تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817657066
حكومت هاى ناحيه اى قبل از هخامنشيان
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
حكومت هاى ناحيه اى قبل از هخامنشيان نویسنده : عزت الله نوذری تاریخ اجتماعی ایران از آغاز تا مشروطیت ( قسمت چهارم ) 4 . حكومت هاى ناحيه اى قبل از هخامنشيان عيلام و ماد پيش از پيدايش امپراتورى هخامنشيان كه مناطق بسيار وسيعى از دنياى قديم را در بر مى گرفت ، در فلات ايران حكومت هاى ناحيه اى مختلفى تشكيل گرديده بود.اين حكومت ها كم و بيش داراى جنبه ها و ويژگى هاى يك حكومت قبيله اى و در شكل تكامل يافته تر، دولت هاى متشكل و متمركز بوده اند. بى گمان از آن ميان مهم ترين و قابل توجه ترين اين حكومت ها، تمدن هاى عيلام و ماد هستند كه هر يك داراى اهميت بسزايى در زمينه بسط و گسترش تمدن و فرهنگ دنياى قديم داشته اند و تاثير و نفوذ آن ها بر تمدن ها و فرهنگ هاى همجوار و در طول زمان بسيار چشمگير و قابل توجه بوده است . بنابراين ، شناخت تمدن هاى عيلام و ماد لازم است زيرا، بدون آگاهى از تمدن هاى مذكور، شناخت تمدن هخامنشى امكان پذير نمى باشد.دولت عيلام حدود جغرافيايى دولت عيلام در گستره ى تاريخى خود از اوايل هزاره سوم تا اواسط هزاره اول ق .م . بخش وسيعى از مناطق غربى و جنوبى سرزمين امروزى ايران را در بر مى گرفته و بر اساس تقسيمات جغرافياى سياسى عيلام باستان ، سرزمين هاى خوزستان ، بخشهايى از استان هاى لرستان ، كردستان و فارس و كرمان را در بر مى گرفت ، اين سرزمين در حقيقت يكى از چهار بخش دنياى قديم محسوب مى شود. كه شامل آكاد در شمال ، سوپارو در مشرق ، امورو در مغرب و عيلام در جنوب قرار داشته اند. (23)دوران حيات تمدن عيلام را دانشمندانى چون رابينز آمريكايى و هينتز آلمانى به تفاوت ، از 000،3 سال تا 500،1 و 250،1 ق .م .برآورد نموده اند. اكنون با كشفيات جديدى كه در نتيجه حفريات باستانشناسى در سال 1347 ش . در منطقه ى هفت تپه به دست آمده ، حدود زمانى تمدن عيلام ، بينابين اين دو نظر، مورد تاييد قرار گرفته است .دمرگان در مورد نژاد مردم عيلام معتقد است كه آنان از نژاد آسيايى با زاگروعيلامى - يعنى نه هند و اروپايى و سامى - مى باشند. در حالى كه برخى ديگر از دانشمندان ، مانند ديولافوا اعتقاد دارند كه عيلاميان جزو بخشى از اقوامى از نژاد و زبان قفقازى و يا خزرى مى باشند. (24)حكومت عيلام حكومت عيلاميان - اصولا حكومت ايالات خودمختار، يا بهتر بگوئيم نوعى حكومت فدرال بوده است . بدين معنى كه هر يك از ايالات داراى حكومت هاى جداگانه بوده اند زمانى كه دولت مركزى اهميت و اقتدار كافى نداشت هر يك از آنان با استقلال مى زيسته و هنگامى كه دستگاه حكومت مركزى قدرت مى يافت ، موفق مى شد دوباره اين حكومت هاى خودمختار را تحت قدرت واحد خود درآورد. هر چند اين حكومت ها استقلال داخلى خود را هرگز از دست نمى دادند، و از اين رو تاريخ عيلام گاه بسيار مغشوش و درهم مى نمايد.سلسله هايى كه به ترتيب در عيلام حكومت نموده اند عبارتند از:1 - سلسله آوان از حدود 700،2 تا 200،3 ق .م . داراى قدرت بوده اند تاكنون نام دوازده نفر از پادشاهان اين سلسله ثبت گرديده است .2 - سلسله سيماتش : اين سلسله در حدود 300 سال و از 000،3 تا 850،2 ق .م . حكومت كرده اند از پادشاهان اين سلسله تاكنون نام ده نفر ثبت شده است .3 - سلسله انزان : انزانيان از سال 350،1 تا 210،1 ق .م . حكومت نموده اند. (25)عيلاميان براى پادشاهان خود تقدس و الوهيت خاصى قايل بودند و آنان را پدر - شاه انزان و شوش مى خواندند.عيلام از ابتداى تولد تا واپسين دم حيات در كنار همسايگانى مى زيست كه هر يك داراى تمدن هاى بسيار پيشرفته اى بوده اند. فى المثل آكاديان و سومريان كه پس از مدتى درهم آميخته و تشكيل دولت بابل را دادند و از آن زمان است كه بابل وحدت يافته ، تمدن درخشان خود را به عيلام عرضه داشت بى گمان دولت آشور نيز در اين نقل و انتقال داراى سهم بسزايى بوده است ؛ و يا كشور اورارتو (واقع در سرزمين ارمنستان كنونى) كه داراى تمدنى بسيار معتبر بوده است كه هر چند دور از عيلام قرار گرفته بود، ولى از طريق معابر كوهستان زاگرس و توسط اقوام واسط و مسكون در سر راه - چون لولوييان و گوتيان - و يا از راه تجارت و تماس هاى اقتصادى ، تمدن خود را به عيلام عرضه مى نمود. (26)به عبارت ديگر مى توان گفت علاوه بر آن كه عيلاميان تحت تاثير تمدن هاى پيشرفته اى همچون سومر و اكد و بعد بابل و آشور قرار گرفته بودند، نقش رابط ميان تمدن كوه نشينان شمالى و دشت نشينان نواحى جنوب را نيز داشتند. اين تماس ها و ارتباطات ، گاه دوستانه و مسالمت آميز، و زمانى ديگر خصمانه و شديد بوده است .سرانجام با سلطه آشور بر بابل ، آشوريان با عيلام در همسايگى قرار گرفتند كه در نهايت منجر به اضمحلال تمدن عيلام گرديد. (27)مهم ترين شهرهاى عيلام ، شهرهاى شوش ، ماداكتو و خايلدالو بوده اند، از اين ميان شهر شوش از اهميت و قدمت بيش ترى برخوردار بوده است . اين شهر در پيشرفت حيات اقتصادى و اجتماعى دنياى قديم نقش مهمى داشته و داراى شهرت فراوان در تمدن دنياى آن روز بوده . دمرگان شهر شوش را به چند بخش تقسيم نموده است :1 - ارگ يا قلعه شوش كه از زمان بنا تا حمله اسكندر به ايران مسكونى بود.2 - محله تجارى3 - محله اى در بخش راست رود كرخه كه تالار آپادانا، قصرهاى داريوش و اردشير سوم را نيز در بر مى گرفت .4 - شهر دورانتاش نزديك شوش كه در زمان اونتاش گال پادشاه عيلامى بنا گرديد. از اين شهر، زيگورات (28) معروف به چغازنبيل در محلى به همين نام باقى مانده كه باستان شناسان فرانسوى توانسته اند طى چند سال طبقاتى از اين زيگورات را از زير خاك بيرون آورند.زندگى اقتصادى و اجتماعى عيلام عيلاميان موفق شده بودند كه از مرحله ى زندگى بيابانگردى و شكار بيرون آمده ، و به كشاورزى و اهلى نمودن حيوانات دست يابند. همزمان با دستيابى آنان به فلزاتى چون مس و برنز و اختراع مفرق ، صنايع فلزكارى عيلاميان توسعه ى چشمگيرى يافت . تجلى و نمونه بارز اين پيشرفت در مجسمه برنزى نيپرآزو به خوبى مشاهده مى گردد. اين مجسمه ، 750،1 كيلوگرم وزن دارد. هم چنين ساخت اشياى ظريف تزيينى ، با نقره و طلا كارى ، مويد توسعه هنرهاى ظريفه در صنايع فلزكارى عيلامى ها است .در اين دوره حجاران و مجسمه سازان ، اغلب بر سنگ رخام يا مرمر، كار مى كردند، مجسمه هاى كوچكى كه از حفارى ها به دست آمده ، نيايش گران و انسانهايى را نشان مى دهد كه گلدانى در دست دارند. علاوه بر آن ، مجسمه و نقش حيوانات به وفور در كارهاى آنان ديده مى شود، ساده شدن اشكال و ابعاد هندسى هنرمندان عيلامى ، شيوه اى شبيه به سبك كوبيسم به وجود آورده بود.در همين دوره با اختراع چرخ كوزه گرى ، سفال سازى در اشكال پيشرفته اى رشد نمود و باليد و باز در همين دوره ، عيلاميان نخستين چرخ ارابه ى مدور را ساخته اند.عيلاميان ، سفال ها و ساير اشياى خود را با نقش هاى هندسى يا جانوران و گياهان تزيين مى نمودند. با رشد و گسترش مصنوعات ، تقاضاى مواد خام روز افزون شد و از همين رهگذر رابطه تجارتى و بازرگانى توسعه يافت به طورى كه اين ارتباط قلمرو وسيعى در آسيا و افريقا، از هند تا مصر را در بر مى گرفت .در پى اين گسترش همه جانبه ، شبكه هاى گوناگون راه - كه مراكز مختلف تجارى را به همديگر مى پيوست - بوجود آمد ساخت انبارهاى متعدد براى حفظ و نگهدارى انواع كالا، تهيه و تنظيم اسناد بازرگانى و محاسبه اجناس كه روى الواح گلى پخته شده ثبت مى گرديد، و به كارگيرى مهرهاى استوانه اى كه با نقش هاى مختلف حيوانات و يا اشكال هندسى مشخص مى شد از ديگر پيشرفت هايى است كه در تمدن عيلامى مشاهده مى گردد.اين روند و تغيير و تحول معيشتى و اقتصادى ، باعث گرديد زندگى اشتراكى كلان قبيله اى به تدريج تجزيه شده و اختلافات و تضادهاى طبقاتى را تشديد نمايد، به همين ترتيب ، مناسبات جامعه طبقاتى (برده دارى ) در تمدن عيلام سريع تر از ساير نقاط آغاز گرديد.اومستد مى نويسد:در اين زمان سندهاى بسيارى ، مانند وام هاى بذر، خوراك ، سيم (نقره ) و قراردادهاى معمولى بازرگانى ، فروش زمين ، ملك يا خانه يا كشتزارها و اجاره نامه براى آن ها و رسيد پرداخت اجاره بها فروش بوده ، صورت اسامى رعيت هاى وابسته به زمين هاى زراعتى بزرگ و معاملات با آن ها، صورت اسامى روستاييانى كه به طور آزاد كار مى كردند و موارد بسيار ديگر از اين قبيل ديده مى شود. (29)علاوه بر اين ، تمدن عيلام فن آبيارى مصنوعى را در شرق و غرب ايران معمول كرد كه نسبت به گذشته پيشرفته تر بود.در اين زمان علاوه بر مناسبات اجتماعى مبتنى بر نظام پدرشاهى ، حتى بقاياى نظام مادرشاهى نيز مشاهده مى گردد و ازدواج با محارم و ازدواج خواهر با برادر كاملا رايج بود.دين عيلام عيلاميان جهان را پر از ارواح مى دانستند و خداى بزرگ خود را شوشيناك مى ناميدند اما اجراى مراسم دينى مربوط به اين خدا، فقط به پادشاهان و كاهنان اختصاص داشت . مكان اين خداى بزرگ در محل متبركى از جنگل بود.در كتاب تاريخ تمدن عيلام آمده است :مذهب عيلام در تمام دوران ها جنبه ى جادوئى داشت ، و چنان بود كه حتى آشوريان خونسرد را تحت تاثير قرار مى داد، به عبارت ديگر براى سرزمين هاى ميان رودان ، عيلام هميشه سرزمين ساحران و شياطين بوده است . (30)و در ادامه آمده است :در اعصار جديدتر، بى نى گير با عنوان فرمانرواى آسمان توصيف شده و در بسيارى موارد در ميان مردم عادى به صورت نام هاى شخصى متجلى مى گردد. در يك جا نيز نام او به يك شاهزاده خانم دوران عيلام ميانى در زمان پادشاهى شيلهك - اين شوشينيك نسبت داده شده است . اين شاهزاده خانم را اوتو - ا - هى هى - بى نى گير مى خواندند. (31)به هر حال تمام شواهد حاكى از آن است كه وى الهه بزرگ مادر عيلاميان بوده است . به همين دليل بوده كه برخى از دانشمندان ، بى نى گير را همان الهه ى كيريش مى دانند. شايد هم كيريش ، صرفا لقبى براى بى نى گير بوده است .دولت مادها حدود جغرافيايىمادها كه بخشى از اقوام آريايى بودند، از آغاز قرن هفتم ق .م . تا پايان قرن هشتم ق .م . دولتى را تاسيس نمودند كه از شمال به رود ارس ، از شرق به درياى خزر، از غرب به كوه هاى زاگرس و از جنوب به كوير و تا حدود اصفهان محدود مى گشت . دانشمندان ، قلمرو مادها را به سه بخش تقسيم نموده اند:1 - ماد كوچك : شامل آذربايجان (آتروپان )، 2 - ماد بزرگ : شامل كردستان و نواحى مركزى ايران ، 3 - ماداگيانا: شامل ولايات رى و اطراف آن . (32)در اراضى اى كه بعدها تحت عنوان ماد متحد گشت ، اقوام بسيار متنوعى سكونت داشتند. منابع آشورى نام اين قبايل را گوتيان و لولوييان ذكر كرده اند. در اراضى نزديك تر به كرانه ى درياى خزر (كاسپى ) و نيمه ى سفلاى دره ى قزل اوزن و نقاط شمالى تر آن حكومت هاى كوچك وجود داشت و قبايل مختلفى در اين محدوده مى زيستند كه به احتمال ، گيل ها و كادوسيان و كاسپيان بودند كه احتمالا اينان با گوتيان و لولوييان قرابت داشتند. علاوه بر اين ها مردا - ها يا امردا - هاى نيمه صحرانشين و ساگارتيان نيز در محدوده ى ماد مى زيستند. آشوريان نيز از نواحى علياى دره قزل اوزن به سمت شرق تا دشت كوير را سرزمين مادها دماداى مى خواندند.در قلمرو شرقى ماد به تدريج عنصر زبان ايرانى تفوق بيش ترى يافت . اما در نواحى جنوبى ماد اقوام عيلامى ، آلپى رل مهمى بازى مى كردند. در بخش شمال - ميان ارس و اروميه و هم چنين در كرانه غربى درياچه اروميه محتملا قوميت هوريانى و اورارتو تفوق داشته اند. ولى به تدريج عنصر ايرانى نقش موثرترى در اتحاديه ى قبايل ماد ايفا نمود، اما به هر صورت ، ماد هرگز نتوانست به نحوى متشكل ، حكومتى منسجم را سازمان دهد. دياكونوف اقوام اصلى و مهم ماد را چنين معرفى مى نمايد:1 - يوس ها، 2 - بارتاك ها، 3 - شروخان ها، 4 - آرى سانت ها، 5 - يورى ها، 6 - بغ ها (33)سازمان اجتماعى ماد سازمان اجتماعى ماد برخاسته از تاثير دو همسايه خود يعنى (پارس و آشور) بوده . جنگ هاى مستمر با اقوام مجاور و هم چنين ميان سران اقوام داخلى ماد در جريان بود در اين عصر بسيارى از ويژگى هاى سازمان جامعه برده دارى در شرف تكوين بوده و تجزيه بى شك آغاز گرديده بود.نظام خانواده بر مبناى پدرشاهى برقرار بود، و سالمندترين عضو خانواده به عنوان رييس خانواده محسوب مى شد بدين ترتيب سازمان اجتماعى ماد به چهار بخش مجزا تقسيم مى شد:الف : نيمانا nimana كوچك ترين واحد سازمان اجتماعى يا خانواده بوده است .ب : ويس vise به معناى خاندان و عشيره و يا نام متداول دهكده و نقاط مسكونى را در بر مى گرفت ، ويس پت پترو يا شيخ خاندان ، عشيره و رييس ده (دهخدا) بود كه در زمان شكل گيرى طبقات ، اينان به طبقه ممتاز و اشراف بدل شدند.ج : زنتو zant. به معناى مجموعه اى اتحاديه هاى قبايل مى باشد و در راس هر يك زنتوپت يا زنتومه قرار داشت .دنگهو - دهيو. اين واژه در اوستا به معنى كشور به معناى كلى و نامشخص و در گاته ها مجموعه اى است بزرگتر از زنتو، بهرحال مى توان حدس زد كه دنگهو شبيه كشورهاى كوچكى بوده است كه به موجب منابع آشورى در سرزمين ماد وجود داشته اند. در راس هر دنگهو يك دنگهوپتى قرار داشت - شاهگان مادى ، اين شاهگان ها، سلاطين مستبد به مقياس كوچك تر بوده اند زيرا در اين زمان هنوز مقتضيات ايجاد يك قدرت استبدادى موجود نبود. (34)گريشمن درباره وضع طبقات مختلف ايران در زمان مادها مى نويسد:جامعه ماد به چندين طبقه تقسيم مى شد: نجبا - آزاد مردان - مالكين اراضى - كسانى كه چيزى نداشتند و در آخر، بردگان . (35)در اواخر دوران ماد در سراى امرا و بزرگان - قرون نهم و هشتم ق .م . - غلامان ، كنيزان ، و پيشه ورانى حضور داشتند كه تمام ضروريات مورد نياز مخدوم خود را فراهم مى نمودند. محققا جز اين ها پيشه ورانى آزاد نيز وجود داشتند كه مازاد عوايد و محصولات خود را به فروش مى رساندند.دانشمندان عموما معتقدند كه روستاييان اين عصر در ايران از آزادى بيش ترى نسبت به سرزمين هاى ديگر مانند بين النهرين (ميان رودان ) و مصر بهره مى برده اند. (36)در قلمرو اتحاديه قبايل ماد، افراد جامعه به طور كلى به دامدارى اشتغال داشته اما از زراعت كه بر پايه ى آبيارى مصنوعى باشد نيز بى اطلاع نبودند. ريچارد فراى مى نويسد: استفاده از آب هاى زيرزمينى از جمله چاه در غرب ايران معمول بوده است . آب چاه به وسيله چهارپايان به سطح زمين بالا كشيده مى شد فراى در ادامه مى نويسد: فراوانى قنات در زمان مادها نشانه ى پيشرفت و تكامل ابزار و فن آن از دوره ى عيلاميان به بعد است .بارتولد درباره آبيارى در اين زمان به اين مساله توجه دارد كه آبيارى به وسيله ى ايجاد نهرها بسيار معمول بوده و تمام باغ هاى ميوه و تاكستان ها و سرزمين هاى مزروعى اطراف همدان از رود مرادبيك آبيارى مى شده است .(37)به طور كلى در قرن هاى هشتم و هفتم ق .م . كشاورزى و دامپرورى رشته اصلى اقتصاد مادها را تشكيل مى داده ، در عين اين كه صنايع دستى نيز تازه رو به توسعه نهاده بود.در تمدن مادها پرورش اسب از اهميت خاصى برخوردار بود. درباره پرورش اسب در ايران هرودوت مى نويسد: اسب مادى در دوران قديم شهرتى بسزا داشت . اين اسبان همه پرخون و ظريف و خوش اندام ، متوسط و متناسب و پر جست و خيز هستند. پيشانى آن ها راست و نيم رخشان هموار مى باشند. (38)پيرتان مى نويسد: اسبان ايرانى با سلطنت ايرانيان نخستين ، از ايران به كشورهاى آسياى صغير و ميان رودان رفته و آشوريان از بدو استقرار دولت خود در صدد به دست آوردن اسبان ايرانى برآمده ، و براى رسيدن به آن ها هر چند يكبار هجومى به ايران مى آوردند و همواره در انديشه غارت اسبان ايرانى بوده اند.استفاده از اسب ، نشانه ى توانايى ديرينه ى قوم ماد است ، زيرا در تحرك جنگ ، بسيار موثر بود، روستاييان با استفاده از اسب بود كه از پراكندگى زياد روستاها كاسته و فواصل را تا آن جا كوتاه كردند كه در نتيجه ، برقرارى روابط كالايى فراوان ميان مراكز روستايى و شهرك ها ايجاد گرديد و به قدرت اقتصادى بيش تر و سرانجام به دولت و حكومت انجاميد. آنان به بهره مندى از همين امتيازات بود كه توانستند دولت نيرومند آشور را منقرض نمايند.سازمان حكومت در ماد با وحدت قبايل ماد و انتخاب شاه از ميان آن ها، انسجام و تشكل سازمان بوجود آمد. نتيجتا پيامد آن ، تقسيم وظايف دربارى ، تشريفاتى ، خدماتى و ارتشى و غيره بود. فى المثل در زمان دياكو، اولين شاه مادى ، براى بار عام ، ضوابط و مراسمى مقرر گرديد كه احتمالا به تقليد از دستگاه پادشاهى آشور بوده است .در زمان اختيوويگو، دربار مركز خوشگذرانى ها و تجملات باشكوه بود، درباريان آراسته به جامه هاى سرخ و ارغوانى بوده و زنجيرها و گردن بندهاى زرين به مى بستند و اين در حالى بود كه بناهاى باشكوه به شيوه ى دربار آشور تزيين يافته بود.ويل دورانت راجع به طبقات بالاى اجتماعى ماد مى نويسد:طبقات بالاى اجتماعى بنده مد و زندگى تجملى شده بودند. مردانشان شلوارهاى قلاب دوزى شده مى پوشيدند و زنان خود را به غازه و جواهر مى آراستند و حتى زين و برگ اسبان را با طلا زينت مى دادند. بر ارابه هاى گرانبها سوار مى شدند و از مجلس جشنى به جشن ديگر مى رفتند. (39)با تشكيل دولت ماد، در قرن هشتم ق .م . همدان (اكباتانا) بعنوان پايتخت برگزيده گرديد. ارگ و كاخ معروف با هفت باروى تو در تو چنان كه باروى هر قلعه بر باروى قلعه بيرونى مشرف بود و آخرين بارو كه همان ارگ و خزانه پادشاه در آن جاى داشت بر تمام ديوارهاى ديگر مشرف بود. تمام كنگره هاى باروى ارگ ، طلايى بود و كنگره هاى باروهاى ديگر هر يك رنگى ديگر داشت - سيمين ، ارغوانى ، كبود، سرخ ، سياه و سفيد.در زمان هوخشتره - قرن هشتم ق .م . - استفاده از بردگان چه براى خدمتگزارى بزرگان ، و چه براى بهره گيرى اقتصادى قوت يافت ، اين بهره گيرى از نيروى كار بردگان ، امور كشاورزى ، صنعتى ، استخراج معادن و حتى امور ساختمانى را در بر مى گرفت .سازمان سپاه در زمان فرورتيش تدارك ديده شد، به طورى كه هرودوت مى نويسد: در يك سپاه ، سواران ، كمانداران ، نيزه داران از يكديگر جدا شده و (فرورتيش ) سازمان تازه اى به سپاهيان خويش داد. وى توانست سركردگان پارسى را با خود همراه ساخته در جهت تثبيت قدرت و وحدت گام بردارد. (40)دين ماد دين مادها در هزاره ى اول ق .م . مبتنى بر اعتقاد به خدايان گوناگون و بت ها بوده براى پى بردن به انديشه هاى مذهبى مادها و به دست آوردن آگاهى لازم ، مى توان مجسمه ها و بت هاى ابليسان عجيب الخلقه و شگفت انگيزى كه نيمى حيوان و نيمى آدمى بوده اند و يا حيوانات عجيب تخيلى كه بدن شير و بال عقاب و غيره داشته اند و از سرزمين هاى غرب مادها به دست آمده است را نام برد. ظاهرا كيش كاسيان و معتقدات بابليان ، در انديشه هاى مذهبى مادها، تاثير داشته است .شواهدى مويد اين امر مى باشد كه مراسم قربانى از ديرباز در ايران معمول بوده است . هر چند مدارك به دست آمده ، بيش تر از دوره هخامنشيان است ، نظير قربانى هزار گاو بر آتنه تروا بدستور خشايارشا، قربانى اسبان سفيد براى رود استريمون توسط مغان و يا نقش برجسته استخر كه بزغاله اى را براى قربانى مى برند اما مى توان پذيرفت اين گونه مراسم از ديرباز و پيش از هخامنشيان و در زمان مادها وجود داشته است .زبان مادها استرابون معتقد است كه زبان مادها به زبان پارسيان ، آرياييان ، باختريان و سغديان شباهت داشته .دارمستتر (41) معتقد است زبان مادها با زبان اوستا مطابق بوده و بى شك زبان تكلمى آنان آريايى بوده است و هم چنين با زبان پارسى ها نيز قرابت و نزديكى داشته .انقراض ماد و تاسيس امپراتوران هخامنشيان در اين ميان ، كوروش هخامنشى - كوروش دوم - كه در آن زمان به جاى پدرش - كمبوجيه اول - بر مسند فرمانروايى پارس تكيه زده بود، مى كوشيد تا در بين طوايف و اقوام مجاور نفوذ كند، سركردگان نواحى مختلف را با خويش همداستان ساخته و پارس را از فرمانبردارى مادها برهاند.بنا به روايتى از كتزياس ، طى سه جنگ كه بين پارسيان و مادها روى داد مادها مغلوب پارسيان شدند.هرودوت مى نويسد لشكرى كه آستياكس (آخرين پادشاه ماد)، جهت سركوبى كوروش فرستاده بود توسط هاراكوس - سردار لشكر مادها كه كينه اى ديرينه نسبت به آستياكس داشت - به كوروش پيوست . در جنگ ديگرى كه شخص آستياكس در راس لشكرى عليه كوروش آن را رهبرى مى كرد شكست خورده و خود نيز به اسارت افتاد. در اين جنگ نيز لشكريان ماد بر وى شوريده و پادشاه خود را تسليم كوروش كردند و مويد اين ماجرا، لوحه ى بابلى است كه برجا مانده ، و بدين گونه هخامنشيان پارسى به آسانى توانستند مادها را شكست داده و حكومت 150 ساله آنان را در سال 550 ق .م . مضمحل سازند. (42)پی نوشت ها :23- 1926.newy.rk.p208.man prehist.ric :dem.rgan.124- .209 p- pcid.d dem.rgan.225- ايران در عهد باستان ، ص 13026- 1941.l.nd.n.180.p , ancient the in iran :herzreld.127- 1879.paris.127.p.cuneif.rmes tentes de ch.ix :l.n.rmal.228- زيگورات (ziggurate) معبد هرمى شكل پلكانى و يك ساختمان مذهبى بود كه از مشخصه هاى معمارى شهرهاى اصلى ميان رودان (بين النهرين ) قديم از 200،2 تا 500 ق .م .است .زيگورات ها را هميشه از آجر مى ساختند و درون آن اتاق نداشت ، قاعده ى آن معمولا مربع يا مربع مستطيل و تقريبا به ابعاد 50*40 متر بود.بالا رفتن از آن به وسيله پلكان يا از يك سطح شيب دار انجام مى شد تقريبا نيمى از زيگورات هاى كشف شده داراى پلكان نبوده اند. در سطح شيب دار آن معمولا درخت و بوته هايى كاشته مى شد باغ هاى معلق بابل بهترين زيگورات هاى باقى مانده در اور است - و.29- تاريخ شاهنشاهى هخامنشى ، ص 1 - 530- تاريخ و تمدن عيلام ، ص 50 و مقايسه كنيد با كتاب تاريخ اسلام ، ص 39 و همچنين :babys.ulhernchaldeansin and arameansn.tes.na.j .man brink.1977 .e.btheentury seven the in l.nia31- تاريخ و تمدن عيلام ، ص 532- ايران در عهد باستان ، ص 12933- تاريخ ماد، ص 12034- تاريخ ايران باستان ، ص 6735- ايران از آغاز تا اسلام ، ص 2836- هنر ايران ، ص 3937- تركستان نامه ص 12438- تاريخ هرودوت ، ص 23139- تاريخ تمدن ، كتاب اول ، بخش اول ، ص 51740- تاريخ ماد، ص 8741- جمس درامستتر darmesteterjames ايران شناس فرانسوى 1849 - 1894. - و.42- 89/1960 empire persian .t.a .mst.ad .1منبع:ارسال مقاله توسط کاربر محترم سایت : sm1372/ن
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 954]
-
گوناگون
پربازدیدترینها