واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > موسوی، سیدعبدالجواد - آقای رحیمی معاون اول رئیس جمهور فرمودهاند که در شرایط حساس کنونی نباید از دولت انتقاد کرد و در سه سال باقیمانده از دولت کنونی، باید حامی دولت بود. طبیعی است که اقای رحیمی و دوستان و همکارانشان از انتقاد خوششان نیاید و دوست داشته باشند همه رسانهها به سبک و سیاق روزنامه ایران را اخبار داخلی و خارجی را پوشش دهند اما سوال اساسی این است که در چه شرایطی میتوان از دولت انتقاد کرد؟ اگر «شرایط» شرط باشد باید پرسید از بهمن 57 تا به امروز کدام برهه را سراغ دارید که ایران در شرایط خاص وحساس نبوده باشد؟ از آغاز پیروزی انقلاب اسلامی تا به امروز کشور در شرایط حساس قرار دارد چرا که داعیهدار چیزی است خلاف جریان مناسبات معمول و مرسوم جهان کنونی اما آیا چنین موضوعی باید منتقدان را از گفتن حقایق باز دارد؟ همه آنها که دلسوز این آب و خاکند با وقوف به همین شرایط به انتقاد میپردازند چرا که معتقدند دولت جمهوری اسلامی آیینهدار داعیهای است بزرگ. و غبار گرفتگی یا کدر شدن این آیینه، آن داعیه بزرگ و مقدس را زیر سوال خواهد برد. با این مبنا انتقاد از دولت از مهمترین وظایف دلبستگان این آب و خاک است و در شرایط حساس، این وظیفه سنگینتر می شود. البته هر آدم نیمه عاقلی هم میداند که بسته به شرایط، لحن و بیان منتقدان نیز باید تغییر کند اما اینکه دست از انتقاد باید شست و باید به حمایت تام و تمام از دولت پرداخت، نکتهای است که هیچ مبنای عقلانی و منطقی ندارد. نقد سازنده و دلسوزانه عناوین محافظهکارانه و انتزاعی است و هیچ ربطی به نقد ندارد. مدافعان این عناوین هم منظورشان همان مدح و ستایش است منتهی رویشان نمیشود آنچه را در ضمیر دارند به راحتی بیان کنند. یادتان هست چند سال پیش دولت، به مدیر مسوول روزنامهای که کاری جز دفاع از دولت کنونی ندارند با عنوان روزنامه منتقد دولت جایزه داد؟ بدون شک دولت نمیتوانست به آن روزنامه با عنوان روزنامه حامی دولت جایزه بدهد. اگرهم دولت میخواست با چنین عنوانی به مدیرمسئول آن روزنامه جایزه بدهد، بعید بود مدیرمسئول آن روزنامه جایزه را بپذیرد. عنتوان منتقد عنوانی است به ظاهر افتخارآمیز که حتی مداحان و ستایشگران نیز دوست دارند به آن نام خوانده شوند و البته فقط دوست دارند افتخار عنوان آن را با خود حمل کنند و نه اینکه تبعات آن را متحمل شوند. امیدوارم آقای رحیمی و دوستانش این نکته بدیهی را درک کنند که با بخشنامه صادر کردن نمیتوان جلوی انتقاد را گرفت. اینکه به منتقدان بگوییم سه سال بیشتر از عمر دولت نمانده و با آن همکاری کنید مانع از انتقاد نخواهد شد. منتقد مادامی که زنده است منتقد است، این دولت و آن دولت هم ندارد. آنکه هوشیارتر است گوشهایش را تیز میکند تا سخن منتقدش را بشنود. آنکه غافل است بی آنکه در سخن منتقد تامل کند او را به دشمنی متهم میکند و به ستایش مداحان دل خوش میدارد. فرجام کدام خوشتر است؟ میتوان به تاریخ مراجعه کرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 266]