محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798133189
جذابيتهاي پنهان برنامههاي زنده تلويزيون
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: جذابيتهاي پنهان برنامههاي زنده تلويزيونبخشي از جذابيت يك برنامه زنده به اتفاقات غيرقابل پيشبيني و ناگهانياش برميگردد برنامههاي زنده كه در زيرمجموعه ژورناليسم تلويزيوني قرار مي‌گيرند جزو جذاب‌ترين و پرطرفدارترين برنامههاي سيما هستند.
در برنامههاي زنده بيننده امكان يك ارتباط بيواسطه را با مهمانان و مجريان ظاهر شده در قاب تلويزيون پيدا ميكند. در اين ارتباط زنده هر لحظه ممكن است حرفي پيشبيني نشده گفته شود.مجريان همواره با اعلام ساعت نشان مي‌دهند كه همه چيز در لحظه اتفاق مي‌افتد و هيچ چيز از پيش تعيين شده نيست. بينندگان نيز مطمئن هستند كه اظهارنظرها زير تيغ مميزي نمي‌روند و حضار در فضايي آزاد افكار و نظراتشان را بيان مي‌كنند. اين شيوه اجرا از سويي هيجان و جذابيت برنامه را بالا مي‌برد، اما از ديگر سو مسووليت برنامه‌سازان را هم سنگين‌تر ميكند. آنها بايد مراقب باشند كه در اين برنامه‌ها اصول اخلاقي، قانوني، اعتقادي و عرفي پذيرفته‌شده خدشه‌دار نشود. در برنامههاي زنده بعضا حرف‌هاي حساسيت برانگيزي گفته مي‌شود كه نارضايتي بخشي از مخاطبان را به دنبال دارد. اتفاقات اخير برنامه 7 نشان داد كه يك حركت اشتباه تا چه اندازه مي‌تواند حساسيت‌برانگيز باشد.برخي از سايت‌هاي اينترنتي پيشنهاد كردند كه اجراي زنده 7 منتفي شود و برنامه به صورت ضبطي و توليدي به روي آنتن برود. اين پيشنهاد واكنش منفي مخاطبان و البته معاون سيما را در پي داشت. مديران سيما بر اين نكته تاكيد كردند كه سياست تلويزيون توسعه كمي و كيفي برنامههاي زنده است و اگر پخش زنده برنامه‌ها متوقف شود، از جذابيت توليدات سيما كاسته مي‌شود. البته همين مديران تاكيد كردند كه برنامههاي زنده بايد در چارچوب مسووليت اجتماعي يك رسانه حركت كنند. در اين گزارش سراغ 3 صاحب‌نظر رفتيم و نظر آنها را درباره بايد‌ها و نبايدهاي برنامههاي زنده جويا شديم.اتفاقات غيرقابل پيشبيني، برنامه زنده را جذاب‌تر مي‌كنندسعيد بشيري، تجربه زيادي در تهيه برنامههاي زنده دارد. شاخص‌ترين برنامه‌هايي كه او تهيه كرده دو قدم مانده به صبح و دور ميز شب نام دارد كه به صورت شبانه از شبكه 4 سيما پخش مي‌شد. او در ابتدا توضيح ميدهد كه هر رسانه‌اي در هر نقطه‌اي از جهان محدوديت‌هاي خودش را دارد.اين تهيه‌كننده با بيان اين كه بخشي از جذابيت برنامه زنده به اتفاقات غير قابل پيشبيني و ناگهانياش برميگردد، اظهار مي‌دارد: بينندگان پاي تلويزيون مي‌نشينند و برنامههاي زنده را دنبال مي‌كنند. آنها منتظرند كه شايد مهمان‌هاي برنامه حرف ناگفته‌اي بگويند و حرف قشنگي بزنند. البته منظور من از حرف ناگفته حرف سياسي نيست. منظورم اتفاقات ناگهاني است كه برنامه را مهيج مي‌كنند مثل اتفاقات برنامه 90.او از تجربه‌هاي خودش در تهيه برنامههاي زنده مي‌گويد و تعريف ميكند: براي خود من چندبار اين اتفاق افتاد كه مهمانها حرف‌هاي غيرمتعارف بزنند، اما خيلي جدي نبود. من چند هزار ساعت برنامه زنده در حوزه فرهنگ و هنر ساخته‌ام. سه چهار مورد پيش آمده كه اين اتفاق بيفتد. بعضي از آدم‌ها كه تعدادشان اندك است در برنامههاي زنده بعضا حرف‌هايي مي‌زنند كه قابل پخش نيست.قطع برنامه زنده شيوه درستي نيستبشيري در پاسخ به اين سوال كه در انتخاب مهمان‌هاي برنامههاي زنده چه نكاتي بايد رعايت شود، مي‌گويد: مواضع برخي آدم‌ها مشخص است. نگاهي كه آنها دارند با نگاهي كه رسانه دارد يكي نيست. هر جامعه و هر رسانه‌اي يك اهداف و سياست‌ها و خط قرمزهايي دارد. بايد آدم‌ها جوري انتخاب شوند كه وقتي مي‌آيند ما دغدغه و نگراني نداشته باشيم. يعني چارچوب حرف‌هايشان قابل قبول باشد. البته اين نكته به اين معنا نيست كه يك نفر خيلي دست به عصا حركت كند. طبيعتا نميشود به مهمانها گفت اگر ميآييد اين حرفها را بزنيد و اين حرفها را نزنيد.بيننده نبايد اين طور برداشت كند كه مهمان دارد در يك چارچوب مشخص حرف مي‌زند و حرف‌هايش قابل پيشبيني است.حاشيه‌هاي برنامههاي زنده بزرگنمايي مي‌شوداز اين تهيه‌كننده مي‌پرسم وقتي در يك برنامه زنده حرف نامتعارفي زده مي‌شود، دست‌اندركاران برنامه بايد چه واكنشي نشان بدهند. او پاسخ ميدهد: وقتي چنين اتفاقي مي‌افتد قطع برنامه شيوه درستي نيست. در اين لحظات كارشناس و مجري برنامه بايد موضوع را جمع كنند. البته در اين جور مواقع يك مقدار جنجال‌ها و شايعه‌هاي ديگران باعث مي‌شود كه اين اتفاقات بزرگنمايي شود. چون يك عده سريع بلوتوث درست مي‌كنند يا اين كه بخش‌هايي از برنامه زنده را در اينترنت مي‌گذارند. زماني كه حرف‌هاي حساسيت‌برانگيز زده مي‌شود يك مجري نبايد بحث را شخصي كند. بايد قضاوت را به عهده مردم بگذارد. نبايد بي جهت سرخ و سفيد شود و دست و پايش را گم كند.او خاطره جالبي در اين باره تعريف ميكند: ما در برنامه‌مان يك مهماني داشتيم كه داشت درباره يك موضوع خط قرمزي صحبت مي‌كرد. در همان برنامه به طور واقعا ناگهاني اتاق فرمان دچار مشكل فني شد و صفحه تلويزيون چند لحظه سياه شد. بعدها آنهايي كه برنامه را ديدند همه اين اتفاقات را به هم وصل كردند. گفتند چون آن حرف زده شده برنامه‌شان قطع شده است. در صورتي كه اين اتفاق‌ها هيچ ربطي به هم نداشتند.از او مي‌پرسم واكنش سازمان صدا و سيما به اتفاقات برنامه شما چه بود؟ او مي‌گويد: مسوولان سازمان واقعا با سعه‌صدر برخورد كردند. فقط يك تذكر ساده دادند و گفتند در برنامه شما اين حرفها گفته شده است. ما به هيچ وجه به آن آدم مراجعه نكرديم كه بگوييم چرا اين حرف را زدي. اما از آن به بعد حواسمان را بيشتر جمع كرديم.خود مجري‌ها هم مقصرنداحسان كرمي از مجريان راديو و تلويزيون است كه تاكنون برنامههاي زنده نقره و تصوير زندگي را اجرا كرده است. او بخشي از مشكلاتي كه براي برنامههاي زنده پيش مي‌آيد را متوجه مجريان مي‌داند و مي‌گويد: در يك‌سري از برنامههاي زنده خود مجري‌ها بحث را به سمت حرف‌هاي ناسالم مي‌برند. در يكي از برنامه‌ها كارشناس سعي مي‌كرد بحث را به زور چالشي كند. يك بخش ماجرا به خود مجري‌ها و كارشناس‌ها برميگردد. آنها بعضا دوست دارند كه حرف عجيب و غريب زده شود.او درباره حساسيت‌هايي كه در رسانه ملي وجود دارد، تصريح ميكند: ما يك سري واقعيت‌هاي اجتماعي و تاريخي داريم كه مديران مياني روي آنها حساسيت‌هاي نابجا دارند. ما بايد دايره بحث‌ها را بازتر كنيم تا خيلي حرفها زده شود. سازمان صدا و سيما متعلق به بيش از 70 ميليون نفر است. اما در عين حال خط قرمز‌هاي درستي داريم كه نبايد از آنها رد شويم.مجري نبايد بحث را شخصي كنداحسان كرمي: زماني كه حرف‌هاي حساسيت‌برانگيز زده مي‌شود يك مجري نبايد بحث را شخصي كند. بايد قضاوت را به عهده مردم بگذارد. نبايد بي‌جهت سرخ و سفيد شود و دست و پايش را گم كنداحسان كرمي با بيان اين كه خودش بارها در اين موقعيت قرار گرفته است، مي‌گويد: ممكن است مهماني بيايد و حرف‌هايي بزند كه در چارچوب قواعد صدا و سيما و ارزش‌هاي پذيرفته‌شده براي مردم نباشد. منظور من ارزش‌هاي اكثريت مردم است نه همه مردم. اين مساله اتفاق عجيبي نيست. در تمام برنامههاي زنده دنيا حرف‌هاي عجيب و ناپسند زده مي‌شود. رسانه‌ها بايد كار خودشان را انجام دهند. اخبار هم هيچ‌وقت پشت ابر سانسور مخفي نمي‌ماند. مجري بايد پاسخي بدهد كه شخصي نباشد. بايد حاضر جواب باشد. اگر جوابي در آستين ندارد نبايد متقابلا به مهمانش توهين كند. از اين مجري مي‌پرسم آيا مي‌شود در جهت پيشگيري اقدامي انجام داد و مثلا از مهمان برنامه خواست كه به موضوعاتي خاص اشاره نكند؟كرمي پاسخ ميدهد: در شان خيلي از مهمانها نيست كه ما به آنها از قبلش بگوييم اين حرف را بزن و اين حرف را نزن. يك مهمان مي‌آيد و نظراتش را مي‌گويد. وقتي بحث به جاهاي باريك كشيده مي‌شود مجري بايد صادقانه بگويد اين نظر شماست و احتمالا خيلي از مردم آن را قبول ندارند. اين واكنش نشان ميدهد كه سازمان صدا و سيما سازمان بسته‌اي نيست. آراي مختلفي مي‌تواند در اين سازمان مطرح شود. بحث‌هاي سازمان يك بعدي نيست.مجري برنامه نقره ادامه ميدهد: اگر مهمان را عصبي كني او از كوره در مي‌رود. ما بايد احترام مهمان‌هايمان را حفظ كنيم. وقتي مجري به مهمانش احترام نگذارد مهمان هم عصباني مي‌شود و احتمالا حرف‌هاي ناجور مي‌زند. احسان كرمي 2 حالت متفاوت را در نظر مي‌گيرد. اين كه مهمان به مجري توهين كند و بالعكس.او هر يك از اين دو حالت را بررسي ميكند و توضيح ميدهد: مجري يا كارشناسي كه به مهمانش توهين ميكند در سازمان صدا و سيما نبايد جايي داشته باشد. اگر مجري از مهمان توهين مي‌شنود وظيفه‌اش اين است كه سعه صدر نشان بدهد. مجري نماينده سازمان و مردم است. بايد از خودش شخصيتي بروز بدهد كه در شان هر دوي اينها باشد. اگر غير اين باشد آن فرد جايي در سازمان ندارد.ضرورت توجه به مسووليت اجتماعيدكتر مسعودامير مظاهري، عضو هيات علمي دانشكده علوم اجتماعي دانشگاه آزاد تهران با اشاره به حساسيت‌ها و بايد‌ها و نبايدهاي برنامههاي زنده مي‌گويد: يكي از مسائلي كه رسانه‌هاي ما خيلي بايد به آن توجه كنند مقوله‌اي با عنوان مسووليت اجتماعي است. رسانه‌هاي ما از يك فرصت و تريبوني براي اطلاع‌رساني و هدايت افكار عمومي برخوردار هستند. يك رسانه همگاني براي اين كه بخواهد جايگاه و منزلت خودش را به دست بياورد نيازمند اين است كه در چارچوب مسووليت‌هاي اجتماعي خودش عمل كند. براي حركت در اين مسير با يك سري منافع عمومي و ملي روبه‌رو هستيم. هر جامعه‌اي خطوط قرمزي دارد كه رسانه‌ها نبايد از آن عبور كنند.اين جامعه‌شناس كه در دانشگاه درس مسووليت‌هاي اجتماعي وسايل ارتباط جمعي را تدريس ميكند با ارائه چند مثال توضيح ميدهد: به عنوان مثال ما پذيرفته‌ايم كه دين اسلام، دين رسمي قانون اساسي‌ماست. ما با يك جامعه چند فرهنگي روبه‌رو هستيم كه در آن قوميت‌هاي مختلفي وجود دارد. همه آنها ايراني هستند و هيچ كدام بر ديگري برتري ندارند. ما به عنوان بازيگران عرصه رسانه بايد بپذيريم كه به منافع عمومي احترام بگذارند. البته خيلي وقت‌ها رسانه‌ها بايد در كنار منافع ملي چارچوب منافع سازماني‌شان را هم در نظر بگيرند.امير مظاهري با بيان اين كه اين مساله در برنامههاي زنده پيچيدگي بيشتري پيدا ميكند بيان مي‌دارد:در كارهاي نمايشي و داستاني شما اين امكان را داريد كه فيلمنامه بنويسيد. همه چيز از قبل تعيين شده است. امكان بازبيني هم وجود دارد. اما در برنامههاي زنده اين امكان نيست. براي اين كه ما بخواهيم در چارچوب مسووليت‌هاي اجتماعي حركت كنيم بايد برنامه‌سازي از نوع زنده را به متخصصانش بسپاريم. كساني كه در اين زمينه كار مي‌كنند بايد آموزش‌هاي ويژه را ديده باشند. او برنامه زنده 90 را يك نمونه خوب از برنامههاي زنده عنوان ميكند و توضيح ميدهد: در برنامه 90 عادل فردوسي‌پور به روش تجربي به اين تسلط رسيده است. او آموزش‌هاي برنامه‌سازي دانشگاهي نديده است. اما شايد لازم باشد كه ما يك مقطع آموزشي كارشناسي ارشد يا كارشناسي تحت عنوان برنامه‌سازي زنده ايجاد كنيم.دعوت 2 مهمان با 2 چارچوب فكريوي نحوه انتخاب مهمانان را نكته كليدي برنامههاي زنده مي‌داند و مي‌گويد: كارشناسان برنامه بايد بسيار توانمند باشند و بدانند كه چه كساني را بايد به برنامه دعوت كنند. برنامه‌ساز مي‌تواند پيش از پخش زنده اقداماتي را انجام دهد. او بايد بداند چرا به سراغ فلان هنرپيشه يا سياستمدار مي‌رود. بايد تعيين كند در آن ميزگرد قرار است راجع به چه موضوعاتي صحبت كند. او بايد در چارچوب بحث مشخص و با توجه به شناختي كه از مهمان دارد سوال بپرسد.اين مدرس دانشگاه ادامه ميدهد: مجري بايد با توجه به رويكرد فكري طرف مقابل مديريت بحث را به عهده بگيرد. مثلا آقاي فلان به برنامه دعوت شده و مجري مي‌داند كه او اين چارچوب فكري را دارد. بايد در كنارش فرد ديگري را هم دعوت كند كه همان وزن را از نظر علمي داشته باشد و چارچوب فكري‌اش متفاوت باشد.ممكن است مجري نتواند بحث را اداره كند. در اين حالت ديگر مهمان دعوت شده پاسخ مهمان اول را ميدهد و يك چالش موفق شكل مي‌گيرد. بنابراين برنامه هم كار اطلاع‌رساني‌اش را انجام داده و هم حساسيت‌هاي اجتماعي را كاهش داده است. در اين حالت رسانه به يك مساله از دو بعد نگاه ميكند. يك برنامه زنده نبايد مسائل مختلف را فقط تاييد كند. بايد نقد هم داشته باشد. از نظر دكتر مظاهري نبايد اين تصور به وجود بيايد كه برنامه‌ساز مي‌خواسته يك مفهوم خاص را القا كند.سينما و تلويون تبيان احسان رحيم‌زاده/ جام جم آنلاين
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 315]
-
گوناگون
پربازدیدترینها