محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852533754
صنعت فرهنگ
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
صنعت فرهنگ نویسندگان:محمد جواد شجاعی* مهدی محبی کردسفلی** چکیده در این مقاله نخست مفهوم صنعت فرهنگ بیان شده و سپس با هدف آشنایی با این پدیده مهم و تاثیرگذار ، نگاهی کوتاه به تاریخچه آن داشته و با ارائه تعاریف مختلف از صنعت فرهنگ به موضوعاتی همچون انواع صنایع فرهنگی ، مقایسته محصولات فرهنگی با مصنوعات تجاری ، صنعت فرهنگی و اهمیت آن ، صنایع فرهنگی در اقتصاد کشورهای رو به توسعه و اهمیت صنایع فرهنگی برای کشور ایران پرداخته شده است . مقاله حاضر با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و اینترنتی تهیه گردیده است . کلید واژه ها : صنعت فرهنگ – صنایع فرهنگی – فناوری های فرهنگی – کالاهای فرهنگی مقدمه اگرچه مفهوم « صنعت فرهنگی» هنوز درحال شکل گیری است و دائماً تعاریف جدیدی درباره آن ارائه می شود، اما به هر تقدیر نگرش های اساسی ای را درباره منابع تولید ثروت در اقتصادهای نوین و پایداری جوامع در عصر تغییرات سریع، دراختیار ما می گذارد. به کمک این مفهوم می توان روابط حاکم بر سازمان های فرهنگی غیرانتفاعی و شرکت های خصوصی که در صنعت نشر، رادیو و تلویزیون، فیلم، موسیقی، هنرهای نمایشی، هنرهای تجسمی وطراحی مشغول به فعالیت می باشند را بررسی نمود. همچنین می توان به افتراقات و پیوندهای متقابل بین انواع مختلف فعالیت های فرهنگی و هنری پی برد. این فعالیتهای متنوع شامل عضویت در گروه های موسیقی غیرحرفه ای، حقیق درباره شجره نامه های خانوادگی، شرکت در فعالیت های هنری حرفه ای، نمایشگاه های موزه، وریسم، خرید کتاب و نوار موسیقی، تماشای تلویزیون یا فیلم های سینمایی می شود . اگر بگوییم ماشین های فرهنگی طی سی سال اخیر، بیشتر از یکصد سال گذشته موجب تغییرات در زندگی فرهنگی عده کثیری از مردم( غیر از روشنفکران) شده اند، به خطا نرفته ایم. در ژانویه سال 1978 در یک شب 120 میلیون شنونده در سراسر اروپا به اجرای سمفونی نهم بتهوون توسط ارکستر فیلارمونیک برلین گوش فرادادند . از یک سو، انفجار فرهنگی موجب تغییر زندگی فرهنگی قشرهای گوناگون جمعیت، وسایل ( فرهنگی) خانواده ها و مصرف محصولات (فرهنگی) آنها شده است و از دیگر سو، آگاهی مقامات دولتی از نیاز به تنظیم و اجرای سیاست های فرهنگی منطقی تر شده است.( این دو پدیده هرگز به یکدیگر نزدیک نمی شوند، زیرا فکر موجود در ورای سیاست های فرهنگی عمدتاً بر روش های سنتی انتشار متمرکز بوده، به سوی دموکراتیک کردن موسساتی که قبلاً برای نخبگان حفظ می شد، هدایت گشته و در عین حال، اهمیت صنایعی که باکارکردهای فکری و ( مصرف) فرهنگی با عده زیادی از مردم مرتبط اند، عملاً مورد بی توجهی قرار گرفته اند). بدین دلیل، سیاست های فرهنگی طی بیست سال اخیر به شدت نامتعادل بوده و در نتیجه، آشکارا باواقعیت زندگی فرهنگی بی ارتباط گشته و شدیداً نیازمند تغییر شده اند. امروزه بحث در این مورد، نه تنها غیر قابل اجتناب، بلکه بسیار ضروری است و باید در تمامی سطوح، از کوچک ترین محلات گرفته تا مراکز عمده سیاستگذاری فرهنگی و محافل روشنفکران صورت گیرد. باید توجهی تازه به رابطه متقابل سیاست های فرهنگی و صنایع فرهنگی، به ویژه با عنایت به این که رشد این صنایع تازه آغاز شده است، به عمل آید . ( وحدتی، 1380: ص33- 31). اما این فرایند تفکر نمی تواند به طور جدی آغاز شود و پیشرفت کند، مگر آن که مبتنی بر اطلاعات و واقعیاتی باشد که بتوان به کمک آنها از تباین تجارت و فرهنگ یا هنر و صنعت آگاه شد، لذا باید پیش از قضاوت و محکوم کردن نگاهی به حقایق انداخت . مفهوم صنعت فرهنگی مفهوم ”صنايع فرهنگي“ نخستين بار در طي جنگ جهاني دوم و در مكتب فلسفيِ فرانكفورت براي توصيف صنعت قدرتمند فيلمسازي آمريكا شكل گرفت. طبق تعاريف متداول، صنايع فرهنگي متشكل از بنگاههايي است كه براي عموم مردم، اطلاعات و سرگرميهاي آموزشي، علمي و فرهنگي در قالبهاي مختلفِ قابلتكثير، طراحي و تهيه ميكنند. هدف صنايع فرهنگي (كه تحت عناوين ديگري همچون ”صنايع رسانهاي“، ”صنايع حقتكثير (كپيرايت)“ و حتي ”صنايع محتوايي“ نيز شناخته ميشود) مفهومسازي، هماهنگسازي، توليد، ارتقا و تجارت كالاهاي فرهنگي در قالبهاي مختلف اعم از كتاب، مجله، روزنامه و ژورنال، فيلم و محصولات صوتي ـ تصويري، ويديو و نواركاست، نرمافزار، لوح فشرده (سيدي) و ديگر محصولات است . شايان ذكر است اخيراً با توجه به پيشرفتهاي فناوري ميتوان محتواي موجود در اين محصولات كموبيش ”سنتي“ را بهراحتي و در كمترين زمان از طريق شبكههاي الكترونيكي از جايي به جاي ديگر منتقل كرد. كشورهايي كه به اهميت استراتژيك صنايع فرهنگي پي برده و اقدامات متناسبي را به انجام رساندهاند، امروز از نظر اقتصادي و همچنين نفوذ فرهنگي در سطح بينالمللي، موقعيت ممتازي دارند و بهعكس كشورهايي كه به دلايل مختلف اعم از ايدئولوژيك، سياسي، اهداف اقتصاديِ كوتاهمدت يا حتي ماهيت فرهنگي، از صنايع فرهنگي خود حمايت نكردهاند امروز گرفتار هجوم محصولات و محتواهاي فرهنگي بيگانه شدهاند و در معرض همهگونه پيامدهاي جدي آن همچون به خطرافتادن هويت فرهنگي و پرداخت هزينههاي سنگين بابت حقتكثير (كپيرايت) يا فشار براي ايجاد مانع در برابر واردات فرهنگي قرار گرفتهاند و بدين سبب چه از لحاظ اقتصادي و چه فرهنگي در معرض خطر انزوا قرار دارند. در واقع، صنايع فرهنگي سهم چشمگيري در دسترسي افراد به اطلاعات، آموزش، و فرهنگ و نيز اشتغالزايي دارند و نقش مهمي را در ارايه تصوير فرهنگي يك كشور يا ملت و ايجاد جايگاه مناسب در اقتصاد بينالمللي ايفا ميكنند. به همين علت بايد در هرگونه تحليل عميق و مستدل فرهنگي و در تدوين استراتژيهاي حوزه ” فرهنگ و توسعه“ كه هماكنون از اولويتهاي دستور كاري نهادهاي بينالمللي است، به بررسي دقيق ”صنايع فرهنگي“ پرداخت . تاريخچه ي صنعت فرهنگي مفهوم صنعت فرهنگي نخستين بار در دهه ي ۱۹۳۰ م توسط دو نظريه پرداز اجتماعي آلماني به نام هاي آدورنو [1] و هورکهايمر[2] ارايه شد . آن ها در ابتدا صنايع فرهنگي را دشمن جامعه خواندند؛ به اين دليل كه محصولات اين صنايع مي توانست آثار سوء و جبرا ن ناپذيري بر فرهنگ جامعه داشته باشد . اما امروزه صنعت فرهنگي يك مفهوم روشنگر است كه بي شمار ايده، ُنماد و نشانه هاي غير ماديِ برآمده از ذوق و خلاقيت افراد را به شكل فرآورده هاي مادي در مي آورد و به سرتاسر جهان صادر مي كند. ( ملكي فر و علوي : 1385 :ص 56 ). یکی دیکر از نظریه پردازان صنعت فرهنگ والتر بنیامین[3] بود که با دو نظریهپرداز آلمانی دیگر رابطهای نزدیک داشت: آدورنو و هورکهایمر. مشهورترین اثر آنان «صنایع فرهنگی: روشنگری به معنای فریب همگانی» است که نقدی است بر شیوه تولید فرهنگ همگانی به وسیله رسانه های همگانی بر اساس فریب و از خودبیگانگی. این رسانهها موجب یکسانسازی و «تبعیت از ریتم» (چنانکه در موسیقی رقص امروز دیده میشد) میشوند و با جایگزین کردن روابط انسانی با روابط میان اشیاء نوعی شستوشوی مغزی ایجاد میکنند چرا که مصرف جایگزین تعامل اجتماعی میشود: زندگی واقعی را دیگر نمیتوان از فیلم تمیز داد. فیلم ناطق که از تئاتر توهم بسیار فراتر میرود جایی برای تخیل یا تأمل مخاطب باقی نمیگذارد، مخاطبی که قادر نیست در درون ساختار فیلم واکنش نشان دهد، با این حال بیآنکه رشته داستان را از دست دهد از جزئیات دقیق منحرف میشود؛ از اینرو فیلم قربانی خود را وامیدارد تا آن را با واقعیت یکی بیانگارد. (همان ص 60). در واقع کسانی که با مکتب فرانکفورت مرتبط بودند برداشتی کاملاً یکسویه و منفی نسبت به نحوه ظهور احتمالی مدرنیته داشتند. از نظر آدورنو و هورکهایمر و مارکوزه[4] ، در این آشکارشدن مدرنیته چیز چندانی که موجب رهایی انسان شود به چشم نمیخورد. به ویژه در قلمرو رسانهها و فرهنگ همگانی، گسترش مداوم کالاشدگی و تبعیت احساسات معنادار از تقاضاهای زننده بازتولید اجتماعی موجب میشد که دخالت بالقوه بنیادی و آزادیبخش فرهنگ اهمیت خود را از دست بدهد. برعکس، تأملات بنیامین درباره پیامدهای فرهنگی تکنولوژی از لحاظ نتایج سیاسیاش تا حد زیادی دوگانه بود. بنیامین تأکید میکرد که در قالبهایی که فرهنگ همگانی در آن ریخته میشود پیشاپیش روزنههایی برای رخنه احساسات جدید و شاید اصیلتری هست که ازخودبیگانگی نیز در آنها کمتر است . برای درک کامل رویکرد بنیامین برای شناخت نقش تکنولوژی رسانهها در پرورش فرهنگ غربی مدرن (به شیوههایی اساساً متفاوت با نظریه صنایع فرهنگی) لازم است اثر او در متن دوره تاریخی که او مشغول نوشتن بود قرار گیرد و دغدغههای کلیتر او نسبت به رابطه اندیشه انتقادی و (باز)تولید فرهنگی مد نظر قرار گیرد . تعاریف صنعت فرهنگ برای تبیین صنعت فرهنگ تعاریف متعدی وجود دارد و کدام از صاحبنظران بنا بر تصورات خود از این مقوله تعریف یا تعاریفی را داشته اند که اکنون در زیر تعدادی از تعاریف صنعت فرهنگ را ارائه میدهیم : 1 - صنعت فرهنگي به مجموعه اي از صنايع اطلاق مي شود كه محصولات آن ها درون مايه ي فرهنگي و معنوي دارند و براي غني سازي حيات روحاني و پالايش روح به كار مي روند. ( ملكي فر و علوي : 1385 ص 52 ). 2 – بر اساس تعریف یونسکو صنايع فرهنگي به صنايعي گفته مي شود كه خروجي هاي خلاق و هنري ملموس و ناملموسي توليد مي كنند كه داراي پتانسيل توليد ثروت و ايجاد درآمد از طريق بهره برداري از دارايي هاي فرهنگي و توليد خدمات و كالاهاي دانش بنيان (هم سنتي و هم نو) هستند ( ملكي فر و علوي : 1385 ص 53 ). 3 - صنعت فرهنگي مجموعه ي پيچيده اي از تمام صنايعي است كه خدماتي را بر حسب نياز زندگي معنوي و تفريح و سرگرمي ارايه مي دهند ( ملكي فر و علوي : 1385 همان ص ). 4 - تعريف از يونسكو: صنايع فرهنگي به صنايعي گفته مي شود كه خروجي هاي خلاق و هنري ملموس و ناملموسي توليد مي كنند كه داراي پتانسيل توليد ثروت و ايجاد درآمد از طريق بهره برداري از دارايي هاي فرهنگي و توليد خدمات و كالاهاي دانش بنيان (هم سنتي و هم نو ) هستند (پژهشنامه صنعت فرهنگی) . 5 - ، فناوري فرهنگي مشتمل بر انواع ابز ارها و فرايندهايي است كه دانش و منابع فرهنگي را به محصولات تجاري و خدما ت تبديل مي كنند (پژهشنامه صنعت فرهنگی) . 6 - مجموعه اي از ابزارها و فرايندها كه از طريق آن ها يك فرهنگ مي تواند ارزش اقتصادي، اجتماعي و يا نظامي خود را نشان دهد ( ملكي فر و علوي : 1385 ص 46 ). 7 - از آن جايي كه توليد فرآورده هاي فرهنگي بر خلاقيت، مهارت، و استعداد فردي استوار است ، صنايع فرهنگي را صنايع خلاق[5] نيز مي نامند ( ملكي فر و علوي : 1385 ص 46). 8 – صنعت فرهنگ پدیده ای کاذب ، نادرست و ویرانگر است که به صورت مجموعه ای از عقاید از پیش بسته بندی شده ، در حجمی انبوه تولید و به کمک رسانه های جمعی به خورد توده ها داده می شود.(قلی زاده 1388 ص 48) 9 – کلیه ابزار و ادوات ،کالاها و تولیداتی که باعث تعمیق و تقویت ، تثبیت ، تغییر ، تهدید ،تضعیف ،پذیرش ،تسری و اشاعه یک یا چند عنصر فرهنگی شود به عنوان صنایع فرهنگی تلقی می شود . (محمدی 1388) انواع صنایع فرهنگی صنایع فرهنگی به گروه های مختلف تقسیم می کنند .کتاب، روزنامه ومجله، صفحه گرامافون، رادیو، تلویزیون، سینما، محصولات جدید دید و شنودی و خدمات مربوط به آنها، عکاسی، تکثیر آثار هنری و تبلیغات.هریک از این گروه ها میدان وسیعی برای مطالعه ایجاد می کنند، اما به طور کلی با یکدیگر ارتباطی نزدیک و نیرومند دارند ( وحدتی،1380 :ص54- 46). یکی دیگر از انواع تقسیم بندی ها که توسط ملكي فر و علوي ارائه دادند به شرح زیر است : صنایع مهم فرهنگی صنعت سینما سینما به عنوان یک صنعت تاثیر گذار در عرصه فرهنگ توانسته است جایگاه بالایی را در مناسبات بین فرهنگی به دست آورد.امروزه صنعت سینمای هالیود و بالیود چشم های ملل مختلف دنیا را به سمت فرهنگ دو کشور ایلات متحده آمریکا و هندوستان خیره کرده و ضمن ایجاد پایگاه سیاسی مناسب برای این دو کشور در سحط جهان درامدهای اقتصادی هنگفتی را نصیب این کشورها مخصوصا امریکا نماید. صنعت تئاتر وانواع نمایش ها امروزه تئاتر با دارا بودن گرایش ها و زمینه های مختلف تبدیل به علمی فرهنگی، هنوز هم در سایه قدرت سینما وتلویزیون حرف های بسیاری در زمینه انتقال ،تبادل و تغییرات فرهنگی می تواند داشته باشد. صنعت رسانه دهکده جهانی مورد نظر مک لوهان همه چیز خودرا وامدار صنایع رسانه ای است و این صنعت توانسته با فراگیری و همگانی شدن خود موثرترین عنصر در زمینه های مختلف فرهنگی باشد. بی شک همه ما با رسانه های مختلف کم و بیش سروکار داریم و می توان گفت دنیای امروز ما بدون حضور رسانه ها مفهوم و جذابیت خود را از دست خواهد داد.رسانه های زیر بیشترین تحولات را در عرصه فرهنگ امروز رقم می زنند. صنعت چاپ و نشر از دوره چاپ سنگی تا دوره چاپ دیجیتال امرزی باید صنعت کهنسال و با قدمت چاپ را از جمله موثر و مستمرترین صنایعی در زمینه فرهنگ دانست که توانسته است دین خود را به فرهنگ جهان ادا نماید و هنوز هم می تواند همپای سایر صنایع جدید به اثرگذاری خود ادامه دهد .در زمینه نشر نیز با توجه به ظهور نشریات و نوشته های مجازی نمی توان از نیاز فرهنگ به نشریات ، کتاب و نوشته های کاغذی چشم پوشی نمود. صنعت موسیقی زبان بین المللی موسیقی همواره باعث انتقال مفاهیم عمیق فرهنگی ، مذهبی ، سیاسی و ... در بین ملت های گوناگون بوده است و اکنون با بسط و توسعه صنایع مربوطه توانسته است نزدیکی فرهنگی ملل را رقم بزند. به عنوان مثال وقتی یک فرد آمریکایی در اتومبیل خود به یک موسیقی عربی می توان از تاثیرگذاری این صنعت اگاه شد. ( ملكي فر و علوي : 1385 ص 67-51 ) . مقایسته محصولات فرهنگی با مصنوعات تجاری 1- محصول فرهنگی- هنری بازتاب دهنده اندیشه، باور و شرایط فرهنگی خاص است و هدف از عرضه آن، انتقال پیامی مشخص است که منبع پیام فرهنگ خاص می باشد. 2- محصول تجاری هدفی دیگر را تعقیب میکند؛ کالای تجاری تابعی از سلیقه و نیاز مشتری است؛ کالای تجاری اگر متقاضی نداشته باشد، تولید نمی شود و در هر صورت، ویژگی های آن را طرف متقاضی تعیین میکند. در عین حال، این دو محصول«فرهنگی» و « تجاری» یک وجه شباهت دارند. هر دو باید به گونه ای عرضه شوند که رغبت و میل متقاضی( دریافت کننده پیام یا مصرف کننده کالا) را برانگیزند تا خریدار حاضر شود هزینه خرید آن را بپردازد. کالای فرهنگی که رغبت مخاطب را جلب نکند، خریده نمی شود و مصنوع تجاری که به نیاز مصرف کننده پاسخ ندهد، از بازار حذف خواهد شد ( قره باغیان، 1372 ص72). به عقیده اقتصاددانان، عوامل تولید و موقعیت آنها در اقتصاد، عناصر و نیروهای اصلی تعیین کننده رشد اقتصادی هستند و نرخ رشد اقتصادی یک کشور، همراه با تغییر در موقعیت اقتصادی این عوامل افزایش یا کاهش می یابد. هرگاه تقاضای کل تولید بیش از عرضه کل باشد، نتیجه آن تورم قیمت ها و رونق بازار می باشد؛ در صورتی که برعکس، تقاضا کمتر از عرضه باشد، اقتصاد وارد رکود می شود و زمانی که بین حجم تقاضای کل و مقدار عرضه توازن برقرار باشد، سطح قیمت ها در تعادل و ثبات می ماند که به این حالت ثبات اقتصادی گویند. سه حالت رونق، ثبات و رکود در اصطلاح اقتصاد دانان، « سیکل اقتصادی» نامیده می شود صنعت فرهنگی و اهمیت آن دو تن از معروف ترین نمایندگان مکتب فلسفی فرانکفورت، هورکهایمر و تئودور دبلیو آدورنو، در اواسط دهه 1940 با استفاده از نمونه آمریکای شمالی به توصیف آنچه ویژگی بنیادین فرهنگ نوین نام نهادند، پرداختند. به نظر این دو، امروزه ویژگی شاخص فرهنگ در اهمیت بعد صنعتی، قوت تأثیر سیاسی و اقتصادی، و نیز این واقعیت است که اگرچه فرهنگ در آغاز از چند کشور صنعتی انگشت شمار سرچشمه می گیرد،از آن پس در سراسر جهان پراکنده می شود. ( وحدتی،1380: ص8-5 ). از جنگ جهانی دوم بدین سو، پیوسته بر اهمیت صنایع فرهنگی افزوده شده است و بخش های نوینی از فعالیت، مثل تلویزیون و فن آوری ناشی از آن، دانش رایانه، ضبط ویدئویی، تکنیک های پخش و امثال آنها ظهور کرده است. قدرت این صنایع و اهمیت بین المللی آنها روز به روز بیشتر احساس می شود و بدین ترتیب، آنچه به گونه ای اساسی مطرح است، آینده فرهنگ در سراسر جهان است. ظهور روزنامه های دارای شمارگان بالا، عکاسی، سینما، صفحات گرامافون و در پی آن، دیگر انواع ضبط صوت( مثل کاست)، رادیو و به ویژه تلویزیون و فن آوری ویدئویی منشعب از آن و اخیراً استفاده از دانش رایانه که به سرعت در حال توسعه و تکامل است، موجب شده است که در آن واحد با پیام های متفاوت جدید، روابط نوینی میان « ارسال کننده» و « دریافت کننده» و موازنه نوین اجتماعی- اقتصادی و اجتماعی – فرهنگی میان ارسال کنندگان پیام های فرهنگی که قدرت را اعم از سیاسی، اقتصادی، یا فرهنگی در دست دارند، با توده های وسیع استفاده کننده از صنایع فرهنگی، چه از نظر بازده اقتصادی کوتاه مدت( مردم به منزله بازار مصرف) و چه به صورت اهرم کنترل سیاسی- اجتماعی( مردم به منزله افکار عمومی) برقرار شود ( همان ص 7 ). صنایع فرهنگی در اقتصاد کشورهای رو به توسعه درجهان سوم، مفهوم فرهنگ به عنوان صنعت، معانی ضمنی خاصی دارد. در جوامع ابتدایی، فرهنگ و اقتصاد تا حد نسبتاً زیادی یک چیز هستند و با توسعه و تمایز یافتن اقتصاد، عوامل فرهنگی به تأثیر گذاری شدید بر روش های تولید انواع کالاهای تولیدی ادامه می دهند. در این فراگرد، برخی صنایع فرهنگی خاص، مطابق معیارهای تعریف شده در صفحات آغازین کتاب ظاهر خواهند شد. خوب است بپرسیم صنایع فرهنگی فی نفسه تا چه حد می توانند نیرویی برای توسعه در اقتصادهای جهان رو به توسعه باشند. ( فرهادی،1382 :ص 160 ) اهمیت موسیقی به عنوان سنگ بنای زندگی فرهنگی در کشورهای رو به توسعه، به خوبی درک می شوند. تولید موسیقی( عامه پسند محلی) از فرهنگ دیرپای بومی ریشه گرفته، رشد کرده و در بسیاری از کشورهای جهان رو به توسعه از طریق گسترده تر شدن دامنه فعالیت موسیقی، پخش محلی و تأسیس صنعت داخلی به صنعت اقتصادی مهمی بدل شده است؛ در نهایت نیز برای برخی از مشارکت کنندگان، ابزار دستیابی به بازار موسیقی بین المللی گردیده است. فراگرد یاد شده ناشی از این امر است که تولید موسیقی برای سود آوری اقتصادی می تواند راه نسبتاً آسانی را برای افراد و گروه ها به منظور ورود به اقتصاد پولی فراهم نماید. با وجود این، در نهایت، صنایع در حال ظهور موسیقی محلی کشورهای رو به توسعه، از دو طریق از بازار بین المللی متأثر هستند: اولا : بخش تولیدی صنعنت موسیقی در این کشور ها به طور روز افزون به هدفی برای کمپانی های (ضبط) فراملی بزرگ بدل می شود. ثانیا : تقاضاهای مصرف کنندگان برای موسیقی که انتشار بین المللی دارد، به دلیل آسان تر شدن دسترسی به آن موسیقی، افزایش در آمد و تغییر سلیقه، افزایش می یابد. در نتیجه با استمرار چنین توسعه ای، نسبت موسیقی تولید شده داخلی در کل تقاضای موسیقی یک کشور کاهش می یابد. در این صورت، معلوم است با آن که موسیقی می تواند به عنوان یک صنعت مهم در اقتصاد داخلی و عامل مهمی در اقتصاد کشورهای رو به توسعه باشد، اما نمی توان بدون اشاره به تأثیر صنعت موسیقی جهانی برآن، به ارزیابی این نقش پرداخت، زیرا با تداوم توسعه صنعت موسیقی جهانی، این موسیقی به نیروی بیش از پیش مهمی بدل می شود . جهانی شدن موسیقی به دلیل نقش غالب صنایع انتشار و ضبط ایالات متحده، اروپا و ژاپن بوده و در این میان، تعداد انگشت شماری از شرکت های فراملی به طور فزاینده در بازار تسلط یافته اند.در این شرایط، امکانات هنرمندان و تولید کنندگان مستقل موسیقی، به ویژه در جهان رو به توسعه، برای کسب سهمی در بازار بهشدت محدود است. با این حال، برخی سبک ها و ژانرهای موسیقی محلی به حوزه بین المللی وارد شده اند و ابزاری برای مبادله و انتشار فرهنگی به وجود آورده اند که در برخی موارد، به نتایج اقتصادی مهمی برای شمار اندکی از افراد و برخی از اقتصادهای رو به توسعه انجامیده است. ولی نفوذ موسیقی محلی در قلمرو جهانی بسیار آهسته بوده است، هرجا چنین نفوذی صورت گرفته، معمولاً تحت کنترل صنعت جهانی بوده و در بسیاری موارد، هیچ پولی نصیب آفرینندگان موسیقی نشده است ( همان : ص 162 -160 ) اهمیت صنایع فرهنگی برای کشور ایران صنایع فرهنگی دارای اهمیت فراوانی در زمینه های گوناگون می باشند. در کشور ما ایران این صنایع از جنبه های مختلف دارای اهمیت می باشند که در زیر به آنها اشاره می شود (پژهشنامه صنعت فرهنگی) . 1 - اهمیت فرهنگی * صدور فرهنگ ایرانی اسلامی به جهان * دفاع از فرهنگ خودی در مقابل تهاجم فرهنگی * حفظ تنوع فرهنگ بومی و ملی 2 - اهمیت اجتماعی * بهبود فرهنگ عمومی * افزایش خود باوری * پرورش هم بستگی و اتحاد 3 - اهمیت دفاعی * پشتوانه ی امنیت واقتدار ملی * صدور پیام انقلاب * اهمیت هویت ملی نتیجه گیری : ۱ . صنعت فرهنگي شامل مجموعه اي از صنايع است كه مواد اوليه و مضامين خود را از فرهنگ مي گيرند . ۲ . هدف اقتصادي صنعت فرهنگي، تبديل فرهنگ به يك منبع اساسي و پوياي ثروت است . ۳ . مهم ترين هدف اجتماعي صنعت فرهنگي، توسعه ي فرصت هاي شغلي بر پايه ي كارآفريني فرهنگي است . ۴ . صنعت فرهنگي براي توليد فرآورده هاي مطلوب خود، از فناوري هاي فرهنگي بهره مي گيرد . البته اين بدان معنا نيست كه فناوري هاي غير فرهنگي نقشي در اين صنعت ندارند . آن ها فناوري هاي مكمل يا توان افزا، براي صنايع فرهنگي به شمار مي آيند . پیشنهادات با توجه به اهداف تعریف شده در برنامه های توسعه ایران اسلامی در سال های آینده و الویت صادرات و معرفی کالاهای ایرانی به عنوان بخشی از هویت ملی ، صنعت فرهنگ می تواند با ارائه راهکارهای عملی و نظری خود در این حرکت شتابان نقش ارزنده ای ایفا نماید. ضرورت توجه مسئولین به بخش ها و جنبه های گوناگون این صنعت می تواند در ارائه هر چه بهتر محصولات فر هنگی موثر واقع شود. پي نوشت ها : * دانشجوی مدیریت فرهنگی ** دانشجوی مدیریت فرهنگی 1 –Adorno.Teodor 2 –Horchhaymer.Max 3 – Benjamin.Valter 4 - Marcose 5 - Creative Industries منابع و ماخذ 1 – آدورنو، تئودور(1385) . زبان اصالت . ترجمه سياوش جمادي. تهران : نشر ققنوس . 2 – بیگی ، مهدی و اعظم ، علی. (1384) . اقتصاد فرهنگ و سیاست های فرهنگی . تهران : نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی 3 – پژوهشنامه صنعت فرهنگی (شماره 12 زمستان 1386) . بررسی موانع صنعت فرهنگی میان تجار ایران و آذربایجان . پژوهشکده تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام 4 - پهلوان، چنگيز(1382) . فرهنگ شناسي . چاپ دوم . تهران : نشر قطره . 5 – جمادي،سیاوش. (1388 ) . نظریه صنعت فرهنگ . ماهنامه اطلاعات شماره 40 ( حکمت و معرفت) 6 - جمادي،سیاوش. (1388) . صنعت فرهنگ نظريه تاريك قرن . سایت فرهیختگان، 29 مرداد - 11:51 7 – روزنامه قم امروز.( 19 دی 1386) . گفت و گو با «حجت الاسلام والمسلمین عباس اسکندری» . گروه خبری صفحه 5. 8 – فرهادی ، کاظم . (1382) . اقتصاد و فرهنگ . تهران : نشرنی . 9 – قره باغی ،مرتضی (1372) . اقتصاد رشد وتوسعه . تهران :انتشارات شایان 10 – قلی زاده ، آذر .(1388) . جامعه شناسی فرهنگی .[جزوه آموزشی]. 11 – محمدی ، کورش (1389) . نقش کالاهای فرهنگی در پیشگیری از اعتیاد . [مقاله در دست چاپ]. 11 - ملكي فر ، عقيل و علوی ، سارا .( 22 اسفند 1385) . هجرت عظمی درصنعت و فناوری ، انديشكده صنعت و فناوري ( آصف ) . 12 – وحدتی ، مهرداد . (1380) . صنایع فرهنگی .تهران : نشر موسسه نگاه معاصر . 13 - http://Alef.ir 14 - http://farhangshenasi.com/persian/node/162?page=0%2C2 <http://farhangshenasi.com/persian/node/162?page=0%2C2> 15 - http://bashgah.net/pages-34627.htm ارسالي از طرف کاربر محترم : mohebbikord /ج
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4015]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها