واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: تاریخ انتشار یکشنبه 29 اسفند 1389 تعداد مشاهده : 171 اسلام آيين پسنديده نوروز را تأييد ميكند خبرگزاري فارس: در جوامع روايي شيعه و سنّي، روايات مخالف با گراميداشت نوروز از اعتبار كافي برخوردار نيست و از آنجايي كه قاعده «تسامح در ادلّه سنن» شامل نوروز نيز ميشود، اصل اين آيين پسنديده مورد تأييد اسلام است. دين از آدم تا خاتم يكي است و تنها در مقاطع گوناگون و با توجه به افزايش فهم و درك بشر تكميل شده و گسترش يافته است. همچنين دين در اين مسير تكاملي، برچيدن بساط همه سنتهاي قومي، قبيلهاي يا ملي را هدفگذاري نكرده و تنها اصول مغاير با فطرت آدمي را نفي ميكند. از همين رو، ظهور آخرين و برترين دين آسماني نيز با نكوداشت سنتهاي پسنديده همراه بوده و اسلام مقدس بسياري از سنتهاي صحيح اعراب نظير «حرمت ماههاي حرام» و «ميزان ديه» را به رسميت شناخته و تأييد كرده است. پذيرش سنتهاي صحيح پيشينيان همواره يكي از مؤكدات اسلام بوده و هست، چنانچه اميرالمؤمنين عليهالسلام در نامه خود به مالك اشتر مينويسد: «آيين پسنديدهاي را تغيير نده كه بزرگان امت به آن صورت رفتار كرده و به وسيله آن مردم را در كنار هم جمع كردهاند.» با توجه به اين گفتار گوهربار امام علي (ع) توجه به سنتهاي پسنديده نياكان امري ضروري به نظر ميرسد و تا آنجا كه يك سنت، مفسدهاي در پي نداشته باشد يا بدعتي ناصواب محسوب نشود، طرد نميشود. «نوروز» نيز يك آيين قديمي نزد ايرانيان است كه در آن يكي از سنتهاي پسنديده اسلامي يعني؛ «صله رحم» به دفعات انجام ميگيرد. به همين سبب در نگاه نخست با ترويج خرافه يا تعارض با نصّ دين همراه نيست. از سوي ديگر، با بررسي روايات اسلامي در مصادر شيعي و سنّي با دو ديدگاه متفاوت درباره نوروز مواجه ميشويم. دستهاي از روايات از تصديق آيين نوروز خبر ميدهند و دستهاي ديگر آن را مذمّت كردهاند. در منابع روايي شيعيان، احاديث موافقي در دو كتاب از كتب اربعه شيعه يعني؛ «كافي» به قلم شيخ كليني و «من لايحضرهالفقيه» به قلم شيخ صدوق موجود است و از نوروز با عبارت «نيروز» و به نيكي ياد شده است. مدايح ديگري نيز در كتابهاي «مصباحالمتهجّد» شيخ طوسي و «بحارالانوار» علامه مجلسي (ره) موجود است كه همين امر، نظريه تأييد اسلامي آيين نوروز را تقويت ميكند. در صحاح ستّه اهل سنت و در معتبرترين آنها يعني؛ «صحيح بخاري» نيز روايتي در تمجيد نوروز از سوي اميرالمؤمنين (ع) وجود دارد. البته «بخاري» روايت ديگري را نيز در «تاريخ الكبير» آورده است كه امام علي (ع) از دريافت برخي هدايا در اين روز حذر ميفرمود. در باب نظريه دوم كه نوروز را مذمّت ميكند، احاديثي در كتب شيعي موجود است كه از جمله آنها ميتوان به روايتي از «قطبالدين رواندي» صاحب كتاب «لبّ اللباب» اشاره كرد كه در اين روايت، اعياد «فطر» و «قربان» به عنوان جايگزين «نوروز» و «مهرگان» معرفي شدهاند. اما در مجموع و با بررسي كلي روايات موجود درباره نوروز ميتوان نتيجه گرفت كه اين آيين ايراني، محرّمات شرعي را به همراه ندارد. از سوي ديگر و با توجه به قاعده «تسامح در ادلّه سنن» و اين موضوع كه در اسناد تاريخي، نشانهاي از مخالفت پيشوايان ديني با گراميداشت نوروز مشاهده نشده است، ميتوان چنين نتيجه گرفت كه مخالفت با نوروز به اقتضاي قواعد عمومي دين نياز نيست و بلكه ميتوان نوروز را ـبه دليل معروفات و محسّناتي كه داردـ يكي از شعائر ديني محسوب كرد. --------------------------------------- نويسنده: محمد حسينكلهر --------------------------------------- انتهاي پيام/ك/2
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 337]