تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851190391
افشاي رسوايي ديگر امريكا صدها هزار كشته در كره جنوبي، به وسيله متحدان واشنگتن
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: افشاي رسوايي ديگر امريكا صدها هزار كشته در كره جنوبي، به وسيله متحدان واشنگتن
جام جم آنلاين: كره جنوبي در حال خارج كردن اسكلتها و افشاي حقايق مربوط به قتل عامي بيرحمانه در سال هاي نخست جنگ كره يعني هنگامي است كه رژيم مورد حمايت امريكاي اين كشور هزاران چيگرا و كشاورز بيچاره را در تابستان وحشت در سال 1940، گاهي در حضو رنظاميان امريكايي، و در شرايطي كه نيروهاي كره شمالي، به طرف جنوب شبه جزيره پيش مي‌آمدند، كشتند.
ارتش و نيروهاي پليس جنوب زندان‌هاي كره جنوبي را خالي كردند، زندانيان را به صف كردند و با شليك گلوله به سرشان آنان را كشتند و اجساد را در گورهاي دسته جمعي به خاك سپردند. اجساد عده‌اي نيز به معادن متروكه يا دريا ريخته شد. بسياري از قربانيان زن و كودك بودند و بسياري از آنان هرگز متهم يا محاكمه نشده بودند.
اعدام‌هاي دسته جمعي، به منظور ممانعت از تقويت نيروهاي شمالي به وسيله چپگراهاي احتمالي جنوبي، در طول فقط چند هفته انجام شد و راز آن بيش از نيم قرن پنهان ماند. كيم دونگ چون، مورخ و عضو كميسيون تحقيق دولتي كه درباره اين قتل‌ها تحقيق مي‌كند، گفت: اين غم‌انگيزترين و وحشيانه‌ترين بخش از جنگ كره بود.
تاكنون بقاياي صدها نفر كشف شده اما اعضاي كميسيون مي‌گويند اين جزء بسيار كوچكي از قربانيان است.
كميسيون برآورد كرده است از جمعيت 20 ميليوني كره جنوبي حداقل صدهزار نفر اعدام شدند.
كيم گفت: اين برآورد برمبناي بررسي‌هاي محلي و بسيار محافظه‌كارانه است. تلفات واقعي ممكن است دو برابر يا بيشتر باشد. به علاوه هزاران شهروند كره جنوبي كه ظاهرا با اشغالگران كمونيست همكاري مي‌كردند در اواخر سال 1950 به وسيله نيروهاي جنوبي اعدام شدند و مهاجمان نيز به نوبه خود راستگراها را اعدام كردند.
در سراسر عمر ديكتاتوري‌هاي راستگرا در دهه‌هاي پس از جنگ در كره جنوبي، خانواده‌هاي وحشت‌زده قربانيان درباره آن تابستان خونين سكوت كردند. گزارش‌هاي ارتش امريكا درباره آن جنايات با مهر «محرمانه» هزاران كيلومتر دورتر يعني در واشنگتن نگهداري مي‌شد. ادعاهاي كمونيست‌ها درباره اين جنايات هم به عنوان دروغ رد مي‌شد. فقط از دهه 1990 و دموكراتيك شدن كره جنوبي بود كه افشاي تدريجي حقايق آغاز شده است.
در سال 2002 يك گور دسته جمعي مخفي براثر توفان آشكار شد. گور دسته‌جمعي ديگري در يك معدن مهروموم شده متروكه به وسيله يك كره جنوبي تلويزيوني كشف شد. مدارك ديگر از تعدادي از اسناد ارتش امريكا كه از طبقه‌بندي خارج شده، از جمله عكس‌هاي ارتش امريكا از يك كشتار دسته‌جمعي در خارج شهر دائه جئون در قسمت مركزي كره جنوبي به دست آمده است. در حال حاضر كميسيون حقيقت و آشتي، قدرت دولت را به كار محققان متفرقه، اعضاي خانواده‌هاي قربانيان و روزنامه‌نگاراني كه مي‌كوشند به عمر اين پرده‌پوشي طولاني خاتمه دهند، افزوده است. اعضاي كميسيون حتي از كمك تعدادي از پيرمردان پشيمان نيز برخوردارند.
لي جون‌يونگ 83 ساله، يكي از كساني كه قربانيان را در يك دره پرت در نزديكي دائه جئون در اوايل ژوئيه 1950 اعلام كرد، گفت: «حتي حالا از اين كه ماشه را كشيدم احساس گناه مي‌كنم.» اين نگهبان بازنشسته زندان گفت مي‌دانست بسياري از كساني كه اعدام و در گورهاي جمعي مدفون شدند، زندانيان عادي يا كشاورزان بيسوادي بودند كه در جريان دستگيري افراد مظنون به طرفداري از كمونيسم گرفتار شده بودند. «آنان مستحق مرگ نبودند و چيزي از كمونيسم نمي‌دانستند.»
17 بازرس كميته فرعي «قرباني كردن دسته جمعي غيرنظاميان» كميسيون فوق به رهبري كيم، به شكايت بيش از هفت هزار شهروند كره‌جنوبي درباره حدود 1200 پرونده ــ نه فقط اعدام‌هاي دسته جمعي برنامه‌ريزي شده، بلكه همچنين 215 پرونده كه در آن ارتش امريكا متهم به كشتار كوركورانه شهروندان كره جنوبي در سال‌هاي 1951 ــ 1950، معمولا در حملات هوايي است، رسيدگي مي‌كنند.
كميسيون سال گذشته در بازگشايي 4 گور دسته‌جمعي از حدود 150 گور دسته‌جمعي در سراسر كشور بقاياي بيش از 400 نفر را به دست آورد. اين كميسيون پس از تطبيق اسناد با اظهارات گواهان و شهادت بازماندگان رسما دو مورد اعدام گسترده را، در انباري در شهر چئونگ وون، در قست مركزي كره و در اولسان در ساحل جنوب شرقي اين كشور، تاييد كرد.
در ژانويه روه مو هيون، رئيس جمهوري وقت، كه كميسيون تحت رهبري ليبرال او تشكيل شد، براي قتل بيش از 870 نفر در اولسان رسما عذرخواهي كرد و آنها را «اقدامات غيرقانوني ارتكابي دولت وقت» ناميد. كميسيون، بدون اختيار وادار كردن مردم به دادن شهادت يا تعقيب قضايي مجرمان، در زمينه تاييد رويدادها و شناسايي قربانيان و مشخص كردن سلسله مراتب مسووليت، با كار دشواري مواجه است. به علاوه در زمان «لي ميونگ بك»جانشين محافظه‌كار روه، كه حزب او جانشين دموكراتيك راستگرايان مستبد قديمي به شمار مي‌آيد، كميسيون ممكن است با كمبود بودجه و حمايت سياسي نيز مواجه شود.
ريشه‌هاي حمام خون 1950 در تقسيم مستعمره سابق ژاپن به وسيله امريكا و شوروي در سال 945 نهفته است كه اختلاف بين شمال و جنوب اين كشور را تشديد كرد و باعث جنگ بين آنها شد.
در اواخر دهه 1940 رژيم راستگراي سينگمان ري كه به وسيله امريكا ايجاد شده بود، فعاليت‌هاي سياسي چپگراها، از جمله يك قيام چريكي الهام گرفته از كمونيست‌هاي حاكم در شمال را در كره جنوبي در هم كوبيد. تا 1950 زندان هاي دولت جنوب بيش از 30 هزار زنداني سياسي داشت. در اين حال، دولت جنوبي همچنين «اتحاديه هدايت ملي» را ايجاد كرد كه سازماني براي «آموزش دوباره» چپگراها، و ساير كساني بود كه به داشتن گرايشات كمونيستي مظنون بودند.
مورخان مي‌گويند مقامات دولتي براي جلب افراد با وعده جيره برنج يا مزاياي ديگر به زور كشاورزان را به عضويت اين اتحاديه در ميآوردند به طوري كه تا 1950 بيش از 300 هزار نفر به عضويت اتحاديه در آمده بودند.
مهاجمان كره شمالي اواخر ژوئن 1950 سئول، پايتخت جنوب را تصرف و هزاران زنداني را آزاد كردند كه بيشتر آنان به آزادكنندگان شمالي خود پيوستند. مقامات جنوبي، با هماهنگي و همكاري كامل مشاوران نظامي امريكايي خود، به اعضاي اتحاديه هدايت ملي در نواحي تحت كنترل خود دستور دادند خود را به پليس معرفي كنند و پليس نيز آنان را بازداشت مي‌كرد. ماموران كميسيون تحقيق مي‌گويند كمي بعد اعدام‌هاي دسته‌جمعي سازمان يافته افرادي كه همكاران بالقوه شمالي‌ها به حساب مي‌آمدند، شروع شد.
پرونده‌هاي امريكا نشان مي‌دهد واكنش امريكا نسبت به اين كشتارها مبهم و دو سويه بود. ديپلمات هاي امريكايي ــ حاكمان واقعي كره جنوبي در آن زمان ــ به مقات جنوب توصيه مي‌كردند خويشتنداري كنند ــ كه مسلم بود به اين توصيه عمل نمي‌شد ــ اما تلگرافي از وزارت خارجه امريكا در پاييز آن سال نشان مي‌دهد ژانرال داگلاس مك آرتور، فرمانده كل نيروهاي امريكا اعدام‌هاي فوق را يك «موضوع داخلي» كره به شمار مي‌آورد، اگر چه او ارتش كره جنوبي را كنترل مي‌كرد.
در ژوئيه 1950 هر روز زندانيان بسياري را در چندين كاميون از زندان دائه جئون و جاهاي ديگر به دره آرام سانائه در 90 مايلي جنوب سئول ميآوردند. عكس‌هايي كه يك سرگرد ارتش امريكا گرفته و بيش از نيم قرن به عنوان اسناد محرمانه در امريكا دور از چشم مردم نگهداري شده، گوياي بخشي از اين جنايات وحشتناك است.
لي گفت: زندانيان سفيدپوش، خميده، تسليم و با دست‌هاي بسته، را به صورت فشرده در كنار هم در حاشيه گودالي بزرگ به شكم روي زمين مي‌انداختند. سپس ماموران پليس و ارتش كره جنوبي بالاي سر آنان مي‌آمدند تفنگشان را پشت‌سرشان نشانه مي‌گرفتند و شليك مي‌كردند و بعد اجساد را به داخل گودال مي‌انداختند.
تيراندازان كه دست‌هايشان مي‌لرزيد ــ‌چون پيش از آن سابقه نداشت چنين كاري با كسي كرده باشند ــ گاهي درست به هدف نمي‌زدند و افراد زخمي و زنده مي‌ماندند. لي و ديگران دستور داشتند زخمي‌ها را پيدا و كارشان را تمام كنند.
كيم، يكي از اعضاي كميسيون گفت: مدارك نشان مي‌دهد جلادان بين 3 هزار و 7 هزار نفر را در اينجا كشتند. كيم چونگ هيون 70 ساله، رئيس گروهي از خانواده‌هاي عزادار كه براي افشاي كشتارهاي دائه جئون و گرفتن غرامت تلاش مي‌كنند، گفت چندين گودال هر يك به طول 150 متر و پر از جسد در محلي تقريبا يك مايلي در اينجا وجود دارد. پدر او، كه به همكاري با چپگراها متهم بود اما محاكمه و محكوم نشد، يكي از قربانيان بود. قرباني ديگر يئوتائه كو بود كه بعدها همسر و مادرش براي يافتن جسدش اقدام كردند.
يئو 59 ساله، گفت اجساد روي هم انباشته شده بود و وقتي دست هر يك را مي‌گرفتيم تا آن را برگردانيم، دست كنده مي‌شد. آنان نتوانستند جسد تائه كو را پيدا كنند و روي گورها را به سرعت پوشاندند، كاري كه در مورد گورهاي ديگري كه در اين منطقه كوهستاني دوره افتاده ايجاد كرده‌اند نيز انجام شد تا گندكارها در نيايد. وقتي آلن وينينگتن روزنامه‌نگار كمونيست انگليسي تابستان آن سال با نيروهاي كره شمالي وارد دائه جئون شد و درباره دست‌ها و پاهاي اجسادي كه از خاك بيرون آمده بود، در روزنامه «ديلي وركر» مطلبي نوشت سفارت امريكا در لندن نوشته‌هاي او را به عنوان «مطالبي ساختگي» رد كرد. ارتش امريكا در عوض به تبليغات گسترده درباره كشتارهاي انتقامي كره شمالي در دائه جئون پرداخت.
اما در اسناد اطلاعاتي ارتش و سازمان سيا امريكا كه حتي پيش از گزارش وينينگتن پخش، و كمي بعد به بايگاني محرمانه سپرده شد، نيز از اعدام‌هاي مردم به وسيله نيروهاي دولت كره جنوبي سخن گفته شده بود. يعني سفير امريكا در انگليس مي‌دانست كه دارد دروغ مي‌گويد. سرهنگ دوم باب ادواردز، وابسته نظامي سفارت امريكا در كره جنوبي، همراه با ارسال عكس‌هاي كشتارهاي دائه جئون به سازمان اطلاعات ارتش در واشنگتن، نوشت معتقد است كره‌جنوبي در طول چند هفته هزاران زنداني سياسي را در سراسر كشور اعدام كرده است.
مطالب ديگري درباره اين كشتارها به وسيله يك منبع غيررسمي ديگر امريكا افشا شد يعني هنگامي كه دونالد نيكلز، مامور جاسوسي نيروي هوايي امريكا، در كتاب خاطرات گمنام خود كه خود وي آن را در سال 1981 منتشر كرد. درباره مشاهده «قتل عام نابخشودني 1800 نفر در سووون»، 30 كيلومتري جنوب سئول، خبر داد. چنين گزارش‌هايي صحت مطالب سندي مربوط به 2 اوت 1950 از كره شمالي را كه به دست امريكايي‌ها افتاده بود، و اخيرا واشنگتن آن را پخش كرد، تاييد مي‌كند. در آن سند از اعدام‌هاي دسته جمعي در 12 شهر كره جنوبي، از جمله هزار نفر در سووون و 4 هزار نفر در دائه جئون سخن گفته شده بود. در آن گزارش اوليه و تكميل نشده كره شمالي به كساني كه كمي بعد در قسمت‌هاي ديگر كره جنوبي اعدام شدند، اشاره نشده بود. در حالي كه پارك چان هيون، يك قانونگذار كره جنوبي، در سال 1960 برآورد كرد كه بيش از 10 هزار نفر فقط در شهر بوسان اعدام شدند.
تحقيقات اين قانونگذار در فاصله 12 ماهه آزادي نسبي بين سرنگوني سينگمان ري و به قدرت رسيدن حكومت نظامي مستبدانه ژنرال «پارك چان هيون» انجام شد زيرا ژنرال به محض قبضه قدرت بسياري از كساني را كه در آن زمان مشغول تحقيق درباره جنايات پنهاني سال 1950 بودند، دستگير كرد.
كيم گفت: برآورد او از كشته شدن حداقل 100 هزار نفر برمبناي تحقيقات يك سازمان غيردولتي استوار است كه نشان مي‌دهد حداقل در يك استان گيونگ سانگ بوسان بيش از 25 هزار نفر اعدام شدند و مدارك اوليه نشان مي‌دهد بيشتر 300 هزار عضو اتحاد يه هدايت ملي كشته شدند.
بازرسان كميسيون تحقيق با نظر سرهنگ دوم فقيد ادوارد، در يادداشتي كه وي در 1950 به واشنگتن فرستاد، موافق هستند. وي در آن يادداشت گذاشته بود: «بي‌شك دستور اعدام‌ها از بالا يعني به وسيله رئيس جمهوري سينگمان ري صادر شده است. «ري در 1965 درگذشت. اما هرگونه مدركي درباره اين ادعا را ممكن است نابود كرده باشند همچنان كه حقايق مربوط به اصل كشتارها را پنهان كرده بودند.
در سال 1953 پس از رسيدن جنگ كره به بن‌بست، با كشته شدن حداقل 2 ميليون نفر، كه نيمي يا بيشترشان غيرنظامي بودند، ارتش امريكا در گزارشي درباره جنايات جنگي، تمامي آن اعدام‌هاي سريع دسته جمعي در دائه جئون را به «بربريت جنايتكارانه» مردم كره شمالي نسبت داد.
اين دروغ‌ها، بخشي به اين علت كه افرادي كه حقيقت را مي‌دانستند از ترس و ادار به سكوت شده بودند، نيم قرن ادامه يافت. «كوه چونگ ايو» 57 ساله كه مطمئن است وقتي پليس پدر 29 ساله‌اش را دستگير و كمي بعد در دره سانائه اعدام كرد مرتكب هيچ خلافي نشده بود، مي‌گويد: مادرم از ترس اين كه به اعضاي خانواده ما بر چسب چپگرايي نزنند، پس از دستگيري و اعدام او تمام عكس‌هايش را نابود كرد. مادرم بشدت سعي مي‌كرد از شر هر يادگار شوهرش خلاص شود. او رنج‌هاي بسياري را تحمل كرد.
حتي شهروندان تحصيلكرده كره جنوبي از گذشته وحشتناك كشورشان خبر نداشتند. «پارك ميونگ ليم» از دانشگاه يونيس، به عنوان پژوهشگري جوان در اواخر دهه 1980، كه امروز از مورخان برجسته جنگ كره است، از شنيدن داستان‌هاي پنهاني آن روزها از زبان افراد عادي كشورش بشدت متعجب و متحير مي‌شد. او مي‌گويد از شنيدن آن حرف ها گريه مي‌كردم و از خود مي‌پرسيدم آيا اين كشور من بود؟ آيا اين حرف‌ها واقعيت داشت؟
كميسيون حقيقت و آشتي مي‌تواند توصيه كند اما نمي‌تواند به خانواده‌هاي قربانيان خسارت بدهد يا جنايتكاران باقيمانده را به دست عدالت بسپارد. «آن ييونگ اوك» رئيس اين كميسيون گفت: «اختيارات ما براي تحقيقات بسيار محدود است.» اما نگراني اصلي او كاهش يا قطع بودجه كميسيون است. وي مي‌گويد «دولت كنوني روابط خوبي با ما ندارد به اين دليل نگران قطع بودجه كميسيون در سال آينده هستيم.»
محافظه‌كاران كره جنوبي شكايت دارند تلاش براي كشف «حقايق» فقط باعث باز شدن دوباره زخم‌هاي كهنه مربوط به زماني خواهد شد كه چپگراها و راستگراها،حتي در سطح روستا، به عمليات خونين انتقامي عليه يكديگر دست مي‌زدند. قانون، عمر كميسيون تحقيق ــ با 240 كارمند و بودجه سالانه 19 ميليون دلار ــ را حداقل تا سال 2010، كه گزارش نهايي و جامع خود را منتشر خواهد كرد، تضمين كرده است.
گروه‌هاي كميسيون تحقيق بهار و تابستان امسال كندن گورهاي دسته جمعي را از سر خواهند گرفت. كميسيون تاكنون وقوع 16 مورد كشتار را در سال‌هاي 51 ــ1950 و همچنين كشتار بيرحمانه 187 زن، مرد و كودك يك روستا به وسيله اعضاي يك گروهان ارتش كره جنوبي را تاييد كرده است. ارتش كره جنوبي در نهايت بي‌رحمي اين افراد را در روستاي كوچانگ به ظن طرفداري از چريك‌هاي چپگرا، قتل عام كرد. كميسيون اعلام كرده است با افشاي حقايق چنين دوره‌هايي اميدواريم رنج و درد خانواده‌هاي قربانيان را كاهش دهيم.كميسيون همچنين مي‌خواهد مردم نه فقط كره جنوبي بلكه سراسر جامعه بين‌المللي را از اين واقعيت آگاه كند تا مانع از تكرار چنين حوادث فاجعه آميز در آينده شود.
آسوشيتدپرس ــ كره جنوبي
مترجم: علي ايثاري كسمايي
چهارشنبه 1 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 415]
-
گوناگون
پربازدیدترینها