واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: چگونگی آموزه های دینی در كودكان و نوجواناناهمیت شناخت و رعایت مسائل دینی و باید و نبایدهای آن، همچون ضرورت واكسینه كردن جامعه در برابر بیماری هاست.
اگر به پزشكی مراجعه كنیم و برای ما دارویی تجویز كند، نوبت بعد كه به او مراجعه كنیم، خواهد پرسید : آیا داروی قبلی را مصرف كرده اید؟ اگر متوجه شود كه داروی او را مصرف نكرده ایم ناراحت می شود. چون میداند علّت ماندگاری بیماری ما، نخوردن آن داروهاست. توصیههایی كه در مسائل اخلاقی و تربیتی وجود دارد، همان نسخههای زندگی است. از همین رو یكی از دلایل لذّت نبردن از زندگی، عدم پایبندی به مسائل دینی و معنوی و در یك كلام، اخلاقی است. هر كدام از دستورالعملهای دینی پیام خاص دارد و برای پیشگیری و درمان بیماریهای روحی بیان شده است. در واقع آیات و احادیث، فرمولهای زندگی هستند. باید توجه داشت كه اعمال و رفتار والدین در شكلگیری شخصیت دینی فرزندان بسیار مؤثر است. و این كه دین تنها آگاهی و شناخت نیست، بلكه مجموعه باورهایی است كه باید به آداب، اخلاق و عبادات داشته باشیم كه علاوه بر شناخت، میبایست جنبه اطاعت و عمل نیز پیدا كند.بنابراین برخلاف تصور برخی- دین تنها به مسائل عبادی صرف مانند نماز و روزه خلاصه نمیشود. نوع نگاه والدین به دین بسیار مهم است. نتیجه عدم باورهای دینی، بروز رفتارهای خلاف دین از سوی بزرگترها و به دنبال آن فرزندان خواهد بود.پایبندی والدین به اخلاقیات- البته در عمل و نه فقط در گفتار مهمترین كانال انتقال اینگونه مفاهیم ارزشمند به نسل آینده است. ناگفته پیداست كه بهرهمندی از چاشنیهایی همچون هدیه، مسافرت، تفریح و . . . . مقاومت روانی كودكان و نوجوانان را در پذیرفتن این آداب اخلاقی و رفتاری به حداقل میرساند. یكی از دلایل لذّت نبردن از زندگی، عدم پایبندی به مسائل دینی و معنوی و در یك كلام، اخلاقی است. هر كدام از دستورالعملهای دینی پیام خاص دارد و برای پیشگیری و درمان بیماریهای روحی بیان شده استچنانچه بیان كردیم مهمترین عامل تداوم و ماندگاری روحیه دینداری نوجوانان و جوانان خود والدین هستند. اگر كودك، انجام امور دینی را به طور مرتب و مستمر در خانه شاهد باشد، در سنین بالاتر برای اجرای آنها مسائل كمتری خواهد داشت. از رسول خدا نقل است كه فرمود : «خداوند رحمت كند كسی را كه در نیكی و نیكوكاری به فرزند خویش كمك كند. راوی پرسید چگونه؟ حضرت فرمود : آن چه را كه كودك در قوه و قدرت داشته و انجام داده است از او قبول كند، او را به گناه و طغیان وادار نكند، به او دروغ نگوید و در برابر او مرتكب اعمال احمقانه نشود.» (1)پس باید پذیرفت كه اگر مشكلی در ضعف باورها و اعتقادات والدین باشد انتقال مفاهیم دینی به فرزندان و نزدیكان موفقیت آمیز نخواهد بود . زهرا یوسفی مصریبخش خانواده ایرانی تبیانپی نوشت : اصول كافی، ج6، ص 50.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 873]