محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812440849
کودک درون !
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: salina16th August 2006, 03:16 AMبچه ها چه فرقی با بزرگترها دارند! چند دلیل برای اینکه بچه ها به ندای کودک درونشان توجه بیشتری دارند: ۱. بچه ها به غیر از زیبائیهای اطرافشون چیزی نمیبینن. حال آنکه بعضی از بزرگترها فقط دنبال دیدن زشتیها هستند. ۲. بزرگترها از هیچ و پوچ یا بهتر بگیم دلایل کاملاً منطقی، قهر و دعوا راه میاندازند و در آخر کار رو به جائی میرسونن که بهترینش قهر یک ساله و بدترینش ترک همیشگیشان و در موارد زناشوئی جدائی است. در حالیکه بیشترین مدت قهر بچه ها یک ساعت و در آخر هم آشتی آشتی هر دو بریم تو کشتی ۳. در دنیای بچه های هر کی زودتر بگه دوستت دارم برنده است ولی در دنیای بزرگترها هر کی زودتر بگه دوستت دارم بازنده است. ۴. بچه ها همیشه دوست دارن یاد بگیرن (شاگرد باشن) و بزرگترها دوست دارن همیشه یاد بدن (استاد باشن). ۵. بچه ها القاب یا بهتر بگیم مسئولیت رو راحت قبول میکنن و با عشق پیگیرش هستن ولی بزرگترها از قبول این القاب یا مسئولیتهائی مثل همسر، پدر و مادر هراس دارند و در بعضی از موارد از زیر بار مسئولیت فرار میکنند. ۶. پیش بچه ها دروغگو دشمن خدا است. ولی پیش بزرگترها دروغ مصلحت آمیز اشکالی نداره. ۷. بچه ها خیلی راحت نشون میدن که دوست دارن همیشه با کی باشن و از کی بدشون می آد ولی بزرگترها در بعضی مواقع کسانی رو که دوست دارن پیش اونها باشن، خرد میکنن و برای حفظ منافع با کسی میرن که میدونن از اون بدشون میآد. ۸. بچه ها خیلی راحت از طرف مقابلشون میخوان که براشون کاری انجام بده یا باهاش جائی بیان و یا کاری رو به خاطر اون انجام نده. ولی بزرگترها لقمه رو صد بار دور سرشون میچرخونن و در آخر هم طرف مقابل منظورشون رو، درک نمیکنه و سوءتفاهم ایجاد میشه. ۹. بچه ها منظور خودشون رو واضح بیان میکن ولی بزرگترها از یک جمله میتونن هزار و یک منظور داشته باش. مثلاً: وقتی بچه ای به طرف مقابل میگه که امروز خشگل شدی واقعاً منظورش همینه ولی اگه یه بزرگتر این حرف رو بزنه یعنی دوست دارم تمام روز با تو باشم یا عزیزم سرم شلوغ نیست یا آنقدر دوست دارم که هر روز تو رو زیباتر میبینم یا عجب پاچه خوار خوبی ام! ۱۰. بچه ها برای رسیدن به هدف دست به همه کاری میزنن ولی نه هر کاری. در صورتیکه بزرگترها برای هدف خودشون به هر کاری دست میزنن. ۱۱. بچه ها حتی با گرفتن یک توپ یا سیب خوشحال میشن ولی بعضی مواقع اگه دنیا رو به بزرگترها بدی لذت زیادی نمیبرن. ۱۲. بچه ها با هم زندگی میکنن و همه رو به یک چشم نگاه میکن در حالیکه بزرگترها هزار دلیل میآرن که فلانی لیاقت دوستی با منو نداره! ۱۳. بچه ها آب رو در فنجان کوچکشون چای، آبمیوه، قهوه، نوشابه و ... فرض میکنن و از خوردنش لذت میبرن. ولی بزرگترها به دنبال بهترینها هستند و تازه بعدش هم ایراد میگیرن! ۱۴. بچه ها در عالم خودشون سرشون بره حرفشون نمیره و بعضی از بزرگترها حرف ۵ دقیقه قبل رو هم قویاً تکذیب میکنن. ۱۵. بچه ها خدا رو مهربونترین و دوستداشتنیترین و بهترین میدونن ولی بزرگترها البته بعضی اوقات خدا رو بیرحم میدونن. DaryaDel13th September 2006, 06:29 PMتاپيك شما در مورد «كودك درون» است اما در خصوص فرق بين روحيات بزرگسالان و بچه‌ها مطلب نوشته‌ايد! elada4th January 2007, 09:49 PMدرست كه تفاوت بين كودكان و بزرگسالان گفته شده اما اگر به همين مسائل جزئي توجه شود در واقع به كودك درون رجوع شده است. ولي تصميم داشتم كه خلاصه اي از كتاب شفاي كودك درون رو بنويسم كه متاسفانه فرصت كافي براي اين كار را در حال حاضر ندارم اين است كه فعلا به گفتن يك پاراگراف اكتفا ميكنم: كودك درون همواره ميكوشد توجه ما را به خود جلب كند.اما بسياري از ما فراموش كرده ايم چگونه گوش بسپاريم . وقتي احساس هاي راستين و گواهي دلمان را ناديده مي گيريم ،كودك درون را ناديده مي انگاريم.وقتي به خود مي گوييم نبايد نيازهاي نيازهاي بچه گانه داشته باشيم،زيرا معقول و عملي نيستند و عذر و بهانه مي آوريم كه اين كار براي افراد بالغ مناسب نيست،كودك درون را طرد ميكنيم.به طور مثال ،هرگاه اين تمايل را احساس ميكنيم كه فقط براي تفريح ،از راه پارك عبور كنيم يا به علت از دست دادن دوستي ،زار زار گريه سر دهيم ،اين كودك درون است كه مي خواهد نمايان شود .اما وقتي بالغ جدي درونمان مي گويد :(گريه نكن!پسرهاي بزرگ گريه نميكنند .آدم بايد بر خودش مسلط باشد!)كودك درون در گنجه محبوس مي شودوقتي كودك درون ما محبوس مي شود،شور و شوق زندگي را از دست مي دهيم .به مرور زمان اين امر به كمبود انرژي ،بيماري مزمن و يك بيماري بدون علاج مي انجامد. گمان ميكنم فيلم آتش بس هم بر اساس همين كتاب ساخته شده بود البته مطمئن نيستم ولي به هر حال اگر در اين فيلم كمي از تجملات كاسته ميشد و بيشتر به موضوع اصلي پرداخته مي شد ميتوانستيم از اين فيلم به عنوان يك فيلم تجاري ياد نكنيم! اما به خاطر ندارم هيچ كدام از كساني كه اين فيلم را ديدند از خودشان بپرسند به راستي كودك درون چست؟چطوري پرورش بدهم؟بلكه همه از طراحي صحنه و چهره هنرپيشگان سخن ميگفتند چه خوبه كه اين فيلم رو مجدد براي حس كودك درونمان ببينيم. raya29th March 2007, 09:36 PMچرا بعضی از بزرگترها نیز کودک درونشون زمانی که بالغ هم میشوند حفظ میکنند همین طور زمانی که به سن میان سالی میرسند دست این کودک ضمیر رو رها نمیکنند ؟ power_b_boy29th March 2007, 10:07 PMمطلب زيبايي هستش ممنون الادا كارت درسته تبريك ميگم منم به اين قضيه اعتقاد دارم . مخصوصاً ما ادمهايي كه دوران كودكي خودمون رو گذرونديم بعضي وقتها كه خيلي خوشحاليم يييهو بر مي گرديم به اون زمان و كودك درونمون فعال ميشه .مگه يادتون نيست ميگن ( فلاني رو نگاه كن خجالت نمي كشه بچه شده ) ولي بعضي وقتها خيلي لازمه كه به اون موقع بريم .][/b] elada3rd April 2007, 04:52 PMچرا بعضی از بزرگترها نیز کودک درونشون زمانی که بالغ هم میشوند حفظ میکنند همین طور زمانی که به سن میان سالی میرسند دست این کودک ضمیر رو رها نمیکنند ؟ براي اينكه افراد با تجربه و سردي و گرمي چشيده اي هستند .معمولا انسانهاي شاد اينگونه هستند. ياد گرفتند در زمان حال زندگي كنند آموخته اند كه زندگي زود گذر هست و بايد تا ميتوني به كودك درون خودت بها بدي تا بتوني سختي ها رو راحت تر پشت سر بگذاري و از ته دل بخندي. .sefid.4th April 2007, 11:06 AMبا سلام به یاد داشته باشیم که "کوک درون ما" در واقع خود ماست. بعبارتی پس زدن این قسمت، نادیده انگاشتن بخش مهمی از جوهره انسانی خودمان می باشد. همه ما سه جزء در درون شخصیت خود داریم: کودک ، بالغ و والد. وقتی تعادل روانی در فرد برقرار است که این سه جزء ، بطورمتعادل بکار گرفته شوند. raya5th April 2007, 04:23 AMبه نظر من در زمان باغ کامل اگر انسان کودک ضمیر داشته باشه نه تنها زشت نیست بلکه خیلی هم زیباست چون انسان بالغ ممکنه در اجتماع با کودکان و بچه ها هم ارتباط داشته باشه پس این کودک ضمیر میتونه اینجا به درد فرد بالغ بخوره چرا چون بهتر میتونه به فرد کم سن و سال و در واقع کودک رابطه برقرار کنه یعنی به قولا زبون طرف رو بهتر میفهمه و ارتباط سخت نمیشه :) .sefid.6th April 2007, 02:40 AM" انسان کوچک" درونِ ما در دوره بحرانی زندگی اولیه خود فاقد قاعده بیان کامل است، بنابراین بیشتر عکس العمل های او به صورت "احساس"ضبط می شود.باید موقعیت او را در این سالها دقیقاً در نظر گرفت: او کوچک است، وابستگی دارد، دست وپا چلفتی است، قوه بیان هم که ندارد که با آن معنی و مفهومی بنا کند.در این دوران ناتوانی و عجز از کودک توقعات زیاد و سازش ناپذیری هم داریم.از یکطرف او باید اضطراراً و گهگاه و بی موقع احتیاجات طبیعی خود را برآورد، باید حرکت کند، اکتشاف نماید، بفهمد، بشکند، سر و صدا کند، احساس های خود را نشان دهد و تمام لذت های حرکت کردن و کشف کردن را تجربه کند. و از طرف دیگر، بطور مدام _ عمدتاً از طرف والدین_ از او خواسته می شود که این لذتها و رضایتمندی های اساسی را بخاطر رضایت آنها و بخاطر اینکه دوستش داشته باشند کنار بگذارد و عاقل باشد. نتیجه جنبی و تسخیر کننده این مراحل( این ادب کردن های بیهوده و خسته کننده) ایجاد احساسهای منفی در "کودک درون" است. بر پایه این احساس های منفی، "انسان کوچک" در سالهای اولیه زندگیش به این نتیجه می رسد که: "من""خوب نیستم" . با "کودک درون" استکه شخص می تواند در هر موقع از رفتار جاری خود به آن قسمت از شخصیت اش انتقال یابد. خیلی چیزها امروز هست که می تواند اتفاق بیافتد و همان حال و احساس "کودکی" را در ما دوباره زنده کند. چه بسا خود را در برابر یک چند راهی دشوار، یا وضعیتی بغرنج می بینیم. "ما" ، "کودک درون" را به قلاب می اندازد، و موجب باز نواختن احساس بیهودگی، ناراحتی و طردشدگی کهنه ای می شود که شکل جدید همان احساس های "کودکی" است. بنابراین وقتی شخصی در چنگ احساسات مختلف گرفتار است، ما آنرا غلبه کردن کودک بر شخص می نامیم. وقتی عصبانیت بر قوه عقل و برهان کسی غلبه می کند، می گوییم "کودک" بر او مستولی شده است. البته طرف تابناکی هم وجود دارد! در "کودک" ذخائر فراوانی از اطلاعات "مثبت" هم هست. در "کودک"است که قوه خلاقه، حس کنجکاوی، شوق جستجو و فهمیدن، اشتیاق لمس کردن و حس کردن و تجربه کردن، و همچنین ضبط های با شکوه اولین احساسها و اولین کشفها و اولین های بسیار نهفته است.در "کودک" هزاران هزار لحظه "آها – فهمیدم"، اولین مکیدن نوک پستان مادر، اولین نوازش پیشی کوچولو، اولین دفعه که کلید چراغ برق را زد و لامپ روشن شد، و... ضبط شده است. در کنار ضبطهای متهدد "غیر خوب" ها ، طرف مقابلشان هم ضبط شده است.جنبیدن موزون گهواره به دست مادر، لمس کردن و بوییدن پتویی که طفل دوست داشته است، احساس طعم شیرین جایزه هایی که چون بچه خوبی بوده می گرفته، و سایر "لحظه های خوش" نیز امروز برای بازنواختن آماده است.این طرف خوب قضیه است، "کودک" خوشحال، "دختر بچه" بی خیالی که دنبال پروانه ها می دوید، "پسر بچه" کوچکی که شکلات دور لبهایش ماسیده بود و...، این طرف خوب هم در رفتار امروز ظهور می کند. مجموعاً به نظر می رسد که کفه ترازو بطرف احساس های "غیر خوب" سنگینی می کند.بنابراین می توان تخمین زد که هر کس یک جنبه "کودک" که احساس می کند "من خوب نیستم"، نهفته است. god_girl25th June 2007, 06:24 PMدختر بچه کوچکي در من هست که گاهي بازيگوشي مي کند و دوست دارد پا برهنه روي چمن ها بدود . در اين زمان حس شادي اش آنقدر زياد است که تمسخر ديگران را جدي نمي گيرد و در جوابشان فقط شانه هايش را بالا مي اندازد! موقع تکرار زندگي او مرا به فوت کردن گلهاي قاصدک اجبار مي مي دهد. وقتي شب است و جاده و سفر با ماه مسابقه مي دهد و هرچه سرعت ماشين بيشتر مي شود دلش بيشتر غنج مي رود.. وقتي غمگينم او مرا به ياد کودکيم مي اندازد که بيني ام را به شيشه اسباب بازي فروشي فشار مي دادم تا بهتر ببينم . مي فمم که ظاهري بزرگ شده ام اما بهانه هايي دارم به همان وسعت کودکي و دنيا و ويترينش اسباب بازي هستند تا سرگرمم کنند تا هميشه رويا داشته باشم، روياي داشتن يا نداشتن و سرگرم شدن با آن.من کودک درونم را دوست دارم چون عاشق چهار فصل است نه مثل من که حتي گذارشان را نمي فهمم! او رنگهاي زرد و نارنجي و قهوه اي برگهاي پاييزي را با انگشتان کوچکش مي شمارد اما من يادم مي آيد که هواي پاييز دزد است و مريضم مي کند! او در زمستان از کفش هاي خيس نمي ترسد و آشتي طولاني با گلوله هاي برف دارد اما من تنها از پشت پنجره جاي پاي خودم را با کلاغها و گربه ها مقايسه مي کنم. او زمستان را لمس مي کند حتي اگر دستهايش از زور سرما سرخ شود و نوک بيني اش يخ بزند اما من با شال و کلاه و دستکش از خود مراقبت مي کنم مبادا سرما بخورم. دختر بچه من هرگز گرمازده تابستان زندگي نمي شود، چون هميشه در حوض لحظه آبتني مي کند. او بهار را مي بيند و من در شعرها دنبال بهار مي گردم! او گلهاي وحشي را لابلاي موهايش مي گذارد و در دشت سبز دور خودش مي چرخد آنقدر که سرش گيج برود، بعد خود را روي علف ها پرت مي کند تا به آسمان و ابرهايي که هر لحظه شبيه کسي مي شوند خوب نگاه کند. او بهار را مي بيند و مي بويد و من آن را مي نوسيم و مي گذرم. سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12368]
-
گوناگون
پربازدیدترینها