تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816314767
روانشناسی در سینما
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: هانیبال لكتور را در فیلم سكوت بره‌ها به یاد دارید؟ روان‌شناس دیوانه‌ای كه برای پیدا كردن یك قاتل زنجیره‌ای خیلی خطرناك كه روزی یكی از بیماران خودش بوده... بیمار روانی، جنایتكار یا یك افسرده آرام همیشه حضور خیلی چشمگیری در سینما داشته است. البته در بسیاری از این فیلم‌ها یك شخصیت بیمار روانی وجود دارد كه بالاخره هم كنترل خودش را از دست می‌دهد و جنایتی مرتكب می‌شود. اینجاست كه پای روان‌شناس‌ها وسط می‌آید تا با كمك پلیس، قضیه را حل و فصل كنند.هانیبال لكتور را در فیلم سكوت بره‌ها به یاد دارید؟ روان‌شناس دیوانه‌ای كه برای پیدا كردن یك قاتل زنجیره‌ای خیلی خطرناك كه روزی یكی از بیماران خودش بوده، به افسر اف‌بی‌آی كمك‌های روان‌شناسانه میكند؛ البته از همانجا در زندان. روانشناسی كه با روحیه‌ای بسیار هنرمندانه نقاشی می‌كشد و بوی عطر را از شیشه‌های محافظ زندان به عنوان مدرك و سندی برای روانشناسی خانم پلیس استفاده میكند. همین روان‌شناس خودش در جایی از فیلم زبان یكی از نگهبان‌هایش را با دندان از حلقومش بیرون می‌كشد.البته ماجرا همیشه هم به این شكل نیست. خیلی وقت‌ها اینطور نیست كه یك اتفاق بزرگ یا یك جنایت وحشتناك به‌عنوان عكس‌العملی از یك بیمار روان‌پریش نمایش داده شود. بلكه گاهی شخصیت فیلم‌ها، آدم‌هایی با زندگی‌های ساده و معمولی هستند كه از دردهای روانی پنهان رنج می‌برند. گاهی هیچ آقا و خانم روانشناسی هم در فیلم نیست كه آن شخصیت را برایمان موشكافی كند و این ماییم كه باید به عنوان مخاطب زحمت این كار را هم بكشیم. بسیاری از فیلم‌های وودی آلن نمونه‌های خوبی از این دست هستند، در اغلب آنها خود او را به عنوان آدمی با بیماری روانی می‌بینید كه روی یكی از آن صندلی‌های تك نفره راحتی نشسته و با دست‌هایی كه دائم میان زمین و هوا معلق و در حركتند و چشم‌هایی كه از زیر عینك، اطراف را به‌سرعت و با اضطراب نگاه می‌كنند به‌سوالات روان‌شناسش بریده بریده و ظاهرا بی‌ربط جواب می‌دهد. برای وودی آلن روان‌شناس‌ها در زندگی شخصی هم اهمیت ویژه‌ای دارند و او واجب می‌داند كه به‌طور منظم خودش را به یكی از آنها نشان بدهد؛ البته اگر فیلمسازی، برایش فرصتی باقی بگذارد. یكی دیگر از نمونه‌های خیلی مشهور این نوع فیلم‌ها دو فیلم سینمایی «درخشش» اثر استنلی كوبریك و «دیوانه از قفس پرید» اثر میلوش فدرمن است كه بازیگر محبوب سینما جك نیكلسون در هر دو این فیلم‌ها نقش آدمی را بازی میكند كه با آدم‌های اطرافش متفاوت است. البته تفاوت‌های خطرناكی كه در هر دو آنها به كشته شدن خودش ختم می‌شود. نمونه فیلم‌هایی از این دست هر سال در سینماهای دنیا ساخته می‌شود. از سینمای ایران گرفته تا هالیوود، سینمای اروپا و حتی سینمای آمریكای جنوبی و بالیوود. به هرحال دوره روانشناسی یك بار دیگر فرا رسیده و اینبار در دسترس همگان!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 564]
-
گوناگون
پربازدیدترینها