واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: جهنمی ها کی آزاد می شوند؟
خداوند هیچ مؤمنى را داخل جهنم نمىکند، در حالى که به او وعده بهشت داده است، و هیچ کافرى را از جهنم نجات نمىدهد، در حالى که به او وعده خلود در آتش داده است و گناهکاران موحد، به جهنم داخل شده، از آن خارج مىشوند، و شفاعت در حق ایشان روا است .ما شنیده ایم که خداوند متعال ارحم الرحمین است و بخشش در حق بندگانش بی نهایت است و در عین حال همان خدای مهربانتر سهمگین ترین عذاب ها و آلام را برای بندگانش فراهم دیده است! بین مهربانی و عذاب چه رابطه ای هست؟ علما به این قبیل پرسش ها پاسخ های منطقی و وزینی داده اند از جمله اینکه: آتش جهنم هم سوزنده است هم سازنده ،می سوزاند که بسازد آن چه را که ما از سر جهل و عناد و ظلم به خود و دیگران نابود کرده ایم،وقتی ما راه مستقیم و کوتاه را برای رسیدن به هدف رها کرده ایم و در بیابان های بی حاصل دنیا در چی سراب دویده ایم باید یک جایی بر گردیم یا نه ؟ این راه برگشت طبیعتا سخت و طاقت فرسات چون توان از میان رفته قوت و توشه ای نمامده است و عطش مانده است و دیگر هیچ چس برای نجات باید این سختی را تحمل کرد تا رهایی یافت وقتی دنیا را به بیهودگی گذراندیم و هرپز به نقشه راه که ترسیم شده دست مبارک حضرت حق بوده است نظر نینداختیم و به بیراهه رفتیم و آنچه داشتیم در رسیدن به سراب ها باختیم پس راهی نداریم جز اینکه جبران مافات کنیم و این جهنم همان راهی است که رفته ایم و هر چه در راه رفت بی مهاباتر و لجام گسیخته تر تاخته ایم مسلم استکه بازگشت هم سخت تر خواهد بود .خوب همه این ها قبول ولی تا کی باید سوخت؟! مدت زمان ماندن در جهنم بستگی به میزان گناهان دارد:گناهان متفاوت است بنابر روایات، بعضى از آنها مانند شرک و کفر و نفاق موجب رفتن به جهنم و خلود در آن است و این در صورتى است که صاحب آن بدون توبه واقعى بمیرد. بعضى دیگر از گناهان براى مدت مشخصى موجب عذاب مىباشد و بعد با شفاعت اولیاء یا لطف و فضل خداى متعال مورد بخشش واقع مىشود.براساس آیات و روایات، اگر آدمى، در مجموع رو به خدا داشته و مؤمن و دوستدار حضرت رسول اکرم (صلى الله علیه وآله) و اهل بیت (علیهم السلام) باشد، ولى در دنیا خود را از آلودگىها و تعلّقات پاک نسازد؛ با عذابها و فشارهایى رو به رو بوده و چه بسا به طبقات اولیه جهنم خواهد افتاد. با این عذابها، تطهیر شود و به عالم نور قدم بگذارد. (بحارالانوار، ج 8، ص 352 و 353، ح2) بر اساس روایتى از امام صادق (علیه السلام)، انسانها در قیامت سه دستهاند:1 . یک دسته، کسانىاند که در عالم حشر آن گاه که مردم درگیر مواقف و عوالم حشراند زیر سایه خداوند و در جوار قرب حق خواهند بود و نیاز به طى آن عوالم و مواقف ندارند؛ چون آن مراحل را در این دنیا پشت سر نهادهاند.2. گروه دیگر انسانهایىاند که باید از حساب و عذاب و جهنم موقّت بگذرند تا پس از تطهیر و تصفیه و در عالم قیامت، به خدا برسند. کسانى از اهل ایمان که مرتکب خطاهایى اعم از صغیره یا کبیره شدهاند -از جمله بی حجابی یا بدحجابی- و در دنیا توبه نکرده اند، در عوالم مختلف، قبر، برزخ و قیامت برحسب حال، عذابهایى خواهند کشید تا پاک شوند و از عذاب خلاصى یابند و در نتیجه وارد بهشت شوند3. عدهاى دیگر، کسانىاند که چون روىگردان و فرارى از خدا بودهاند، به قعر جهنم فرو خواهند رفت (همان، ج 7، ص 183، ح 31.)بنابراین عدهاى مستقیم، وارد بهشت و بهشتها مىشوند و هرگز از آن خارج نمىشوند؛ عدهاى پس از گذر از مواقف -از جمله جهنم موقّت -وارد بهشت مىگردند و عدهاى نیز در جهنم جاودانه، جاى خواهند گرفت.از معصوم نقل شده است: «مؤمنان گناهکار روزى از جهنم خارج خواهند شد» )بحارالانوار، ج 8، ص 346.) اما اگر گناه به گونهاى در او اثر کرده باشد که او را به حد کفر رسانده باشد، از آنجا که ما براساس آیات قرآنى: (بقره(2)، آیات 39، 81، 80، 162 و 161؛ مائده (5)، آیه 37؛ یونس (10) آیه 52 و... و روایات: بحارالانوار، ج 8، صص 351 362 و...) قائل به خلود کفار در جهنم هستیم، هیچگاه به بهشت وارد نخواهد شد (در باب جهنم و مسائل مرتبط با آن، ر.ک: محمد حسن قدردان قراملکى، جهنم چرا؟)گناهکارانى که در قیامت به عذاب الهى گرفتار مىشوند، پس از مدت زمانى معین عذاب آنها پایان یافته و یا ازطریق شفاعت بخشیده مىشوند. اما عدهاى هستند که هیچ زمینهاى براى بخشش و پاک شدنشان وجود ندارد؛ مانندکافران و معاندین که این افراد به تصریح قرآن کریم همیشه در عذاب جهنم گرفتار خواهند بود.
برخى روایات دلالت دارد که دوستان على(علیه السلام) و خاندان او در عذاب ابد نخواهند بود و دشمنان ایشان از عذاب جاودان نجات نخواهند یافت. پیامبر اکرم(صلی الله علیه و اله) مىفرماید: همانا ولایت على(علیه السلام) آن نیکى و خیرى است که با وجود آن هیچ گناهى هر چند بزرگ باشد زیان نمىرساند، و به سبب پارهاى از عذابهاى اخروى تطهیر مىشود تا به شفاعت سروران طیّب و طاهر از گناهان نجات کامل یابند و همانا دوستى و قبول رهبرى و دشمنان على(ع) و مخالفت با او گناهى است که چیزى با آن نمىتواند نافع باشد و تنها سودى که به خاطر طاعتهایشان در دنیا بهره آنها مىشود این است که از نعمتهاى ظاهرى و رفاه، سلامتى، گسترش زندگى برخوردار مىشوند. ولى چون وارد صحنه آخرت شوند براى آنان عذاب جاودان خواهد بود...(بحارالانوار، ج 8، ص 352، ح 2) علامه مجلسى در مقام جمع روایات یاد شده بر این باورند که:1ـ کافران و منکران ضروریات دین اسلام در آتش جاودان خواهند بود.2ـ گروههاى غیرشیعه و کسانى که منکر ضروریات اسلام هستند اگر در تعصّب شدید و دشمنى با اهل بیت(علیهم السلام) سخت کوشیده و حجّت بر آنان تمام شده باشد، نیز در آتش جاودان خواهند بود.3ـ صاحبان گناهان بزرگ از شیعیان داخل آتش خواهند شد و مدتى عذاب خواهند چشید، جز این که شفاعت نصیبشان خواهد شد. برخلاف شیعیان راستین که حتّى یک نفر آنان هرگز در دوزخ دیده نمىشود. (بحار، ج 8، ص 393، ذیل ح 41)در بررسى نهجالبلاغه حضرت امیر در این زمینه به نتایج مفیدى مىرسیم که: مردم از جهت انجام وظایف و ترک آن چند گروهند: گروه اول: آنها که تمام دستورات اعتقادى، حقوقى و اخلاق را بىچون و چرا انجام مىدهند و مرتکب کوچکترین خطایى نمىشوند. قرآن این گروه را اهل بهشت معرفى مىکند بهشتى که همواره در آن متنعّمند و هیچ گاه از آن اخراج نخواهند شد (توبه، آیهى 72.) گناهکارانى که در قیامت به عذاب الهى گرفتار مىشوند، پس از مدت زمانى معین عذاب آنها پایان یافته و یا ازطریق شفاعت بخشیده مىشوند. اما عدهاى هستند که هیچ زمینهاى براى بخشش و پاک شدنشان وجود ندارد؛ مانندکافران و معاندین که این افراد به تصریح قرآن کریم همیشه در عذاب جهنم گرفتار خواهند بود. امام على(علیه السلام) در خطبه 109 و 85 و حکمت 387 نهجالبلاغه به طور کامل این موضوع را تبیین نموده است: «اما فرمانبرداران را در جوار رحمت خویش جاى مىدهد و در سراى جاوداناش آنان را مخلّد مىسازد... .گروه دوم: کسانى که مرتکب گناهان کبیره نشدهاند، ولى گه گاه تن به گناهان صغیره دادهاند. خداوند این گروه را نیز به خاطر دیندارى و اجتنابشان از کبائر، مرهون رحمت خود کرده، اهل بهشتشان مىسازد. «إِن تَجْتَنِبُواْ كَبَآئِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنكُمْ سَیِّئَاتِكُمْ وَنُدْخِلْكُم مُّدْخَلاً كَرِیمًا »( نساء، آیهى 31) ؛
گروه سوم: آنان که مرتکب گناهان کبیره شدهاند، اما توبه کرده و یا شفاعت و رحمت واسعه الهى بر آنان سایه افکنده است. ایشان نیز عاقبت اهل بهشت خواهند گردید و همچون بهشتیان در آن جاودان خواهند زیست. امام رضا(علیه السلام) در این باره مىفرماید: خداوند هیچ مؤمنى را داخل جهنم نمىکند، در حالى که به او وعده بهشت داده است، و هیچ کافرى را از جهنم نجات نمىدهد، در حالى که به او وعده خلود در آتش داده است و گناهکاران موحد، به جهنم داخل شده، از آن خارج مىشوند، و شفاعت در حق ایشان روا است(بحار، ج 8، ص 362.) از عبارت «به جهم داخل شده، از آن خارج مىشوند...» مىتوان استفاده کرد که مدّتى عذاب مىبینند تا تطهیر شوند. آن گاه مشمول شفاعت خواهند شدگروه چهارم: کسانى که با سوء نیت راه کفر و نفاق در پیش گرفتند و با معارف حقه الهى دشمنى کردند. اینان اهل جهنماند و در آن جاودانه خواهند بود. «وَالَّذِینَ كَفَرواْ وَكَذَّبُواْ بِآیَاتِنَا أُولَـئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ» (بقره، آیهى 39) نتیجه: در مجموع مىتوانیم نتیجه بگیریم کسانى از اهل ایمان که مرتکب خطاهایى اعم از صغیره یا کبیره شدهاند -از جمله بی حجابی یا بدحجابی- و در دنیا توبه نکرده اند، در عوالم مختلف، قبر، برزخ و قیامت برحسب حال، عذابهایى خواهند کشید تا پاک شوند و از عذاب خلاصى یابند و در نتیجه وارد بهشت شوند. امّا درباره عذاب یاد شده لازم است اشاره به فرمایش خداوند در قرآن کریم بکنیم که مىفرماید: شدّت عذاب الهى در قیامت آن چنان است که هیچ کس عذابى همانند عذاب او نمىکند(فجر، آیهى 25 (فیومئذٍ لایُعَذِّب عَذابه اَحَد)یعنى عذاب قیامت نظیر ندارد و یک لحظهاش براى احدى قابل تحمل نیست. تازه بعد از این عذاب، وقتى وارد بهشت مىشود این طور نیست که در مراتب عالى و همردیف اصحاب یمین یا سابقین قرار بگیرند بلکه در جایگاهى در شأن خودشان منزل و مأوا خواهند گزید. خداوند متعال راه را مستقیم و روشن نشان داده است از باب لطف بی نهایت خود گناهان بی شمار ما را تا حد زیادی مورد بخشش قرار میدهد و در کنار ابن همه نعمت و لطف از خشمش نیز بر حذرمان میدارد پس بهتر از قبل از آن که دیر شود راهی را برویم که نهایتا مجبور به رفتنش هستیم و خود را به ورطه های هولناک و طاقت فرسا نیندازیم . و من الله توفیق ذکر منابع مطالعاتى:1. معاد، شهید دستغیب (قدس سره)2. معادشناسى، مجلّدات 11 گانه، علامه محمد حسین حسینى طهرانى (ره)3. معاد در قرآن، ص 495، آیةالله جوادى آملى (دامتبرکاته) فرآوری: محمدیگروه دین تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 293]