را ـ هرچند دشوار و کند ـ سوي شهر و سراي خويش کشاند. بر پاي ايستاد. ردا و عبا را بر شانه ها و تن ميزان ساخت و از حرا پاي به در نهاد.شب همان شب ساعت پيشين بود و آسمان و ستارگان و هلال باريک ماه همان و کوه حرا و دشت گسترده جنوبي پيش پاي آن و مکه نيز همان. ليک گويي در پس پشت آن آرامش و سکوت ظاهري، جنبش و ولوله اي آغاز گشته بود. در پس پرده انگار ماجرا در جريان بود.
***فضا انگار انباشته زمزمه اي شورانگيز بود. کوه و دشت و سنگ و خار بوته و خاک، به نجوايي مرموز در گوش جان يکديگر بودند. ـ درود بر تو، اي برگزيده خدا! محمد به اين سو و آن سو سر چرخانيد. جز طبيعت آشناي بي جان پيرامون اما، هيچ نديد: همان کوه حرا بود و تخته سنگ هاي برهنه سياه و خشن آن نيز در جنوب آن، سلسله کوه هاي کم بلنداي گرداگرد مکه.پس امتداد آن کوه ها، که از سويي، رو به جانب يثرب داشت، با دره ها و ساده دشت هاي خشک حاشيه آن ها.سر به سر، طبيعت بود. غنوده در آغوش تيره شب. ژرف، خاموش و اسرارآميز، بي هيچ موجود سخن گو در آن.***
به کمرکش کوه ناگاه دگرگوني اي مرموز در فضاي پيرامون خويش احساس کرد. پس در افق رو به رو ـ آنجا که آسمان در پيوند پيوسته خويش با زمين يکي مي شد ـ نوري شگرف و اثيري ديد که سر به سر، فضا را پوشيده بود.چون نيک نگريست، در ميان آن هاله نور، همان موجود آسماني پيشين را ديد که حضورش جمله افق نگاه او را پر ساخته بود.در بيداري بود اين، آيا؟شتابان سر به جانب راست چرخانيد. شگفتا...! آن جا نيز بود؛ با همان سيما و هيأت مردانه، و آن شکوه فرازميني. گويي با هزاران بال ايستاده بود. گام ها گشاده از هم. انگار هر پاي کودکي را در کراني از آسمان استوار ساخته بود. اين يک در خاور و ديگري در باختر.ديگر آن سو و آن ديگر سو... باز او بود. به همان گونه و با همان صورت!بيم و خلجاني تازه بر جان محمد اوفتاد.پروردگارا.... او کيست؟! از جان محمد چه مي خواهد؟***
همان صداي آسماني روح بخش در فضا پيچيد و در گوش جان محمد نشست.ـ اي محمد... تو پيامبر خدايي، و من فرشته او، جبرئيلم.«چه....؟!»ـ اي محمد.... تو پيامبر خدايي، و من فرشته او، جبرئيلم.پروردگارا.... چه مي شنيد او؟! درست آيا شنيده بود؟ـ اي محمد.... تو پيامبر خدايي، و من فرشته او، جبرئيلم! نه... اين رؤيا بود! اين از هر بيداري آشکارتر و حقيقي تر بود!پس، از پس آن سده ها سکوت، خواست آفريدگار جهان بر آن قرار گرفته بود تا باري ديگر با بندگان خويش سخن گويد! نيز، از ميان جمله آفريدگان بيرون از شمار خويش، او را شايسته اين هم سخني و ميانجي رسانيدن پيام خود به مردم دانسته بود!***
موجود شکوهمند آسماني رفته بود. پيامبر نوانگيخته، با دريايي از احساس هاي گونه گون، بر جاي مانده بود. پيامبر، تب زده، با لرزشي پياپي از هيجان در شانه ها، سر فرو افتاده و بي رمق، پاي بر دشت دامنه حرا نهاد. اينک حالتش چنان بود که آن سکوت و سکون و خلوتي بي خدشه طبيعت را که پيشتر آن مايه دوست مي داشت، تاب نمي آورد. آرزومند سراي امن خويش بود و کنار آسوده همسرش، خديجه. گويي تنهايي، تاب تحمل آن مايه شور و هيجان و اضطراب يکباره را نداشت. زودتر بايستي هم رازي همدل مي يافت و بخشي از اين بار پشت شکن را بر دوش وي آوار مي ساخت. کاش اين دو فرسنگ راه حرا تا خانه، چندي کوتاه تر بود! يا کاش يک تن از اهل سرايش بود، تا با وي، اين راه دراز پايان ناپذير را، کوتاه مي ساخت! فرشته وحي رفته بود. بي بر جاي نهادن هيچ نشان از خويش؛ جز آن عبارت خوش : اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِي خَلَقَ مرکز يادگيري تبيان - نويسنده: محمد رضا سرشار (رضا رهگذر)گردآوري و تنظيم: مريم فروزان کيا
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 345]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها