محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846067498
دانشگاه آزاد قرباني عقده هاي اشخاص
واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: دانشگاه آزاد قرباني عقده هاي اشخاص
سه روز مانده به فتح خرمشهر، آيت الله اكبر هاشميرفسنجاني كه رئيس وقت مجلس ايران بود، به دانشگاه تهران رفت تا خطبههاي نماز جمعه 31 ارديبهشت‌ماه سال 61 را ايراد كند. اما آنچه غريب آمد، قسمت پاياني خطبههاي او بود؛ آنگاه كه از ايجاد و تاسيس يك دانشگاه جديد در كشور سخن گفت و آن را مصداق «انقلاب فرهنگي واقعي» دانست.
اگرچه اين اولين اعلان رسمي دانشگاه آزاد اسلامي ايران پس از انقلاب بود اما در اواخر دوران پهلوي‌ها، دانشگاهي با همين نام تاسيس شد كه در آستانه انقلاب 57 به پايگاه نيروهاي چپ - ماركسيست‌ها - تبديل شد و سپس با وقوع انقلاب، اعتراضات نيروهاي مكتبي عليه آن شدت گرفت و نهايتا نيز در فرآيند انقلاب فرهنگي تعطيل و سپس تبديل به «دانشگاه مكاتبه‌اي» شد كه بعدها نيز اين نام به دانشگاه پيام‌نور تغيير كرد.
اما آنچه هاشميرفسنجاني در خطبههاي نماز جمعه تهران گفت، حكايت از يك پس‌زمينه گسترده داشت. گفت‌وگوهايي كه با امام خميني انجام شده و جلساتي كه با محوريت آيت‌الله علي خامنه‌اي، رئيس‌جمهور وقت برگزار شده بود.(هفته نامه شهروند امروز)
بدين ترتيب قدم‌هاي اوليه برداشته شد. اكنون هاشميرفسنجاني به علت آنكه رئيس‌مجلس بود، به فكر آن بود كه امور اجرايي و راه‌اندازي دانشگاه را به كسي بسپارد.
از آنجا كه وي در ابتداي انقلاب و سال‌هاي پس از آن به مرجعي براي افراد در گروههاي سياسي تبديل شده بود، كم نبودند افرادي كه از اين دستگاه و آن نهاد به وي شكايت ميبردند. در اين ميان يكي از آن افراد عبدالله جاسبي بود. او كه پس از انقلاب به عنوان مشاور اقتصادي دولت فعاليت مي‌كرد؛ در ديدارهاي خود با هاشمي از «ابهام مسووليت و اختيارات كارش» گله داشت. از طرفي جاسبي در حزب جمهوري اسلامي نيز فعال بود. هاشمي در حاشيه يكي از جلسات شوراي مركزي حزب جمهوري اسلامي ماجراي دانشگاه آزاد را با او درميان گذاشت و از او خواست طرحي را تهيه كند تا او بتواند با دانشگاهيان و دولتمردان براساس آن تبادل‌نظر كند.
همزمان هاشمي در حاشيه جلسه شوراي اقتصاد اين موضوع را با آيت‌الله علي خامنه‌اي رئيس‌جمهور وقت و مهندس ميرحسين موسوي نخست‌وزير مطرح كرد. آنان نيز از طرح استقبال كردند.
در 27 ارديبهشت‌ماه سال 67، مجددا جلسه شوراي اقتصاد تشكيل شد. بحث درباره حدود فعاليت‌هاي بخش خصوصي در صنعت بود. بيشتر درباره كليات سخن گفته شد و خطوط اصلي و حدود ثروت و آزادي‌هاي اقتصادي مورد بحث قرار گرفت. در همان جلسه هاشمي پيشنهاد اجازه فعاليت بخش خصوصي را در آموزش عالي ارايه كرد: «همين موضوع شروع بحث تاسيس دانشگاه آزاد اسلامي است. در سال 61 كه اغلب انقلابيون به دولتي كردن همه چيز نظر داشتند، سخن گفتن از خصوصي‌سازي در بخش آموزش عالي جسارت و جرات فوق‌العاده‌اي طلب مي‌كرد.» (پس از بحران، ص106)
چهار روز بعد از اين جلسه هاشمي به دانشگاه تهران رفت و در خطبههاي نماز جمعه به تاسيس دانشگاه آزاد پرداخت: «ما بايد يك كاري بكنيم... در جمهوري اسلامي نمي‌توانيم بعد از 10 سال ديگر بپذيريم كه براي تخصص بايد برويم به كاليفرنيا يا جاي ديگر... امروز يك طرحي در ذهن بنده و دوستان من، جناب رئيس‌جمهور و نخست‌وزير و بعضي از دوستان در ستاد انقلاب فرهنگي مطرح است... از همين امسال در هر جا كه دستمان رسيد و شايد كم‌كم به روستاها هم بكشد، مراكزي درست كنيم به نام دانشگاه آزاد، اما نه دانشگاه آزاد رژيم گذشته.. بايد كساني كه صلاحيت‌هاي فكري دارند را بپذيريم. هر كس كه مي‌خواهد بيايد. يك آموزش بگذاريم براي كشف صلاحيتشان... امكانات مي‌دهيم، امكانات مي‌گيريم. ما فكر كرديم اين دو تا با هم تركيب شود. (هاشميرفسنجاني، خطبههاي سال 61، جلد دوم)
تكبير نمازگزاران اولين حمايت از تاسيس دانشگاه آزاد بود و همزمان با اين اتفاقات محمدعلي نجفي، وزير وقت فرهنگ و آموزش عالي پيامي را به مناسبت اعلام موجوديت دانشگاه آزاد منتشر مي‌كند. او در اطلاعيه خود «سخنان اخير برادر رفسنجاني امام جمعه موقت تهران و رئيس مجلس شوراي اسلامي مبني بر ايجاد دانشگاه‌هاي آزاد و تمهيد استفاده از امكانات لازم جهت آموزش و تدريس به تمامي افراد ذي‌صلاح» را موجب مسرت و شور وشوق دانشگاهيان مسلمان و متعهد مي‌خواند. (كيهان، 5/3/61، ص4)
اگرچه محمدعلي نجفي با اين طرح موافقت كرد، اما همزمان كارشكني‌هايي نيز در درون وزارت علوم يا مجلس شوراي اسلامي عليه اين طرح آغاز شد. جاسبي دراين‌باره مي‌گويد: «يكي از اتهاماتي كه مي‌زدند اين بود كه شما امكانات نداريد، فضا نداريد، تجهيزات نداريد، هيات علمي نداريد... براي آنها مثال مي‌زديم اين شروع كار است. همين دانشگاه صنعتي شريفي كه يكي از دانشگاه‌هاي معتبر ماست، در سال 46-1345 ليسانس‌هاي هنرسراي عالي را با التماس براي تدريس و استخدام جذب مي‌كرد. در حالي كه امروز قسمت اعظم كادرش را دارندگان دكتراي تخصصي تشكيل مي‌دهند.» (سخنراني جاسبي در نماز جمعه تهران، 29 ارديبهشت 1374)
مهم‌ترين ايرادات يا اعتراضات، ريشه سياسي داشت. با اعلام ايده دانشگاه آزاد توسط برخي اعضاي حزب جمهوري اسلامي، عده‌اي بلافاصله اين اتهام را مطرح كردند كه آقايان و رهبران حزب براي پيش بردن اهداف سياسي خود، قصد ايجاد تشكل سياسي جديدي را در قالب دانشگاه آزاد اسلامي دارند. اين در حالي بود كه چند سال پس از انقلاب، حزب جمهوري، بي‌سروصدا به فعاليت‌هاي خود پايان داد و دانشگاه آزاد راه خود را ادامه داد. اعتراض سياسيون، در واقع ناظر به اعضاي هيات موسس دانشگاه بود. زيرا پس از آن كه هاشمي موجوديت دانشگاه را اعلام كرد، در پيشنهادي درون‌گروهي خواستار آن شد كه سران سه قوه به همراه حاج احمدآقا خميني نيز به اعضاي هيات موسس دانشگاه آزاد بپيوندند.(هفته نامه شهروند امروز)
عبدالله جاسبي روايت مي‌كند: «ما در جلسه‌اي كه با آقاي هاشمي داشتيم صحبت كرديم كه چه كساني را در هيات موسس قرار دهيم. نظر آقاي هاشمي اين بود كه مقام معظم رهبري، مهندس ميرحسين موسوي و حاج احمدآقا به هيات موسس اضافه شوند. من هم استقبال كردم. آقاي هاشمي با مقام معظم رهبري صحبت كردند و من با حاج احمدآقا و مهندس موسوي صحبت كردم و آنها هم پذيرفتند.» (حديث آفرينش، ص66)
بدين ترتيب در واقع جلسات هيات موسس دانشگاه آزاد، در ادامه جلسات سران سه قوه كه در آن مسائل مهم مملكتي مطرح مي‌شد، برگزار مي‌گرديد. اولين جلسه هيات موسس نيز در تاريخ 11 آذرماه 1361 در دفتر كار هاشميرفسنجاني تشكيل شد. در اين جلسه اساسنامه دانشگاه مشتمل بر 24 ماده و سه تبصره به تصويب رسيد. در همين جلسه حكم عبدالله جاسبي به سمت رياست دانشگاه به وي تنفيذ شد و حق امضاي تمامي اسناد مالي و تعهدآور رسمي و عادي و اسناد غيرمالي دانشگاه رسما به وي واگذار شد.
در اوايل پاييز 1361، پس از تماس تلفني دفتر امام، دكتر جاسبي مبلغ يك ميليون تومان كمك اهدايي ايشان را نقدا وصول كرد. اين سرمايه، به عنوان اولين اندوخته مالي دانشگاه آزاد به حساب واريز شد. در اولين اقدام ساختماني را در خيابان اسكندري تهران از دادستاني كل انقلاب اسلامي تحويل گرفتند. بدين‌ترتيب اولين واحد نيز رسما فعاليت خود را آغاز كرد.
در آن زمان بسياري از مخالفان دانشگاه اصرار داشتند تا دانشگاه آزاد اسلامي را ايده جايگزيني دانشگاه‌هاي دولتي معرفي كنند. سال 66 رسيد. ارزشيابي مدارك فارغ‌التحصيلان همچنان در بلاتكليفي مانده بود. در سال 67 وقتي مصطفي معين حاضر به پذيرش مدارك دانشجويان دانشگاه آزاد نشد، بيش از 100 تن از نمايندگان مجلس شوراي اسلامي، طرحي را با عنوان «طرح ارزيابي رشته‌هاي واحدهاي مختلف دانشگاه آزاد اسلامي» امضا كردند و به صحن علني بردند. بعد از اين جريان ماجرا شكل جديدي به خود گرفت. زيرا مخالفان و موافقان دانشگاه آزاد فرصت مي‌يافتند تا آشكارا در صحن علني، عليه يا له اين موضوع سخن بگويند.(هفته نامه شهروند امروز)
به‌رغم دفاع هاشميرفسنجاني از دانشگاه آزاد، علي‌اكبر سياري نماينده وزارت فرهنگ و آموزش عالي در مجلس، همچنان بر نظر خود و وزارت علوم استوار بود. او تلاش كرد كه نمايندگان مجلس به طرح راي ندهند و دانشگاه در ارائه مدرك دچار مشكل شود. حتي در نطق خود تاكيد كرد: «برادران نماينده پيش خدا مسوول هستيد. الان اگر راي بدهيد... نيروهاي مسلمان در دانشگاه سرافكنده مي‌شوند. مي‌گويند كه در مجلس شوراي اسلامي تصويب شد كه هر كس به طريقي كه درس خوانده مدرك به او بدهيد، دكترا بگيرد ديگر.»
بلافاصله پس از سخنان او، هاشميرفسنجاني در مقام دفاع برآمد. او گفت: «ايشان گفتند سرافكندگي بچه مسلمان‌ها. سرافكندگي شما اين باشد كه به عنوان وزارت علوم كه پانصد هزار جوان مردم پشت دانشگاه است... شما فكر مي‌كنيد كه پنج نفر از مسوولان كشور، روساي سه قوه و نخست‌وزير و آيت‌الله‌زاده امام، مسووليت اينقدر سرشان نمي‌شود كه خدا را در نظر نگرفته‌اند براي چنين كاري؟... امام اين جزئيات را مي‌دانند. شما خيال مي‌كنيد امام اين مسائل را نمي‌دانند و تاييد مي‌كنند؟» (همان)
اما مهم‌ترين مخالفتي كه نيروهاي چپ‌گرا با دانشگاه آزاد سر دادند، اين بود كه اين دانشگاه از اساتيدي كه در زمان انقلاب فرهنگي از دانشگاه‌ها پاكسازي شده‌اند، استفاده مي‌كند و آنها را جهت تدريس دعوت كرده است.
دكترجاسبي اين موضوع را تكذيب كرد و گفت كه حاضر است در شوراي عالي انقلاب فرهنگي توضيح دهد. در آن جلسه «آقايان هيچ مدركي نتوانستند ارائه بدهند. به طوري كه در آخر جلسه آيت‌الله خامنه‌اي كه رياست جلسه را برعهده داشتند و آن موقع رئيس‌جمهور بودند، گفتند: من خيالم راحت شد و معلوم شد كه اين اشكالات كه مي‌گيرند، اشكالات اساسي نيست و پايه‌اي ندارد.» (حديث آفرينش، ص213)
بعد از اين ديگر انتقادات فروكش كرد. گهگاه بحث شهريه و نارضايتي از بوروكراسي اين دانشگاه مطرح مي‌شد اما كماكان موضوع حادي پيش نيامد.
*
اما امروز افشاگري هاي جنجالي برخي از افراد همسو با رسانه ها سايت ها و روزنامه هاي مشخص موج سازي جديدي بر عليه دانشگاه آزاد محسوب مي شود.
نيم نگاهي به حوادث هفته هاي اخير در اين زمينه نشان از فرمول هاي سياسي خاصي است كه آن نشان از حمايت خاصي در اين زمينه از سوي برخي سازمانهاست كه قدرت هر گونه اظهار نظري را از امكان و تربيون عمومي را مي دهد.
اين نوع حركت ها گواه بر اين است كه پرونده دانشگاه آزاد از اهميت قابل ملا حظه اي براي آنان برخوردار است و آنها براي مقابله با برخي اشخاص و سياست ها اين دانشگاه را نشانه رفته اند.
استفاده از ادبيات منحصر به فردي مانند «اقدام انقلا بي» عليه دانشگاه و اتهام سو» استفاده اقتصادي مديران و تهديد به كاهش شهريه ها در كنار واژه سازي عليه مديريت اين دانشگاه كه از سوي منتقدان به مافياي قدرت و ثروت تعبير مي شود يا آن را مصداق «مفسده مديريتي» مي نامند.
از همان ايتدا برنامه هاي زيادي براي مقابله با دانشگاه آزاد چيده شده بود ولي حمايت شفاف هاشمي رفسنجاني رييس مجمع تشخيص مصلحت نظام و رييس هيات موسس اين دانشگاه وادار به عقب نشيني شد و پروژه به فاز پارلماني آن انتقال يافت اما اين روزها كاملا مشهود است كه مجريان آن پس از ناكامي از يارگيري پارلماني و مشاهده حمايت 220نفر از نمايندگان مجلس هفتم از مديريت دانشگاه فاز رسانه اي و افشاگري هاي جنجالي را با تمام قوا دنبال مي كنند.
اين بخش از ابعاد اين پروژه اتفاقا بيش از همه قسمت هاي آن مورد نظر طراحان و مجريان است زيرا شليك برخي افراد به سوي دانشگاه آزاد و اتهام زني هاي ايشان تمرين كوچكي براي طراحي سناريوي كامل تر عليه مافياي ثروت و قدرت است.
مافياي فرضي ثروت قدرت امكان فرافكني سياسي و مهار نارضايتي شهروندان از ناكامي دولتمردان در تحقق وعده هاي انتخابات، را فراهم مي كند.
دانشگاه آزاد نخستين قرباني سناريوي مافياي «ثروت و قدرت» است. سناريويي كه به نظر مي رسد ابعاد رسانه اي آن مهم ترين بخش آن را تشكيل داده و مجريان مي كوشند تا فضاي افكار عمومي را تحت تاثير آن قرار دهند.
اما بايد پرسيد كه فشار بر دانشگاه آزاد اسلا مي و جلوگيري از روند توسعه آن در فرايند منازعات قدرت سياسي حقوق شهروندي يا منافع ملي كشور را در معرض خطر قرار نمي دهد؟
آنها فقط بايد اين نكته را بدانند كه اگر دانشگاه آزاد نبود و فقط 10درصد از 5/2ميليون فارغ التحصيل و 5/1ميليون دانشجو براي تحصيل به خارج از كشور مي رفتند، بيش از 60 ميليارد دلار ارز از كشور خارج شده بود و بدانند كه در سال 1384دانشگاه هاي دولتي با 300هزار دانشجو در مجموع 700ميليارد تومان شهريه دريافت كردند و در همان سال دانشگاه آزاد اسلامي با يك ميليون و 200دانشجو همين ميزان شهريه دريافت كرد كه در حقيقت شهريه دانشگاه هاي دولتي هفت برابر دانشگاه آزاد اسلامي بوده است.
همانطور كه گفته شد، دانشگاه آزاد اسلامي از همان ابتدا تا كنون چه تهمت ها و افترا هايي را كه تحمل نكرده است. نهال دانشگاه آزاد اسلامي 25سال قبل در شرايطي در كشور كاشته شد كه جوانان اين مرز و بوم فقط و فقط براي ورود به محيط دانشگاه سر از پا نمي شناختند و بسياري از خانواده به هر شكل و طريق ممكن حاضر بودند فرزندانشان به دانشگاه راه پيدا كند. مردم جامعه در آن فضاي محدود و محصور به دانشگاه بخش دولتي حق خود مي دانستند كه مسوولان نظام براي راه يابي فرزندانشان به دانشگاه چاره اي بينديشند و دانشگاه آزاد اسلامي در كمترين زمان اين مشكل شايد غير ممكن را ممكن ساخت .
در آستانه 25 سال نقش دانشگاه آزاد اسلامي در معكوس كردن روند مهاجرت و توسعه شهري تاسيس دانشگاه آزاد اسلامي در بسياري از نقاط كشور موجب معكوس شدن روند مهاجرت و توسعه شد.
حضور دانشگاه آزاد اسلامي در صحنه‌هاي فراملي موجب توسعه بين‌المللي كشور شده است و هم‌اكنون دانشگاه آزاد اسلامي اعتبار جمهوري اسلامي ايران در مجامع بين‌المللي است و عملكرد اين دانشگاه در عرصه‌هاي جهاني آنچنان چشمگير بوده است كه هم‌اكنون بسياري از كشورهاي در حال توسعه، دانشگاه آزاد اسلامي را به عنوان الگو و نمونه براي توسعه همه جانبه پذيرفته‌اند.
شكستن انحصار دولتي و زمينه‌سازي براي ارتقاي بخش غيردولتي از خدمات دانشگاه آزاد اسلامي در كشور است كه از همان اوايل انقلاب با وجود مخالفت‌ها و جوسازي‌هاي گروه‌ها و افراد مختلف اين رويه توسط اين دانشگاه دنبال شد و با حمايت قاطع امام راحل تداوم يافت.
بايد گفت توفيقات دانشگاه آزاد در عرصه‌هاي مختلف مي تواند ، پاسخي مناسب به برخي درخصوص وارد كردن برخي اتهامات باشد و موفقيت‌هاي درخشان دانشجويان، استادان، مبتكران و مخترعان دانشگاه آزاد اسلامي در عرصه جهاني نگاه محافل بين‌المللي آكادميك را به ايران معطوف ساخته است.
دانشگاه آزاد اسلامي توفيقات چشمگيري در توسعه آموزش عالي در كشور داشته است كه نمي‌توان به‌سادگي از آن گذشت ، يكي از مهم‌ترين افتخارات دانشگاه آزاد اسلامي، پر كردن خلاء آموزش در كشور بود كه توانست كمك شاياني به دولت داشته باشد.
بطوريكه براساس نتايج آزمون سال 85 از كل پذيرفته‌شدگان در مقطع كارشناسي ارشد، 48 درصد آنان از فارغ‌التحصيلان اين دانشگاه بوده‌اند، همچنين از 182 نفر پذيرفته شده در مقطع دكتراي تخصصي، 95 نفر از فارغ‌التحصيلان دانشگاه آزاد اسلامي بوده‌اند، پس افرادي كه بهر عنوان پيراهن مخالفت از دانشگاه آزاد را بر تن مي كنند بهتر است بدانند كه نبايد نيمه خالي ليوان را ديد و نبايد بازيچه كساني گردند كه تحمل افراد موفقي همچون جاسبي را ندارند چرا كه آنها هيچ وقت تحمل ديدن اين همه پيشرفت و موفقيت را نداشته اند، چون اگر داشتند هيچ وقت به مخالفت با دانشگاهي نمي كردند كه امام خميني يكي از حاميان آن بود و همگان بايد بدانند مخالفت و توهين به دانشگاهي كه 1900,000 دانش آموخته، 1,300,000 دانشجو، 330 واحد و مركز آموزش در داخل و خارج از كشور، 25 هزار عضو هيئت علمي، 31 هزار نفر پرسنل دارد ، توهين به نظام و اين افراد است.
در آخر بايد گفت كه ظاهرا عادت نكرده ايم كه چهره هاي شاخص و ماندگار را در عرصه مديريتي چند سالي مداوم و مستمر تحمل كنيم و فقط به تغيير بدون پايه و اساس يا منافع خاص فردي و گروهي خود " فارغ از منافع نظام " مي انديشيم . اين در حالي است كه در كشورهاي پيشرفته و فراصنعتي امروز مردم هر جامعه اي بر ثبات مديريت و وجود مديراني موفق به عنوان افتخارات ملي مي نگرند.
باتمام مشكلاتي كه وجود دارد ولي بايد گفت اين دانشگاه بدور از هر گونه حمايتي با استقلال مالي خود اداره مي شود كه هر پله هاي ترقي را يكي پس از يكي بر مي دارد و در اين ميان دكتر جاسبي يك افتخار ملي است و اكنون نه تنها در عرصه داخلي كه در عرصه هاي علمي جهاني نيزبه عنوان يك چهره شاخص مي درخشد و بايد و بر همه ما فرض است كه بجاي تخريب ايشان كه موفق ترين مدير شناخته شده ، مقام وي را پاس داشته و براي حفظ و بر بقاي آنها در صحنه مديريت علمي كشور پا بفشاريم، نه اينكه بخاطر عقده هاي خود وي را تخريب كنيم.
سه شنبه 31 ارديبهشت 1387
باشگاه خبرنگاران دانشجويي ايران «ايسكانيوز»
سه شنبه 31 ارديبهشت 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسکانیوز]
[مشاهده در: www.iscanews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 477]
-
گوناگون
پربازدیدترینها