واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: به بهانه سوم خرداد روز مقاومت خرمشهر ، معبري به سوي نور
تهران - خبرگزاري ايسكانيوز: سوم خرداد 1361 خرمشهر آزاد شد. روزي كه مردان سرزمين عشق نشان دادند بهاي حفظ هر وجب از خاك مقدس ايران را با خون خود مي پردازند.
خرمشهر ، خونين شهر ، جمعيت 32 ميليون نفر ، تمام ايران در خرمشهر خلاصه شده است، تمام قلب ها در سينه اين خاك مي تپد و نفس هاي حبس شده در گرو آزادي اين شهر است و ناگهان ندايي مي رسد، خرم شهر ، شهر خون، آزاد شد.
ولي در روزهاي اشغال خرمشهر در اين نقطه از خاك ايران چه گذشت؟ مردم اين شهر چه ها ديدند و چه كردند؟ آيا نام خرمشهر به همين خانه ها، خيابان ها، كوچه ها و نخلستان هايي اطلاق مي شود كه در آتش كينه متجاوزان مي سوزد؟ و يا نام خرمشهر شايسته آن خطه اي است كه جوانانش مبعوث شدند تا حقيقت متعالي وجود انسان را ظاهر كنند.
مقاومت خرمشهر از 20 شهريور 59 در مرز شلمچه شروع شد و تا چهارم آبان همان سال كه ارتش عراق شهر را كاملا اشغال كرد ادامه يافت. در اين 45 روز، جوانان خرمشهر و مردمي كه از شهرهاي دور و نزديك خود را به آنجا رسانده بودند، به همراه اندك نظامياني كه با وجود تهديدهاي مقامات بالاتر، ماندن در خرمشهر را بر رفتن ترجيح داده بودند در برابر هجوم دشمنان مقاومت كم نظيري از خود نشان دادند مقاومتي كه حكايت آن هنوز به درستي و تمامي بازگو نشده است.
خرمشهر مظهر همه تجاوز دشمن و مظهر همه استقامت ما بود و جنگ برپا شد تا مردترين مردان در حسرت قافله كربلايي عشق نمانند. در پس اين ويراني ها معابري به سال شصت و يك هجري قمري وجود داشت و بر فراز آن امام عشق حسين بن علي آغوش تشرف برگشودند.
مسجد جامع خرمشهر مادري بود كه فرزندان خويش را زير پر و بال گرفته بود و در بي پناهي پناه داده بود و تا بود مظهر ماندن و استقامت بود و آن گاه نيز كه خرمشهر به اشغال متجاوزان در آمد و مدافعان ناگزير شدند به آن سوي شط خرمشهر كوچ كنند، باز هم مسجد جامع مظهر همه آن آرزويي بود كه جزء در باز پس گيري شهر برآورده نمي شد، در واقع مسجد جامع همه خرمشهر بود و چه زيبا مي فرمايد سيد شهيدان اهل قلم، به راستي آيا زيباتر از دين راهي وجود داشت كه خداوند از آن طريق مهمترين بندگان خويش را برگزيند؟ مجاهدان، اين تقرب را به بهاي چشم فرو بستن به تعلق حيات خريده اند و مگر آن متاع ارزشمند را جز به بهايي چنين گران مي توان خريد؟ اي شهيد اي آنكه بر كرانه ازلي و ابدي بر نشسته اي، دستي بر آر و ما قبرستان نشينان عادات سخيف را نيز از اين منجلاب بيرون كش و چه خاليست جاي جهان آراها در اين آزادي وارستگان بند تعلقات زميني اما چه نيكو گفت آن يار سفر كرده: پندار ما اين است كه ما مانده ايم و شهدا رفته اند، اما حقيقت آن است كه زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده اند... تو بگو كيست كه زنده تر است؟/06/ 146
چهارشنبه 1 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسکانیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 293]