تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834939977
گزيده سرمقاله روزنامههاي صبح
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقالههاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداختهاند كه برخي از آنها در زير ميآيد. جمهوري اسلامي: جنگ 33 روزه و تغيير معادلات منطقه «جنگ 33 روزه و تغيير معادلات منطقه» عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي جمهوري اسلامي است كه در آن مي‌خوانيد؛در سومين سالگرد پيروزي رزمندگان مقاومت اسلامي لبنان بر ارتش صهيونيستي در جنگ 33 روزه دبيركل حزب الله لبنان تاكيد كرد تمامي مناطق اشغالي در تيررس موشكهاي حزب الله قرار دارد. سيدحسن نصرالله در تشريح شرايط سياسي كنوني منطقه و تهديدهاي رژيم صهيونيستي اين تهديدها را ناشي از ترس و وحشتي خواند كه صهيونيستها را پس از جنگ 33 روزه احاطه كرده است. نصرالله در عين حال كه اين تهديدات را پوچ توصيف كرد ولي تاكيد نمود حزب الله اكنون قوي تر از جنگ 33 روزه هر گونه ماجراجويي صهيونيستها را با انبوهي از موشكها كه سرتاسر فلسطين اشغالي را در تير رس دارند درهم خواهد كوبيد. نكته مهم كه در اظهارات نصرالله نيز مورد تاكيد قرار گرفت اين است كه شرايط منطقه پس از جنگ 33 روزه سال 85 تغيير پيداكرده و دوراني كه ملت هاي منطقه مرعوب تهديدات رژيم صهيونيستي مي شدند سپري شده و مقاومت متهورانه حزب الله ابهت اين رژيم پوشالي را فرو ريخته است. واقعيت اين است كه رژيم صهيونيستي در طول تاريخ موجوديتش تا قبل از جنگ لبنان فقط شاهد پيروزي بود و هر جنگي كه اين رژيم با اعراب داشت با تصرف سرزمين هاي عربي كشتار مسلمانان و گرفتن امتيازهاي فراوان به پايان مي رسيد حتي در جنگ رمضان نيز كه ارتش مصر موفق شد خط دفاعي معروف « بارلو » را در هم بشكند و در صحراي سينا پيشروي كند در نهايت اين صهيونيست ها بودند كه نتيجه جنگ را به سود خودشان به پايان بردند و در همان مقطع بود كه بزرگترين دستاورد سياسي خود را كه به رسميت شناخته شدن اين رژيم غاصب توسط كشور بزرگ مصر بود به چنگ آوردند. اقدام خائنانه سادات در صلح با آن رژيم و امتيازي كه نصيب اسرائيل شد آنچنان براي صهيونيستها سرنوشت ساز بود كه در واقع كمر نهضت فلسطين را شكست . كار به جايي رسيد كه عرفات نيز اين رژيم را به رسميت شناخت . اما در جنگ 33 روزه لبنان اين باور نادرست فرو ريخت و براي نخستين بار رژيم تا بن دندان مسلح صهيونيستي و برخوردار از حمايت زرادخانه هاي قدرت هاي غربي در برابر يك گروه 10 هزار نفري شكست خورد و صهيونيستها و حاميانشان بزرگترين رسوايي تاريخ اين رژيم را متحمل شدند. دستاوردهاي جنگ 33 روزه تنها به اين موارد منحصر نبوده و مي توان آنها را به صورت زير فهرست كرد : قدرتهاي استكباري كه همواره براي تحقق اهداف استعماري خود در خاورميانه از وجود رژيم صهيونيستي به عنوان مترسك و عامل تهديد سود مي بردند و آنرا همچون سلاحي براي سركوب ملت ها و تهديد سران منطقه استفاده مي كردند پس از شكست خفت بار اين رژيم در برابر رزمندگان حزب الله اين اهرم فشار را از دست دادند و ديگر كسي به تهديدات و هشدارهاي اين رژيم كمترين اعتنايي ندارد. دوم اينكه موج بيداري در ميان ملت هاي منطقه پس از جنگ لبنان سرعت كم سابقه اي پيداكرد و مقاومت يك گروه چند هزار نفره در برابر يورش همه جانبه ارتش صهيونيستي در واقع القاي شجاعت و غيرت به ملت هاي منطقه به ويژه ملت هاي عرب بود و مسلمانان به اين اعتماد به نفس رسيدند كه اين رژيم برخلاف تبليغات رسانه هاي صهيونيستي و حاميان آن كاملا شكست پذير و پوشالي است . اكنون ديگر اين ادعا كه ارتش رژيم صهيونيستي ارتش برتر منطقه است در ميان ملت هاي منطقه خريدار ندارد و مضحك است . سوم اينكه ديدگاه ملت هاي منطقه و جهان به تفكر اسلامي نيز با پيروزي مقاومت اسلامي لبنان تغيير پيدا كرد و ملت هاي مسلمان به اين يقين رسيدند كه با تاسي به اسلام واقعي و نه آنچه علماي درباري عرب و گروههاي تروريستي همچون القاعده و طالبان وانمود مي كنند مي تواند نقش اساسي در رسيدن مسلمانان به آزادي و حقوق غصب شده خود داشته باشد. به عبارت بهتر اگر در معرفي اسلام واقعي و تمايز آن با اسلام متحجر و درباري سالها تلاش مي شد به اندازه نتيجه اي كه در جنگ 33 روزه و مبارزه متهورانه مبارزان حزب الله حاصل شد نمي توانست موثر باشد . نكته بعدي تضعيف ارتجاع عرب و شرايط نامتعادلي است كه شيوخ و حكام عرب پس از جنگ 33 روزه دچار آن شدند . آنچنانكه در جريان جنگ 33 روزه مشاهده شد عمده حكام عرب يا سكوت كردند و يا برخي بي شرمانه جانب صهيونيستها را گرفته بودند كه پس از محرز شدن شكست اسرائيل اين حاكمان وابسته نيز پايه هاي حاكميتشان متزلزل و لرزان شده است . دستاوردهاي بعدي جنگ 33 روزه شكست طرح آمريكايي « خاورميانه بزرگ » بود كه در واقع با همين اتفاق اين طرح براي هميشه به فراموشي سپرده شد. اين در حالي بود كه كاندوليزا رايس وزير خارجه آمريكا در ابتداي جنگ با اطمينان اعلام كرده بود منطقه در حال « زايمان » است ! و پس از اين جنگ شرايط سياسي منطقه تغيير خواهد كرد كه البته اشاره وي به اجرايي شدن طرح « خاورميانه بزرگ » بود طرحي كه به محاق رفت . از ديگر نتايج جنگ لبنان اين بود كه مشخص شد تكيه رژيم صهيونيستي و حاميان آن رژيم به سلاح هاي پيشرفته نمي تواند ناجي اين رژيم باشد و در كنار سلاح در جنگ ها مولفه موثرتري وجود دارد و آن ايمان است كه جبهه صهيونيستي فاقد آن است و همين امر موجب نگراني و وحشت مضاعف صهيونيستها گرديد. و مورد آخر اينكه شكست مفتضحانه ارتش صهيونيستي در جنگ لبنان اين رژيم را به بحراني گسترده و دامنه دار دچار ساخت كه پس لرزه هاي آن پس از گذشت 3 سال هم اكنون نيز مشاهده مي شود . تشكيل كميته موسوم به « وينوگراد » پس از جنگ كه براي بررسي علل و جوانب شكست اسرائيل عليه مقاومت اسلامي لبنان تشكيل شد اولين اعتراف علني و رسمي به شكست در تاريخ جنگ هاي اين رژيم بود كه حادثه اي كم سابقه در تاريخ موجوديت اين رژيم محسوب مي شود و نشان از عمق بحراني داشت كه اين رژيم دچار آن گرديد. سقوط دولت ايهود اولمرت بركناري « موشه كاتساو » از رياست اين رژيم عدم توفيق « تزيپي ليوني » در تشكيل دولت به مدت هفت ماه و تهاجم جنون آميز به غزه كه آنهم با شكست مواجه گرديد و دهها مورد ديگر متعاقب جنگ 33 روزه نشان از فقدان تعادل روحي در هيات حاكمه رژيم صهيونيستي و بحران تمام عيار در اركان اين رژيم دارد كه منشا اين بحران ها و نابساماني ها به شكست در جنگ 33 روزه باز مي گردد . با توجه به اين واقعيات است كه بايد جنگ 33 روزه را نقطه عطفي در تاريخ رويارويي رژيم صهيونيستي و ملتهاي منطقه به حساب آورد حادثه اي كه روند فروپاشي اين رژيم جعلي را وارد شيب تندي ساخته است . اعتماد: خروس بي محل «خروس بي محل»عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي اعتماد به قلم احمد پورنجاتي است كه در آن مي‌خوانيد؛ روزنامه «اعتماد ملي» توقيف شد. حالا ديگر انگار توقيف، تعطيل و لغو امتياز خبر غيرمنتظره يي نيست، تعجب کسي را برنمي انگيزد. در اين چند سال از بس که خبر توقيف روزنامه شنيده ايم حساب کار از دست مان خارج شده است. حتي ديگر کسي انگيزه و حال و حوصله بحث و احتجاج حقوقي در مباني و مستندات قانوني توقيف را ندارد. ديگر کسي وقت شريف خود را براي بازتاباندن پيامدهاي فرهنگي، اجتماعي و سياسي مرگ يک نشريه تلف نمي کند. گويي ديگر اين گونه واکنش ها مقتضي اوضاع و احوال کنوني ما - يا شايد بعضي ها - نيست. مظفر الدين شاه در فيلم «کمال الملک» مرحوم علي حاتمي، آنگاه که مي گفت؛ «استاد نقاش باشي، ما همه چيزمان بايد به همه چيزمان بيايد» آيا نقل حکايت امروز ما مي کرد؟، مگر يک روزنامه مستقل، اصلاح طلب و غيردولتي چه مي کند؟ مگر کارگزاران، هم ميهن، شرق ، آينده نو، ياس نو، نوروز، شهروند امروز و بسياري از اين دست چه مي کردند که تقدير توقيف براي آنان رقم خورد؟ توجيهات به ظاهر حقوقي مقامات دولتي و قضايي از فرط شباهت و تکرار، کليشه ذهن افکار عمومي شده اند حتي اگر حرفي از اين کليشه به ميان نيايد که البته درباره «اعتماد ملي» آمده است؛ «شکايت هاي شاکيان خصوصي، تکرار تخلفات و بي توجهي به تذکرات، عدم رعايت مصالح امنيت ملي و...». بسيار خب، اگر اينها به واقع دلايل توقيف يک روزنامه هستند پس چرا تا کنون کسي به آن روزنامه جنجالي، بي پروا، حد و مرز ناشناس و رويين تن و البته متکي به بيت المال حتي نازک تر از گل نگفته است؟ توقيف و تعطيل موقت پيشکش، چرا شکايت خيل عظيم شاکيان حقيقي و حقوقي آن روزنامه در اين 20 سال هرگز به جايي نرسيده است؟ چرا تخطي هاي آشکار آن روزنامه از سياست هاي رسمي نظام به ويژه در عرصه سياست خارجي- که حتي موجب چالش هاي پرهزينه يي در روابط ايران با کشورهاي عربي و اسلامي شد - هيچ واکنش تنبيهي از سوي همين مقامات مسوول در پي نداشت؟ به باور من روزنامه هاي مستقل، اصلاح طلب و منتقد در نگاه برخي از متوليان امور مصداق «خروس بي محل» هستند و لابد ازاي «آواز نابهنگام» لاجرم تيغ است و خاموشي. انگار در شرايطي که لابد همه چيز بايد به خير و خوشي فيصله يابد، آب در لانه مورچگان افکندن، گناه کوچکي نيست. سخن از گفتني هايي که به گمان برخي «ناگفتني» به حساب مي آيد، مصداق آواز نابهنگام خروس بي محل است که چه بسيار خواب زدگان را برمي آشوبد و بندگان مخلص را به نيايش خداوند عادل قادر متعال فرامي خواند و از بندگي جز او پرهيز مي دهد. اما بايد پرسيد آيا افکار عمومي نيز همان برداشت و قضاوتي را درباره دلايل توقيف يک روزنامه مستقل و متعهد خواهند داشت که متوليان امور اراده کرده اند؟ گمان ندارم. کاش اندکي اين همه آسان طلبي در تدبير امور کشور، به فرجام نزديک به هدف مي رسيد.آيا محدودکنندگان فعاليت قانوني مطبوعات، ناخواسته افکار عمومي را به سوي همان غول خطرناک و معجزه گري سوق نمي دهند که به گمان آنان «مديريت بخش مهمي از افکار عمومي را در جريانات اخير بر عهده داشته است»؟، آيا آنان ناخواسته به رونق بازار رسانه هاي بيگانه ياري نمي رسانند؟ چرا آزموده را هزار بار مي آزمايند؟ بي ترديد توقيف روزنامه اعتماد ملي همچون ديگر نشرياتي که چنين سرنوشتي يافته اند هرگز به توقيف ذهن حقيقت جو و اطلاع طلب افکار عمومي منجر نخواهد شد. «ره رو» راه ديگري خواهد جست پس آن که تدبير مي کند بايد به اين مساله بيش از هر چيز ديگر بينديشد. رسالت: عدالت و لبخند «عدالت و لبخند»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي رسالت به قلم صالح اسکندري است كه در آن مي‌خوانيد؛فرشته عدالت با لبخند زيبا تر است. 1 - ديروز در مراسم معارفه رئيس جديد قوه قضائيه صحنه هاي خوشايندي پيش آمد که همه کساني را که دلشان براي اين نظام و انقلاب مي تپد، خوشحال کرد. براي اولين بار پس از انتخابات لبخند دکتر احمدي نژاد به رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام آيت الله هاشمي رفسنجاني در کنار حضور کليه مسئولان نظام از هر گرايش و سليقه اي در اين مراسم، همه دلسوزان نظام را به وجد و نشاط درآورد. بازتاب اين نشست صميمانه در افکار عمومي نمادي از وحدت و همگرايي مسئولان نظام در تبعيت از منويات رهبر معظم انقلاب بود. جلسه اي که به حرمت عدالت و به منظور پاسداشت از گوهر عدالتخواهي ملت ايران تشکيل شده بود.امروز عدالت و عدالتخواهي در کشور به يک گفتمان عمومي تبديل شده است. پاسخ به اين مطالبه عظيم اجتماعي اعتماد شهروندان را افزايش مي دهد. نظام هاي سياسي به لحاظ ميزان اعتماد شهروندان متفاوت هستند. اعتماد عمومي بخشي از سرمايه هاي اجتماعي يک کشور است که در حمايت از سياست هاي يک نظام سياسي شکل مي گيرد. اگر چه سياست ها متناسب با تغييرات محيطي براي خود تنظيمي سياسي تغيير مي کنند اما نظامي موفق است که بتواند نوسان هاي سرمايه هاي اجتماعي خود را به حداقل کاهش دهد. يعني اجازه ندهد از اعتماد شهروندان کاسته شود. اين احساس اعتماد تحصيل نمي شود مگر اينکه مردم نسبت به تعهد و التزام مسئولان نظام به يک سري از اصول اساسي اطمينان داشته باشند. 2 - پيامبر خاتم حضرت محمد (ص) فرمودند : “عدالت ميزان خداوند در زمين است .” (1) عدل يک سنت الهي در ساختار آفرينش است که بشريت با تمسک به آن به دروازه نجات مي رسد . عدالت قرار دادن هر چيزي در جاي خود و اعطاي هر حقي به صاحب آن است . عدالت به معناي اعتدال ، انصاف ،ميانه روي ، پرهيز از افراط و تفريط است . عدالت به معناي ... به تعبير صريح مولاي متقيان (ع)“هيچ چيز جز عدل نمي تواند مردم را اصلاح کند .” در اين ساحت ، آيات الهي” لقد ارسلنا رسلنا بالبينات و انزلنا معهم الکتاب و الميزان ليقوم الناس بالقسط” (حديد 52) و”کونو قوامين بالقسط “( نساء 721) را مي توان تاکيدي بر پيوند حکومت و عدالت دانست . در واقع يکي از اهداف اجتماعي رسالت پيامبران برقراري قسط و عدالت است و تحقق عدل بدون حکومت عادل مقدور نيست . عدالت فلسفه تشکيل حکومت اسلامي و محور حکومت است. در ايران “ مردم سالاري ديني” ثمره يادآوري وبيعت مجدد با پيمان “الست” و “بندگي” است . مردم سالاري ديني همان حکومتي است که ايرانيان تحقق عدالت خواهي و عدالت محوري خود را با توجه به تجاربشان در مشروطه در آن مي بينند. مردم سالاري ديني يک انقلاب در ساختهاي سياسي موجود است که ملت ايران با خودباوري و شجاعت اين الگوي حکومت الهي را در هياهوي مدلهاي اومانيستي غرب به عنوان تنها راه استقرار عدالت تا ظهور حضرت ولي عصر (عج) برگزيده و به جهانيان معرفي نموده است . باري! تمناي عدالت محوري در جامعه ايران با انقلاب اسلامي موجد نظام مردم سالاري ديني گشت و تجربه سه دهه اين نظام نشان داده که با گذر زمان و حرکت در مسير تحقق “دولت اسلامي” آرمان عدالت و عدالت خواهي به واقعيت نزديک تر مي شود و به حول قوه الهي عدالت در “جامعه اسلامي” که منتهاي حرکت اسلامي ملت ايران است محقق خواهد شد. 3 - روز گذشته در مراسم معارفه رئيس جديد قوه قضاييه آيت الله صادق لاريجاني تاکيد کرد: “هيچ کس نبايد جرات کند و به خود حق بدهد که بر خلاف قانون حکم کند و حقوق شهروندان را ضايع کرده و آرامش و امنيت آنان را سلب کند. چنين کساني بايد بدانند که دير يا زود به محکمه عدل فراخوانده مي شوند و حق مظلومان از آنان ستانده مي شود.” رئيس جديد قوه قضاييه ادامه داد: “بنده در اينجا اعلام مي کنم که در اين راستا نسبت به احدي گذشت نخواهم کرد و به کمک خداوند خاطيان را به دستگاه عدالت خواهم سپرد.” آهنگ آيت الله لاريجاني حکايت از آغاز فصل جديدي در قوه قضائيه مي کند که مشحون از قاطعيت، انصاف و پرهيز از افراط و تفريط است. قوه قضاييه پيشاني عدالت خواهي در جمهوري اسلامي ايران و نظام مقدس مردمسالاري ديني است. قوه قضائيه موتور محرک عدالت خواهي ملت بزرگوار ايران است. زحمات زيادي براي اصلاحات، ايجاد ثبات و توسعه در قوه قضائيه توسط روساي اين قوه در مقاطع مختلف کشيده شده است اما امروز نوبت شجاعت، صلابت و قاطعيت براي اجراي قانون بدون مصلحت انديشي هاي بي مبنا و هراس از فشارها، سفارش ها و فضاسازي هايي است که روند اجراي عدالت را مختل مي کند. حياط طيبه نظام مقدس جمهوري اسلامي در گرو اجراي دقيق و بي نقص عدالت است. “الملک يبقي مع الکفر و لا يبقي مع الظلم.” عزم جدي براي تحقق عدالت از جانب مسئولان جديد قضايي، همراهي و پشتيباني افکار عمومي را در پي خواهد داشت و در اين مسير رسالت بزرگي بر دوش رئيس جديد قوه قضاييه است. پي نوشت: 1- قال رسول الله : العدل ميزان الله في الارض ، فمن اخذه قاده الي جنه و من ترکه ساقه الي النار كيهان: آن روي سكه آشوب «آن روي سكه آشوب»عنوان يادداشت روز روزنامه ي كيهان به قلم سعدالله زارعي است كه در آن مي‌خوانيد؛دادگاه محاكمه عوامل آشوب اگرچه در آغاز راه است و تا رسيدگي به اتهامات همه عناصر آشوب -اعم از طراحان، فرماندهان و آشوبگران- راه زيادي در پيش دارد ولي در همين سه جلسه واجد حقايق و نكات تكان دهنده اي بود كه در ذيل فقط به بعضي از آنها اشاره مي شود. 1-آشوب روزهاي 23خرداد تا سوم تيرماه داراي سه ضلع است؛ رهبران پنهان، رهبران مياني و ميداني و عوامل اجرايي آشوب ها و اغتشاشات. از اظهارنظرهاي دسته سوم بخوبي فهميده مي شود كه بسياري از آنان اساسا هيچ شناختي از رهبران پنهان نداشته و تنها با- تعدادي- از عوامل مياني و ميداني مرتبط بوده اند و به هيچ وجه گمان نمي كرده اند كه در پشت اعتراض به نتيجه انتخابات و شعار ابطال انتخابات طرح پيچيده و سرنوشت سازي وجود داشته است. آنان گمان مي كردند رهبران مياني- كه گاهي آنان را رهبران اصلي مي پنداشته اند- به دنبال مدل بهتري براي اداره جامعه بوده و به دليل برخورداري از سابقه سياسي، بيش از آنان به آنچه دنبال مي شود اعتقاد داشته و پاي آن مي ايستند ولي وقتي در دادگاه اول مشاهده كردند كه بعضي از آنان اساسا راه آمده را غلط مي دانند و از پيشگاه ملت و رهبري عذر تقصير مي طلبند، تعجب كرده و تازه متوجه شده اند كه چه كلاه گشادي سرشان رفته است. در مورد عوامل مياني و ميداني موضوع كمي متفاوت است. بسياري از آنان به پشت صحنه ماجرا آگاهي كامل داشته و رهبران اصلي را كاملا مي شناخته اند و با آنان طي سالهاي متمادي مرتبط بوده اند از آنان حمايت كرده و همواره از انواع حمايت هاي آنان برخوردار بوده اند بخصوص در ارتباط با رخدادهاي اخير اين دسته از عوامل آشوب، كاملا نسبت به طرح، مراحل آن و نتيجه نهايي آن- به فرض تحقق- مطلع بوده اند. عوامل مياني ميدان با پشتگرمي نسبت به سابقه رهبران اصلي آشوب به هيچ وجه گمان نمي كردند كه طرح شكست بخورد و هرگز فكر نمي كردند كه اگر طرح شكست خورد، نظام جرأت برخورد با آنان را داشته باشد چرا كه اينها طيف خود را بسيار قدرتمند و داراي نفوذ گسترده و نيز داراي محيط امنيتي قوي مي دانستند. اما وقتي در همان هفته اول طيف وسيعي از رهبران ميداني دستگير شدند و هركدام خود را در چنگال عدالت نظام گرفتار ديدند، تصوراتشان نسبت به قدرت خود و رهبران اصلي فرو ريخت و از اين رو هركدام از آنان براي رهايي خويش، رهبران اصلي را كه البته توسط نظام شناسايي شده بودند، نشان دادند. جالب اين است كه در اين ميان استثناي چنداني ميان عوامل دستگير شده وجود ندارد و اين خود نشان مي دهد كه مجاهدين، مشاركت و... در تحليل هاي درون گروهي، خود را بي نياز از احتياط مي ديده اند. 2- يكي ديگر از نكات اين دادگاه درهم تنيده شدن نقش خارج و داخل بود و معلوم شد فلان روحاني روشنفكر زده، ارتباط ويژه اي با عوامل بيگانه دارد و حضور آنان در جلسات سرويس هاي اطلاعاتي انگليس و آلمان و فرانسه از هم پيماني - و نه صرفا همگرايي - خبر مي دهد، بسياري از افراد و پاره اي از روزنامه هاي وابسته به اين چهره ها از «حاكميت تئوري توطئه» بر اذهان عده اي خبر مي دادند و يكسره منكر اين همپيماني و حتي همگرايي مي شدند. اظهارات وابسته فرهنگي سفارت انگليس، اظهارات نماينده روزنامه نيويورك تايمز در تهران، اظهارات خانم كلوتيدريس و نيز اظهارات صريح محمدعلي ابطحي و اظهارات عناصر گروهك ها با صراحت نشان داد كه پروژه تغيير نظام پروژه اي كاملا مشترك بين رهبران آمريكا و اروپا و رهبران پنهان آشوب هاي اخير تهران بوده و به هيچ وجه مراودات ديپلماتيك، مالي و رسانه اي عناصري نظير ميرحسين موسوي، محمد خاتمي و ... با سران غرب تصادفي نيست كما اينكه حمايت هاي فراگير و بي دريغ آنان از اين جريان اتفاقي نمي باشد. وجه مشترك ميان برخي از سران آشوب - و نه همه آنها - با رهبران غرب در «تغيير نظام» بوده است حالا ممكن است هر كدام تفسيري هم از اين تغيير داشته اند و احتمالا افرادي از سران فتنه تنها به تغيير دولت و روي كار آمدن دولتي همگرا با آمريكا مي انديشيده اند. و حتي ممكن است عناصر داخلي و خارجي اين طيف براي طرف مقابل يك نقش موقت در نظر گرفته بودند و چنانچه به نتيجه مي رسيدند ادامه طرح را با حذف همكار مصلحتي خود دنبال مي كردند. البته پر واضح است كه اين گمان وجود ندارد كه رهبران داخلي آشوب ها در ادامه مسير، قادر به حذف آمريكا يا اروپا بودند ولي ترديدي وجود ندارد كه آمريكا و اروپا در ادامه به عوامل داخلي آشوب نياز نداشتند و مايل نبودند پاره اي از اين چهره ها كه به هر حال در دوراني مؤيد نظام جمهوري اسلامي بوده اند در صدر ديده شوند. 3- از نكات ديگر اين دادگاه اين است كه مسئله ابطال انتخابات يك هدف فرعي بوده و به قول آقاي محمدعلي ابطحي تنها «كليد رمز آشوب» بوده است. در اين ماجرا، طرح تغيير نظام داراي دو مرحله بوده است مرحله تعليق و مرحله انحلال. براساس اقارير يكي از متهمان در دادگاه روز دوم، قرار بر اين بوده كه جريان داخلي و خارجي آشوب پاي خود را در يك كفش كرده و انحلال انتخابات را به نظام تحميل نمايند اما از نظر آنان انحلال انتخابات مقدمه انحلال نهادهاي برگزار كننده انتخابات است. براساس اقارير يكي از متهمان، مصطفي تاج زاده در روز 23 خرداد گفته بود ما كه مي گوئيم ابطال انتخابات در متن آن انحلال وزارت كشور و انحلال شوراي نگهبان و به زاويه بردن بسيج و نيروهاي حزب اللهي نيز نهفته است. وقتي انتخابات ابطال شد ما مي گوئيم حالا بايد ساز و كار جديد انتخاباتي - با حذف نهادهاي برگزار كننده و حذف نيروهاي تضمين كننده انتخابات قانوني نظام! - فراهم شود و در سطح بين المللي نيز قابل قبول باشد كه اين به معناي پذيرش نظارت غرب- و دخالت آنان- در انتخابات كشور است. كاملاً مشخص است كه اگر انتخابات باطل مي شد حداقل يك سال زمان نياز بود تا ساز و كارهاي مورد نظر آقايان- داخلي و خارجي- فراهم شود چرا كه حداقل 500 هزار نيروي جديد بايد پاي كار مي آمد. پاسخ اين سؤال كاملاً مشخص است كه در اين يك سال كه نظام سياسي ايران عملاً در تعليق فرو مي رفت چه چيزي از اساس نظام جمهوري اسلامي باقي مي ماند. بر سر حدود 40 ميليون رأي دهنده اي كه حالا نظام را قادر به پاسداري از آراء خود نمي ديدند چه مي آمد و بعضي از گروههاي آشوب طلب و وابسته كه خود را در يك قدمي «پيروزي نهايي» مي ديدند در اين يك سال به چه اقدامات ويران گري دست مي زدند و آيا اصلاً نقطه امني در كشور باقي مي ماند يا نه؟ و كاملاً معلوم بود كه در اين يك سال قدرت هاي استكباري كه در طول سال هاي گذشته زنجير مي جويدند و نعره مي زدند، چه اقدامات خسارت باري را علي� سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 447]
-
گوناگون
پربازدیدترینها